Myanmar! Stap één: De grens over!

Toen we besloten hadden vanuit Thailand te reizen naar Myanmar dachten we dit net zo gemakkelijk zou worden als het backpacken in Thailand; We boeken gewoon een bus ticket naar een grensdorpje, komt wel goed joh! Na wat nader onderzoek bleek dit helemaal niet waar te zijn. Het grensdorpje waar we heen wilden gaan was prima te bereiken en de grens oversteken was ook geen probleem, tenminste als je van plan was dat dorpje als enige van heel Myanmar te bezoeken. Vanuit daar mag, als dat überhaupt mogelijk is, alleen verder gereisd worden met een gids. Omdat dit niet handig zou zijn kwamen we er achter dat de beste grensovergang voor ons Measot- Myawaddy zou worden. Dit zou de vriendelijkste grensovergang van heel Azie zijn volgens andere blogs dus dat moest goed komen, ook al schreven ze wel over chaos al om en massale drukte.

Met goede moed boekten we een ticket via het internet naar Measot waar we het vanuit daar wel weer verder zouden bekijken. Super handig dat dit online via greenbusthailand.com kon… Tenminste, als we ons ticket ook daadwerkelijk konden uit printen. Blijkbaar hadden we ergens een foutje gemaakt, waardoor we wel betaald hadden maar geen ticket kregen. Gelukkig reageerde de klantenservice binnen een dag aangezien we dit natuurlijk niet ver vooruit hadden geboekt, halleluja! Met een referentie code op zak stapten we in de taxi (klinkt chique, maar zijn meer rode pickup trucks met bankjes waar iedereen bij in en uitstapt) waarna we gelukkig mega vroeg op het busstation aankwamen. Dit bleek erg nodig aangezien er een uur voor tijd nog 30 wachtende voor ons waren. Omdat de tijd drong en we ons afvroegen of we wel bij het goede loket stonden, ging ik maar even vragen bij één van de medewerkers. Deze stuurde mij vervolgens zo naar het eerste loket waar ik voor alle andere wachtenden mocht en gelijk aan de beurt was(sorry andere mensen maar bedankt meneer!)

De bus bleek super goed geregeld te zijn (zoals de meeste bussen in Thailand) en na 7 uur (wij dachten helaas 5 uur dus dat viel wat tegen) in een fijne airco-bus met water en een vreemd cakeje kwamen we aan in Measot. Doordat ik nog even snel naar haar toilet moest misten we de taxi waar alle andere toeristen blijkbaar mee naar de grens gingen, dus probeerden we een pick-up aan te houden. Dit ging SUPER goed want niemand sprak Engels (al vermoeden we achteraf dat ze deden alsof zodat we met de tuktuk gingen die hier waarschijnlijk voor bedoeld was en duurder is) en na 10 minuten zweten waren we er klaar mee en stapten in een tuktuk richting de grens. Dit kwam totaal niet overeen met alles wat we in eerdere blogs hadden gelezen, het was namelijk nog veel beter! Er was helemaal niemand (waardoor we eerst zelfs twijfelden of we wel goed zaten) en het was super gemakkelijk! We liepen richting de brug, waar we ons visum lieten zien waarna we na een snelle foto richting Myanmar mochten en dus de brug over! De brug waaronder een riviertje liep had het allerminst weg van een grensovergang, kinderen en volwassenen zaten lekker in het water (dat de grens moest voorstellen) en iedereen liep wat heen en weer. Na de brug te hebben overgestoken kwamen we aan bij twee politiemannen waar we onze naam, paspoortnummer, land etc op een vel papier moesten schrijven (bijzondere administratie) waarna de vriendelijke man na een gezellig geïnteresseerd gesprekje ons naar het volgende hokje bracht. Hier moesten we nog wat papieren invullen en een foto maken (met op de achtergrond een gebed wat live op tv werd gekeken, ondertiteling had en non stop doorging ). Daarna was het klaar en waren we vrij om te gaan en in Myanmar!

Rijk!

Omdat we online niks konden vinden qua hostels, besloten we een beetje door de stad te lopen opzoek naar een geschikt maar niet zo duur hostel of hotel. (In Myanmar zijn de prijzen voor een kamer namelijk vrij duur, al helemaal t.o.v. andere Aziatische landen, je betaald al snel tussen de 20-30 euro voor een tweepersoonskamer) Gelukkig kwamen we al vrij snel een hotel tegen dat schoon was en nog net binnen ons budget viel (30 dollar, huilen want in Thailand betaalden we bijna nooit meer dan 12 euro). Gelukkig kregen we hiervoor wel goede Wi-Fi (wat in Myanmar echt bijzonder is), Airco, en ontbijt! Omdat we alleen een klein beetje dollars ( die inderdaad nog steeds perfect moeten zijn) hadden besloten we een rondje door te stad te lopen en te pinnen. Ik dacht laat ik me na drie dagen feesten, vies en doorweekt zijn eens leuk aan kleden en trok mijn witte tuinbroek ( klinkt lelijk maar valt best mee haha, heb ik gekocht zodat de muggen mij minder makkelijk kunnen raken haha) met een leuk t-shirt en zo gingen we op pad. Al snel zagen we dat het Burmese nieuwjaar nog niet voorbij was…. oftewel ook hier werd met emmers water gegooid. De eerste paar wist ik met al mijn charme (NEEEEEEEEEEEEEEEE alsjeblieft niet doen) tegen te houden maar kleine kinderen vallen niet over te halen dus binnen vijf minuten was ik van top tot teen doorweekt, onder de modder spetters en klaar om terug te gaan.(drie dagen waren mij meer dan genoeg, ik wilde gewoon even droog zijn en er soort van normaal uitzien haha) Guido mijn held ging pinnen terwijl ik terug ging . Bij terugkomst had Guido goed nieuws we gingen miljonair worden! Dit geld is echt ongelofelijk, je pint 230 euro en krijgt 300.000 Kyat. Hierbij is het grootste biljet maar 5.000. Oftewel je hebt een pak geld niet normaal, ik wilde er bijna een bad in nemen als het niet zo goor was. Het geld komt namelijk uit het jaar 0 en integendeel tot de dollar die ze perfect willen hebben mogen deze briefjes bijna zwart zijn en zien ze er uit als monopoly geld!

Eten Birmese stijl! (ik moet nog wennen)

Na het hele waterfestival gebeuren besloten we veilig in het restaurant van ons hotel te gaan eten. Ook dit klinkt heel luxe maar komt neer op heel veel rijst, krukjes en tafels gemaakt van boomstammen en tl licht.Dit zou de komende tijd onze toekomst zijn want in Myanmar kennen ze geen westerse gezelligheid met kaarsjes en zitcomfort. Daarentegen is het wat wij tot nu toe gezien hebben een prachtig land met heel veel mooie natuur en prachtige tempels! In de volgende blog daar meer over!

 Voorproefje van de volgende stad Hpa-an!