Horrorreis naar wereldwonder Bagan!

Omdat we uiteraard niet voor altijd op het strand konden blijven liggen en we inmiddels beiden weer helemaal fit waren besloten we verder naar Bagan te reizen. Omdat dit helaas niet rechtstreeks kon, boekten we een bus naar Yangon, zodat we vanuit daar dan weer de bus naar Bagan konden nemen (hoopten we). We wisten dat het een lange busrit zou worden, maar ach, we waren inmiddels wat gewend en hoe erg kon het nou zijn (nou erg, bleek achteraf haha). Onze vriendelijke bungaloweigenaar bracht ons naar het busstation met zijn eigen auto (zo aardig de mensen hier, iemand anders had Guido de dag ervoor al achterop de scooter meegenomen naar de bank!). Hier stond een ruime bus met airco op ons te wachten, dus wat wilden we nog meer! Na de eerste paar bochten merkte ik dat mijn maag toch nog niet helemaal op orde was en deze besloot zijn eigen leven te leiden (leuk, nog maar 20 uur te gaan dacht ik). Dat het eerste gedeelte van de busrit door de bergen ging hielp helaas ook niet echt mee. Na een lange, misselijke tocht van 7 uur en met veel buikpijn kwamen we aan! (oké dacht ik, we hebben het overleefd!). Yangon is nogal groot en het bleek dat de bus van een ander busstation zou vertrekken, waardoor we ons naar de andere kant van de stad moesten verplaatsen, maar dit duurde gelukkig maar een uurtje. Daar vonden we door onze taxi chauffeur (ja deze mensen zijn van alle markten thuis haha) al snel een nieuwe busmaatschappij naar Bagan. De bus ging pas om half 6 dus we hadden nog 3 uur tijd te doden op het busstation (wij worden geduldig hier, niet normaal! Hierna zal ik nooit meer boos zijn op de NS als ik moet wachten).  Na wat gedronken te hebben en voor vertrek nog snel een paar keer de bus uit te zijn gerend voor de wc (sorry), kon ik er tegenaan. Ook deze bus had gelukkig airco en we kregen plekken met extra beenruimte (dankjewel chauffeur en sorry meneer wiens plaatsen we in hebben gepikt!). In plaats van een gezellige film werd een oneindig gebed opgezet en al snel werd het donker. De bus bleek toch iets minder goed te functioneren en na een uurtje stonden we in het pikkedonker langs de snelweg. Gelukkig was onze buschauffeur ook handig en na een half uurtje waren we weer onderweg! Het niet naar buiten kunnen kijken bleek niet goed voor me te zijn en net zoals mijn buurvrouw hing ik midden in de nacht zonder ook maar wat slaap te hebben gehad boven een plastic zakje, ik kon wel huilen. Ook Guido zat het totaal niet mee, die had het ijskoud (gelukkig had ik een vest meegenomen) en er liep koud zweet over zijn voorhoofd… Na 12 uur kwamen we aan, halleluja- eindelijk! We hadden voor deze keer (door lieve Jan en Margreet) een luxe hotel geboekt waar we gelijk een taxi naar toe namen en om 3 uur s’nachts aankwamen. Het hotel bleek fan-tas-tisch te zijn: drie rijen met kussens (oke die heb je niet nodig, maar zo fijn!), een heerlijke badkamer, badjassen en roomservice! De volgende ochtend beloonden we ons zelf met heerlijke roomservice! Super chique namen we een kipburger, springrolls en twee smoothies, heerlijk haha!

Zo blij als een kind

Na hersteld te zijn van deze horrorreis besloten we toch maar om onszelf uit ons heerlijke bed te hijsen en een e-bike te huren (klinkt sportief maar is gewoon een elektrische scooter). Nog geen 10 minuten waren we onderweg of we zagen overal waar we keken prachtige pagoda’s! Zo mooi en authentiek hadden we nog nooit iets gezien! De pagoda’s varieerden van klein tot supergroot en bij de meesten kon je gewoon naar binnenlopen. Uiteraard besloot ik de toeristische route te nemen en crosste ik tussen alle zandweggetjes door om zo heerlijk overal om ons heen pagoda’s te hebben! (tegenwoordig ben ik niet zo bang meer op de scooter gelukkig. Al zou Guido misschien zeggen dat ik gewoon heel sloom rijd maar goed, maakt niet uit-is maar wie je het vraagt haha.) Eén van de eerste pagoda’s waar we in kwamen was het super donker met aan het einde een grote witte Buddha, zo gaaf! Vlakbij deze Pagoda kwamen we een jonge jongen tegen die zelf schilderijen met zand vanuit de rivier maakte. Het klinkt misschien lelijk maar ze waren er zo mooi dat we er spontaan één hebben gekocht. En ja, hier zullen we dus nog wel een jaar mee rond moeten wandelen haha (ook heb ik achteraf geen idee hoe ik ooit een blauw met wit geschildere olifant in mijn interieur ga verwerken.. nouja misschien leuk voor een exotisch toilet ofzo). Gelukkig was het schilderij gemaakt op een speciaal katoen wat je gewoon in elkaar kon proppen en daarna kon strijken waarna alles nog steeds intact was (tot nu toe gaat het nog goed dus het was geen leugen haha). En ja, zijn verhaal was ook mooi dat hij uit een vissers dorpje kwam en altijd bij zijn oom in de leer was geweest en nu hiervoor ook naar school ging en omdat school erg duur is voor zijn ouders dat hij in de vakantie deze schilderijen probeerde te verkopen. Nou daar ga je al; een lief verhaal (en ja ik ga er vanuit dat het echt waar is, anders is het niet leuk) en een mooi schilderij, dan gebeurd dat dus haha.

Onze nieuwe aanwinst

Ook beklommen we een afgelegen pagoda zodat we een mooi uitzicht hadden. Doordat veel pagoda’s een soort van een trap aan de zijkant hebben en omdat ze nog niet allemaal door de overheid zijn afgesloten was dit geen probleem, al moest je soms wel je knie in je nek duwen om omhoog te klimmen, maar dat was het waard! De rest van de middag genoten van het mooie uitzicht op onze e-bikes en bezochten we veel prachtige pagoda’s. Ons hotel bleek heerlijk eten te hebben dus verwenden we onszelf met biefstuk, heerlijk!

Het beklimmen van de pagoda!

Na een betere nachtrust sprongen we ook de volgende dag weer op onze e-bikes en crosten we door het stof naar de meest prachtige en grote pagoda’s. Omdat we geen idee hadden waar we waren besloten we naar een resort te rijden om te lunchen.  We dachten dat we gewoon op de weg naar het resort zaten maar al snel bleek dat dit de oprijlaan was, luxe dus! Eenmaal aangekomen kwamen we bij het meest prachtige en luxe resort ooit aan met een enorm zwembad, een mooi terras en uitzicht op het water! Dat we een beetje moesten huilen van de prijzen maakte hierdoor niet meer uit! Na een lekkere pizza en smoothies gingen we terug naar ons hotel om nog even te genieten van het fijne zwembad om vervolgens de zonsondergang op blijkbaar de allerdrukste tempel te bekijken! Aangekomen bij de tempel waren er bussen vol met toeristen aanwezig met het zelfde plan als ons (serieus, waar kwamen deze mensen vandaan?! tot nu toe waren we drie chinezen tegen gekomen). We konden nog net een plekje vinden (of eigenlijk Guido, die vervolgens zijn plek geen één seconde aan mij afstond maar dat terzijde haha) en hadden een mooie, romantische zonsondergang met nog 300 mensen haha, beetje jammer. Gelukkig waren we in de middag ook al op deze tempel geweest met nog maar één andere man en was het uitzicht wel spectaculair! De volgende dagen lagen we vooral lekker bij het zwembad waar ook nog wat andere gezellige Nederlanders waren. Omdat zonsopgang nog mooier zou moeten zijn besloten we nog één laatste keer een e-bike te huren en erop uit te gaan. Dus daar stonden we om half 5 met ons goede gedrag. De zonsopgang was gelukkig iets rustiger en omdat we zo vroeg waren hadden we een prachtige plek!

Zonsopgang in Bagan!

Ondanks dat we Bagan nog lang niet zat waren, als dat überhaupt al kan, besloten we dat het tijd werd voor een nieuwe plek, Mandalay! Hierover in de volgende blog meer, maar nu eerst nog wat meer foto’s van Bagan!

Onze veel te dure smoothies met een prachtig uitzicht