Phnom Penh: Hoe kan een stad zo mooi zo kort geleden zoveel verschrikkelijke gebeurtenissen hebben mee gemaakt?

Na een busrit in tot nu toe de allerbeste bus ooit ( deze bus had gewoon Wi-Fi en stopcontacten, wooow!!) kwamen we aan in Phnom Penh

Aangezien de tuktuk chauffeurs mijn harde onderhandelpogingen konden weerstaan besloten we maar lekker te gaan lopen, gelukkig waaide het! Na onze korte wandeltocht waarbij we langs het water liepen, en overal super gezellige restaurantjes en boetiekjes zagen, wist ik het: Dit is mijn stad! De stad was afgezien van het verkeer super georganiseerd. De stoepen waren heel (na Myanmar echt een verademing), ze hadden allemaal nette parkjes en bomen gepland en er waren meerdere grote pleinen die mij deden denken aan Parijs (kan wel kloppen aangezien het land lang door Frankrijk is geregeerd). Op zich was het niet heel veel anders dan andere grote steden, maar misschien voor mij net wat ik  nodig had!

Omdat we nooit een kamer van te voren boeken, maar altijd eerst willen kijken of het wat is, kwamen we bij het door ons opgezochte hotel aan. Daar hadden we een kamer voor €9 euro gezien met eigen badkamer, top! Deze kamer lieten we aan de medewerker zien die ons vervolgens naar een luxere kamer met uitzicht op de stad liet zien, super leuk maar helaas wat duur. Toen we dit vertelden aan de medewerker was hij nogal geïrriteerd en al snel werd duidelijk dat hij ons wel even zou laten zien waar we die goedkope kamers zouden kunnen vinden.. Nou dat hebben we geweten haha. In een bijna helemaal leeg hotel werden we naar de vierde verdieping geleid (uiteraard zonder lift, met mega zware backpacks en super heet). Eenmaal bezweet aangekomen bleek de kamer gelukkig super mooi te zijn en dus namen we hem toch maar, al weet ik zeker dat hij het er om deed haha!

Omdat Guido al weken (ja ik meen het een stuk of twee) zat te piepen of zijn haar wat te lang was besloten we gelijk een kapper op te zoeken. Na wat research vonden we een geschikte voor 5 dollar (wat hier best duur is). Uiteraard krijg je voor dit geld dan ook alles wat je maar wenst. Zo kreeg Guido een overheerlijke hoofd, schouder en rug massage. Daarnaast werden zijn haren gewassen, krijg hij een overheerlijke conditioner in en toen begon het het knippen pas! Ook dit gebeurde weer erg uitgebreid en met veel precisie. Gelukkig was alles naar Guido zijn wens en mochten we na ongeveer 1,5 uur weg (saaaaaaaaaaaaaaaaaaaaai vond ik persoonlijk haha).

Na zolang te hebben gewacht was ik uitgedroogd en nodig toe aan één van deze gezellige terrasjes. Helaas liet het regenseizoen zich weer van zijn beste kant zien.,en het hoosde dan ook enorm. Natuurlijk mocht dit te pret niet drukken en al rennend door de regen vonden we een gezellig terrasje. Omdat we inmiddels ook honger hadden gekregen maar geen zin hadden om in dit rot weer rond te wandelen besloten we naar het Japanse restaurant aan de overkant te gaan, top idee! Hier kon je voor €0,75 een yakitori spiesje krijgen maar ook voor een iets hogere prijs een overheerlijke gefrituurde garnaal, gefrituurde kip en nog veel meer! Alles kwam gelijk van de bbq en het feit dat ik een rat de hele tijd zag rond rennen vergeten we maar even voor het gemak haha.

De volgende dag besloten we lekker van de stad te genieten en rond te lopen. Uiteraard moest er eerst ontbeten worden en voor het eerst sinds Thailand zag ik mijn favoriete maaltijd weer op de menukaart! Overheerlijke dikke yoghurt met muesli en vers fruit! Na dit heerlijke maaltje besloten we richting de winkelstraat te vertrekken. We zagen wat duurdere winkels en hoopten dat ik hier een nieuwe zonnebril kon scoren, aangezien ik die van mij in de zee had laten verdwijnen, oeps. Eenmaal aangekomen bleken ze alleen modellen te hebben die ik net niet leuk vond en voordat geld sloeg ik liever even over. Ook zagen we een winkel waarvan we dachten dat deze veel te duur was, een groot zwart glimmend pand met personeel dat de deur voor je openhoud. Omdat kijken nooit kwaad kan en ze wellicht een zonnebril hadden, namen we even een kijkje. Hier bleek de winkel heel bijzonder te zijn. Op de schoenen afdeling zag ik namelijk schoenen die al een eeuwigheid op mijn wensenlijstje staan; Valentino’s voor maar 165 dollar… Veel te weinig natuurlijk maar erg duur voor een nep paar en al helemaal vreemd in zo’n winkel. Een verder opstaande handtas was namelijk wel 400 dollar. Na mezelf er lang van te overtuigen dat ik ze echt niet kon kopen (twijfel nog steeds) aangezien ik a: niet wist of ze echt waren b: aan het backpacken was c: daar nu eigenlijk geen budget voor had (al kan je altijd een gaatje ergens vrij maken als het belangrijk is natuurlijk) en d: ze in mijn tas het nooit zouden overleven, gingen we richting de kleding afdeling. Hier werd het nog vreemder want simpele Zara shirtjes (ook daadwerkelijk van de Zara) waren 90 dollar, nou beetje veel dacht ik zo. Dan maar naar de heren afdeling dachten we. Eenmaal aangekomen zagen we alleen maar dure merken zoals Kenzo, Diesel, Tommy Hilfiger en nog veel meer. Omdat we inmiddels wel erg benieuwd waren naar de prijzen hier, konden we het niet laten. Wat bleek, een Kenzo shirt voor mannen (die ik voor mezelf in Nederland dolgraag wilde hebben en daar €90 was) kostte hier 19 dollar… WAT?! Hoe zat deze winkel nou in elkaar, was het nep?! Tot op vandaag weten we het niet, al hoorden we wel dat alle dure merken hier hun winkels hebben waardoor het heel goed echt kan zijn maar dat ze gewoon geen dure invoerrechten en alle bijkomende kosten hoeven te betalen. Wij hebben geen idee maar Guido is een mooi nieuw shirt rijker! Na nog wat winkels genoten van het uitzicht over de rivier met een heerlijke cocktail voor wel 2,25 dollar, haha!

Eén van de cellen waar de gevangen gemarteld werden

Ondanks dat je het door de mooie stad nu bijna niet meer voor kunt stellen, gebeurde hier 40 jaar geleden onder het regime van Pol Pot dingen die het daglicht niet konden verdragen. Omdat je niet door Cambodja kunt reizen zonder meer over deze verschrikkelijke gebeurtenissen te weten te komen, besloten we de volgende dag naar de voormalige gevangenis Tuol Slueng en de Killing Fields te gaan. We vonden via Facebook een goede tuktuk chauffeur die ons naast rondrijden ook veel over de geschiedenis kon vertellen. Samen met nog (een erg gezellige) Duitse jongen werden we opgehaald waarna we eerst naar Tuol Slueng reden. Deze voormalige Hogeschool werd tijdens het regime van Pol Pot omgebouwd tot een gevangenis waar in totaal 20.000 mensen gevangen werden genomen. Deze mensen hadden absurd genoeg vaak niks gedaan, maar waren leraar of hadden een ander goed geschoold beroep. Dit mocht in het regime van Pol Pot niet, en dus werden deze mensen zo gemarteld dat ze toegaven één of andere misdaad te hebben gepleegd. Niet dat dit hielp aangezien alle gevangen (afgezien van zeven bevrijdde) uiteindelijk werden vervoerd naar de Killing Fields waar zij met hun hele familie werden vermoord (inclusief baby’s zodat niemand ooit nog wraak zou nemen, zo bizar en misselijkmakend). De gevangenis was enorm indrukwekkend om te zien. De cellen waar de mensen gevangen werden gehouden waren inclusief bloedspetters op de vloer nog aanwezig. Ook stonden er bedden waar mensen oop gemarteld werden, zo confronterend om te zien. Verder hingen overal foto’s van de gevangen (iedereen moest voor gevangenschap op de foto) en waren er verhalen van overlevenden maar ook medewerkers te lezen. Zo bizar op te zien dat er een ware Genocide plaatsvond maar de UN en de rest de wereld net deed of de vluchtelingen logen, zelfs toen de Zwitserse delegatie op uitnodiging langs kwam. Hoe heeft dit ooit kunnen gebeuren? En hoe voorkomen we dat dit nooit weer gebeurd? We sluiten onze ogen natuurlijk voor meer verschrikkelijke dingen die in de wereld gebeuren.. Deze gevangenis zet je zeker aan tot nadenken. Naast alle overgebleven ruimtes waren er ook twee overlevenden aanwezig, die op het terrein hun verhaal deden. Zo gek om te zien dat deze mensen nog niet eens zo oud waren, het lijkt zo lang geleden nu de stad weer zo leeft. Voor de mensen in Cambodja zal dit waarschijnlijk heel anders voelen aangezien 3 miljoen van de 8 miljoen mensen gedurende die periode zijn vermoord. Oftewel iedereen maar dan ook iedereen is tot op de dag van vandaag hierdoor beïnvloed.

Het bewijs van deze verschrikkelijke tijd is nog steeds aanwezig

Na deze verschrikkelijk plek bracht de tuktuk chauffeur ons naar de Killing Fields. Als je dacht dat het nog niet erger kon worden, dan had je het mis. We namen een audio tour, waar we de meest verschrikkelijke verhalen over het doden van de mensen maar ook de baby’s hoorden. Daarnaast zagen we de massagraven waar we je nog steeds menselijke botjes en kledingstukken uit de aarde kon zien steken (Dit doordat de aarde verschuift. Elke maand verzamelen de beheerders deze overblijfselen weer en geven ze een goede plek). Naast deze graven was ook de vreselijke Killing Tree op het terrein aanwezig, de boom waar ze baby’s voor de ogen van hun moeders doodsloegen… Je kunt hier niet langslopen zonder dat je maag meerdere keren omdraait, hoe kunnen andere mensen elkaar dit toch aan doen? Verder was ook de grote stupa gevuld met schedels aanwezig,waarbij werd aangegeven hoe deze mensen waren gedood. Zo bizar dat op dit terrein meer dan 20.000  mensen nog maar zo kort geleden de dood hebben gevonden en niemand ze heeft tegengehouden. Het was dan ook zeker goed dat we hier naar toe waren geweest om te begrijpen hoe de geschiedenis van Cambodja eruit heeft gezien, hoe deze mensen hebben geleden en hoe iedereen zijn ogen heeft gesloten gedurende die periode.

De stupa gevuld met schedels van de slachtoffers

Na deze plekken waren we meer dan toe aan iets luchtigers (dit schud je niet zomaar van je af) en dus bracht onze tuktuk chauffeur ons naar de Russische markt. Hier aten we overheerlijk van de bbq voor een dollar per persoon, super! Ook kocht onze Duitse vriend voor maar 8 dollar een goed uitziende daypack. De grote backpacks waren ook maar €23, ongelofelijk! Uiteraard zullen ze minder goed zijn, maar voor dit geld kan je hem 8 keer vervangen en je bent nog goedkoper uit dan bij de Bever! Op de terugweg besloot het weer helemaal los te gaan en kwamen we in mega moensoen terecht, waarbij het zo hard regende dat we de weg voor ons nog amper konden zien!

Na deze lange en indrukwekkende dag besloten we dat het tijd was voor drankjes, dat konden we zeker wel gebruiken! Samen met de Duitser spraken we af met Mark, die we hadden ontmoet in Myanmar en ook in Phnom Phen was, gezellig! Dit bleek een top avond te zijn waar happy hour blijkbaar het hele avond gold en je voor elke cocktail en biertje er één gratis kreeg!

Omdat we geen zin hadden de zoveelste tempel of paleis te gaan bekijken (zal vast mooi zijn maar wij slaan even over) en het grootste gedeelte van de stad hadden gezien, besloten we de volgende dag een bus naar Sihanoukville te boeken, voor hopelijk niet te veel regen en mooie stranden!

Hieronder nog meer foto’s van de indrukwekkende gevangenis en Killing Fields

 

De bedden waarop de gevangenen werden gemarteld    Cellen voor de gevangenen, hier mochten ze niks zonder toestemming. Zo mochten ze zelfs niet hun hoofd draaien in hun slaap zonder toestemming. Alle slachtoffers werden voor gevangenschap gefotografeerd.  De gevangenis Eén van de cellen met nog aanwezige bloedspetters van de martelingen Schedels van de slachtoffers  Alle verzakkingen zijn massagraven… MartelwerktuigenBotten uit de massagraven