Vanuit het gezellige Nara met al haar loslopende hertjes, brengt onze rondreis door Japan ons naar Mishima! Deze plek zou 30 kilometer van de berg Fuji liggen waardoor we deze in al haar pracht en praal konden bewonderen! Je kunt uiteraard niet in Japan zijn geweest zonder ook maar een glimp van deze bijzondere en heilige berg te hebben gezien, dus daar gingen we!

Rond reis door Japan- Gaan de treinen ooit wel op tijd?!

Vanuit Nara pakten we de trein naar Mishima wat zo’n 3,5 uur in beslag zou gaan nemen. We moesten alleen nog even naar het station lopen… in de stromende regen. Gelukkig was de eigenaar van het guesthouse zo lief om ons twee paraplu’s te schenken, zodat we niet als twee natte hoopjes aankwamen! (hoe aardig, paraplu’s zijn gewoon  €5 euro per stuk hier!). Helaas bleek onze tijdsplanning niet helemaal te kloppen waardoor we half rennend, maar op tijd, op het station aankwamen! We hadden zelfs nog tijd over dus besloten nog even snel ontbijt te halen, krentebollen (ja, die hebben ze hier in Japan ook haha)! Na een discussie (waarbij ik uiteraard gelijk had) over of we nog wel of niet genoeg tijd hadden om drinken te halen (ik vond van wel), besloten we toch maar naar het station te gaan. Daar kwamen we er achter dat de trein weer te laat was. Neeeeeeeeeeeeee, had ik daarvoor mijn overheerlijke smoothie niet gehaald? (notitie voor mezelf: je hebt altijd gelijk, oké niet als de trein op tijd was geweest, maar dat laten we maar even buiten beschouwing haha) Hoe kan het toch dat we van te voren dachten dat de treinen hier zo op tijd zouden rijden? Wie heeft deze fabel bedacht, ik wil graag een hartig woordje met hem spreken! Na 10 minuten kwam de trein toch aanzetten. Gelukkig, aangezien we ergens anders een overstap van maar 15 minuten hadden. Gelukkig voor ons was de overstap op Kyoto, waar we vanwege onze planning nu toch al 5x geweest waren en dus de weg goed kenden, haha! We sprongen in de volgende trein die gelukkig wel op tijd ging! Hup in de bullet train richting Mishima!

Regen, regen en nog eens regen

In Mishima bleek het weer niet veel beter te zijn, het regende dan ook alleen maar! Heel anders als op alle andere stations, bleek hier amper Wi-Fi te zijn. Niet heel handig, aangezien we ook net deze keer niet van te voren de offline kaart hadden gedownload! Na een poosje rondlopen vonden we gelukkig toch de weg! We hadden dit keer een fijn hotel waar helemaal niemand een woord Engels sprak. Wel konden ze ons nog net duidelijk maken dat we niet eerder konden inchecken maar wel een paraplu mochten lenen. Ja, super leuk idee als het regent als een soort douche en er een plas van 30 centimeter diep voor de deur ligt haha. We besloten maar in de lobby te wachten totdat de kamer klaar was (gemeen). Na 1,5 uur wachten was het zover en hadden ze onze kamer schoon gemaakt, nou ja beter laat dan nooit! We checkten in en besloten lekker uit te rusten, aangezien het toch de rest van de dag zou regenen (vonden we eigenlijk ook niet zo heel erg haha). Onderweg kwamen we er al achter dat Mishima redelijk klein is en er niet zoals in elke andere stad, op elke hoek van de straat een 7-11 zat. Gelukkig vonden we er toch één zodat we voor de rest van de dag lekkere hapjes (chocolade en chips), avondeten (noodles) en wijn (gedronken uit stenen mokken) konden inslaan!

Wat moeten we doen?!

S’avonds besloten we eens te gaan kijken hoe we het beste de berg Fuji konden gaan spotten. Het zou mooi weer worden dus dat zat in ieder geval mee! Al snel kwamen we er achter dat we misschien toch niet helemaal een goede bestemming hadden uitgekozen om dit te doen. We zaten namelijk wel maar 30 km van de berg af, maar op de één of andere manier zou het 3 uur kosten om of op de berg (wat we eigenlijk ook niet echt wilden aangezien we niet echt voorbereid waren om hem 7 uur lang te beklimmen), of bij mooie plekjes met uitzicht op de berg zouden komen. Hier waren we niet op voorbereid?! Het was toch maar 30 km? Hoe kan je er dan 3 uur over doen?! We besloten dat het een beetje overdreven was om 7 uur op één dag te reizen terwijl we de berg zelfs vanuit ons hotel konden spotten. Change of plans dan maar! (oké, zo gemakkelijk ging het niet, ik heb me er even bij neer moeten leggen haha, maar echt zin om zover te reizen had ik niet) We besloten lekker rustig aan te doen en de mooie plekjes van Mishima op te zoeken. O ja, en ik stond al om half 8 voor het raam van ons hotel om een goed uitzicht van de berg te hebben, en vervolgens nog een stuk of 10 keer haha. Zoooo groot en indrukwekkend om te zien, dat maakte het zeker de moeite waard om op deze plek te zijn!

Mishima, niet alleen mooi vanwege het uitzicht!

Na wat onderzoek kwamen we er achter dat Mishima een mooi park scheen te bezitten waarbij water van de berg Fuji daar ondergronds omhoog kwam. Dus daar gingen we, op deze manier waren we toch nog dichtbij de berg. Daarnaast konden we hem tijdens onze wandeling een groot gedeelte van de tijd zien! Daar ging het uiteindelijk om! Het park bleek inderdaad super mooi. Het water dat van berg Fuji omhoog kwam, was vanwege de mineralen helder blauw en je zag de grond bubbelen zodra het water omhoog kwam. Super gaaf! (al klinkt het op papier wat saai moet ik toegeven, haha) Ook op andere plekken in dit park waren deze punten! Plus aan de overkant van de weg was de berg in al zijn glorie te zien! Konden we toch nog wat mooie plaatjes schieten!

Wat is dit voor spel?! Ik wil het thuis!

Na het park te hebben bezocht besloten we nog een ander park aan te doen. Onderweg kwamen we alleen net even iets anders tegen… Namelijk een mega entertainment hal en ja, dan weet je het wel haha! We besloten ‘even’ binnen te kijken om een uur later pas weer naar buiten te komen haha. De hal zat namelijk naast een mega groot winkelcentrum, een bowlingbaan en uiteraard ook een grote game afdeling! Dus daar moesten we heen. Er bleek (oké, misschien was het voor kinderen) een super gaaf 3d spel te zijn, waarbij je door middel van het verplaatsen zand opdrachten moest uitvoeren. Er kwam namelijk een 3d projectie op het zand wat bijvoorbeeld water en rotsen uitbeeldde. Hierbij kon je dan door een gat in het zand te graven, een enorm kanaal graven. Dit was echt het aller-aller-aller gaafste ooit! Ook kwamen we onderweg een grijpmachine tegen waar je een enorme (lees: er zaten denk ik 100 pakjes in) verpakking met chocolade koekjes kon winnen. WAAAAT, dit hadden we nodig voor onze treinreizen (niet dat het ergens inpaste, maar oké dat was bijzaak). We besloten een gokje te wagen waarbij het ons bijna (ja inderdaad bijna) lukte, haha. Verdrietig dropen we af naar ons hotel.

Een wachtrij van een uur!

Hierna was het tijd om te eten! Omdat mijn lieve vader jarig was mochten ook wij een hapje gaan eten, hoe leuk!! We besloten, hoe kan het ook anders, voor de sushi trein te gaan! Deze stond super hoog aangeschreven dus dat moest goed komen. Al snel kwamen we er achter dat we niet de enige waren die van deze plek wisten. We liepen de trap op en daar was een enorme wachtkamer vol met mensen! O god, dat hadden we niet aan zien komen! We hadden wel eens eerder gezien dat mensen in de rij voor een restaurant stonden, maar zelf hadden we dit nog nooit mee gemaakt!  De medewerkster maakte ons duidelijk dat we een nummertje moesten pakken en vervolgens moesten wachten. We typten op een schermpje in dat we met z’n tweeën waren en het ons niet uitmaakte of we aan bar of in een apart hokje aan de lopende band kwamen te zitten. Vervolgens krijgen we nummer 506, wat niet echt opschoot aangezien ze op dat moment bij numer 460 waren, haha. We ploften neer op een bankje en wachtte samen met alle andere Japanners geduldig op onze beurt. (gek toch, in Nederland zouden we nooit gaan wachten!) Na ongeveer een uur waren we aan de beurt! Mooi want we hadden inmiddels ook super erge honger!

Een schermpje, lopende band en goedkoop!

We kregen elk een nummertje (oké, ik deed het heel even fout. Want ik dacht dat we één nummertje voor twee personen kregen en gingen daarom samen achter het schermpje met het desbetreffende nummertje zitten. Bleek vervolgens dat ik ook een nummertje had moeten krijgen, die vervolgens gebracht werd haha) en namen plaats achter het schermpje! Het feest kon beginnen! Op dit schermpje (dat gelukkig ook in het Engels kon) moest je je drinken bestellen, maar kon je ook uit al het eten kiezen dat ze hadden! Gewoon een interactieve menukaart dus, zo handig! Omdat we in Japan zijn moest er uiteraard wel een keer sake geprobeerd worden. Vrolijk klikte ik op ons schermpje waarbij later bleek dat ik niet leuk twee shotjes voor ons had besteld. Nee, we kregen elk twee kannen! Dat was niet helemaal de bedoeling maar goed, we moesten ons er maar aan overgeven haha. Het eerste shotje was gelijk een killer, wat een vies sterk spul was dat! Guido kon het beter handelen en heeft dan ook mijn halve kannetje leeggedronken. Hierna bestelde ik maar snel watermeloen Fanta (ja dat bestaat) waar ik de andere helft van mijn kannetje door heen goot (uiteraard heb ik er wel voor gezorgd dat de Japanners mijn doodzonde niet zouden zien). Vervolgens was het eten aan de beurt! Gelukkig hadden ze hier maar twee soorten bordjes, die van 100 en die van 150 yen. Zo goedkoop ten opzichte van de andere restaurantjes waar de prijzen tussen de 190 en 590 yen lagen! Dat werd dus gewoon zorgeloos eten! We konden hierbij of van de lopende band sushi pakken of via het schermpje bestellen. Dit laatste was echt te leuk! Afgezien van het feit dat je ook vlees sushi en overheerlijke gefrituurde garnalen kon bestellen, was het ontvangst proces zooo leuk! Wanneer jou sushi namelijk er bijna aankwam, begon je schermpje te knipperen, te zingen en te vertellen dat je bestelling er bijna was! Op letten dus, want daar over de lopende band kwam je bestelde sushi aan! Dit kon niet beter! Voor het eerst konden we ons helemaal aan sushi vol eten (en nee, we hebben mijn ouders echt niet op de kosten gejaagd, het was echt goedkoop daar)! We bestelden zelfs nog overheerlijke toetjes na! Dit ging overigens wel fout want iemand had mijn overheerlijke kaneel tortilla’s met vanille ijs gepakt waardoor deze de eerste keer niet aan kwam (tenzij het schermpje in de war was haha). Guido besloot shaved ice te nemen aangezien dat hier echt een hit is! Overal kun je dit (voor normaal extreem hoge prijzen) kopen, waarbij dit ook echt veel gedaan wordt. Al snel kwamen we er achter dat we dit niet begrijpen. Het is gewoon ijs met een beetje limonade er overheen, niet lekker! Gelukkig was de rest wel overheerlijk! Dit was een top afsluiting van deze gezellige dag en tijd in Mishima. Morgen gaan we namelijk verder naar Fukuoaka. Een plek die we gisteren hebben besloten aan te doen en totaaaaaal niet op de route ligt. We wilden namelijk eerst naar het noorden, maar kwamen er toen toch achter dat het hier waarschijnlijk veel leuker zou zijn. Voor de duidelijkheid, deze plek ligt tussen Beppu en Nagasaki in (in het zuiden), waar we dus net vandaan komen. We hebben besloten gewoon heen te gaan want we hebben toch de JR railpass, dus wat maakt het uit! Gelukkig gaan de treinen (als ze op tijd rijden) heel snel haha!

Benieuwd hoe de volgende stad ons bevalt tijdens onze rondreis door Japan? Houd dan de blog in de gaten voor snel een nieuwe update!

Dit moet je over je hoofd als je een wit shirt gaan passen zodat er geen make-up op achter blijft, haha!

Na het indrukwekkende en gekke Hiroshima bracht onze rondreis door Japan ons naar Nagasaki. De plek waar de tweede atoombom zijn sporen na heeft gelaten. Ook hier waren we benieuwd hoe de geschiedenis deze stad heeft gevormd. Maar in deze blog doen we niet alleen Nagasaki aan! Ook bezochten we het prachtige Beppu. Een stad met aan de ene kant bergen vol met hotsprings en aan de andere kant de zee! Benieuwd hoe deze bestemmingen waren? Lees dan verder!

Rond reis door Japan- Inchecken? Altijd op de afgesproken tijd!

Vanaf het prachtige Hiroshima stapten we in de hogesnelheidstrein voor de volgende stop op onze rondreis door Japan: Nagasaki! Deze keer wel op tijd dus dat viel mee, haha! Na een kort ritje kwamen we aan. Het zou maar 1,7 km naar ons hotel zijn dus we besloten te lopen. Super goed idee aangezien het 35 graden die dag was en wij, vanwege de ijskast die ze de trein noemen, onze lange broeken hadden aangedaan. Na 20 minuutjes kwamen we aan. Nog maar een half uurtje tot de inchecktijd, dus onze kamer was vast wel klaar! Waarschijnlijk was dit ook wel zo, maar Japanners blijven Japanners en dus konden we nog niet in checken. Nou ja, dan maar even de stad in!

Alles voor 100 yen? Ik wil alles!!!

Na een kort rondje door China town kwamen we de beste winkel ooit tegen. Een 100 yen shop! De ‘Snip’ genen kwamen in mij naar boven, daar moest ik heen! Een gezellig rondje dorp met mijn vader resulteert dan ook altijd even naar de Xenos en de Action (en die euro knaller winkel waar het altijd naar oude mensen ruikt). Alles is zo goedkoop, hoe kan je daar nou iets laten liggen? Volgens mijn vader heb je bijvoorbeeld altijd nieuw gereedschap nodig, haha! Dit kon ik dus uiteraard niet overslaan. Plus, ik houd van winkelen en voor minder dan een euro dingen kopen, wie wil dat nou niet! Gelukkig voor ons was er naast zooi ook heel veel eten te koop waardoor we naast nagellak, een splitter voor onze oordopjes (zoooo romantisch, grapje) ook goedkoop avondeten en ontbijt scoorden (noodles weer, uiteraard).

Wanneer wordt het nou donker?

Na eindelijk te hebben ingecheckt, besloten we de stad in te gaan. Al snel kwamen we er achter dat naast het vredespark en het atoombom museum, er weinig te doen was. Guido, die beter is in het zoeken van dit soort dingen, vond een uitkijkpunt waar we dus maar heen gingen! De tocht naar boven bleek super steil dus volledig bezweet kwamen we aan. Het uitzicht was inderdaad prachtig. We keken uit over de haven, bergen en de zee! Maar hoe mooi zou het zijn als we zouden wachten tot het donker werd? Daar gaan we op wachten dachten we! Het zou toch rond 7 uur donker zijn en aangezien we niet zoveel anders te doen hadden konden we best wachten (overigens was het toen half 5…). Dus we genoten van het uitzicht en wachtte… Tot dat het om 7 uur nog steeds super helder was en ik volledig verkleumd was. Lekker, opgedroogd zweet op een berg waar het mega hard waait (te veel details, ik weet het). Nou ja, het zou nu toch wel binnen een kwartiertje donker moeten worden? Een uur later (serieus), waarbij ik al 4x 10 minuten naar het toilet was gegaan omdat het daar niet waaide, begon het te schemeren! Eindelijk, ik was er zooooooo klaar mee haha! Gelukkig was het wel mooi maar op het echte donker ging ik niet meer wachten hoor, ik bevroor bijna (Guido vond ik dit een beetje overdreven maar die had dan ook geen rokje aan dus zijn mening laten we even buiten beschouwing, haha). We hadden de lichtjes gezien dus check (oke, misschien hadden we langer moeten wachten maar klaar is klaar hoor!). We besloten lekker terug te keren naar ons hotel voor een relaxt avondje. Guido bleek iets andere plannen te hebben. Hij vond het wel een goed idee om belletje te gaan lellen in het hotel. Hij was namelijk even op de verkeerde etage uitgestapt na boodschappen te hebben gehaald en had daar bij ‘ons’ kamernummer meerdere keren op de bel gedrukt… Totdat hij er achterkwam dat hij fout zat en nog net om het hoekje kon sprinten voordat er werd open gedaan. Even voor de goede orde, het was na twaalven, haha!!

Op naar de plek des onheil

Na Guido sorry te hebben laten zeggen bij onze beneden buren (grapje, zou wel leuk zijn) en een goede nachtrust, gingen we de volgende dag weer op pad! Deze keer naar de plek des onheil, oftewel de plek waar de atoombom destijds is ontploft. Hier is nu het vredespark gebouwd waar vele monumenten zijn ter nagedachtenis aan de slachtoffers en de vreselijke geschiedenis. Het park was een stuk minder groot als in Hiroshima maar net zo indrukwekkend. Deze keer was er zelfs een overlevende die zijn verhaal deed aan iedereen die passeerde. Zo absurd om te zien hoe de atoomboom heeft huisgehouden. Van de hele omgeving was gewoon niks meer over. Omdat er weinig informatie bij de monumenten werd gegeven besloten we deze keer ook naar het museum te gaan. Hier zagen we nog beter hoe het er aan toe is gegaan. Zo zagen we foto’s van slachtoffers maar ook hoe de bom er in die tijd uit zou moeten hebben gezien, erg indrukwekkend allemaal.

Backpacken is zwaaaar

Na deze indrukwekkende plekken te hebben bezocht en een rondje door de stad te hebben gelopen hadden we zo’n beetje alles wel gezien. Op zich niet zo erg aangezien we echt kapot waren van al het snelle reizen! We besloten de rest van de middag dan ook lekker series te kijken in onze fijne hotelkamer, lekker voor een keer! Omdat we niet helemaal lui wilden zijn, besloten we nog even door China town te gaan. Dit zag er namelijk zo gezellig uit overdag en met die lampjes dat kon alleen maar beter worden natuurlijk! Nou mooi niet dus want om acht uur was alles, maar dan ook alles, gewoon dicht! Nog maar een kort rondje door de 100 yen shop dan, haha!

Beppu, we komen er aan!

Na een rustig avondje namen we de volgende dag de trein voor bestemming nummer vijf op onze rondreis door Japan: Beppu! Na een aantal keer over te zijn gestapt (met serieus vijf minuten tijd er tussen, wat een hel), kwamen we aan. Gelukkig zat ons hostel redelijk dicht bij het station dus dat scheelde. Ook niet zo vreemd aangezien Beppu redelijk klein is! Ons hostel bleek helaas zoals de recenties deden vermoeden, goedkoop maar een beetje smoezelig… Gelukkig konden we deze keer wel gelijk inchecken, maar nadat alle deurknoppen plakten wilde ik het liefst zo snel mogelijk weer weg! Deze keer hadden we super romantisch een stapelbed en vloerbedekking met vlekken dus kon niet beter. Gelukkig was het wel goedkoop! Het bizarre was wel, het hostel had gewoon een eigen hotspring!(Beppu staat bekend om de natuurlijke hotsprings die overal aanwezig zijn) Niet dat ik hier in durfde, nadat ook de keuken viezig was en er geen eens een afwasborstel aanwezig was, haha!

Op naar het strand, of toch maar lekker grijpen?

We besloten zo snel mogelijk afscheid te nemen van onze slaapkamer en Beppu te verkennen. Omdat Beppu tussen de bergen en de zee ligt, besloten we naar het strand te gaan! Deze bleek vooral te bestaan uit zand met veel aangespoelde zooi. Heel even dacht ik dat iemand zijn handdoekje uitvouwde maar Guido wees me er op dat dit de vuilnisman met een vuilniszak was (bril nodig denk ik, haha). Gelukkig voor ons is in elke stad een entertainment hal te vinden en zo ook langs het strand! Uiteraard waren wij weer als kinderen zo blij en probeerde een hele grote zak met snoepjes te winnen(knuffels kan ik moeilijk gaan uitstallen in de hostels en snoep heeft tenminste nog een goed doel, eten voor ons!). Gelukkig bestond de hal niet alleen maar uit het grijpen van snoep, er was gewoon Mario Kart aanwezig. Dit moesten we spelen! Guido wist alleen niet dat ik zijn zelfvertrouwen helemaal zou gaan verpesten aangezien ik hier echt een pro in ben! (Lisa had dit spel vroeger ook altijd en dit deden wij dan ook tot onze vingers bloedde). Dus daar gingen we, twee rondes speelden we alsof ons leven er van afhing! Uiteraard liet ik Guido de hele tijd denken dat hij won, tot ik net op het laatste moment hem van de baan reed en WON!! Natuurlijk ben ik super bescheiden en heb ik geen dansje gedaan om het er in te wrijven, GRAPJE ik ben een heks.

Op naar de hel van Beppu!

De reden waarom we naar Beppu waren gegaan was vanwege alle hotsprings die Beppu heeft! Er zijn dan ook acht natuurlijke baden die ze de ‘Hells of Beppu’ noemen. Dit omdat ze allen tussen de 80 en 100 graden zijn. Na een kort ritje met de trein kwamen we aan het op station. Guido leek het leuk idee om naar boven te lopen met 40 graden, maar aangezien het me leuk leek om niet volledig bezweet op alle foto’s te staan, besloot ik daar even een stokje voor te steken.(ik bedoel super leuk hoor sportief zijn maar niet tegen hoge kosten oftewel achterlijk haar en uitgelopen mascara) Goed idee bleek achteraf aangezien je half over de autoweg had moeten lopen, de berg 50% stijging had en de bus ook nog eens goedkoop bleek te zijn (vrouwelijke intuïtie zullen we het maar noemen). Aangekomen bij de eerste hel, bleek dit gelijk één van de mooiste te zijn! Het water was knal oranje door de aanwezig klei en de hete damp kwam er vanaf! Je kon zelfs, in een apart bad, met je voeten in het hete water zitten. Guido durfde het aan en heeft nu één gesmolten kuit, nee dat niet maar heet was het wel!

De volgende hel bleek een geiser te zijn. Super spectaculair als ze er niet een grote muur om heen hadden gebouwd waardoor hij maar 3 in plaats van 30 meter omhoog spoot. Nog steeds leuk om te zien maar als ze gewoon stiekem de kraan beneden heel hard hadden aangezet, had ik het ook geloofd. Was toch niet zo spectaculair meer. Gelukkig voor ons hadden we er nog zes te gaan! De meesten bleken super gaaf te zijn, zo was er één ontstaan vanuit een explosie door de aanwezige vulkaan. Hierdoor was prachtig blauw water ontstaan, zo mooi! Ook was er een hel bestaande uit gloeiend hete modder die omhoog bubbelde. De hel die voor ons het meest bizar was, was de gene waar ze krokodillen broedde, dit ging blijkbaar goed vanwege de temperatuur van het water. Hier waren dan ook wel 100 krokodillen die in kleine hokjes zaten, super zielig!

Waar is dat uitzichtpunt nou?!

Na alle ‘hells of Beppu’ te hebben bezocht, besloten we dat nog wel wat meer wilden lopen! Ja, ik word nog eens sportief! We vonden een uitzichtpunt dat uitzicht over de zee en alle hotsprings zou geven. Na navraag te hebben gedaan bij het informatiecentrum, gingen we op pad! Al snel kwamen we er achter dat we beide niet echt goed hadden geluisterd naar de uitleg van de aardige medewerkster (ik dacht dat Guido dat wel zou doen, en hij andersom haha!). Nou op goed geluk dan maar! Al snel liepen we tussen het hoge gras waarbij we bij een een begraafplaats uitkwamen. Dit kon niet helemaal goed zijn. Helaas zijn wij nogal koppig, dus we gingen gewoon vrolijk door. Er was misschien dan wel niet echt een weg, maar er hadden toch zeker eerder mensen door deze bosjes gelopen. Er zaten toch niet voor niets hier voetstappen? Dat moest vast en zeker op iets uitkomen. Nou dat was ook zo… op een parkeerplaats haha. We gaven het niet op (waarom, weet ik achteraf niet zo goed) en gingen verder. We namen een enorm steile weg omhoog waarbij we opeens bij een bejaarden tehuis uit kwamen. Niet helemaal de bedoeling maar gelukkig hadden we inmiddels onderweg wel mooi uitzicht gezien! Omdat we een bos zagen, besloten we hier in te gaan wandelen, misschien kwamen we zo bij het uitkijkpunt? Na een aantal kilometer in het bos zag Guido op Google Maps een leuk park. Hiervoor hoefden we alleen maar even over dat niet bestaande pad met losliggend zand, geen probleem! Na 1000 vliegjes van ons te hebben afgeslagen (Guido voornamelijk aangezien die echt niet van vliegende insecten houd, lees: Guido veranderd in een ninja), besloten we dat dit misschien toch niet zo’n goede route was. Nou we hadden het geprobeerd, en ieder geval een leuk stuk gewandeld. Na helemaal bezweet terug te zijn gekeerd besloten we de bus terug naar het station te nemen.

Nog even doorzetten

Na terug te zijn gekeerd in Beppu, besloten we een overheerlijke maaltijd klaar te maken bestaande uit noodles en brood (ik wil SUSHI). Dit leek me wel zo fijn aangezien ik eerder die ochtend er achter was gekomen hoe ze het servies schoonmaken… niet. Tenminste, echt schoon kan het niet zijn zonder afwasborstel en met een goor doekje waar op dat moment eierschillen op zaten. Ik sloeg wel even over, om ook maar iets hier van aan te raken (zolang ik het niet weet is het niet erg, maar daadwerkelijk zien hoe vies iets is, dat gaat mij net iets te ver). We besloten de rest van de avond maar series te kijken  om de volgende dag weer vroeg op te kunnen staan voor de volgende bestemming van onze rondreis door Japan: Nara! Op naar de plek waar ik vanaf moment één al naar toe wilde! Benieuwd waarom? Houd de blog dan in de gaten!