Rondreis door Japan- Onze droomreis begint!

Posted on July 1, 2016July 27, 2016 by Lotte Snip

Eindelijk is het zover! Onze rondreis door Japan is begonnen! Vanaf het moment dat we zijn begonnen met het sparen voor onze wereldreis waren we het altijd met elkaar eens, we zouden hoe dan ook naar Japan gaan! Want wie wil dat nou niet, een land vol met kermis lampen, verkleedpartijen en gekke mensen?

Rondreis door Japan- Het was het waard!

Omdat we uiteraard voor een dubbeltje op de eerste rang wilden zitten, hadden we het goedkoopste vliegtuigticket naar Japan geboekt. Super goed voor onze portemonnee, maar iets minder leuk op de dag zelf. We vlogen namelijk om half 2 s’middags met Air Asia naar Kuala Lumpur, waarna we daar van 4 uur s’middags tot 1 uur s’nachts moesten wachten. Uiteraard stond de kachel op standje ijskast maar gelukkig was Guido zo lief zijn vest af te staan (herinnering voor mezelf: doe een lange broek aan!!). Na een vlucht van zeven uurtjes waarbij we amper hadden geslapen kwamen we aan! We waren gewoon serieus in Japan!! Na uit te hebben gezocht hoe we in hemelsnaam bij het hotel kwamen waren we eruit.

Ojee, alles is in het Japans!

Vol vertrouwen en met een `ongelimiteerde` pas, stapten we in de trein richting het centrum. Uiteraard hadden wij een hotel net buiten het centrum genomen omdat dat een leuke wijk scheen te zijn. Met 30 kilo (oke 15, maar ik ging dood) was het uiteraard niet maar één trein die ons naar onze bestemming zou brengen. Nee, we moesten ook een aantal keer met de metro. We sprongen van de ene in de andere metro en gingen een stuk of zes keer de verkeerde kant op. Slap van de lach’, hadden we echt geen idee meer waar we naar toe moesten. En natuurlijk was alles voor het gemak ook nog eens in het Japans. We hadden gelezen dat alle Japanners beleefd en behulpzaam zijn, dus op naar de conducteur! Deze was inderdaad vriendelijk, alleen had geen idee waar we het over hadden. De vriendelijke meneer, die geen woord Engels sprak, wees daarom maar een kant op. Aangezien we zelf geen idee hadden waar we naar toe moesten besloten we de aanwijzing maar op te volgen. Daar stonden we dan, buiten de poortjes, die ook niet meer open gingen (zo ver voor ongelimiteerd reizen). Gelukkig zorgden onze verwarde gezichten ervoor dat iemand toch maar besloot ons het metro station in te laten. Na nog een paar fouten, lukte het ons toch het juiste station te vinden, gelukkig! Helaas voor ons was het nog wel even lopen en waren we al helemaal kapot. Na een poosje zoeken kwamen we aan het in ons hostel. Voor het eerst tijdens onze reis zouden we in een dorm gaan slapen, gelukkig zag het er prima uit. Uiteraard was het wel Japanse stijl, oftewel schoenen bij de deur uit en een tafel waar je alleen in kleermakerszit aan kunt zitten.

Osaka verkennen!

Nu we daadwerkelijk waren aangekomen kon onze droomreis door Japan echt van start gaan! En hoe konden we dit beter vieren dan met… sushi (van de supermarkt, niet normaal toch). Uiteraard, hoe kan het ook anders in een land als Japan? De sushi was top! Ondanks dat we kapot van het reizen waren, wilden we uiteraard wel Osaka gaan ontdekken. Dus daar gingen we, de stad in! We besloten naar Minami te lopen aangezien daar alle leuke restaurantjes zouden zijn. Onderweg kwamen we er al snel achter dat Japan inderdaad zo georganiseerd is als we hadden verwacht. De binnenstad was redelijk rustig qua auto’s, maar ondanks dat er in geen velden of wegen iemand te bekennen was, bleven ze voor een oversteek van 5 meter netjes voor het rode stoplicht wachten (echt gewoon helemaal niemand die ze zou kunnen raken).

Na door de hypermoderne maar wel wat sfeerloze stad te zijn geslenterd kwamen we aan, dit leek er meer op! Straten vol met gezellige restaurantjes. Onderweg waren we er al achter gekomen dat Japan inderdaad zo duur was al we hadden verwacht en helaas gold dit ook voor de restaurantjes. Waar we in de overige Aziatische landen konden eten voor 1 tot 5 euro per persoon, ging het hier meer om bedragen van 15 tot 50 euro per persoon (en dan ga je na lang zoeken naar het goedkoopste plekje dat je kunt vinden). Omdat we hier op voorbereid waren, besloten we iets langer te zoeken naar een goedkoper tentje. Dit was zeker de moeite waard toen we een top Japans restaurant vonden! Ook hier zaten we op de grond maar nu wel iets praktischer. Onder te tafel zat namelijk een gat waardoor je benen konden bungelen! We bleken een goede keuze te hebben gemaakt, want je kon hier bbqen! Na (per ongeluk) een enorme bult aan vlees te hebben besteld (wees niet bang, we waren uitgehongerd dus het kwam wel op) konden we beginnen! We bakten overheerlijke speklapjes, worstjes en kip. Uiteraard ben ik nog steeds mijn eigen klunzige zelf waardoor er af en toe hoge vlammen uit de bbq sloegen, maar dat noemen we maar avontuur! na 2,5 uur in dit top restaurantje te hebben doorgebracht, besloten we dat het genoeg was voor één dag, we waren kapot!

Gezond eten?

Na een goede nachtrust (had ik niet verwacht in een dorm met nog 4 mensen) begon dag twee van onze rondreis door Japan! Omdat alles in Japan is, hadden we voor een eigen ontbijtje gezorgd (geen groenten en fruit voor ons de aankomende maand, dit is absurd duur. Wij leven op noodles, noodles, noodles, alles van de 7-11 en vitaminepillen). Guido maakte een overheerlijke ontbijtje bestaande uit omelet en ham. Klinkt helaas een stuk heerlijker dan het was (rare bakolie hebben ze hier). Gelukkig zat de 7-11 (ik ga een franchise in Nederland beginnen) om de hoek, dus we waren gered. Hier hebben ze namelijk overheerlijke sandwiches voor 2/3 euro. Na dit goed uitgebalanceerde ontbijt, begonnen we aan onze dag. Omdat we in Japan heel veel in een vrije korte tijd (om en nabij en maand) willen zien, hadden we alle bezienswaardigheden van Osaka opgezocht. We hadden dus een lange, drukke maar vooral top dag voor de boeg!

€12 euro voor een overheerlijk bakje fruit, niet voor ons helaas!

Lekker cultureel doen!

We begonnen onze dag met het kasteel van Osaka. Dit prachtige plaatje bevindt zich in een groot park. Vanaf het kasteel heb je vervolgens een fantastisch uitzicht over de skyline van de stad. Ook waren ze in een grote hal Kendo aan het beoefenen. Dit is een sport waarbij ze in een soort harnas al schreeuwend, met stokken tegen elkaar aanslaan (wel met techniek uiteraard haha). Na genoten te hebben van het fantastische uitzicht, gingen we op weg naar de volgende bezienswaardigheid, de Shitennoji tempel. Omdat we zoveel mogelijk wilden zien en het ov ook redelijk prijzig is, besloten we alles te gaan lopen (slechte beslissing, ik herhaal slechte beslissing). Onderweg kwamen we er achter dat de Japanners niet vies zijn van een beetje gokken. Zo kwamen we een enorm pand tegen wat er interessant uit zag, dus uiteraard gingen we naar binnen. We waren nog niet over de drempel of we konden elkaar al niet meer verstaan. Een enorm kabaal van gok machines (waar je balletjes in gooit op de één of andere manier). Uiteraard wilde ik dit als kermis fanaat (Pinksteren in Leek, oftewel de kermis, is dan ook heilig voor mij) ook proberen. Helaas was de minimale inleg 10 euro waardoor ik het toch maar liet aangezien ik geen idee had wat de bedoeling was. (gemene rijke Japanners)

Bijgeloof kennen ze hier wel!

Na wat toeristische routes kwamen we aan! In eerste instantie dachten we dat we er een begrafenis plaatsvond vanwege alle mensen gehuld in het zwart, tot dat we er achter kwamen dat dit ook toeristen waren (hadden we voor niks ons helemaal op afstand gehouden haha). Voor een gedeelte van de tempel was een vijver vol met schilpadden (misschien ook leuk voor thuis?). Ook waren de Japanse tradities hier duidelijk zichtbaar. Zo werd er wierook aangestoken, waarna ze zich met deze rook soort van gingen wassen. Dit schijnt helend te zijn. Ook kwam een medewerkster naar mij toe, om wat meer informatie te geven over één van de vele tradities. Zo moest ik wens doen, waarna een beeld dat ik om hoog moest tillen zou bepalen of het wel of niet uitkwam (was het beeld zwaar, dan kwam je wens niet uit en wanneer het beeld licht was, wel). Uiteraard liet ik dit niet aan mij voorbij gaan, al ben ik bang voor een slechte uitkomst, omdat ik A: een lage donatie heb gedaan, dus doei karma en B: het beeld nogal zwaar aanvoelde…

Gekke Japanners!

Na deze toeristische attracties samen met nog 1000 Japanners te hebben bekeken, besloten we op weg te gaan naar de wijk Sinsekai. Onderweg kozen we voor een uitgebalanceerde lunch bij de 7-11. Overheerlijke sushi, chips en appelsap (wat wil een mens nog meer). We besloten dit in een gezellig parkje op te eten waar we al snel een nieuwe vriend maakten. Een oudere man die gezellig naast ons op het bankje schoof voor een gesprek! Hij vertelde ons over Osaka, waar hij woonde en hoe we de volgende dag de trein naar Kyoto konden nemen, top! Maar het aller beste was, deze man zijn hobby was Origami! Nu zijn wij dus de trotse eigenaren van een samurai hoed, vlinder en pauw (en ja, ik heb ze nog steeds haha!). Helaas bleken er nog een aantal vrienden in het park te zijn, een stuk of 1000 vliegjes. Het soort dat er uit ziet als een fruitvliegje maar de schade van een horzel aanbrengt (mijn nieuwe look was dan ook lekker hobbelig).

Na afscheid te hebben genomen, bereikten we de wijk Sinsekai. DIT was nou echt hoe wij ons Japan hadden voorgesteld! Een straat met alleen maar lampjes, gekke uithangborden, overal grappige mensen en eettentjes! Overal kon je knuffels grijpen (en nee, heb ik niet gedaan. Alleen omdat mijn backpack al vol zit uiteraard, niet omdat ik super volwassen ben haha!) maar ook (POKEMON) ballen uit machines halen. Alles is hier overigens uit machines te halen, op elke hoek van de straat staat een machine met flesjes drinken (echt overal!). Na onze ogen te hebben uitgekeken (ze maakten ook suikerspinnen in de vorm van een bloem, hebben!), gingen we op weg naar het grootste winkelcentrum van Osaka (kan iemand een extra backpack opsturen? Ik heb van Guido gehoord dat hij die dan wel wil dragen…) Deze keer kwamen we alleen niet zo zeer voor de winkel, maar voor het uitzicht (gratis, wat een feest) over Osaka. Omdat ze tot mijn grote spijt geen arcadehal hadden, (Aziaten gaan hier echt helemaal los) besloten we naar het station te lopen om onze kaartjes naar Kyoto te regelen. Gelukkig was dit nog maar 1000 km en waren we helemaal niet kapot.

Met alle gezellige straatjes her en der raakten we al snel afgeleid. Op de één of andere manier waren we dan ook opeens midden in een Anime wijk waar het er zacht uitgedrukt ‘bijzonder’ aan toe ging. Meisje verkleed als stripfiguren, adverteerden om winkels binnen te komen en eenmaal daar, was het nog veel vreemder. Net uitziende jongens/mannen (ze lijken allemaal jong hier) gingen helemaal los. Op zoek naar het ontbrekende plaatje van hun favoriete (nogal porno achtige) karakter (beetje vies, dat wel haha). Na ze bespied te hebben en uiteraard op de foto te zijn geweest met een anime meisje kwamen we na nog 7 km lopen eindelijk aan! Onze kaartjes waren snel geregeld dus op naar het hotel! Nog nooit in mijn hele leven had ik zoveel gelopen en we waren dan ook helemaal kapot (weerhield Guido er niet van om elke 5 meter een flauw grapje te maken, waardoor hij nu een blauw oog heeft. Corrigerende tik noemen ze dat.) We besloten het laatste stuk de metro te nemen waarna we nog 20 minuten naar ons hotel moesten lopen. Dat viel mee, tenminste als er niet nog een hotel met dezelfde naam was… We vonden het al zo vreemd dat ons niks bekend voorkwam… Na heel, maar dan ook heel dramatisch, neeeee te hebben geroepen en demonstratief midden op de stoep te hebben uitgerust (inderdaad zittend), moesten we toch echt terug. Gelukkig nog maar 2 km… Eindelijk kwamen we aan waarna we binnen 10 minuten knock out waren.

De volgende dag gingen we voor het eerst gebruik maken van onze JR railpass, op weg naar Kyoto! Benieuwd hoe de rest van onze rondreis door Japan eruit gaat zien? Houd de blog dan in de gaten voor meer updates!

Budgettip voor Halong Bay: Neem de ferry naar Cat Ba!

Posted on June 29, 2016June 29, 2016 by Lotte Snip

Wil ook jij naar Halong Bay, maar heb je geen zin om een enorm dure tour te doen en met 100 mensen op het zelfde strand te zitten? Dan hebben wij een budgettip voor Halong Bay: Neem de ferry naar Cat Ba!

Budgettip voor Halong Bay: Neem de ferry naar Cat Ba!- Samen met de locals op de ferry!

Om onze ‘budgettip voor Halong Bay: Neem de ferry naar Cat Ba’ uit te voeren rijd je richting Tuan Chau Island (30 minuten vanaf Halong Bay) om daar de ferry te pakken naar Cat Ba. Deze ferry (enkeltje) kost per persoon 70.000 dong (€2,80) en voor een motor is dit 20.000 dong (0,80) extra. De boot gaat op vaste tijden (van 25/4 tot 05/09 om: 7.30, 9.00, 11.30, 13.30 en 15.00 uur en van 6/09 tot 24/4 om: 8.00, 11.30 en 15.00 uur) en doet er 45 á 50 minuten over. In deze tijd vaar je door het prachtige Halong Bay en geniet je van een goedkope ‘boot tour’. Wees niet bang dat er geen plek is om lekker te zitten. Aziaten zitten namelijk niet graag in de zon dus deze plekken zullen het langst leeg blijven!

Kajakken it is!

Aangekomen op Cat Ba stap je op de motor naar Ben Beo (ook kan je een bus naar Cat Ba nemen en vanuit daar richting Ben Beo). Onderweg zie je het mooie eiland en geniet je van het fantastische uitzicht! Na ongeveer 30 minuten rijden kom je aan in Ben Beo. Hier kan je wat boodschappen inslaan voor het volgende gedeelte van onze budgettip voor Halong Bay, kajakken! Huur een kajak voor 100.000 dong p.p. (€4) en je kan de hele dag op het water zitten (moet je wel een mega conditie hebben wil je dit volhouden). Het is handig om bij het verhuur bedrijf even een kaart te vragen zodat je weet welke kant je op moet.

Monkey Island

Een leuke bestemming om naar toe te kajakken is Monkey Island. Laat je niet voor de gek houden door de naam, wij hebben geen aap gezien haha! Wel is het een erg mooi eiland en met een beetje geluk zijn er op het moment dat jij er bent geen boten met hordes toeristen! Heb je nog puf en wil je genieten van een prachtig uitzicht over de baai? Klim dan aan de rechterkant van het eiland (met je rug naar de zee) omhoog over de rotsen. Het is een flinke klim dus schoenen zijn geen overbodige luxe. Halverwege vind je het eerste mooie uitzicht over de achterzijde van het eiland. Nog verder omhoog, heb je een 360 graden uitzicht over het eiland en de baai!

Drijvende vismarkt

Omdat wij na deze tocht redelijk moe waren en de zee erg wild was, gingen we richting de drijvende vismarkt. Deze ligt op de weg terug naar Cat Ba. Hier vindt je kleine hutjes met grote netten en daarin nog levende vissen! Bijna iedereen heeft een grote hond zodat de vissen goed bewaakt zijn, uitstappen is wellicht geen aanrader. Wel kan je vanuit de kajak de markt en de vissen goed bekijken!

Overige bezienswaardigheden Cat Ba

Om onze ‘budgettip voor Halong Bay: Neem de ferry naar Cat Ba!’ goed te benutten, kan je na het kajakken ook de rest van Cat Ba verkennen. Zo heb je de haven waar je ook gezellig wat kunt drinken. Daarnaast biedt het eiland vele grotten en een nationaal park. Hier hadden wij zelf geen tijd meer voor, maar het zag er erg leuk uit!

Budgettip voor Halong Bay: Neem de ferry naar Cat Ba!- Waar te overnachten?

Wij hebben twee nachten in Halong Bay City geslapen wat we absoluut zouden afraden, hier is niets maar dan ook niets te beleven. Veel leuker is om bijvoorbeeld s’avonds aan te komen in Cat Ba. Hier kan je vervolgens overnachten om de volgende ochtend te genieten van het eiland. Omdat het eiland zeker genoeg te bieden heeft voor een of twee dagen, kun je er voor kiezen om nog één nacht te blijven en de volgende ochtend de ferry te pakken. Deze ferry kost weer het zelfde bedrag en gaat ook op vaste tijden terug (van 25/04 tot 05/09 om: 9.00, 11.30, 13.00, 15.00 en 16.00 uur en van 06/09 tot 24/04 om: 09.00, 13.00 en 16.00 uur).

Op deze manier geniet je meerdere dagen van de mooie baai zonder hier een enorm bedrag voor neer te leggen! Mocht je de accommodaties in Cat Ba te duur vinden, dan is Halong City Bay wellicht een goedkopere optie. Houd er wel rekening mee dat je hier dan alleen overnacht en er verder vrij weinig te doen/zien is (alles wordt verbouwd en voor het uitzicht staat bijna overal een muur van ongeveer 3 meter hoog)

Benieuwd naar onze dag in Halong Bay? Lees dan onze blog hier! Ook hebben wij een motorreis door Vietnam gemaakt, lees al onze blogs hier!

Motorreis door Vietnam: Deel zes!

Posted on June 27, 2016June 27, 2016 by Lotte Snip

Daar is hij dan, het allerlaatste deel van onze motorreis door Vietnam! Na 30 dagen hebben we dit mooie land moeten verlaten waar we achteraf nog wel twee weken langer door hadden kunnen brengen! Niet op de motor trouwens, want ik heb serieus nog problemen met zitten! Hierbij het laatste deel van onze fantastische trip!

Motorreis door Vietnam: Deel zes! – Het laatste stuk op de motor!

Na het prachtige Ninh Binh en de zoveelste lekke band gingen we verder naar de laatste bestemming van onze motorreis door Vietnam! Daar gingen we, de aller- allerlaatste keer op de motor, op naar Hanoi! Gelukkig hoefden we maar een klein stukje en zouden we er binnen vier uurtjes zijn. Helaas zat er deze keer geen nieuwe route in. De weg bracht ons grotendeels langs de route waar we eerder vandaan kwamen. Dus er zat niks op en we gingen weer over de weg met alleen maar vrachtwagens, bussen en nog meer vrachtwagens. Aangezien er toch amper uitzicht was, richtte ik me maar op mijn mobiel zodat ik mezelf en Guido niet gek zou maken (beter voor iedereen, haha). Uiteraard was de route toch net iets langer dan verwacht (Google Maps heeft een heel boos mailtje van mij) doordat we de snelweg op werden gestuurd (ja, ik vind dat hun schuld!). Hier mochten we helaas niet op rijden en doordat tolpoorten waren was het ook gewoonweg niet mogelijk (voor dat uur extra wilde ik graag doen alsof ik gek was en gewoon doorrijden, maar helaas!).

Hallo Hanoi!

Na nog een uurtje rijden reden we Hanoi binnen! Ondanks dat het ook hier mega chaotisch was, hadden we het erger verwacht! Soepel zoefde Guido tussen het verkeer door terwijl ik hem de goede kant op probeerde te leiden. Tegenwoordig ben ik namelijk master navigeerster! (en inderdaad, ik verdwaal dus niet meer van het Rono strand naar huis). Helaas voor mij, had Google in Hanoi wel even een extra moeilijkheidsgraad toegevoegd. In plaats van ‘neem over 300 meter de rotonde rechts’ was het meer van ‘ga over 300 meter soort van schuin links over de rotonde en we vertellen lekker niet de hoeveelste afslag, succes!’ Na een paar verkeerde afslagen, kwamen we aan! Het hotel, wat er van de buitenkant nogal shabby uitzag, bleek van binnen echt top te zijn! Voor de laatste keer plaatsten we onze motoren voor het hotel, in de hoop dat de allerlaatste nacht zouden overleven!

Oversteken? Umm…

Aangezien we alsnog op tijd in Hanoi waren, besloten we onze railpassen voor Japan te regelen. We waren namelijk even vergeten dat dit alleen vanuit het buitenland geregeld kan worden… Gelukkig werden we hier door een mede backpacker in Ninh Binh aan herinnerd, waarna ik als een soort van psycho aan het Googlen ben gegaan. Gelukkig was het in Hanoi nog mogelijk en dus we besloten dit maar gelijk de eerste dag te regelen. Ondanks dat we op onze motor redelijk soepel waren aangekomen, bleek het verkeer lopend toch wel bijzonder te zijn. Oversteken was dan ook niet voor mij en Kirsten weggelegd. Waar Guido en Erick vrolijk tussen het verkeer door liepen stonden wij nog 10 minuten met sippe gezichten aan de andere kant van de weg. Gelukkig hadden we elkaar, haha! Onze tactiek was, naast een onbekende te gaan lopen die ook oversteekt (en dan zelf aan de kant waar geen verkeer vandaan komt, doei karma..). Na een poosje zoeken kwamen we aan, waarna we het gelijk konden regelen! Niks aan de hand, afgezien van een geplunderde bankrekening (gelukkig per creditcard, dat voel je niet).

Na het plunderen van onze rekening, besloten we dat het tijd was voor wat eten. En wat doe je als in je Vietnam bent? Ja dan eet je … een overheerlijke wafel met ijs en aardbeien (genoeg noodles en rijst voor mij). Onderweg terug naar het hotel, genoten van het mooie uitzicht en de aanwezige Vietnamezen. Deze waren namelijk allemaal aan het sporten geslagen. Zo waren ze aan het hardlopen, snelwandelen en zelfs krachttraining aan het doen in het park. Voor dit laatste, waren er gewoon attributen aanwezig die iedereen kon gebruiken, hoe handig (niet dat als wij dit zouden hebben ik opeens aan het sporten zou slaan, maar toch)

Laatste dagen samen

Na onze motor (oké Guido en Erick) te hebben ingeleverd (we hebben het zonder kleerscheuren overleefd!!), braken onze laatste dagen met Kirsten en Erick aan. Daarom besloten we nog even iets te ondernemen, op naar een foodmarkt! Gezellig liepen we door de stad waarbij we wat winkeltjes bezochten (SHOPPEN!! ik ben nu de trotse eigenaar van een shirtje, drie ringen en een backpack die 100 kilo weegt) en genoten van Hanoi. Eenmaal aangekomen was de markt toch iets anders dan we hadden gedacht. Er waren geen kraampjes op straat, maar gewoon lokale restaurantjes. Gelukkig was er wel eten, maar voor iedereen die ooit op zoek gaat naar streetfood, doe het niet bij de foodstreet! (beetje gemeen dat ze het zo dan noemen vind ik persoonlijk.) Omdat we nog trek hadden na het eten (helaas had ik deze keer geen chocolade koekjes ter opvulling), besloten we nog wat echt streetfood te scoren. Al snel vonden we het beste stalletje ooit. Overheerlijke broodjes belegd met vlees van de bbq! De eigenaar gooide een paar plastic kinderkrukjes neer en een restaurant was geboren!

De volgende dag brachten we etend en drinkend door aangezien ons vliegtuig s’avonds zou vertrekken en we geen kamer meer hadden. Uiteraard moest er nog wel een afscheidsdiner plaatsvinden en dus besloten we samen streetfood te scoren. Dit kon natuurlijk niet afgesloten worden zonder de laatste drankjes samen waarna het afscheid kwam. Na afscheid te hebben genomen heb ik Guido nog een half uurtje moeten troosten, maar wees niet bang het gaat nu goed! Haha grapje maar wel gek om weer met z’n tweeën te reizen!

Daar zijn we weer!

Na dat het vliegtuig 3 kwartier te laat kwam, (op een vlucht van 2 uur) stonden we om 2 uur s’nachts in Ho Chi Minh. Gelukkig vonden we gelijk een taxi die ook nog eens het hotel kon vinden. Eenmaal aangekomen bleek onze chille kamer toch niet zo chill. Alles was smoezelig, er was geen raam en het leek op een gangkast. Gelukkig waren we zo moe dat het ons niks kon schelen. De volgende dag besloten we maar wel te verplaatsen aangezien we een beetje bij wilden komen en ik in deze kamer het liefst zo kort mogelijk wilde verblijven. Na een zoektocht van een uurtje, (waarbij Guido mij bijna had vermoord na 6 hotels te hebben bezocht) vonden we het perfecte hotel! Een mega kamer met overheerlijke bedden, balkon en enorme badkamer! Hier konden we wel een dagje uitrusten!

Op naar Japan!

Na goed uit gerust te zijn, brak ons nieuwe avontuur aan; Op naar Japan! Uiteraard moest het wel zo goedkoop mogelijk dus hadden we een lange dag voor de boeg. Eerst 2 uurtjes vliegen naar Kuala Lumpur om vervolgens van 4 uur s’middags tot 1 uur s’nachts te wachten op onze volgende 8 uur durende vlucht. Benieuwd hoe we het in Japan hebben? Hou de blog dan in de gaten voor snel een nieuwe update!

Motorreis door Vietnam: Deel vijf!

Posted on June 23, 2016June 23, 2016 by Lotte Snip

Bijna is het zover, het einde van onze motorreis door Vietnam is inzicht! Maar niet getreurd, in dit één na laatste deel zien we de meest prachtige natuur, zijn we super (echt waar) sportief en hebben we onze zoveelste lekke band!

Motorreis door Vietnam- de zwaarste rit!

Na het mooie Phong Nha, ging de reis ons brengen naar Ninh Binh. Een plek waar ik al lang naar had uitgekeken, dus ik had er zin in. Het enige probleem was nog even die tocht die we moesten gaan afleggen. Deze zou namelijk niet alleen 7,5 uur in beslag nemen maar ook nog eens de saaiste route tot nu toe zijn. Met goede moed begonnen we redelijk op tijd aan de tocht, maar al snel bleek de tijdsindicatie niet te kloppen. De saaie weg daarentegen, klopte helaas wel. We reden voornamelijk één lange weg, door dorpjes met veel toeterende bussen, enorme vrachtwagens en heel veel scooters. Gelukkig voor mij, had Guido voldoende aan één paar ogen op de weg. Na de vele afgelegde kilometers weet ik dat naar voren kijken resulteert in heel veel gilletjes, schreeuwende aanwijzingen en nog meer dingen die Guido af kunnen leiden. Daardoor kon ik mij gelukkig focussen op de omgeving en gezellig zwaaien naar passerende mensen.

Daar loop je dan met je goede gedrag langs de snelweg!

Doordat het schema van geen kant klopte, haalden we het niet voor het donker. Daar reden we dan in het pikkedonker op de snelweg. Niet erg goed voor je gemoedstoestand aangezien een gedeelte van de motoren geen eens licht heeft. Daarnaast zien die enorme vrachtwagens er in het donker nog angstaanjagender uit! (hier hebben ze van die enorme Amerikaanse vrachtwagens met spitse neuzen). Gelukkig hoefden we niet lang in het donker te rijden en waren we er bijna…. Tot dat onze band 10 minuten voor het eindpunt, midden op de snelweg begaf. Snel bracht Guido ons veilig naar de vangrail waar we moesten lopen naar het einde van de snelweg. Gelukkig bleek dit niet ver en kwamen we al snel aan bij een kruispunt. Hier kwam wonder boven wonder een mannetje naar ons toegerend om te vragen wat het probleem was. En zoals iedereen hier in Vietnam, kon hij onze band maken! Hup, mee naar zijn winkeltje, even wat drinken en klaar alweer!

Op naar Paradijs!

Na deze korte stop konden we gelukkig verder naar onze slaapplaats. Deze was iets minder makkelijk te vinden als gedacht, maar o zo gaaf! Na door een klein dorpje te zijn gereden, stuurde de kaart ons naar een onverharde weg tussen het hoge gras en langs het water. Onze slaapplaats bleek echt midden in de natuur te zitten! Eenmaal aangekomen werden we ontvangen door een te schattige puppy (ook onderweg naar huis) en was er gewoon op ons gewacht met het avond eten. Uitgehongerd schoven we aan en kletsten we met alle gezellige mensen (waaronder Paulien en Alexis die er ook weer waren). Na het eten was het zo ver, we gingen onze bungalow bekijken. Een lang, met kleine stenen aangelegd pad, bracht ons langs het water en over houten bruggetjes naar het mooiste plekje op aarde! Onze mega grote bungalow met twee tweepersoons bedden, fijne douche en toilet en enorme veranda. En het aller beste: alles was open! De ‘ramen’, oftewel de hele voorkant van de bungalow kon afgesloten worden met soort van schotten waardoor je nog steeds naar buiten kon kijken. Gelukkig was er ook een klamboe, want muggen waren er natuurlijk ook. Na een paar gezellige spelletjes besloten we op tijd te gaan slapen.

Ik blijf hier wonen!

De volgende dag bleek pas echt hoe mooi het er eigenlijk was. Onze veranda had uitzicht over een klein riviertje dat langs onze bungalow liep en over prachtige, grote karst gebergten. Oké, hier ging ik dus echt nooit meer vandaan! We besloten lekker rustig aan te doen en te genieten van de locatie. Onder het genot van verse broodjes van de supermarkt (10 km verderop) met kaas en vleeswaren, hadden we een top lunch. Uiteraard moest er ook wat van de omgeving worden gezien en dus pakten we de (gratis) fietsen naar Tam Coc. Dit wordt ook wel het Halong Bay op het droge genoemd en niks is minder waar! De fietstocht was 20 minuten waarbij Guido op een mini fiets zat met knieën tot onder zijn oksels (oké, misschien had ik die eerst en was hij zo lief om te wisselen, maar toch erg grappig). Eenmaal aangekomen boekten we een bootje (€6 euro waarbij er maximaal 2 personen op mochten, overigens geldt dit alleen voor buitenlanders..) en betaalden we de entree prijs (€5 p.p.) waarna de tocht begon! Er was inderdaad niet gelogen, het landschap was fantastisch! We vaarden door groene landschappen met aan weerszijden hoge karst gebergten. Ook bracht de boot ons onder grotten door waarvoor je nog net niet hoefde te bukken. Onze tour gids bleek echt super meedenkend te zijn en gaf meerdere keren aan hoe we het beste een leuke foto konden maken (vermoed dat ze zelf ook Instagram heeft, haha). Omdat we nogal uitgeput waren van de motorreis, besloten we ook gelijk maar een dag extra in dit paradijs te blijven. De volgende dag genoten we dan ook van de heerlijke rust en het uitzicht!

Op naar Halong Bay!

Na Ninh Binh gingen op weg naar het echte werk, namelijk Halong Bay! We vertrokken mooi op tijd zodat we niet weer in het donker hoefden te rijden (niet echt goed voor je relatie, haha). De weg naar Halong Bay bracht ons voornamelijk langs mooie karst gebergten met daarnaast hele vieze industrie. Hier wordt het geld verdiend blijkbaar, en dus de natuur verpest… Ook was het op de weg duidelijk te merken dat je midden tussen de industrie zat. Grote (lees: ENGE) vrachtwagens zoefden aan alle kanten voorbij. Dit gepaard met een hele hoop en irritant getoeter, waardoor je soms bijna van schrik van je motor afvalt (arme Guido aangezien ik op die momenten mijn nagels in zijn schouders zet, haha). Na een tocht die veel korter uit bleek te vallen dan verwacht, kwamen we aan. Paradijselijk Halong Bay, toch?! Niets was minder waar.. De hele kustlijn werd volgebouwd en daarom hadden ze er voor het gemak maar even een 3 meter hoge muur voor geplaatst. Zover voor het mooie uitzicht… Aangezien we vroeg waren, besloten we nog even rond te lopen. Al snel bleek dat hier niks, maar dan ook echt niks te beleven valt. Na 1,5 kilometer vonden we eindelijk weer uitzicht over Halong Bay, dat dan weer wel.

Niks toeristen, wij doen het op de lokale manier!

Omdat de tours in de baai erg duur zijn en we daarnaast hoorden dat je ook nog eens met 100 man op het zelfde strand zit, besloten we een andere optie te nemen. We gingen namelijk voor de lokale manier, met de ferry naar Cat Ba! Dus daar stonden we met ons goede gedrag, om kwart over zes naast de motor. We wisten niet precies hoe laat de ferry zou vertrekken en wilden uiteraard niks van het mooie Halong Bay missen. Na een kort motor ritje, belanden we aan de verkeerde kant van de pier waar wonder boven wonder iemand ons de goede weg kon wijzen. We bleken een half uurtje te vroeg maar na ontbijt met een overheerlijke aardbeien Cornetto (ja pap en mam, ik eet zeker wel fruit), konden we met motor en al de boot op. Gelukkig voor ons zijn Aziaten vampieren en willen ze geen van allen in de zon. Hierdoor genoten wij van het beste plekje, vol in de zon! Na een uurtje op de ‘boottour’ (we doen gewoon net alsof) door Halong Bay, kwamen we aan op Cat Ba. Hier stapten we op onze motor voor een mooie tocht over het eiland. Omdat we besloten hadden sportief te gaan doen en op eigen houtje Halong Bay te ontdekken, huurden we een kajak. (ja ik, die ooit een kano heeft laten zinken op de middelbare school, huurde een kajak.) Na een goede lunch en een tas met boodschappen stapten we in onze kajak. Dit bleek onverwacht echt mega goed te gaan. Al vond ik persoonlijk wel dat Guido veel klaagde over het water dat in zijn gezicht spetterde (oké, misschien gooide ik wel per ongeluk golven naar achter.. Maar ja.. ik deed toch mijn best?!) Gelukkig voor ons, hadden we al onze spullen in een waterdichte hoes en onze tas in een regen zak. Door ons wilde geroei dreven namelijk al snel de boodschappen door de kajak. Na ongeveer een half uurtje kajakken, waarbij ik de halve tijd de slappe lach had (ik moest blijkbaar sturen maar serieus, hoe doe je dat?), kwamen we aan op Monkey Island. Het was niet helemaal wat de naam deed vermoeden, want in geen wegen of velden waren aapjes te bekennen. Het eiland daarentegen was prachtig en ook was er een uitkijkpunt aanwezig. Natuurlijk niet zoals in Nederland met een trap, maar gewoon over de rotsen klimmen omhoog! Volledig bezweet klommen we over de scherpe rotsen en genoten we van het prachtige uitzicht over de baai! Op de terugweg bleek ik in mijn vorige leven een padvinder te zijn geweest en viste ik zo met een stok Guido zijn slipper uit een diep gat. Die had hij daar even voor het gemak laten vallen, haha.

Terug naar wal!

Na deze tocht besloten we nog iets verder te kajakken, maar doordat de open zee erg wild was geworden besloten we na een uurtje toch maar van dit idee af te zien. Golven van 1,5 a 2 meter trotseerden namelijk onze kajak waarbij ik (stoere) gilletjes uitsloeg. Eenmaal terug tussen de rotsen, vaarden we nog even langs de drijvende vismarkt. Hier werden de gevangen vissen in netten in het water gehangen, waarna ze levend konden worden gekocht. Volledig uitgeput vaarden we terug waarna we genoten van een heerlijke smoothie in de haven. Uiteraard moesten we ook weer terug naar Halong en al snel bleek dit iets makkelijker gezegd dan gedaan was. Eenmaal aangekomen bij de pier, was deze vol beladen met auto’s, bussen, scooters en heel veel mensen. Gelukkig waren er nog wel kaartjes beschikbaar maar, zoals één keer per week gebeurd, was onze band weer lek. Ook de boottocht terug was weer fantastisch waarbij wij (als enigen) heerlijk in het zonnetje zaten.

Doorgestoken kaart?!

Eenmaal aangekomen, bleek onze band misschien toch iets minder per ongeluk stuk te zijn gegaan. We waren namelijk nog maar net de boot af of er was gelijk al iemand die ons benaderde om onze band te laten maken. Nog geen vijf minuten later kwam zijn vriend inclusief gereedschap (en extra binnen band) eraan om onze band op te lappen. Na ons over de hogere prijs heen te hebben gezet, (scheelde twee euro met eerdere reparaties) zat alles snel weer in elkaar en konden we verder! Een beetje bedroefd, dat wel.

Pizza!

Na een aantal dagen lokaal te hebben gegeten, waren we toe aan iets anders. Mijn lieve ouders hadden ons een etentje gegeven en dus gingen we voor overheerlijke pizza! Na een taxi ritje waarbij wij de taxi chauffeur weer eens moesten navigeren, kwamen we aan. Uiteraard moesten we na dit heerlijke avondmaal ook weer terug. Dit bleek iets lastiger dan de heen weg. Onze chauffeur leek namelijk zojuist uit een bergdorpje te zijn gekomen voor het baantje van taxi chauffeur. Hij reed namelijk de helft van de tijd aan de verkeerde kant van de weg en op onze navigatie scheen hij met een zaklantaarn… Gelukkig kwamen we ook deze keer weer veilig aan!

Na dit avontuur besloten we vroeg op bed te gaan voor onze laatste reis naar Hanoi! Benieuwd naar onze allerlaatste trip op onze motorreis door Vietnam? Blijf de blog dan in de gaten houden! Heb je onze eerdere blogs nog niet gelezen? Kijk dan snel hier!

Maar eerst nog wat foto’s!

Motorreis door Vietnam: Deel vier!

Posted on June 18, 2016June 18, 2016 by Lotte Snip

Na de prachtige Hai Van Pass van Danang naar Hué, ging deze keer de tocht der tochten aanbreken! We stapten namelijk op de motor voor maar liefst 10 uur. Uiteraard niet voor niets want deze keer zou onze motorreis door Vietnam ons over de Ho Chi Minh trails brengen!

Motorreis door Vietnam- Ho Chi Minh trails!

Na een vroeg ontbijt stapten we om 7 uur op onze motor! Deze keer waren we goed voorbereid want van Tigit hadden we gehoord dat we onderweg niks tegen zouden komen. Volledig bepakt met benzine, enorm veel drinken en grote hoeveelheden eten, begonnen we aan onze tocht! Al snel kwamen we er achter dat we ons, voor het eerste deel, beter iets warmer aan hadden kunnen kleden. Na enkele kilometers reden we namelijk zo hoog door de bergen dat we gewoon tijdens de wolken reden! Gewapend met onze vesten tot onze ogen op getrokken reden we door het prachtige (bewolkte) landschap. Dit was weer eens wat anders, haha! Gelukkig gingen we na een poosje weer naar beneden zodat we weer konden ontdooien (ja, dat was serieus gewoon nodig). Ook trokken de wolken vlot weg, waarna we genoten van het prachtige uitzicht!

De meeste prachtige natuur!

Dat we niks, of niemand tegen zouden komen bleek geen leugen. Afgezien van een paar hele kleine dorpje (met een stuk of drie huisjes) was er in geen velden of wegen ‘beschaving’ te bekennen. Maar geen probleem, want wij konden gewoon langs de kant van de weg onze eigen benzine regelen! En dus daar stonden we, in de bergen, te tanken vanuit een eigen meegebrachte jerrycan. Echte survivelaars zijn wij!(oké dat niet, maar voelde toch wel cool haha). Onderweg zagen we veel dieren, die gewoon overal en nergens aan het chillen waren. Zo lagen er groepen geitjes op de weg, staken honden en koeien doodleuk over en zagen we waterbuffels afkoelen in de rivier! Maar naast alle geweldige dieren, was het duidelijk dat het leven in de dorpjes er toch iets anders aan toe ging. Zo zag het er hier vaak een stuk armer uit. Niet dat de kinderen zich daar iets van aan trokken, die speelden gewoon lekker met alles wat ze voor handen hadden (autobanden bijvoorbeeld). Ook kwamen we een moeder met een kindje van een jaar of vier tegen, die kilometers door de bergen liepen, waarbij het kindje zelfs geen schoenen aan had! (ik ga noooooit meer klagen over zere voeten).

Waterbuffels? Geen probleem voor Guido!

Na een poosje rijden kwamen we in de meest prachtige vallei aan. Deze was omring door enorme bergen en er liep een rivier door heen. Uiteraard wilden de jongens even bij het water kijken en dus gingen we met motor en al over het zandweggetje daar naar toe… Gelukkig konden we in de aanwezige sporen blijven en bleven we overeind haha! Eenmaal aangekomen bij het water, was het prachtig! Wat bleek nou, er waren gewoon een stuk of tien waterbuffels aan het genieten van de koele rivier. Helaas was dit voor ons daardoor gelijk niet meer mogelijk aangezien ze niet stopten met staren naar ons. Guido wilde uiteraard wel even een dare devil spelen en sloop langs de dieren, richting het water. Aangezien deze blog niet gaat over het verliezen van Guido zijn arm, is alles goed gegaan haha! Na een korte pauze, moesten we uiteraard ook weer omhoog richting de weg. Dit bleek net even iets minder gemakkelijk te gaan, waardoor ik er halverwege maar snel afsprong. Gelukkig was het maar 40 graden waardoor ik volledig bezweet de top bereikte, haha! Hoe verder we reden, hoe mooier de uitzichten werden! Zo zagen we opeens van het niets weer de kust! Persoonlijk, had ik geen idee dat we daar überhaupt in de buurt waren (ja, topografie op de school heeft mij inderdaad niks geleerd! Ik besloot heel moedig met mijn benen over een muurtje te zitten (was niet zo hoog, maar toch..) voor een leuke foto. Al snel bleek dat ik toch iets minder stoer was waarna Guido mij er achterwaarts af moest tillen haha (mijn held).

IK KAN NIET MEER ZITTEN!!!!

Ondanks dat de tocht korter uit viel dan verwacht, waren we er de laatste 50 kilometer meer dan klaar mee. Er was gewoon geen enkele manier meer waarop je zonder pijn normaal kon zitten! Dat er bordjes langs stonden met het aantal nog te rijden kilometers hielp ook niet echt… Vooral niet als je denkt dat je toch zeker 10 kilometer verder bent, maar het toch echt maar 3 is. We stopten dan ook regelmatig zodat we lekker tegen elkaar konden klagen, haha (leed delen helpt altijd). Eindelijk was het zover, we zagen het laatste kruispunt dat ons zou leiden naar Phong Nha. Nu alleen nog even de goede weg kiezen… Na de rechter weg te hebben gekozen, bleek al snel dat we een foutje hadden gemaakt. In plaats van de goede verharde weg, die we al kilometers hadden gereden, kwamen we nu uit op een grind/zand weg.. Dit was niet het enige, de weg liep ook nog eens zo steil omhoog dat onze motoren het voor het eerst overduidelijk moeilijk hadden! Na paar keer op het punt te hebben gestaan om er af te springen, bereikten we toch het hoogste punt, gelukkig! Hier hoefden we alleen nog wat weg werkzaamheden te omzeilen (lees dicht langs de rand rijden, waarbij ik Guido kneep). Na een rijstveld te zijn door gecrosst zagen we daar de weg die we in eerste instantie moesten hebben, een snelweg haha!

Hotels boeken is niet voor ons weg gelegd…

Volledig kapot kwamen we aan in Phong Nha. Dit bleek gelijk een goede bestemming. Het was een klein gezellig dorpje dat zich midden tussen het karst gebergte bevond! Ons hotel zat in de hoofdstraat, dus we wilden gelijk inchecken. Helaas heeft iemand een vloek over ons uit gesproken en ging het ook deze keer niet goed. Iemand zou om één uur uit checken maar deze was helaas nog in de bergen. Op zich geen probleem als het kwart over één zou zijn, alleen het was al vier uur! Uiteraard was dit ons probleem en niet dan van haar al zou ze wel even in de bergen zoeken…. (bijzondere oplossing vonden wij). Na een poosje zagen we haar heen en weer vliegen en de kamer kwam vrij (wij vermoeden dat deze backpacker zijn zooi uit één of ander rommelhok kon vissen). Eindelijk dan maar toch waren we ingecheckt! Dat moest gevierd worden in het gezellige bamboo caffee tegen over het hotel. Hier hadden ze het meest heerlijke eten waarna we alles snel vergeten waren.

Unesco Wereld erfgoed lijst, is voor Phong Nha wel verdiend!

Ondanks dat we al veel van de prachtige omgeving van Phong Nha hadden gezien, besloten we de Phong Nha grot te bekijken. Dit bleek gemakkelijk zelf te organiseren doordat het vertrekpunt van de boot maar tien minuten lopen was (erg fijn aangezien dit de warmste periode van het jaar is). Omdat een boottocht met 12 Chinezen ons net iets te ver ging, besloten we een eigen boot te huren. Gelukkig was dit totaal niet duur, top! De boottocht onderweg naar de grot was fantastisch. We vaarden door Phong Nha- Ké Bàng National Park, waar Phong Nha onderdeel van is. De reden dat dit op de wereld erfgoed lijst staat was ons al snel duidelijk! Overal om ons heen waren de meest prachtige karst gebergten en ook de grot was indrukwekkend. Zo hadden ze erg hun best gedaan om deze mooi uit te lichten zodat alle stalactieten/mieten goed zichtbaar waren. Beter dan Myanmar, waar je gewoon in een zwart gat kon vallen zonder dat ook maar iemand het zag (avontuur laten we het maar noemen).

Na dit fantastische gebied moesten we helaas weer door. Ook deze keer zou het een heftige tocht worden, namelijk 7,5 uur! Benieuwd hoe dit is afgelopen? (Lees: hoe wij 10 minuten voor het einde toch nog pech konden krijgen?) Blijf onze blog dan volgen voor een volgende post over onze motorreis door Vietnam!

Uiteraard eerst nog wat foto’s!

Motorreis door Vietnam: Deel drie!

Posted on June 16, 2016June 16, 2016 by Lotte Snip

De tijd gaat super snel en inmiddels is dan ook deel drie van onze motorreis door Vietnam aangebroken! Deze keer laten we Danang achter ons en stappen we op onze motor voor het mooiste stuk van onze reis, namelijk naar Hué! Tijdens deze rit zouden we grotendeels langs de kust rijden, dus we hadden er zin in!

Motorreis door Vietnam- Onbijt? Dat regel ik gewoon bij de buurvrouw voor je!

Voor ons daadwerkelijke vertrek, besloten we toch nog iets meer van Danang te bekijken. We hadden veel over de Marble Mountains gehoord en al snel bleek dat we hier al een stuk of drie keer langs waren gereden, oeps. Het waren inderdaad mooie bergen met daarop een tempel en iets van een poort. Erg mooi maar na een paar foto’s konden we niet wachten om aan onze route te beginnen! Uiteraard moest er nog even ontbeten worden en na een poosje zoeken vonden we een tentje dat open was (op de één of andere manier drinkt iedereen alleen koffie en verder niks..). Ze hadden zelf geen keuken, maar geen probleem joh! De eigenaresse schreeuwde gewoon heel hard naar de overkant dat we wilden eten, en zo werd het geregeld! Na even wachten kwam het ontbijt, wat bleek te bestaan uit rijst, ei en vlees. Niet echt mijn favoriete ontbijt, maar we hadden wel eens erger gehad! Na het ontbijt waren we er klaar voor, en stapten we weer op onze vol beladen motor! (we beginnen steeds meer op de Vietnamezen te lijken met ons gekleurde flightbag, flesjes drinken en vesten die aan de motor hangen)

Verlaten stranden en een prachtige kustlijn.

We waren de stad nog niet uit of we genoten al van de prachtige kustlijn met uitzicht op de skyline van Danang (ja, die hebben ze echt). In de eerste bocht moest er gelijk gestopt worden want we zagen een prachtige verlaten baai met een fantastisch strand. Dit begon goed! De hele rit genoten we van het prachtige uitzicht dat als maar mooier werd. Geen straf dus om achterop te zitten (al denkt Guido hier waarschijnlijk anders over, ogen op de weg namelijk!! Haha oké grapje, maar wel regelmatig anders gaan we dood) Halverwege kwamen we aan bij het meest prachtige uitzicht van de hele route. We keken uit over een prachtig meer, waarbij er een brug naar een eiland liep. (zie foto’s zodat deze wazige omschrijving iets duidelijker word haha). Net op het moment dat we verder wilden rijden, kwam de trein eraan. Dat wilden we wel even zien, dus we snelden ons er heen. Even waren we vergeten dat in Azië niks efficiënt gaat. Hierdoor was de slagboom al een kwartier dicht, voordat er überhaupt een trein in het zicht was. Gelukkig hadden wij alle tijd en lijkt geen enkele Aziaat een irritatie grens te bezitten (Een voorbeeld hiervan is, dat niemand het een probleem schijnt te vinden om met het geluid op 100 een spelletje op je mobiel te doen, in een openbare ruimte. Om nog maar te zwijgen over het gesmak, gerochel en gespuug). Na dat de machinist naar ons had gezwaaid, gingen de slagbomen weer open en konden we weer verder. Uiteraard wel samen met nog 40 scooters die stonden te wachten, wat altijd weer resulteert in bijzondere manoeuvres. Na een paar uurtjes, waarbij we geen enkel restaurantje tegen kwamen reden we uit de bergen. Daar was eindelijk een ‘restaurant (denk niet dat je het zo mag noemen wanneer de stoeltjes van en plastic en op kniehoogte zijn. En daarnaast wanneer er maar één gerecht is waarvan je geen idee hebt wat het is.) We bestelden het enige aanwezige gerecht. Hierbij kregen we al snel het vermoeden, dat ze alles hadden gebruikt wat ze nog over hadden. Zo had ik de enige verdwaalde garnaal, Kirsten een eng ei en Erick tofoe. De rest van de maaltijd zag er ook al niet al te best uit en alles was koud. Ondanks we wel vaker dit soort gerechten voorgeschoteld krijgen, vond ik deze toch echt net wat erger. Snel gooide ik er wat soja saus overheen (maakt alles beter) en toen niemand keek nam ik een hap uit het chocolade koekje uit mijn tas (sorry meneer de ‘kok’).

Aha, jullie komen voor dit geboekte hotel? Stap op je motor en volg mij maar…

Na deze maaltijd stapten we op onze motor en reden we naar Hué. Dit bleek al snel niet het stadje te zijn wat we voor ogen hadden. Allen dachten we namelijk in een soort van plattelands dorpje aan te komen, maar het was een mini Ho Chi Minh, oeps. Uiteraard was het ook net spitsuur, dus het was aan Guido om ons levend naar het hotel te brengen. Dit deed hij, met zeer nuttige toelichting van mij (schreeuwend: AAAAAAAAAAAAA). Eindelijk kwamen we aan bij het hotel. Hier zouden we een fijne kamer met balkon hebben. Er zou zelfs een zwembad zijn! Al snel bleek dat we iets te vroeg hadden gejuicht. Een klein mannetje van een jaar over 20 (of 40, is soms lastig te zien) begroette ons en zei dat we hem moesten volgen naar het hotel. Dit leek ons niet nodig want daar waren we toch al? Maar natuurlijk, het hotel was vol… Na een hele stennis, waarbij wij hem niet geloofden (aangezien het hotel online voor een veel hogere prijs nog te boeken was) bracht hij ons een ander hotel. Hier zouden we een top kamer krijgen! We hadden er niet veel vertrouwen in, maar er zat niks anders op. Eenmaal aangekomen, bleek het toch net even iets anders te zijn. De aanwezige medewerkster wist nergens van en de kamer met inderdaad balkon, keek gelijk uit op een muur (grappenmakers).We sloegen wel even over dus. Gelukkig vonden we na een aantal rondjes door de stad een super fijne kamer! Uitgehongerd en moe, besloten we na een douchebeurt bij het eerste de beste restaurant neer te ploffen. Deze zat nog geen twee meter verderop in het zelfde gezellige steegje, dus helemaal goed! En wat nog veel beter was, ze hadden gewoon croque monsieur! Daar zeg je toch geen nee tegen na rijst, noodles, en een vreemde garnaal? Het eten was heerlijk, al bleek Erick een wat vreemde keuze gemaakte te hebben. Hij kreeg een soort van gefrituurde noedels die volledig oneetbaar waren (zodra je ze sneed vloog alles alle kanten op. Grappig, dat dan weer wel haha).

Muesli, yoghurt, fruit en … grote blokken ijs?!

Onze tijd bleek sneller te gaan dan verwacht en daarom besloten we de volgende dag gelijk de bezienswaardigheden van Hué te gaan bezoeken. Uiteraard moest er wel eerst even ontbeten worden bij ons nieuwe favoriete restaurantje! Deze keer hadden we een andere serveerster die het net allemaal iets minder begreep, haha. Zo kregen we een yoghurt met fruit en muesli (tot zo ver ging het goed) en vervolgens daarin hele grote stukken ijs… Dit was wel een hele bijzondere toevoeging. Na een poosje begreep de serveerster het, en kwam ze na een paar minuten terug met het zelfde gerecht zonder ijs (dit hadden ze er snel uitgevist, haha). Beter als dit zou het niet worden en het was best te eten.

De verboden stad van Hué

Na het eten was het tijd voor de bezienswaardigheden van Hué. We besloten er eerst één uit te kiezen aangezien het 100 graden was (zweet overal). Het werd de voorboden stad van Hué. Na een half uurtje lopen waarbij we een mooie brug passeerde, kwamen we aan! We betaalden de (hoge) entree prijs en gingen naar binnen. We bezochten het paleis waarin we konden zien hoe het terrein vroeger werd gebruikt (het was het bezit van de keizerlijke familie). Al snel bleek dat de verboden stad niet zoveel voorstelde maar goed, we moesten toch wat zien! Daarom besloten we het terrein te verkennen en vonden al snel prachtige versierde poorten. Ook was er een enorme tuin waar helemaal niemand te bekennen was! (oké, ik heb iedereen hier mee naar toe gesleept omdat dit mij zo leuk leek, gelukkig vond ook Erick het mooi! En inderdaad, verder niemand haha)
Na deze onderneming hielden we het voor gezien en namen we heel lui, de taxi terug. Omdat er nog allemaal drank over was van Nha Trang en de treinreis, besloten we dat het nodig tijd was om dit op te maken. Ook super onhandig op de scooter toch? Uiteraard hebben we deze missie voltooid.

Op naar het platteland!

De volgende dag besloten we Hué achter ons te laten en deze keer echt verder te reizen naar de rustigere dorpjes. Op naar Khe Sanh! Deze tocht zou zeven uur in beslag nemen en daarom besloten we vroeg (heel vroeg) te vertrekken. Dus daar zaten we met ons goede gedrag aan het ontbijt om 8 uur s’ochtends (oké ik weet het, misschien niet heel vroeg maar wij waren moe van al het reizen haha). De tocht bracht ons door afgelegen dorpjes in de bergen, maar ook zagen we prachtige uitzichten over een enorme rivier! Na een kortere tocht dan verwacht, kwamen we aan in Khe Sahn. Hier waren de sporen van de oorlog nog duidelijk te zien door het grote militaire standbeeld bij binnenkomst. Ons hotel was prima maar de bedden in onze kamer waren Azie stijl. Oftewel zo’n dun matras dat je net zo goed om de grond kunt gaan liggen. We besloten wat te gaan eten bij één van de vele lokale eettentjes. Ook deze keer was de kaart volledig Vietnamees, maar gelukkig bracht onze vertaal app ons nog soort van inzicht! Aangezien de volgende route 10 uur in beslag zou gaan nemen, besloten we vroeg te gaan slapen.

De volgende dag zaten we om 6 uur aan het ontbijt zodat we vroeg van start konden! Benieuwd hoe deze lange trip over de Ho Chi Minh trails is verlopen? Blijf dan onze blog volgen voor snel een nieuwe update over onze motorreis door Vietnam! Heb je onze eerdere blogs over onze motorreis door Vietnam nog niet gelezen? Ga dan snel naar deel één en deel twee!

Maar eerst nog foto’s van de afgelopen mooie dagen!

Kosten in Thailand: Wat gaven wij uit tijdens zes weken reizen in Thailand?

Posted on June 13, 2016June 14, 2016 by Lotte Snip

Ben je van plan om door Thailand te reizen, maar weet je niet hoeveel geld je moet sparen en aan welke kosten je moet denken? Nou, dat hadden wij dus ook voordat we vertrokken! Om je een beetje een beeld te geven van de kosten in Thailand, kan je hieronder lezen wat wij per persoon per dag uit hebben gegeven en waaraan. Onze reis door Thailand heeft in totaal 47 dagen in beslag genomen. Uiteraard is dit ook in minder tijd te doen, al kunnen de kosten per dag wel wat toenemen.

Kosten in Thailand- Vervoer

In Thailand kan je voor veel verschillende manieren van transport kiezen. Mocht je zoals ons veel tijd hebben, is het nemen van de bus over het algemeen de meest goedkope optie. Daarnaast zijn de bussen vaak van alle gemakken voorzien. Gedurende onze reis hebben we hier 11.390 Baht (€302,97) voor twee personen aan uitgegeven. Dit komt neer op €3,22 per persoon per dag. Dit bedrag is inclusief de vele busritten, taxi’s, ferry’s en een vliegticket naar Phuket (excl. ticket naar Thailand toe)

Eten

Het eten in Thailand is t.o.v. Nederland erg goedkoop, maar in vergelijking met buurland Vietnam een stuk duurder. Wil je goedkoop eten, ga dan voor streetfood! Dit is super lekker en wij zijn er nog nooit ziek van geworden. Kies wel altijd voor drukke standjes waar je ziet dat het eten voor je neus gebakken wordt en er geen stapels al klaar liggen! Ook kozen wij af en toe voor Westers eten waarbij de kosten een stuk hoger liggen. Wanneer je zo min mogelijk geld aan eten wilt uitgeven doe je er verstandig aan om zo vaak mogelijk voor streetfood of ander lokaal eten te kiezen. Hierdoor zullen je kosten in Thailand laag blijven.

Gedurende onze reis gaven wij in totaal 29.714 Baht (€790,39) aan eten uit. Dit is inclusief ontbijt, lunch, avondeten en boodschappen die je tussendoor doet zoals drinken etc.. Wij gaven dus €8,40 per persoon per dag uit aan eten.

Verblijf

De kosten in Thailand liggen voor een hotel erg laag. Dit is dan ook een kleine kostenpost geweest voor ons. We kozen hierbij altijd voor een tweepersoonskamer met over het algemeen een eigen badkamer. Wanneer je met twee personen reist, is dit vaak goedkoper dan een kamer in een dorm en daarnaast, als stel ook veel fijner. Wij gaven dan ook maar 17.745 baht (€472,02) aan het verblijf uit. Dit komt neer op een bedrag van €5,02 per persoon per dag.

Uitjes

Omdat je uiteraard leuke dingen tijdens je trip wilt doen, moet je ook met deze kosten rekening houden. Onder deze kostenpost hebben wij alle leuke dingen die buiten de overige categorieën vallen verzameld. Denk hier bijvoorbeeld aan verschillende dagtrips zoals snorkelen, maar ook aan uitgaan, bios en het zelf huren van een scooter om bijvoorbeeld het eiland te verkennen. Dit laatste is overigens een goede oplossing als je geen dure dagtrip wilt doen en toch veel wilt bezichtigen. Houd er wel rekening mee dat het verkeer in Azië niet lijkt op dat van thuis en dat je (tenzij je een motorrijbewijs hebt) niet verzekerd bent. Dit heeft ons overigens nooit tegen gehouden en het is maar net wat je zelf prettig vind! Onze totale kostenpost komt voor alle uitjes op 16.875 baht (€448,88). Dit komt neer op €4,78 per persoon per dag. Wil je weten welke uitjes wij hebben gedaan? Kijk dan eens op deze pagina!

Overige kosten

Als laatste hebben we de kostenpost ‘overig’ waar, zoals de naam al zegt, alles onder valt wat niet onder de overige categorieën (dus ook niet ‘uitjes’) past. Denk hierbij bijvoorbeeld aan DEET, kleding, zonnebrand, zonnebrillen, kappers etc. Al deze kosten tellen al snel bij elkaar op en hierdoor kwamen wij op een totaal bedrag van 11.812 baht (€314,20). Dit komt neer op een bedrag van €3,34 per persoon per dag.

Totale kosten in Thailand per persoon per dag

Na alle bovenstaande bedragen bij elkaar op te tellen komen wij op een bedrag van €24,76 per persoon per dag uit (overigens waren wij wel een aantal dagen van deze reis ziek wat de kosten ook drukt). Hou je vooral niet vast aan het bovenstaande budget maar gebruik het om een inschatting van de kosten te maken! Iedereen moet kiezen wat hij/zij leuk vind en hoeveel aan een bepaald onderdeel uitgegeven kan worden! Ik weet dat ik in het begin soms het gevoel had dat ook wij zo goedkoop mogelijk moesten doen, maar je moet gewoon doen wat je leuk vind en niet omdat het zo goedkoop mogelijk moet!

Wat denk jij over dit budget? En waar geef jij het meeste geld aan uit tijdens je reis?

Motorreis door Vietnam: Deel twee!

Posted on June 12, 2016June 13, 2016 by Lotte Snip

Na het prachtige Dalat, besloten we onze motorreis door Vietnam te vervolgen. Deze keer zouden we rijden naar het strand, namelijk Nha Trang!

Motorreis door Vietnam- Uitzichten die je nooit meer vergeet!

Al snel bleek dat de route van Tigit er niet om loog, dit was de mooiste route tot nu toe! Ook nu reden we weer door de bergen, maar deze keer was het uitzicht nog mooier. We besloten wat meer te stoppen en te genieten van het fantastische uitzicht. Zo stopten we bij een uitzicht over een prachtig groen bos en vele bergen, wat wil je nog meer! Afgezien van een enkel voertuig wat zo nu en dan voorbij reed, was het er super stil en sereen, zo gaaf! Hoe verder we reden, hoe mooier het werd. Zo reden we hoog door de bergen waar alleen al het uitzicht adembenemend mooi was, maar er ook nog eens watervallen uit de rotsen kwamen!

Schuilen in een waterval? Check!

We besloten te stoppen en te genieten van de waterval die naast ons meters naar beneden kletterde (en nee, erg dichtbij de rand durfde ik niet te staan na naar beneden gekeken te hebben haha). We bewonderden het uitzicht toen Erick opeens op sprong en zei: Het gaat regenen! Serieus, het is veel te stil! Wij lachten (sorry) want het was nog prachtig weer en niks aan de hand. Onze lach was nog niet voorbij of het begon enorm te hozen! Lachend probeerden we onze (hele dunne) poncho’s aan te trekken, wat voor geen meter ging. Omdat het er niet goed uit zag, besloten we te schuilen in een tunnel waar ook de waterval door heen stroomde (beste idee van Guido ooit). Hier stonden we afgezien van onze voeten, aangezien de stroom steeds breder werd, droog met een fantastisch uitzicht op de vallei! Na een heftige bui, glibberde we weer naar boven waar ik het presteerde om uit glijden en daarbij zelfs een steen op mezelf te gooien (dit zijn niet mijn charmantste dagen haha). Eenmaal onderweg bleken we de bui te achtervolgen waardoor we meerdere malen door de regen reden, maar ach we waren het gewend! Aangezien we ook super honger hadden waren we blij dat we na de berg een restaurantje vonden. Ook hier barstte het weer los maar nu zaten we gelukkig droog!

Ho Chi Minh, eat your heart out!

Na een regenachtige reis kwamen we aan in Nha Trang, waar het wonder boven wonder droog was! (blijkbaar al een poosje, aangezien we als enige met wapperende capes rondreden) Als we dachten dat het verkeer in Ho Chi Minh chaotisch was, hadden we het mooi verkeerd! In Nha Trang had iedereen namelijk besloten ten alle tijde voorrang te krijgen, en dit af te dwingen door niet kijkend op een grote massa scooters in te rijden. Met handen voor mijn ogen (als je het negeert, bestaat het niet) reed Guido ons relatief soepel door de menigte. Uiteraard reden er wel even een fiets en een scooter voor onze neus tegen elkaar aan, maar hup op staan en door!

Omdat alle plekken tot nu toe rustig waren geweest, hadden we een geen hotel geboekt. Dit bleek toch niet zo’n goede keus aangezien het 1,5 uur duurde voordat we een hotel zonder gevangenis uitstraling en met balkon hadden gevonden. Gelukkig kwamen we net op tijd terug voordat Guido mij vermoorde omdat het zo lang duurde, en Kirsten omdat ik haar met een ongeduldige Guido had achtergelaten (voor jullie beeldvorming: Na 10 minuten vroeg Guido al waar we zolang bleven).Eenmaal aangekomen bij het hotel, verdween alles als sneeuw voor de zon. We hadden namelijk een fijn hotel in een gezellig straatje gevonden!

Bellen maar!

Na al het verre rijden, waren we wel toe aan goed eten. Daarom besloten we voor een Japans restaurant te kiezen. Binnen was het gezellig vol, dus we hadden er zin in! We werden naar boven geleid en daar werd onze plek aangewezen… een afgesloten kamer! Niet helemaal de bedoeling maar goed, waarom niet! De kamer had plek voor acht personen waarbij er een grote tafel stond met aan weerszijden twee banken met daarop losse zittingen. Net alsof je in Japan op de grond zou zitten maar dan voor Westerlingen met lange benen, haha. Kirsten en Erick zijn grote sushi liefhebbers maar wij besloten als carnivoren heel veel vlees te bestellen (wees niet bang ook wij hebben elk één sushi gehad). Uiteraard ging ook dit net even iets anders. We moesten namelijk op een bel drukken waarna onze lieftallige serveerster er binnen één seconde was (wij verdachten haar er van gelijk achter onze deur te zitten, haha). Ook deze keer mochten we, na dat het vlees gebracht was, zelf bbqen! (deze keer heb ik alles netjes op de bqq gelaten! Pluspuntjes voor mij).

De volgende dag was het prachtig mooi weer en dus besloten Guido en ik lekker te genieten van het strand (nou ja, vooral ik aangezien het na 1,5 uur wel weer had gezien). De bedjes kostte helemaal niks dus ik vermaakte mij prima om mijn luxe bedje! Toen het rond het middag uur bewolkt werd (lees: zwart boven het strand) besloot ik maar terug te gaan waarna we een rondje door de stad liepen. Het centrum, wat vrij klein bleek te zijn, had vele restaurantjes en winkeltjes. En zoals we al hadden gelezen, was echt bijna alles aangeduid het in Russisch (dit is de favoriete badplaats van vele Russen). Maar hier hield het niet op, ook veel Vietnamezen bleken de taal te spreken, Engels daarentegen was een iets ander verhaal haha!

Strand en luxe, ik blijf hier (verplicht) nog even!

Nha Trang bleek al snel een gezellige badplaats te zijn die niet veel meer dan dat te bieden had. Daarom besloten we de volgende dag de nachttrein te boeken voor de dag erop. Super goed idee… behalve dat deze helemaal vol zat! Nou ja, extra dagje strand dan maar! De volgende dagen brachten we dan ook voornamelijk door met spelletjes spelen, drankjes drinken en lekker eten! En omdat het er toch allemaal super goedkoop is, liet ik ook nog even voor €4,50 een manicure en pedicure doen, luxe!

Onze motorreis door Vietnam inclusief nachttrein!

De laatste dag in Nha Trang namen we s’avond de nachttrein, maar nog veel belangrijker… Kirsten was jarig! Dat moest uiteraard gevierd worden met taartjes, die we dan ook gezellig s’ochtends aten! Voorbereid met veel eten en drinken pakten we een taxi naar het station. Onze motoren hadden we die ochtend al gebracht (nou ja, Guido en Erick terwijl Kirsten en ik lekker konden chillen) dus daar hoefden we niet meer om te denken! Na veel onduidelijkheid waarbij wij blijkbaar door een gesloten doorgang waren gelopen, bereikten we het perron (waar dan ook nog niemand was aangezien we hier nog niet hoorden te zijn). De trein arriveerde gewoon zo goed als op tijd (totaal niet verwacht) waarna we onze fijne privé coupe vonden! We hadden twee stapelbedden en een tafeltje dus helemaal goed. Onderweg deden we spelletjes en genoten van onze hapjes en drankjes. Toen we besloten te gaan slapen moest ik doen wat ik de hele avond al had uitgesteld, namelijk plassen…. (als dat in de Nederlandse trein al goor is, kon ik mij wel voorstellen hoe dat hier zou zijn). Na over een aantal mensen heen te zijn gestapt (die serieus met hun been omhoog tegen de deur aanlagen waar wij door heen moesten, haha) bereikten we het toilet.. Deze was uiteraard zeiknat en super klein. Hierdoor was het gewoon niet mogelijk om niet met je benen het één en ander aan te raken. (+ je schommelt ook nog waardoor je je kunt voorstellen wat er gebeurd,ik huil nog steeds) Na deze ervaring heb ik tot de volgende dag dan ook maar niet meer gedronken zodat dit niet nogmaals nodig zou zijn, haha. De nacht verliep verbazend goed waarbij Guido en ik heerlijk sliepen (wel als enige overigens). De volgende ochtend genoten van het mooie uitzicht waarna we al snel aankwamen. Lekker op naar ons fijne hotel en douchen! Natuurlijk ging het allemaal even iets minder snel omdat de desbetreffende meneer aan het ontbijten was, haha!

Mijn missie deel één

Eenmaal met de motoren weer aan onze zijde, vertrokken we volledig bezweet en vies naar Hoi An. Deze route was gelukkig vrij kort en we waren dan ook super blij toen we eenmaal in het gezellige Hoi An aankwamen. Na een goede wasbeurt, wat echt meer dan nodig was, trokken we de stad in. Ik had namelijk een missie! Op maat gemaakte kleding laten maken! Al snel vond ik een vrouwtje wat naar eigen zeggen alles voor een goede prijs kon laten maken. Ik liet een plaatje zien en nadat mijn maten waren opgemeten, kon het onderhandelen beginnen! Aangezien ik hier nu master in ben, liet ik de prijs van 800.000 naar 550.000 dong zakken, waardoor ik 10 euro bespaarde. Dit ging natuurlijk wel gepaard met veel gelach waarbij ze mij voor gek verklaarde, haha. De volgende dag zou het klaar zijn dus ik was benieuwd!

Kookcursus met oma!

De volgende dag had Erick voor Kirsten een kookcursus (My Grandma’s Home Cooking School) geregeld waar wij ook aan mee besloten te doen (met toestemming uiteraard). We werden door twee locals opgehaald. waarna we met een bootje naar het eiland gingen. Hier stond ons de meest fantastische kookcursus te wachten (ja mam, ik leer het wel ooit!). Onze lerares had al haar kookkunsten van haar oude oma geleerd die ons ook nog even kwam begroeten! (ik heb oma ook maar gelijk geadopteerd). Na een ontmoeting met de lokale fruit verkoopster, (een hele oude vrouw die elke dag naar een ander eiland peddelt om daar haar fruit in te kopen, waarna het hele dorp het bij haar koopt) begon de kookcursus. Al snel bleek dat onze lerares niet zo onder de indruk van mijn kookkunsten was. Dit was wel duidelijk aangezien ze het mij het meeste hielp en soms maar gewoon gedeeltelijk overnam. Ik had het vermoeden dat ze het een beetje had opgegeven. Het resultaat was daarentegen (met hulp, oké) echt zo lekker! We maakten verse loempia’s met zelf gemarineerd vlees, papaja salade, nog meer verse loempia’s maar nu met een rijstcracker en vlees en een garnaal. en als laatste een stoofpotje met kip. Het was zoveel dat we lang niet alles op kregen, maar wat was het lekker! Naast dit alles, kregen we ook nog klaar gemaakt eten (we ontploften al bijna!). Alles was super lekker afgezien van het zwarte, stroperige sesam toetje. Hoe lief ik ze ook vond, dit kreeg ik gewoon niet weg, haha.

Missie voltooid!

Na de kookcursus was het moment aangebroken! Mijn kleding was klaar en dus rende ik nog net niet naar het winkeltje toe. Eenmaal aangekomen was het toch net even iets anders dan ik had verwacht maar gelukkig, na wat aanpassingen als nog mooi! Wel besloot ik dat één kledingstuk voldoende was. Tenminste. om op maat te laten maken. Winkelen had ik uiteraard niet opgegeven en met een hele lieve donatie van mijn lieve vriendinnetje Lisa, ging ik op pad! Guido was afgehaakt en dus struinde ik de hele stad af. Na vele pas sessies, waarbij de verkoopsters bij elke stap van het verlaten van de winkel de prijs halveerden, maakte ik mijn keuze. Ik ging voor een lange jurk met dunne touwtjes op de rug en een fijne korte jumpsuit! (dit alles voor maar €15). S’avond liepen we over de gezellige markt vol met lampionnetjes. Hier liet ik een kaarsje te water (de grachten lagen vol met brandende kaarsjes) scoorde ik nog twee mooie kettingen (notitie voor mezelf: je hebt genoeg gekocht nu!)

Mr. Phong, geschiedenis les in onverstaanbaar Engels!

Tijdens onze laatste dag in Hoi An besloten we een tour met een lokale man van een jaartje of zestig te doen, mr. Phong. We vertrokken op de scooter naar zijn dorp waar we een hele uitgebreide (en vrij onverstaanbare) uitleg over de geschiedenis in Vietnam kregen. Mr. Phong bleek echt de meest grappig uitspraak uit te hebben waardoor we een groot gedeelte van de dag in een deuk lagen (zo krijsde hij hoog als hij overgroot vader wilde zeggen, waarom weten we nog niet haha. Daarnaast maakte hij zijn eigen woorden). Na deze geschiedenis les kregen we een tour door zijn stad en over de markt. Bij dit laatste viel er een gedeelte van een dood dier op Guido zijn voet (heel leuk). Volledig bezweet keerden we terug voor een heerlijke lunch klaar gemaakt door mr. Phong zijn lieve vrouw! (ze omhelsde ons nog net niet bij binnenkomst) We kregen ieder zoveel eten dat we het geen van allen op kregen. Dit was trouwens ook totaal niet de bedoeling want zodra iets op was, werd er snel naar de keuken gerend voor meer. Dit leerden we dan ook snel af, haha. Het gevolg hiervan was ook dat we ieder 1,5 liter water hadden gedronken omdat elke slok werd aangevuld met een nieuwe.

Op naar Danang!

Na deze tour vertrokken we terug naar ons hotel. Hier pakten we onze spullen en vervolgde onze motorreis door Vietnam naar Danang! In deze stad moesten we volgens het motor bedrijf een een gratis check doen voor onze motor, maar uiteraard was alles dicht (zoveel feestdagen als ze hier hebben, dat wil ik ook!). Gelukkig stond ons een lekkere maaltijd te wachten, we gingen namelijk tapas eten! Dit bleek echt een top idee want alles was zo lekker! Eindelijk weer Aioli! (la cubinata,ik mis je)

Na een goede nachtrust stapten we de volgende dag op de motor voor één van de mooiste trips tijdens deze reis! We zouden namelijk een groot gedeelte van de route langs de kust rijden! Over onze trip naar Hué lees je de volgende keer meer! Maar eerst nog wat foto’s!

Wat neem ik mee op reis? Lees hier onze tips voor een goede backpack uitrusting + checklist!

Posted on June 9, 2016June 9, 2016 by Lotte Snip

Motorreis door Vietnam: Deel één!

Posted on June 7, 2016June 7, 2016 by Lotte Snip

We zijn officieel begonnen! Na onze leuke tijd in Ho Chi Minh, hebben we op 31 mei onze motoren opgehaald en is onze motorreis door Vietnam van start gegaan!

Motorreis door Vietnam- Ho Chi Minh, waarom heb je zoveel motoren?

Uiteraard hadden we super veel zin om te beginnen, maar spannend was het wel om in deze mega stad van start te gaan. Hier telt het aantal inwoners namelijk 7,5 miljoen, waarbij er in totaal 7,4 miljoen motoren zijn. Oftewel, grote chaos! Gelukkig ging iemand van Tigit motorbikes een stukje met ons mee. Hij zorgde ervoor dat wij heelhuids het centrum verlieten, wat een service. De chaos op de weg was net zo erg als verwacht, wat was ik blij dat ik niet reed! Gelukkig bleek iedereen op de één of andere manier om elkaar heen te manoeuvreren en elkaar goed in de gaten te houden. Guido bleek voldoende zelfvertrouwen te hebben en zo zoefden we zonder problemen tussen al het andere verkeer door, mijn held. (toegegeven ik heb heel veel schreeuwende aanwijzingen gegeven zoals: pas op een bus, gat, motor!! Remmen en vooral niet inhalen!! Deze waren overigens totaal niet nodig maar zo voelde het op dat moment wel, haha En ja, ik mag nog steeds achterop…)

Op naar Bao Loc!

Eenmaal onderweg, kwamen we er al snel achter dat we toch niet op de meest handige manier hadden ingepakt. Zo zat de backpack op de buddy waardoor deze er zijn geheel af moest met tanken, maar waren we ook even vergeten dat we midden in het regenseizoen rijden.. Toen het toch echt dreigde los te barsten, zat er niks anders op dan te stoppen. De day- backpacks stopten we in de regenhoezen en hesen onszelf in de meest on charmante en lompe poncho’s. (even voor jullie beeldvorming: de poncho’s zijn super lang waarbij alle Aziaten de achterkant hiervan over de persoon achterop draperen. Super handig aangezien je dan dus niks meer ziet, deze poncho’s zijn namelijk niet doorzichtig, haha. Dit ging mij net even iets te ver dus ook ik trok mijn paarse gewaad aan.) Avontuur noemen we dat maar haha! Onderweg zagen we al snel waarom we voor een motorreis door Vietnam hadden gekozen! Om ons heen verschenen, rivieren met dorpjes daarop gebouwd, maar ook enorme stenen die vanuit het niets verschenen! Al snel merkten we dat ons lichaam nog wat moest wennen aan deze manier van reizen. Na een aantal uur hadden we zoveel last van onze kont dat geen enkele positie nog comfortabel was! Gelukkig waren er vele weg restaurantjes waar wij dan ook dankbaar gebruik van maakten! Na acht uurtjes rijden kwamen we aan in Bao loc, halleluja! Wat waren wij blij om in te checken in het fijne hotel dat we hadden gevonden! Aangezien we allemaal kapot waren van het rijden (je zal wel denken, Lotte je zit toch gewoon achterop en doet niks? Op zich waar, behalve dat ik nogal de drang voel om alles op zo’n 300 meter afstand op te noemen, gewoon voor de zekerheid…) gingen we snel wat eten waarna iedereen gelijk zijn bed in dook!

Da Lat, hier komen we!

Na een goede nachtrust waarbij we wakker werden met het meest prachtige uitzicht (de ochtendzon die scheen op de wolken die in bergen hingen) vonden we dat het tijd was voor een goed ontbijt! De vorige avond hadden we een paar leuke cafeetjes ontdekt waar we besloten te ontbijten. Uiteraard, stond dit niet op de kaart maar ach, dan bel je toch gewoon iemand? Er is altijd wel een neef/oom/zus die tijd heeft om ergens broodjes te scoren/smeren, haha! En zo, kregen wij een broodje met Ei en wat zure groenten (mochten wel thuis zijn gebleven van mij).

Hierna stapten we weer op de scooter voor een wat korte rit, namelijk vijf uurtjes! Deze keer besloten we iets warmere kleding aan te trekken aangezien het in de bergen op de scooter gewoon koud was! Zo gek na alle hitte die we hebben meegemaakt! Dit keer aangekleed in een lange broek, long sleeve en vest ging ik er tegen aan! Onderweg zagen we de meest prachtige uitzichten vanaf de bergen. We stopten dan ook regelmatig om wat mooie foto’s te schieten en te genieten van het fantastische uitzicht! Guido kreeg het schakelen gelukkig steeds beter onder de knie waardoor ook de kopstoten deze reis wat afnamen (grapje Guido, haha)! Naast de mooie uitzichten zagen we een enorme stuwdam en een prachtig meer! En nog veel beter… ik maakte een nieuwe beste vriend! Namelijk een hele lieve (en vieze) puppy waar ik uiteraard geen afscheid van kon nemen! (ook deze is onderweg naar Nederland)

Sorry meneer politie agent!

Ondanks dat de eigenaresse van Tigit ons duidelijk had verteld dat we niet op de ‘oranje’ wegen op Google maps mochten komen, presteerden we dit uiteraard wel… (niet onze schuld vind ik) Dit doordat ze in Vietnam niet van logica houden, haha. Zo reden we op een een weg voor motoren, die vanuit het niets opeens stopte en overging in een grind weg. Omdat tegen het verkeer in rijden ons ook niet zo’n verstandige oplossing leek, besloten we het grind pad te volgen. Deze kwam opeens uit op de snelweg die we eerder probeerde te vermijden. Nou ja, het was meant to be besloten we maar. Daarnaast was deze weg super goed en ook nog eens rustig. Na een paar minuten kwamen we een tegenligger tegen die zwaaide met zijn armen en ook iemand langs de kant van de weg zwaaide naar ons. Vriendelijke mensen misschien? Nou ja, op zich wel haha. Helaas bleek dat ze toch geen vrienden wilden worden maar duidelijk probeerden te maken dat we politie zouden gaan tegenkomen, oeps.

Helaas bleek na een paar meter bleek dat deze mensen ons toch echt duidelijk wilden maken dat we politie zouden gaan tegenkomen, oeps! Al snel zagen we een politie agent die ons halt riep. Uiteraard zetten wij keurig onze motor aan de kant van de weg waarbij we vlug de sleutel uit het slot haalden (we waren gewaarschuwd dat ze deze afpakken zodat een eventuele boete wordt betaald.) Vervolgens deden we onze zonnebril af, en toen gebeurde het! De beste meneer zag dat we westers waren en liet ons zonder ook maar één woord, met een armgebaar verder gaan! Halleluja! (we hadden al vernomen dat bijna niemand Engels spreekt en zo wel, je altijd moet doen alsof je gek. Hierdoor weten ze niet wat ze moeten doen en hoef je niks te betalen. Deze tactiek ga ik zeker in Nederland ook uitvoeren). Daar gingen we, verder op de snelweg! Na een volgende weg vol gaten, file en nog meer gaten kwamen we aan in Da Lat! Hier vonden we super luxe hotel voor nog geen 13 euro! Onze kamer had een zithoek met nep open haard, fijne badkamer, heerlijke bedden en balkon aangrenzend aan het balkon van Erick en Kirsten! Omdat we allemaal super gaar waren besloten we s’avonds lekker op ons fijne balkon te genieten onder het genot van wat drankjes en lekkere dingen. Na wat spelletjes, hadden we echt geen zin meer om uit eten te gaan en dus besloten we pizza te bestellen. Guido had pech, hij had verloren met het laatste spelletje en moest dus de pizza telefonisch bestellen (een hele opgave aangezien de helft van de mensen alleen, heel slecht of geen Engels spreekt) Na alles te hebben gespeld (waarbij Guido de H aanduide met Hungry) was onze pizza er snel, haha!

De mooiste watervallen tot nu toe!

De volgende dag spraken we af met Alexis en Paulien ( de fransozen) om de watervallen in de omgeving te bezoeken. Na een prima ontbijtje, (in begrepen in ons hotel) stapten we op de motor voor ons volgende avontuur! Na een rit van een uurtje kwamen we aan bij de olifanten waterval. Deze waterval was immens, zo groot! Uiteraard was het niet zo dat je gemakkelijk naar beneden kon wandelen, nee er moest geklauterd worden!(de één iets charmanter als de ander, zal wel niet nodig zijn om uit te leggen in welke categorie ik viel)We grepen ons vast aan de relingen, glibberden naar beneden en sprongen weer omhoog( nou ja, sprongen.. ik kroop grote gedeelten, waardoor ik er uit zag als het grote blubber monster, maar dat terzijde) Eenmaal beneden aangekomen hadden we een fantastisch uitzicht op de grootste waterval die ik ooit had gezien! Helaas moest er ook weer terug geklauterd worden waarbij ik uiteraard midden in een enorme plas ging zitten tijdens één van mijn niet zo charmante manoeuvres!

De volgende waterval die gepland stond was de Pongour waterval, dus daar gingen we! We bleken een iet wat toeristische route te hebben gekozen vol hobbels en grote koeien die we moesten omzeilen. Deze waterval bleek iets wandelvriendelijker, en na 5 minuten wandelen stonden we onderaan nog een prachtigere waterval. Ook deze was enorm, maar nu veel subtieler! Aangezien de lucht al snel donker werd (stom regenseizoen, dit stond niet op het internet) gingen we snel wat eten. Omdat we nog wat tijd over hadden leek het ons leuk om de kabelbaan te bezoeken en dus stapten we weer op onze vriend. Al snel kwam het water met bakken uit de hemel en kon geen poncho ons meer redden. We waren tot op het bot verkleumd en besloten maar naar het winkelcentrum te gaan, opzoek naar goede regenkleding. Dit was er uiteraard niet maar gelukkig wel warme patat, kipnuggets en kaassticks haha. Na deze maaltijd dropen we af richting onze fijne hotelkamer met hete douche!

Voor nu was dit het eerste gedeelte van onze motorreis door Vietnam, maar uiteraard komt er nog veel meer! Zo bezoeken we Nha Trang (het vakantieoord van de Russen) en nemen we de nachttrein! Benieuwd naar het vervolg van onze motorreis door Vietnam? Blijf onze blog dan goed in de gaten houden want er volgt snel meer!

Hieronder nog meer foto’s van onze mooie motorreis door Vietnam!