Onze laatste week in het prachtige Myanmar!

Na de mooiste historische plek op aarde (voor ons, tot nu toe), gingen we op weg naar Mandalay. Omdat we nog lekker van het mooie weer bij het zwembad wilden genieten boekten we de middag bus die op zijn Myanmars 45 minuten later aan kwam zetten. Gelukkig zaten ook wij nog lekker aan de springrolls! Na een korte busrit van vier uurtjes kwamen we aan in Mandalay. Hier boekten we een goedkoop hostel dat meer weg had van een badkamer. Omdat we hadden gelezen dat in Mandalay zelf niet zoveel te beleven was boekten we gelijk voor de volgende dag een tour.

Ook Guido moest er aan geloven en moest een Longi aan om de tempel te betreden!

De tour bracht ons eerst naar een tempel in het centrum van Mandalay. Hier hadden we het al snel gezien omdat we wel een beetje uit getempeld waren (oké, dat is misschien geen woord maar dat is de beste omschrijving) na alle prachtige tempels van Bagan en eerdere steden. Vervolgens gingen we naar een klooster waar meer dan 1000 monniken woonden. Deze monniken aten om half 11 de laatste maaltijd voor de dag (ik denk persoonlijk dat ik dat niet zou overleven). Hierbij verzamelt iedereen zich rond dit tijdstip op de weg voor het klooster waarna ze per groep hun maaltijd ophalen, erg leuk om te zien! Wel moet ik toegeven dat we dit bijna gemist hadden omdat we het niet konden vinden terwijl het een paar minuten later pas plaats bleek te vinden, oeps haha. Nadat we dit gelukkig toch gezien hadden bracht de chauffeur ons naar een volgende tempel waarbij we uitzicht hadden vanaf een berg. Ook deze tempel was weer erg mooi, al mogen ze van mij de grond wel bekleden met leuke matjes ofzo. Lopen op die gloeiende hete stenen is namelijk echt niet te doen, zoveel lagen eelt als ik wel niet heb gekweekt!!

Geduldige nonnetjes wachten op hun laatste maaltijd van de dag.

Na deze bezienswaardigheid kwamen we bij een leuker onderdeel van de tour aan! We gingen namelijk met een bootje naar Inwa, een voormalige stad op een eilandje. Hier werd het alleen maar beter, want we gingen per paard en wagen verder, leuk!! ( je moest hier uiteraard wel voor betalen maar zoals altijd, niet veel). We genoten van het mooie uitzicht door de kleine dorpjes en over het platteland. Ook bezochten we weer een aantal tempels (daar kan je in Azie gewoon niet omheen haha). Mocht iemand hier ooit naar toe gaan zou ik aanraden niet hoge de entree fee te betalen maar vanaf een afstandje te kijken! De ene tempel was op zich mooi, maar zeker niet mooier dan alle andere gratis tempels en de andere tempel, volledig gemaakt van hout: daar was gewoon niks behalve uitstekende spijkers en verrot hout. Gelukkig was de rondrit zelf wel erg leuk! Ook zagen we onderweg een oude verzakte toren waar een klein kindje zolang met ons mee liep en bleef drammen (maar op een charmante manier) dat ik nu de eigenaar van het zoveelste armbandje ben… (zo lastig omdat je niet wilt kopen zodat ze misschien stoppen hiermee, maar moeilijk omdat ze zo klein en lief zijn).

Eén van de bezienswaardigheden op Inwa

De volgende stop was iets waar we naar uit hadden gekeken, namelijk de U bein brug oftewel de langste houten teak brug ter wereld (1,2 km)! We besloten na een paar heerlijke lime soda’s (ga ik thuis zeker maken) de brug over te steken en te genieten van het uitzicht. Hier namen we een prachtig ijsje in de vorm van een roos, kletsten we met een monnik die het beste plekje voor een zonsondergang foto wist en zagen we een Chinese toerist half het water in rennen omdat er een grote stier aan kwam lopen (errug grappig aangezien haar vriendinnen haar doodleuk achterlieten en een local het beest wegjaagde met een stok).

Zonsondergang bij de U Bein brug

Omdat Mandalay verder niet veel te bieden had besloten we de volgende dag door te reizen naar Inle Lake, een prachtig dorpje in de bergen! Op de één of andere manier hadden we helaas een gestoorde buschauffeur toegewezen gekregen die het zijn beroep maakte om zo hard en wild mogelijk te rijden, waardoor we meerdere malen het plafond raakten. De weg door de bergen was prachtig, al waren we erg blij dat we aankwamen na deze formule 1 tocht (zijn harde gelach, waardoor hij nog gestoorder leek, hielp ook niet echt mee). Eenmaal aangekomen vonden we een superfijne slaapplek waar we een eigen bungalow met veranda en badkamer hadden! Omdat het al wat later op de dag was besloten we wat te gaan eten en koos ik voor een overheerlijke kaas pannenkoek! Dit bleek de volgende dag helaas een slechte beslissing toen ik voor de zoveelste keer voedsel vergiftiging had.. Op dat moment dacht ik echt, houd het serieus nou nooit op?! En verlangde ik naar de bank van mijn ouders met een kopje thee en een knuffel van Bobbie. Ook in dit hostel waren ze weer super lief en kreeg ik een hele kan met thee en een bord fruit. De volgende dag voelde ik me zwak maar wel wat beter, dus besloten we naar de wijngaard te gaan (wijn maakt alles beter toch?). Na wat gejammer van mij onderweg (het was echt ver en warm, al vond Guido dat ik wat aanstelde, pff) kwamen we eindelijk aan.. Tenminste dat dacht ik want de wijngaard bleek op een heuvel te zitten en na de zoveelste dag niet eten/dingen binnenhouden kwam ik toch lastig omhoog. Gelukkig zijn alle backpackers super sociaal en kreeg ik al snel van iemand die ook naar de wijngaard ging een zakje met ORS waardoor ik me al snel beter voelde. (zo fijn alle lieve mensen die je ontmoet!) Eenmaal boven was het uitzicht weer prachtig en genoten we van een prachtige zonsondergang onder het genot van wat wijntjes. (we doen net alsof die wijn wel weg te krijgen was haha)

Prima vertoeven bij de wijngaard!

De volgende dag voelde ik me wat beter maar had Guido het virus te pakken en nog net iets erger als ik, namelijk met koorts. Nadat ook ik weer gezellig een poosje naast mijn beste vriend de wc had gezeten en Guido er als maar slechter uit ging zien was ik er klaar mee! Guido moest naar de dokter! Onze lieve hostel eigenaresse besloot dat er maar iemand met ons mee moest om te vertalen en als navigatie. Omdat het ziekenhuis erg ver weg was gingen, we naar ‘kliniek’ dichtbij. Dit was echt de ergste dokterspost die ik ooit gezien had, als je dit al überhaupt zo mocht noemen (een beetje grappig was het wel, alleen niet voor Guido). Het was namelijk een houten hutje waar een stuk of zes zieke mensen zaten te wachten. Omdat we de enige westerlingen waren mocht Guido als eerste aan de beurt (sorry mensen). De behandelkamer zat achter een houten schot waar Guido op een houten plank met een matje plaats mocht nemen. Een oude vrouw die er heel slecht uit zag draaide zich nog maar even om op het nog primitievere bedje tegenover ons (dit gebeurde allemaal in 4 vierkante meter). De dokter (met twee ogen die allebei een andere kant op keken) voelde het gelijk, een bacterie.. We kregen drie verschillende pillen mee die na wat research bleken te zijn voor hoesten, iets wat ook tijdens een oog operatie gebruikt kon worden en tegen buikpijn. Nou ja, baadt het niet dan schaadt het niet dachten wij en dus nam Guido alle pillen. De volgende dag was het gelukkig een stuk beter dus voor zover wij weten werkte het!

Visser bij de U Bein brug

Omdat ons visum bijna afliep hadden we voor deze dag een bus geboekt naar Yangon zodat we daar ons vliegtuig naar Cambodja konden pakken. Al snel bleek dit toch iets anders te gaan als verwacht. De hostel eigenaresse kwam namelijk al vroeg naar ons toe omdat de bus overboekt was en of het toch mogelijk was dat we de nachtbus konden nemen. Omdat onze vlucht vroeg in de ochtend zou vertrekken was dit helaas niet mogelijk en dus probeerde wij duidelijk te maken dat we hoe dan ook aan boort van die bus moesten komen! Na wat telefoontjes stond opeens de eigenaar van het bus bedrijf voor onze neus die meerder malen zijn excuses maakte en vroeg of de nachtbus toch echt niet ging. Toen hij door had dat we toch echt vandaag naar Yangon moesten komen vroeg hij of we niet konden vliegen? Omdat we geen idee hadden wat hij bedoelde want we gingen inderdaad vliegen maar dat was morgen, vroegen we om verheldering. Wat bleek nou… hij bedoelde of we anders niet met het vliegtuig naar Yangon wilde gaan! Uh ja natuurlijk wilden we dat, maar we hadden al betaald en een vliegticket viel niet in ons budget. De eigenaar aarzelde geen minuut en zei dat dat geen enkel probleem was, hij zou het ticket zo gelijk voor ons boeken en dan bracht hij ons zelf naar het vliegveld! We konden bijna niet geloven dat dit echt goed zou gaan maar een paar uur later stonden we met backpacks en al ingecheckt op het vliegveld! Hoe en waarom hij niet iemand anders heeft proberen om te boeken snappen we nog steeds niet aangezien de tickets online €100 p.p. waren en ons busticket €12,50. Hier bleek maar weer voor de zoveelste keer wat een fantastische, eerlijke en klantvriendelijke mensen dit zijn!

Ik was er klaar voor!

Doordat onze plannen gewijzigd waren hadden we opeens ook een hele ochtend die we konden spenderen! Aangezien we ons beter voelden konden we toch nog wat van Inle Lake zien, wat een geluk!! We boekten een boot tour bij een bedrijf aan de overkant van de straat (deze hadden we de dag ervoor moeten annuleren waarbij de vriendelijke man ons het hele bedrag had terug gegeven. Dit ondanks dat hij de halve dag op ons had gewacht doordat ik het starttijdstip vanwege Guido meerdere keren had verzet). We klommen in een houten bootje en scheurden vliegensvlug over het grote en prachtige meer heen! Hier zagen we de speciale roei techniek van Inle Lake, ze roeien namelijk met één been! Dit doen ze door hun been soort van om de peddel heen te wikkelen en deze door het water te duwen, erg bijzonder! Ook bezochten we een weverij waar ze lotus gebruikte voor het maken van kleding en tot slot een zilver smid! Hier kregen we beide keren een korte tour waarna we snel naar het winkeltje op het eind werden geleid (haha), maar alsnog erg leuk! Op zich ook niet verkeerd hoor de winkeltjes, ik vond er een leuk zilveren armbandje met kleine visjes als herinnering aan Myanmar! Verder zagen we veel traditionele huizen gebouwd op hoge palen in het water en vaarde we door de drijvende tuinen! We waren zo blij dat we dit uiteindelijk toch nog gezien hadden!

De beroemde manier van roeien!

De vlucht was in een propeller vliegtuigje en ging super! Eenmaal aangekomen in Yangon besloten we even snel bij de KFC wat te gaan eten. Daar bleek (je zult het bijna niet geloven) dat ze geen friet hadden! Dat kan echt alleen in Myanmar haha! We boekten een hotel vlakbij het vliegveld waar het maar goed was dat we al gegeten hadden aangezien het in het meest afgelegen, donkere straatje ooit zat. De kamer was super groot al moesten we hem wel delen met duizenden mieren haha (gelukkig liepen die een vaste route die niet over ons bed ging). Na een kort nachtje gingen we naar het vliegveld waar we onze reis naar Cambodja gingen vervolgen!! Ondanks dat we het fantastisch hadden gehad in Myanmar keken we hier super erg naar uit, vanwege het betere eten wat ons te wachten stond!! Over onze avonturen in Cambodja de volgende keer meer!

De zilversmid bij Inle Lake  Lotus uit de steel van de plant halen voor het weven van kleding, sjaals etc! De beroemde roeitechniek!  Het mooie ijsjes bij de U Bein brug De verschrikte toeriste haha!  U Bein brug  U Bein brug Tempels bezoeken op Inwa De verzakte toren in Inwa Paard en wagen wat wil je nog meer! Mooie Boeddha in Inwa
 Uitzicht op één van de vele tempels in Mandalay Tempel in Mandalay Tempel in Mandalay Monnik geniet van zijn laatste maaltijd van de dag Monniken wachten geduldig op hun laatste maaltijd van de dag Rijen met monniken verzamelen zich op de weg naar de eetzaal  Monniken bereiden de rijst   Prachtig uitzicht vanaf de wijngaard in Inle Lake De boottocht op Inle Lake Zo bijzonder om deze manier van roeien te zien!