Wij hebben in Vietnam een motor gekocht! Ook bezochten we het mooie Ho Chi Minh.

Om maar gelijk met de deur in huis te vallen, wij hebben in Vietnam een motor gekocht! Dan denk je misschien maar Lotte, je wil nooit in Nederland op je eigen scooter rijden?! Die tijd is nu voorbij! (al moet ik toegeven dat Guido rijd).

Na alle gave verhalen van andere backpackers te hebben gehoord over het motorrijden van zuid naar noord Vietnam, waren we om. Dit moesten wij ook doen! Van andere backpackers hoorden we over een betrouwbaar bedrijf. Bij dit bedrijf koop je een motor voor 1000 dollar waarna ze hem in het noorden voor 800 dollar terug kopen (excl. transport van 40 dollar, helm van 15 dollar en versturen van backpack voor 15 dollar). We waren om, we gingen het doen en als alles goed zou zijn, bij dit bedrijf! Ook Erick en Kirsten (travelaar) waren enthousiast, dus we besloten met z’n vieren een kijkje te nemen! Het bedrijf bleek uiteraard niet op de aangegeven locatie van Google Maps te zitten, maar we hadden geluk! Het wazig om ons heen kijken, trok een jongen aan die bij Tigit (het bedrijf) bleek te werken. Hij begeleide ons naar het daadwerkelijk bedrijf waar de eigenaar een Australiër bleek te zijn! Na een korte instructie rit konden Guido en Erick een aantal keer oefenen (blijkt toch net iets anders te zijn dan scooter rijden, je moet namelijk schakelen!). We besloten het te doen, alles zag er goed uit! Nog even een leuk kleurtje uitzoeken en we konden er tegen aan. Wij besloten voor een wit exemplaar met nog maar 12.500 kilometers te kiezen. Eenmaal in het  ‘kantoor’ (appartement van de eigenaar)  zochten we geschikte helmen (enige integraal helmen van heel Vietnam denk ik). Dit bleek nog een beste klus aangezien ik blijkbaar een mini hoofd heb (zou je niet verwachten aangezien mijn hoofd bij mijn geboorte een punt had,  allemaal goed gekomen haha!). Na het contract goed te hebben doorgelezen (alle mechanische defecten en check-ups worden gratis door Honda uitgevoerd i.v.m. garantie), tekenden  we. De Honda Blade was van ons!!

Onze nieuwe aanwinsten!

Omdat we eerst nog wat meer van Ho Chi Minh wilden zien, besloten we de motor achter te laten en een aantal dagen later pas te vertrekken voor onze road trip van 1700 km! Onze nieuwe reisgenoten bleken al snel goed te zijn voor ons culinaire gehalte! Waar wij al snel kiezen voor een restaurant wat er misschien wat westers uit ziet en waar we in ieder geval de kaart kunnen lezen, kiezen zij voor lokaal en eventueel onleesbaar! Erg leuk voor ons, en tot nu toe nog lekker ook! (en aangezien het hier spotgoedkoop is, kan je altijd nog een tweede gerecht nemen mocht het niet lekker zijn!). Onze lunch bestond uit het lokale gerecht Banh Mi (met inderdaad alleen Vietnamese kaart) wat een baguette bleek te zijn waar je sla, tomaat, komkommer en een gezellig pannetje met een gebakken ei bij kreeg! Dit ging de goede kant op, waarom waren we ook maar weer terug houdend?(wij gaan dit zeker in het vervolg ook doen) Na deze ervaring durfden we het wel aan om Erick en Kirsten ook het avond eten te laten kiezen. Dit was zelfs nog beter! We bestelden namelijk een bbq waarbij we drie verschillende soorten geit (ja, serieus geit) kregen om zelf te bakken (net bbqen als thuis maar dan zonder aioli waar ik echt zo naar verlang). Onze serveerster zat met grote ogen naar ons te kijken, blijkbaar knoeiden we echt maar wat aan. Al snel kwam ze naar ons toe om te vertellen dat het toch echt de bedoeling was om de saus (we hadden geen idee dat dit überhaupt saus was) op de soort van kroepoek (wat wij apart aten) te doen en vervolgens daar een stukje gebakken geit op te leggen. De combinatie bleek inderdaad fantastisch! Ondanks dat ik een aantal keer het vlees naast de bbq had gegooid, en de soort van boontjes had laten verkolen, was de maaltijd super geslaagd! Dit laatste komt door de genen van mijn lieftallige ouders. Beide zijn hier zo slecht in, dat ze het vroeger een keer hebben gepresteerd om de gehele maaltijd of op de grond, of in de bqq, te gooien waardoor we een volledig nieuw vleespakket moesten kopen. Maar gezellig was het altijd wel! (tegenwoordig is Guido de kok en genieten wij van onze drankjes).

Zelf knoeien met de bbq!

De volgende dag bezochten we de ‘echte’ Notre Dame van Ho Chi Minh. Deze bleek toch net iets minder spectaculair te zijn dan in Parijs en na 5 minuten besloten we maar lekker te gaan lunchen in een streetfood markt. Hier vonden we overheerlijke loempia’s en de lekkerste stokjes ooit. (stokjes met een saus van soja saus! Dit is als enorme zout liefhebster echt de beste combo ooit. Om je een beeld te geven ik doe zout op alles, inclusief frikandellen, een barbaar ben ik..)

De Notre Dame van Ho Chi Minh

Aangezien er ook wat bekeken moest worden bezochten we ’s middags de Cu Chi Tunnels. Dit is een ondergrondse tunnelstelsel van 250 km, waar mensen jaren onder de grond hebben geleefd (in de tijd van de Vietcong). Aangekomen bij de bus bleken we een schoolreisje te hebben geboekt, haha. Samen met nog 50 jongeren zaten we in de bus waarbij een gids alles over de geschiedenis vertelde. Deze Filipijnse gids bleek destijds zelf ook te hebben gevochten onder de Amerikanen, tegen Vietnam. Dit gaf het verhaal een persoonlijke touch. Na een busrit van 2 uur kwamen we aan bij de tunnels. We zouden volgens onze gids een jungle trekking doen (waarbij het zweet mij al uitbrak, aangezien we slippers aan hadden) maar dit bleek gelukkig gewoon door het bos wandelen. De tunnels waren voornamelijk gaten in de grond maar de boobytraps en het verhaal maakte de trip interessant! Het meest bijzondere was, dat je ook daadwerkelijk in een tunnel kon. Deze tunnel was wel iets verbreed zodat toeristen er ook daadwerkelijk in pasten, maar het bleef absurt klein! Na 5 meter was er een opstopping in de tunnel (onze groepsgenoten gaven het een extra belevenis door niet door te lopen. Mocht opzich wel achterwege gelaten worden aangezien je diep onder de grond, op je hurken zat)  Na 6 meter zagen we een uitgang waar we graag gebruik van maakten. (claustrofobie wordt gemakkelijk opgewekt in deze tunnel). Bizar gewoon, dat mensen jaren op deze manieren geleefd hebben! Erg effectief was het overigens wel aangezien de Amerikanen op deze manier moeilijk konden aanvallen! Je kunt immers niet iemand doodschieten als je niet weet waar ze zijn!

Wij passen zelfs maar net in de verbrede tunnels

Na de tunnels hadden we mega honger en dus besloten we voor een nieuw lokaal avontuur te gaan, namelijk Hot Pot. Deze keer samen met Erick, Kirsten en twee Fransozen die zij eerder hadden ontmoet, super gezellig! De Hot Pot bleek een pan te zijn met daarin groenten, vis, garnalen, witte vleesballen en noodles! (klinkt eng maar valt mee, haha!) Ook hier mochten we weer heerlijk zelf koken. Deze keer bleken we het niet veel beter te doen ,en al snel stond er iemand bij ons om uitleg te geven, top! (persoonlijk denk ik dat ze het misschien wel gewoon niet aan kunnen zien haha). Ook deze maaltijd bleek weer prima al vonden we de bbq toch net iets beter! ’S Avonds zochten we DE uitgaansstraat van Ho Chi Minh op. Dit bleek een aftreksel van Koh San Road te zijn inclusief vuur spuwers maar nu met verkeer wat dwars door de staten reed. Al snel vonden we een cocktailbar waar we de rest van de avond gezellig doorbrachten.

Na een aantal dagen vroeg op te zijn gestaan vanwege het ontbijt wat inclusief de overnachting was, besloten we ons zelf wat meer slaap te gunnen (daarnaast was het ontbijt ook niet echt bijzonder). Dit bleek een goed idee nadat we een overheerlijk ontbijt bij de bakker hadden gehaald. Heerlijk verse pizza broodjes, broodjes met worstjes, een croque monsieur, een warm broodje met een gekookt eitje en een croissant met ham, kaas en kip (Ja, dit aten Guido en ik met zijn beiden allemaal op!) Na een rustige ochtend bezochten we in de middag het War Museum waar de oorlog tussen Amerika en de Vietcong werd weergegeven. Ook dit, was weer interessant al kregen we soms het gevoel dat het niet erg objectief werd verteld. Op zich kan je ze hier ook niet echt op aankijken, na wat er allemaal is gebeurd. Zo zagen wat de chemische aanvallen niet alleen met de oorlogsslachtoffers heeft gedaan, maar ook nog met de vele generaties daarna, vreselijk.. Verder zagen we vele indrukwekkende foto’s (waaronder de beroemde foto: napalm girl).

Ook in Nederland werd volop geprotesteerd tegen de oorlog in Vietnam

Na deze trip besloten we het grootste winkelcentrum aan te doen, maar deze bleek al snel super ver weg te zitten.  Daarom legden we snel ons gewijzigde plan aan de taxi chauffeur voor, die uiteraard de weg niet kende (je bent Aziatische taxichauffeur of je bent het niet, haha). Gelukkig kon Erick hem de weg wijzen d.m.v. Google Maps. Hier was al snel de volgende teleurstelling, geen winkelcentrum haha. Maar gelukkig vonden we wel een restaurantje om weer een Bahn Mi te eten. Deze keer was deze alleen zo heet, dat ik maar snel een chocolade croissant bestelde om mijn tranen mee te deppen. Na de lunch vonden we wel een aantal winkelcentra maar allen zonder ‘normale’ winkels en al helemaal geen arcade hal, huilen.

’S Avonds besloten we lekker uit te rusten voor ons eerste motor avontuur! We zullen namelijk acht uur afleggen op onze nieuw aanwinst! Ook benieuwd naar onze ervaringen? Blijf ons dan volgen!

Maar nu eerst nog wat foto’s van onze avonturen in Ho Chi Minh!

 Het uitzicht vanaf Tigit Motorbikes, niet verkeerd! De enorme stad Ho Chi Minh Motoren zijn genoeg aanwezig in Ho Chi Minh, zoals te zien op de achtergrond! Het war museum Ook Guido ging beginnen aan de claustrofobische tunnels Ook ik moest er aan geloven Schuilplaats voor de Vietcong