Het is zover, na een fantastische tijd in Japan breekt nu het laatste deel van onze rondreis door Japan aan. We maken onze laatste stop in het fantastische Tokio! Een stad waar we vanaf dag één naar uit hebben gekeken en ons zeker niet heeft teleurgesteld!
Rondreis door Japan- Tokio here we come!
Vanaf Fukuoka stapten we voor de allerlaatste keer in de trein richting Tokio! Ook deze keer gingen we met de Shinkansen bullet trein, dus we hadden de vaart er lekker in. Na één keer overstappen en 5,5 uur later kwamen we aan in Tokio! We waren er gewoon! Ons appartement vinden bleek alleen een iets lastigere opdracht, aangezien Google Maps had besloten dat het in een basisschool was haha. Gelukkig vonden we ons kleine stulpje van 1,5 bij 5 meter, met de hulp van een vriendelijke Japanner! Dit was echt het allerkleinste appartement ooit (geen grap, de bezemkast van Harry Potter was er groot bij) maar helemaal prima voor ons!
Op naar de uitgaanswijk!
Na al onze spullen in het appartement te hebben gestald gingen we gelijk op pad! Nu we eindelijk in het fantastische Tokio aan waren gekomen wilden we er ook zoveel mogelijk van zien! We besloten naar Shinjuku te gaan, de uitgaanswijk van Tokio. We kwamen het station nog niet uit of we werden overvallen door kermisachtige lampen. Ik wist het zeker, dit is mijn stad!! Mijn levensmotto is dan ook: hoe meer kermisachtig, hoe beter! Tijdens het verkennen van de wijk kwamen we er al snel achter dat je hier naast gezellige kroegen, ook een hele hoop grote clubs kunt vinden. Dit waren niet zomaar clubs, nee dit waren weer van die clubs waar je een gezellige date kunt huren… bizar! Hoe kunnen ze hier ooit een hele straat mee vullen, zoveel animo kan er toch niet zijn?!
Wij besloten verder te lopen richting de Golden Gai. Hier had je piepkleine straatjes vol met barretjes van nog geen 12 vierkante meter (net als ons huisje haha)! Super gezellig en propvol! Ook zagen we hier iets wat we nog niet eerder hadden meegemaakt. Overal werd een toegangsprijs á €5 p.p. gevraagd, daar ging ons backpacker budget! We besloten iets verder te lopen waar we een lagere fee, plus mega gezellige kroeg vonden! En het allerbeste ze bleken overheerlijke pizza’s en super lekkere prosecco te serveren, beste combinatie ooit (naast backpacker blijf ik uiteraard mezelf haha) ! We moesten uiteraard wel vieren dat we in Tokio waren!!
Goedemorgen Tokio!
Na de hele avond gevierd te hebben dat we in Tokio waren (lees: het wakker worden ging iet wat moeilijk), gingen we op pad voor de tweede dag! Onder het genot van een overheerlijk ontbijtje met krentenbollen en noodles, (we moesten ons gedrag van de vorige avond toch ergens mee compenseren) zocht Guido uit wat deze dag gingen doen. Hoe handig aangezien ik door de 1000 bezienswaardigheden het overzicht totaal kwijt raak, haha! We gingen naar de wijk Shibuya!
HACHI!!
Omdat Guido had uitgezocht wat we gingen doen, leek het hem een leuk idee om mij niet te vertellen wat we die dag gingen zien. Verassingen, wat wil een mens nog meer! Niets vermoedend zocht ik dan ook samen met Guido naar de uitgang op het station met de naam “Hachiko-guchi”. Na de uitgang uit te zijn gelopen, werd het duidelijk…. hier stond gewoon het standbeeld van HACHI!!!!! Dit is serieus na de film mamma mia, mijn aller favorietste film oooooit (dit is dan ook waarschijnlijk de reden dat ik van Guido geen films mag uitzoeken, haha. Maar hallo, een hond die voor altijd op zijn baasje wacht op het treinstation, dat is toch te lief?! Ik heb mezelf na deze film ook even bij elkaar moeten rapen, haha). Hier stond ik dan, naast mijn held!! Uiteraard moest ik wel even op de foto met deze allerliefste hond ooit!
Het drukste kruispunt ter wereld!
Na afscheid te hebben genomen van mijn held, gingen we op weg naar het drukste kruispunt ter wereld. Niet dat je deze over het hoofd kunt zien aangezien deze a: voor het station zit en b: het er zwart ziet van de mensen. Daar gingen we, eerst allemaal netjes wachten tot de stoplichten op groen springen (we blijven wel in Japan uiteraard, dus echt niet dat ook maar iemand er over na denkt om door rood heen te lopen) om vervolgens met zijn honderden over te steken! Gelukkig is iedereen in Japan mega bewust van zijn omgeving en zo kwamen we dan ook zonder botsingen aan (tenminste, niet van hun kant)!
Alice in Wonderland café? Daar moeten we heen!!
Na het drukste kruispunt ter wereld achter ons te hebben gelaten, bereikten we shopping paradise! Hier moest ik uiteraard even gebruik van maken! Gelukkig kon ik mezelf inhouden en heb ik na een stuk of zes keer de winkel op en neer te zijn gegaan, het pand alleen verlaten met nieuwe oorbellen (geen paniek, we zijn Tokio nog niet uit haha!). Om er voor te zorgen dat Guido niet helemaal zijn geduld verloor door het winkelen, besloten we te gaan lunchen! En waar kan je dat beter doen dan in één van de vele thema restaurants?! We vonden een net geopend Alice in Wonderland restaurant, hoe leuk is dat! Nog net niet rennend liep ik voor Guido uit, daar moest ik NU heen! Eénmaal binnen bleek mijn enthousiasme volledig gegrond. Het hele café, inclusief personeel, menukaart en eten, was in stijl van Alice in Wonderland! Uiteraard wilden we volledig in stijl eten en dus besloot ik voor de pasta carbonara te gaan die er uit zou komen te zien als de kat in Alice in Wonderland (eigenlijk ben ik niet echt een fan van pasta, maar als het er zo leuk uitziet dan moet je toch wel?) Natuurlijk konden we ook de toetjes niet overslaan, aangezien ook deze volledig in thema waren! Daar zaten we dan samen met allemaal hele blije Japanse vrouwen en meisjes, volledig in thema, van ons dessert, bestaande uit karakters van Alice in Wonderland, te peuzelen haha! Dit was nu al de beste dag ooit!
Harajuku!
Na deze bijzondere maaltijd verkenden we de rest van de gezellige wijk en gingen we op pad naar Harajuku! De wijk waar je niet alleen super goed kunt winkelen, maar ook nog eens je ogen uit kijkt vanwege de mensen die daar rondlopen! In deze wijk houden ze namelijk nog al van uitgesproken kleding stijl, of dit nou volledig gothic is of juist popperig, het kan allemaal! We keken onze ogen uit! Zo waren er naast alle gekke kledingwinkels ook winkels vol met snoep waarbij het personeel er zelf ook uitzag als hun producten haha! Dit moeten we in Nederland ook doen, ik zou er zeker elke dag heen gaan!
Braziliaans festival!
Naast alle gekke dingen die Tokio te bieden heeft besloten we ook nog even de Meiji-shrine te bezoeken. We konden uiteraard niet alle tempels overslaan haha (heel erg, maar alle gekke dingen in Tokio zijn zo veel interessanter dan de tempels die we inmiddels al 50 keer hebben gezien. Plus ze renoveren de tempels zo vaak dat ze er gloednieuw uitzien). De tempel bleek zoals verwacht mooi en mega toeristisch waardoor we met een stuk of honderd man over het pad naar de tempel liepen. We besloten dan ook al snel dat het genoeg was geweest en raakten afgeleid door muziek in de verte. Daar gingen we heen, dat klonk een stuk gezelliger. Wat bleek nou, er was gewoon een Braziliaans festival aan de gang! Onder het genot van een paar drankjes genoten we van de muziek en de optredens!
Sushi!
Nu we in Tokio waren konden we natuurlijk niet meer elke keer op onze kamer noodles gaan eten, hiervoor hadden we immers eerder zuinig gedaan! Daarom besloten we één van de beste sushi trein restaurants in Tokio aan te doen. Dit ging uiteraard wel gepaard met een rij van 30 minuten, maar dat was het waard (zoveel geduld als de Japanners hebben, waar halen ze het vandaan?)! De sushi was super goedkoop en overheerlijk! Volledig uitgehongerd verzamelden we dan ook hele stapels met bordjes om ons heen waarbij ik van Guido mijn eigen bordjes moest houden vanwege de zooi die ik maak, haha! Soms is het gewoon lastig om de vis samen met de rijst in één keer in je mond te krijgen zonder dat alles terug valt (ooit leer ik het wel). Guido besloot een nieuwe bier ervaring te willen hebben, en bestelde de bevroren bier. Klinkt net zo raar als het was haha, de schuimkraag was zo erg bevroren dat het ijs was. Niet echt een succes bleek al snel aan Guido zijn gezicht te zien, wel leuk voor mij daarentegen!
Akihabari!
Na een gezellig avondje onder het genot van overheerlijke sushi gingen we terug naar ons appartement. Uiteraard waren onze beide telefoons leeg en waren we even vergeten welke kant van het station we ook maar weer uit moesten lopen, haha. Na 20 minuten de verkeerde kant op te hebben gelopen kwamen we er dan ook eindelijk achter dat dit niet goed ging komen (mocht op zich wel iets eerder gebeuren haha). Heerlijk nog even 20 minuten terug lopen en dan nog 15 minuten naar ons appartement. We waren helemaal kapot, haha!
De volgende dag besloten we naar de buurt Akihabari te gaan, de gamewijk van Tokyo! Uiteraard moesten we hier wel aan mee doen door het zoveelste potje Mario Kart te spelen! Helaas heeft Guido alleen wel de afgelopen tijd geoefend aangezien ik mijn kampioenstitel een aantal keer moest afstaan… (laten we hier verder niet te veel woorden aan vuil maken) De wijk bleek naast alle arcade hallen voor alle gadget freaks een walhalla te zijn! (Pap, zeker iets voor jou!). Zo kon je bedden kopen waarbij er een gat was waar je met je arm door heen kon, zodat je ten alle tijden je mobiel kon blijven gebruiken (gelukkig heb ik Guido kunnen weerhouden om dit te kopen voor zijn clash of clans obsessie haha!). Verder was ook er voor alle anime liefhebbers genoeg te zien en konden overal kaartjes met hun favoriete anime meisje worden gekocht (uiteraard wel wat schaars gekleed).
Uilencafe!
Maar naast deze hemel voor voornamelijk nerds, waren er uiteraard ook genoeg gekke restaurantjes aanwezig (oké, misschien val ik ook onder de categorie nerd in dit opzicht)! Wij besloten te gaan voor het uilencafé! Deze bleek iets anders dan verwacht, aangezien er geen stoelen of tafeltjes waren, maar een vending machine waar je een kopje thee of koffie uit kon halen om vervolgens met nog 20 mensen door de ruimte met uilen te lopen! Niet helemaal wat we hadden verwacht, maar goed er waren uilen dus we vermaakten ons wel! Vooral toen we ook nog eens een klein uiltje mochten vasthouden. Al moet ik toegeven dat we iet wat bang voor hem waren (ja, Guido ook haha) aangezien hij ons de hele tijd heel eng ging aanstaren! Ik besloot bij mijn beurt dan ook maar snel de medewerkster te roepen zodat ze hem weer veilig op zijn plekje kon zetten (geen uilen in de kinderboerderij die ik later ga oprichten).
Ondanks dat Akihabari een leuke en gekke wijk was, mistten we toch de sfeer die we de eerste twee dagen wel hadden! We besloten dan ook terug te keren voor de gezellige sfeer en overheerlijke sushi in Shibuya (inderdaad het winkelparadijs waar we, oké ik, wel ‘even’ een aantal winkels hebben bekeken. Ik moet uiteraard wel een beetje bij de tijd blijven). Na het overheerlijke avondmaal zat onze avond er nog niet op, we hadden namelijk afgesproken met Guido zijn voormalige baas Mike en zijn gezin. Hoe leuk met mensen uit Nederland iets drinken in Tokio?! Dit was dan ook echt een super gezellige avond!
Monstercafé!
Na een hele gezellige avond, besloten we de volgende dag nog ‘even’ terug te keren naar Shibuya. We hadden zomaar één van de grappigste restaurantjes over het hoofd gezien! Namelijk het monstercafé! Deze had ik bij drie op reis gezien en zag er nog hysterischer uit dan het Alice in Wonderland restaurant en het uilen café bij elkaar, oftewel hemel! Deze keer was er gelukkig geen wachtrij en konden we zo naar binnen! Hier bleek het nog groter, kleurrijker en hysterischer te zijn dan verwacht. Lees: de bediening volledig als popachtige meisjes verkleed, het hele restaurant was in de meest felle kleuren en in het midden van de zaal stond een ronddraaiende taart met eenhoorns erop. Dit kon niet beter! Het menu bleek al even gek te zijn waarbij we kozen voor een felblauwe hamburger met als nagerecht een toetje geserveerd in een honden eetbak. Heel bizar, maar ook nog eens lekker! Uiteraard werd het nog gekker toen alle lampen gingen knipperen en al het verklede personeel op de taart klom voor een optreden! Je had me moeten zien, als een kind zo blij! (inderdaad, ik heb ook in de rij gestaan voor de foto’s)
Gratis uitzicht over Tokio!
Na dit bizarre, maar meest leuke restaurant tot nu toe, gingen we op weg naar het Tokyo Metropolitan Government Building voor een spectaculair uitzicht (en hoe fijn, ook nog eens gratis)! We genoten van het prachtige panoramische uitzicht op de 45ste verdieping! Na de nodige foto’s te hebben geschoten gingen op weg naar Shinjuku. We hadden namelijk een lange avond voor de boeg! We wilden namelijk de volgende ochtend de beroemde vismarkt en bijbehorende tonijnveiling bijwonen waar je rond 2 uur s’nachts voor in de rij moest gaan staan (ik benoem ons zelf tot diehards). Daarom besloten we nog even één van de hightlights te bekijken, godzilla! Inderdaad het monster uit de gelijknamige film. Klinkt super spectaculair maar eigenlijk was het gewoon een groot monsterhoofd op een bioscoop. Maar goed, check, ook weer gezien!
Je moet er wat voor over hebben!
Aangezien we nog een hele lange avond te gaan hadden, besloten we ons op te offeren en in een kroeg neer te ploffen (niet onze keuze uiteraard, het was het lot). Hier bleven we zitten totdat de allerlaatste trein ons bracht richting de vismarkt. Uiteraard ging deze al heerlijk op tijd en stonden we met ons goede gedrag rond half één op een uitgestorven station in de duurste wijk van Tokio. Hoe gingen we hier ooit nog een betaalbare kroeg vinden? Na veel zoekwerk bleek er ergens in een kelder een bar te zitten waar al het drinken voor ongeveer €3 zou zijn. Na even zoeken vonden we het inderdaad, een piep klein kroegje vol met Japanse Hipsters (nou zou de gemiddelde Japanner in Nederland al hipster zijn, kan je je voorstellen hoe underdresst we ons hier voelden). Na een aantal drankjes, was het zover! Het was 2 uur en dus gingen we op weg naar de vismarkt. Niet dat we verwachtte dat er al andere mensen zouden zijn (drie uur voor de openingstijd) maar beter safe than sorry toch? Eenmaal aangekomen keken we onze ogen uit. Er waren zeker al 40 man! Gelukkig nog geen 120, dus wij waren erbij!
Laat de veiling beginnen!
Na vele uren wachten waarbij we met z’n honderd twintigen in een klein kamertje op de grond moesten wachten (je zou verwachten, aangezien ze dit elke dag doen. dat ze het wel iets comfortabeler zouden maken), was het zover! Daar gingen we, richting de vismarkt! Na alle trucks met vissen te hebben ontweken, bereikten we de veilinghal. Hier lagen de grootste vissen die ik in mijn hele leven had gezien (gelukkig wel, anders had ik nooit meer durven zwemmen denk ik haha). Enorme ingevroren tonijnen werden geïnspecteerd om vervolgens al zingend (zo klonk het echt) te worden geveild! Het hele proces mochten we maar een half uurtje mee maken maar het was zo gaaf om te zien! Zeker het wachten waard!
De beste sushi op aarde!
Na de veiling zat onze ochtend er nog niet op (al moet ik toegeven dat we er wel een beetje door heen zaten). We hadden nu dan wel de enorme tonijnen gezien, maar we hadden nog geen sushi gehad bij één van de omliggende tentjes. En waar doe je dit beter dan bij één van de beste sushi restaurantjes in Tokio? Uiteraard, nergens! Dus daar gingen we weer, in de rij met nog zo’n 50 man. Na een uur wachten was het eindelijk zover, wij waren aan de beurt! We namen plaats in het kleine restaurantje met ongeveer 6 plekken (ik denk dat ze een rij creëren erg leuk vinden want op zich zou het met een grotere locatie efficiënter kunnen). We besloten samen een samengestelde set te nemen aangezien ons het zweet uit brak bij het zien van de prijzen (ongeveer €8 per stukje sushi). Halleluja,al het wachten werd beloond! De sushi was zo zacht dat het bijna smolt in je mond!
Zoveel te zien!
Na een dagje bij te zijn gekomen van ons nachtelijke sushi avontuur, gingen we de volgende dag weer op pad! We hadden namelijk nog steeds niet alles gezien! Deze keer bezochten een gezellige markt waar we eindelijk weer eens fruit voor een redelijk normale prijs konden kopen (lees: kleinste stukje ananas ooit voor een euro, maar we doen gewoon alsof ons eet patroon nu volledig in balans is). Ook genoten we van het prachtige grote en rustige Ueno Park. Een mega park dat niet alleen midden in Tokio ligt, maar ook nog eens voorzien is van een mooie tempel met daarvoor een enorme oppervlakte met lotusbloemen. Zo prachtig in zo’n enorm drukke stad!
Het engste restaurant ooit!
Na al ons gewandel (ik ben vrij zeker dat ik ook de avond vierdaagse zou overleven) gingen we op weg naar ons zoveelste culinaire avontuur (al weet ik niet of je dit echt culinair mag noemen). We bezochten deze keer namelijk het ER Alcatraz restaurant! Dit restaurant was volledig in de stijl van een bloederige, uitgestorven gevangenis! Na ontvangen te zijn door een enge zuster namen we plaats in onze cel (inclusief tralies). Om te bestellen hoefden we alleen maar even tegen de tralies aan te rammelen! Het eten namen we deze keer niet in stijl, maar onze drankjes daarentegen wel! Zo werd Guido zijn cocktail geserveerd in een onthoofde schedel en kon ik aan het experimenteren met mijn drinken! Uiteraard was ook hier het feest niet compleet zonder show! Deze keer zonder gezellige lampjes, haha! Alle lampen gingen voor ongeveer 10 minuten uit waarbij we helemaal niks zagen (Guido vond dit een leuke kans om telkens te zeggen dat er iemand achter mij stond. Hij slaapt inderdaad sindsdien op de grond). Vervolgens begonnen er rode lampen te knipperen, spraken er enge stemmen en kwamen er hele enge verklede mensen lange onze cellen rennen. Deze keer was niet ik, maar Guido het slachtoffer toen er opeens iemand vanuit het donker zijn arm greep (hij produceerde een niet erg mannelijke gil, haha)! Ondanks dat je weet dat het niet echt is, was het zo eng! Vooral toen ik zag dat één van de verklede mensen volledig naakt was afgezien van een ienie minie string, bijzondere toevoeging.
Laatste avond afsluiten in stijl!
Na hersteld te zijn van de vorige avond, brak onze laatste, volledige dag in Tokio aan. We besloten de laatste wijk Asakusa te bezoeken. Hier vonden we één van de mooiste Japanse tempels toe nu toe, de Senso-Ji tempel. Deze tempel bestond uit verschillende delen waarbij er in de poort enorme lampionnen hingen, erg mooi om te zien! Uiteraard gaan Japanse tempels niet zonder hun vreemde gewoonten en stond ook hier iedereen zich te wassen in de wierook (echt wassen, dus overal op je lichaam inclusief haar proberen te smeren, wat op zich lastig gaat met rook). Zo ook mijn buurman, die na wat oogcontact moest toegeven dat het wel wat vreemd was, haha! Na alles te hebben gezien in deze gezellige wijk (waarbij ik ons naar een leuke plek probeerde te leiden maar we bij een Hello Kitty parkeerplaats uit kwamen. En nee, ondanks mijn obsessie voor alle gekke dingen stond dit niet op het programma haha) gingen we terug naar Shinjuku voor een afsluiter in stijl! Wij gingen namelijk de beroemde robotshow bekijken! Deze show ging nog veeeeeeel verder dan alles wat we tot nu toe hadden gezien! Alleen al de entree naar de show was hysterisch met overweldigende printjes, kleuren en lampjes (lees: wij waren blij). Eenmaal aangekomen werd het als maar beter! We bleken super goede plekken te hebben en de show was fantastisch! Grote robots met daarop zingende en dansende artiesten kwamen gedurende een uur voorbij rollen! Alles was meer over de top dan we ooit hadden verwacht! Zo was er een soort van gevecht tussen verschillende robots wat echt helemaal nergens over ging, maar toch zo leuk was vanwege dat feit! Na een uur te hebben genoten besloten we ook nog even de bar van de show aan te doen een paar blokken verderop. Hier waren geen robots te vinden maar het interieurs was al net zo hysterisch. Ze probeerden namelijk een jaren 30 stijl na te doen waarbij overal luxe banken stonden, alle decor in dezelfde stijl en groots was en er ook nog eens live muziek was, top!
Het zit erop!
Na een avondje volledig genieten moesten we er de volgende dag aan geloven! Onze tijd in Tokio zat er bijna op! Er was alleen nog één bezienswaardigheid die we niet hadden gezien, de Tokio Tower! Dus daar gingen we volledig bepakt met onze backpacks in de metro! We hoefden vanaf het station nog maar 1,5 km te lopen en dan waren we er (klinkt alsof ik dit niks vond maar ik ging bijna dood). Alleen nog de hoek om daar stond hij…. een groot uitgevallen elektriciteitsmast. Neeeee?! Echt?! Is dit het? We besloten te wachten tot het donker werd onder het genot van de goorste hamburger ooit, waarna het de tocht toch waard bleek te zijn. S’avonds had de toren meer iets weg van de Eiffeltoren en was hij prachtig verlicht! Een goede afsluiter voor een geweldige rondreis door Japan!
Ook benieuwd hoe onze wereldreis er verder uit gaat zien? Houd onze blog dan in de gaten aangezien we in het vliegtuig stappen voor onze volgende bestemming!
