Orang oetans spotten in Bukit Lawang – Door Guido

Na aandringen van veel mensen(maar voornamelijk toch wel Lotte) schrijf ik deze keer een stukje over onze reis. We zijn aangekomen in Bukit Lawang, Indonesië. De plek waar we olifanten voeren, wilde orang oetans spotten en proberen te overleven in de jungle!

“Ja joh, deze kamer is prima… Toch?”

Zoals in de vorige blog is te lezen, is Lotte tijdens de rit van het vliegveld naar Bukit Lawang niet lekker geworden en moesten we een korte stop bij het ziekenhuis maken. Omdat Lotte daarna nog niet helemaal helder was, was het mijn verantwoordelijkheid om een kamer uit te zoeken. Niet zo moeilijk toch? Waar Lotte altijd een dik uur en een hotelletje of 6 nodig heeft om die ene perfecte kamer te vinden, ging dat bij mij net even iets anders. We kwamen aan op het busstation en werden, zoals gewoonlijk in Azië, gelijk door een man of vijf aangevallen met de mededeling dat we het beste naar hun hotel konden gaan. Aangezien ik hier niet zo van hou, schudde ik de lastige verkopers van me af om vervolgens met de meest rustige en vriendelijke man mee te gaan naar het hostel. Eenmaal aangekomen kregen we de kamer te zien en dit was inderdaad niet de mooiste kamer die we gehad hadden. Maarja, er stond een bed in en er was iets dat op een badkamer leek dus ik vond het wel prima. Toen Lotte later weer een beetje opgehelderd was, drong het pas tot haar door wat ik geboekt had en was het al te laat. Hier moesten we de rest van de week doorbrengen haha! Gelukkig zat er wel een goed restaurant bij en konden we bij deze vriendelijke mensen ook een trekking door de jungle boeken.
Lotte had van de dokter het advies gekregen om eerst nog een paar dagen rustig aan te doen voor te beginnen aan de jungle trekking. Dit was gelukkig geen enkel probleem, aangezien we op een van de mooiste plekken zaten waar we tot nu toe geweest zijn. Zie onderstaande foto’s.

Daar gaan we dan!

Na helemaal uit te zijn gerust, konden we beginnen aan de trekking door de jungle. Hier hadden we lang naar uitgekeken, aangezien in deze jungle wilde orang oetans leven en dat is heel bijzonder. Deze plek, samen met een klein gebied in Borneo, is namelijk de enige plek ter wereld waar deze apen nog wild te zien zijn! Dus daar gingen we, vol goede moed en samen met een ander koppel en onze stinkende vriend/tourguide Agus de jungle in.(deo kennen ze denk ik nog niet in dit deel van Indonesië) Na 10 minuten bleek al dat het niet gewoon een stukje lopen door het bos zou worden, hier begon namelijk onze eerste klim op een steile berg van zo’n 400 meter hoog, waarna er nog vele volgden. Vooral Lotte vond dit erg leuk en klaagde helemaaaaal niet. Helaas kan ik de video’s die ik tijdens deze trekking heb gemaakt van Lotte niet online zetten, in verband met het taalgebruik op sommige video’s haha.

Aapjes kijken

Eenmaal aangekomen bij het National Park in de jungle, vertelde Agus dat de kans op het spotten van een orang oetan hier groot was en dat we onze camera’s alvast uit onze tas moesten halen. Na een korte inleiding over de achtergrond van de jungle en hoe je te gedragen als je een aap ziet, gingen we verder. Het gebeurde namelijk nog wel eens dat mensen aangevallen zijn door apen in deze jungle, leuk idee als je er nog vijf uur rond moet lopen! Nog geen vijf minuten later wees Agus ineens omhoog. Zo’n 30 meter verderop zat een enorme orang oetan in de boom te chillen, hoe gaaf! Na zo’n 300 foto’s te hebben genomen gingen we weer verder, waarna we nog 7 andere orang oetans tegenkwamen. Hoe dieper we de jungle in gingen, hoe dichter de apen naar ons toe kwamen. Op een gegeven moment waren ze zelfs zo dicht bij dat we ze bijna aan konden raken. Dit hebben we maar niet gedaan vanwege de enge verhalen over gebeten toeristen haha!

De laatste loodjes

Na zo’n zes uur te hebben gelopen, geklommen en gegleden door de jungle was Lotte en de rest van de groep helemaal kapot. Ze konden niet meer en dat was duidelijk af te lezen van de gezichten.(leuk dat ík een keer mag schrijven, haha!) Gelukkig was het einde in zicht en na een laatste afdaling van zo’n 800 meter kwamen we aan bij de rivier waar ons ‘kamp’ stond opgebouwd. Eigenlijk was het gewoon een betonnen plaat met wat stokken en een stuk zeil waar we onder mochten slapen, maar dat maakte ons niet meer zoveel uit. Nadat we even lekker hadden afgekoeld in de rivier met een heerlijk lauw biertje, was het tijd om te gaan eten. Agus had samen met wat vrienden heerlijk Indonesisch voor ons gekookt en toen het eten op was, was het tijd om te gaan slapen. Agus was de avond ervoor namelijk op stap geweest en vond dat half acht wel een mooie tijd was om de lichten uit te doen!

Afscheid van de jungle

De volgende ochtend werden we, na een slechte nacht slapen op het harde beton, vroeg wakker met een prachtig uitzicht over de rivier. Vandaag stond op de planning; Een bezoek aan de waterval en terug raften naar Bukit Lawang, leuk dus! Na een uurtje bij de waterval te hebben gezeten en te hebben gezwommen in de rivier, liepen we rustig terug naar ons kamp om vanuit daar te gaan raften. Onderweg kwamen we langs de rivier nog een soort hagedis tegen van zo’n 1,5 meter lang!(Heb geen foto, dus jullie moeten me maar geloven haha) Het raften bleek uiteindelijk niet meer te zijn dat rustig in een rubberen band dobberen terug naar het dorp. Gelukkig was het al bij al een heel geslaagde trekking en een bijzondere ervaring.

Niet zo fris!

Het andere koppel dat we tijdens de trekking hebben ontmoet, Kelly en Roberto, hadden voor de volgende dag een tour geboekt naar een olifanten sanctuary. Omdat het tijdens de trekking in de jungle zo gezellig was, besloten we om met z’n allen deze tour te gaan doen. In dit opvangcentrum mochten we de olifanten voeren, wassen en met ze spelen in de rivier, heel leuk dus! Toen we bij de rivier aankwamen waar we de olifanten eerst mochten wassen, kregen we een korte introductie van de hoofd verzorger. Hij legde ons uit dat de olifanten eerst verplicht naar het ‘toilet’ moesten voordat ze de rivier in mochten, omdat de lokale bevolking uit deze rivier dronk en zicht hier waste. Best logicsh leek mij, maar hoe kregen ze dit voor elkaar? De vraag was nog niet in me opgekomen of ik keek al naar links en zag een enorme drol uit de olifant hangen. Of was dit geen drol? Nee, het was een Indonesiër die tot aan zijn schouder in de olifant zat om hem te ‘helpen’ hahahaha. Heeeeel vies haha. Gelukkig was de rest van de dag een stuk frisser en hebben we nog een tijd met een baby olifantje in de rivier gespeeld en het gevoerd.

Na deze dag was het voor ons weer tijd om naar de volgende plek te gaan, namelijk Lake Toba. Ik hoop dat jullie het leuk vonden om een keer een blog van mij te lezen en wie weet komt er ooit nog wel een tweede haha! Hieronder nog een aantal foto’s van onze tijd in Bukit Lawang.