Rondreis door Japan- Op weg naar cultureel Kyoto!

Na het fantastische en gekke Osaka, brengt onze rondreis door Japan ons naar het culturele Kyoto! Hier bezoeken we prachtige tempels, zien we geisha’s en eten we de beste sushi ooit!!

Rondreis door Japan- Bestonden deze spieren eerder ook al?

Na een na goede nachtrust (waarbij we een aantal keer onze wekker hadden verzet), gingen we op weg naar het tweede deel van onze droomreis door Japan! Op naar Kyoto! Nog nooit eerder had ik zoveel spierpijn gehad (en nee, inderdaad ik sport dan ook niet vaak). In één nacht had ik blijkbaar hele nieuwe spieren gecreëerd waarvan ik zeker weet dat ze er eerder nog niet zaten… Na de trein te hebben gemist (met twee uur), reserveerden we nieuwe kaartjes, waarna we op weg gingen naar Kyoto (hoe easy is dat!)! Onze eerste ervaring met onze JR railpass!

JR Railpass

De trein, die tien minuten voor tijd al aanwezig was (niet zo raar dat ze altijd op tijden rijden met zoveel marge), was top! Mega veel beenruimte (Aziatische mensen kunnen bijna liggend slapen hier, al leert vier maanden reizen in Azië ons, dat ze overal kunnen slapen), super schoon en in tegenstelling tot Nederland, alles is nog heel! Na een veel te kort ritje van een half uur kwamen we aan! Ook dit was weer een mega station, waardoor we eerst een half uur aan het uitzoeken waren hoe we bij het hostel kwamen. We bleken een lokale trein te moeten nemen, waarna we nog kaartjes moesten kopen. Super simpel, behalve dat de uitgangspoortjes niet bemand waren waardoor wij (totaal niet Japans) als soort van boeven door de dichte poortjes moesten lopen die veel kabaal maakten.

Bezemkast of hostel?!

Na eindelijk in de goede trein te zijn beland, kwamen we na een kilometertje of twee lopen (met 40 kilo, huilen), aan bij het hostel! Super gezellige mensen, een fijne keuken en… een bezemkast? Onze kamer (die serieus waar, €39 euro kostte. Van dit geld huur je in Thailand een huis met butler en puppy) was 3m bij 2m, had één bed met smoezelige lakens en dat was het… Gelukkig maakten de mensen veel goed en na onze route voor Japan te hebben bepaald gingen we de Kyoto verkennen!

Allemaal Geisha’s!

Ons hostel zat vlakbij een wijk genaamd Gion, één van de weinige plekken waar je nog levensechte Geisha’s kunt zien. Dat moesten we uiteraard ontdekken! We besloten naar één van de bekende tempels te gaan, waar we grote groepen Geisha’s tegen kwamen. Al snel kwamen we er achter dat veel van deze Geisha’s toch iets minder authentiek waren dan we dachten. Het niet weten wat ze in de tempel moesten doen verraadde ze een beetje, haha (ze stonden overduidelijk af te kijken bij mensen die hun voor gingen). Later bleek dat er super veel kimono verhuur bedrijven zijn (beetje Volendam maar dan anders). Toch waren er ook echte geisha’s, dus dat viel weer mee haha!

Prachtig oranje tempels!

De tempel zelf was inderdaad erg mooi. Je kunt in Japan zien dat ze niet echt houden van oudheid, alles ziet er namelijk enorm onderhouden en goed uit. Zo ook deze fel oranje tempel! Na de entree prijs (gemeen) te hebben betaald, genoten we het uitzicht dat de tempel gaf over de stad. Zo mooi versierd de buitenkant van de tempel, zo donker en simpel was deze van binnen. Hier was vooral veel donker hout met een aantal beelden te zien (weten we dat ook weer voor de volgende keer). Het tempelcomplex bleek super groot en ook de overige gebouwen waren erg mooi. We bleken wat aan de late kant te zijn, aangezien wij overal de laatsten waren, maar dit zorgde voor mooie foto’s zonder allemaal Japanners met zwaaiende selfie sticks (foto’s nemen is hier de orde van de dag, op elk moment)! Na al deze kilometers te hebben afgelegd maakten we nog een kort rondje door de wijk Gion, waarna we echt niet meer konden. We besloten onze favoriete restaurant aan te doen (de 7-11) voor een overheerlijke maaltijd bestaande uit noodles, pastasalade en snacks. Na een gezellig avondje met andere backpackers moesten we er aan geloven, slapen in de bezemkast. Na een enorm gore vlek (hoe krijgen ze het voor elkaar, het enige wat hun baan is, is een schoon hostel?!) op mijn dekbed gevonden te hebben, waren we er over uit.. Morgen naar een nieuwe plek! Na een verbazend goede nachtrust (ondanks dat onze buren zoooo dronken waren dat ze een stuk of 30 keer tegen onze deur waren aan gekletterd, erg grappig) brachten we onze spullen naar een top guesthouse 50 meter verderop. Niet dat we onze kamer in konden, de incheck tijden zijn meestal tussen 16.00-18.00 uur. Ik denk dat ze vinden dat je maar de hele dag op pad moet zijn, is goed voor je haha!

Tempeltje hier, marktje daar.

Ook deze dag stond weer in het teken van cultuur. Kan ook niet anders, aangezien het hier in Kyoto allemaal om draait! We liepen nog een rondje door de wijk Gion, waar we een aantal tempels bezochten. Vervolgens gingen we op weg naar de Nihisiki markt. Onderweg gebeurde het allerbeste ooit! We kwamen na bijna vier maanden reizen gewoon een H&M tegen! Uiteraard moesten we het culturele gehalte wel een beetje in balans houden, dus hup de H&M in (wij zijn inderdaad barbaren)! Tot onze verassing was er gewoon sale, dus dat werd shoppen. Super blij kwamen de winkel uit met twee long sleeves voor Guido (het is hier soms gewoon fris!) en een crop top voor mij (met een aapje dat peace doet, je bent in Japan of je bent het niet). Aangezien onze backpacks nu al bijna niet meer sluiten en we elke keer kleine traantjes af moeten vegen tijdens het dragen (vooral Guido), lieten we het winkelen hier maar bij. Terug naar onze culturele zelf (haha, grapje) en op naar de markt! Hier bleek je alles, maar dan ook alles te kunnen kopen. Van overheerlijke baby octopus op een stokje tot Hello Kitty portemonneetjes! Ja die gekke Japanners weten wel hoe ze een interessante markt moeten creëren.

De vriendelijkheid van de behulpzame Japanner!

Omdat we veel te zien hadden, maar voornamelijk nog steeds mega veel spierpijn hadden, besloten we per subway verder te gaan. Op onze ‘subway’ kaart vonden we een ondergronds station een paar kilometer verderop. Na deze met veel moeite te hebben gevonden, konden we nergens de juiste lijn vinden. Hoe kon dat nou, deze stond toch duidelijk op de kaart? Op zich waar, behalve dat wij al een half uur naar de buskaart zaten te kijken! Gelukkig kon een behulpzame conducteur ons vertellen waar we de bushalte konden vinden (nou ja, ongeveer). Deze bleek niet lastig te vinden zijn maar dat hokje waar wij hadden begrepen dat je de tickets moest kopen was spoorloos. Een beetje verdwaald liepen we een gebouw in waarvan we hoopten dat het tickets zou verkopen. We vonden een paar medewerkers die inderdaad een kaart hadden met tijden waarop de bus zou vertrekken, maar zeker geen tickets verkochten (leek meer op een postkantoor). Dit gaf niks, want zo vriendelijk als de Japanners zijn, ze gingen ons echt wel helpen! De mannen renden heen en weer, waarna ze het wisten! Rennend volgden we ze naar buiten waar de bus net aan kwam rijden. In de bus konden de tickets gewoon gekocht worden, haha. Hier bleken we een dagkaart voor €5 euro te kunnen kopen, waarmee we gewoon de hele dag onbeperkt konden reizen! Hadden we dit maar eerder geweten, haha!

De gouden tempel

Samen met een hele hoop andere Japanners stapten we in de bus naar de gouden tempel. Dit bleek de toeristische attractie van Kyoto te zijn. Het zag er dan ook helemaal zwart van de mensen. Maar zo aardig als iedereen is, kan je altijd wel een plekje vinden om even alleen een mooie foto te maken (kunnen we in Nederland ook zo worden). De tempel was mooi, maar al snel hadden we het gezien. Het blijft gewoon een goud geverfd gebouw waar wij (misschien heel erg) na 10 minuten wel een beetje op uitgekeken zijn.

SUSHIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIII

Na al deze bezienswaardigheden besloten we dat het tijd werd voor wat anders. Namelijk een echt goed avondmaal! En hoe kan je dat in Japan beter doen dan met sushi?! Mijn droom kwam uit, we gingen naar een sushi train restaurant (ja, dit is mijn droom ondanks dat sushi niet echt mijn favoriete maaltijd is. Maar hallo?! Een treintje met eten, dat is toch te leuk?!). Het bleek inderdaad net zo leuk als we dachten! We namen aan een gezellig tafeltje plaats, waarna we grandioos de mist in gingen. Wij als niet sushi-experts, deden namelijk de soja saus in bakjes, die bestemd waren als kopjes. Nou daar ga je als je vervolgens een kan met koud water krijgt. Gelukkig was daar mijn ‘redding’. Een klein kraantje aan de zijkant van het tafeltje. Ik dacht ik spoel het kopje gewoon om als ze even niet kijkt. Dit resulteerde in een glas met half water/half sojasaus die niet erg goed door de afvoer ging en dus over tafel liep. Wat bleek nou? Dit was heet water, bedoeld voor de groene thee. Serieus, erger verprutsen als dit.. Dat kon toch bijna niet? Onze serveerster keek nu wel heel verbaasd en begon te lachen. Ik besloot dat ik mezelf hier op geen enkele manier meer uit kon redden en gaf maar toe wat er was gebeurd. Ze kon uiteraard haar lach niet inhouden (wat is er gebeurd met de Japanse beleefdheid? Moeten ze niet gewoon doen alsof er niks aan de hand is, haha!) en zei dat ze zich al af vroeg waarom ik geen thee zakje in mijn kopje deed. Tot overmaat van ramp gaf ze vervolgens aan dat de nieuwe kopjes naast mijn arm stonden… Had ik dit dus mooi in het geheim kunnen oplossen, maar helaas!

Na de sushi trein een stuk of drie keer rond te hebben laten gaan, was ik er over uit wat ik als eerste gerecht wilde nemen. De sushi bleek zo lekker dat zelfs wij (als niet sushi fans) echt in lange tijd niet zo lekker hadden gegeten! Na ieder vijf bordjes (ze rekenen per bordje) te hebben gehad, zat ons feestmaal erop (of nou ja, eigenlijk was ons geld ook op). We namen afscheid van de super leuke kok, die het voor je neus klaarmaakt en rekenden af. Gelukkig was er nog een klein beetje budget over, want hoe lekker als het ook was, enorm vullend was het niet. Daarom (ik durf het bijna niet te zeggen) snelden we nog even naar de Burger King om binnen ons budget onze magen vol te krijgen. Backpackend door Japan is namelijk zo duur dat we alles voor de ervaring willen doen maar soms een compromis moeten sluiten. Gelukkig zitten we daar niet mee en lusten we ook graag fastfood haha!

O nee, één keer in een dorm en nu dit?!

Na deze feestmaaltijd, namen we de bus terug naar ons Guesthouse. De kamer was nog veel beter dan verwacht! We hadden gewoon (voor minder geld dan de bezemkast kamer) een eigen keuken, fijne badkamer en wasmachine. Dit laatste kwam erg goed van pas want Guido had tijdens onze eerste hostel ervaring bedbugs gekregen. Dit resulteerde in enorme jeukende bulten over zijn hele lichaam (klein beetje ironisch aangezien de dag daarvoor ik lek gestoken was en Guido vond dat jeuk niet zo erg is, het doet namelijk geen pijn. Hier kwam hij deze dag snel op terug. Ja, ik heb gelachen…) Omdat we er zeker van wilden zijn dat we de beestjes niet hadden meegenomen, besloten we zoveel mogelijk te wassen. De wasmachine kon niet op een beter moment komen! Een droger bleek niet aanwezig maar wel een top systeem (wil ik thuis ook), want in de badkamer was een systeem waarbij je hete lucht in de cabine kon laten komen waardoor al je kleding super snel droog werd!

Kyoto, wat ben je mooi!

Na een goede nachtrust, bezochten we de laatste culturele bezienswaardigheden van Kyoto! Wel moesten we eerst nog even met ons hele hebben en houden verplaatsen aangezien we overal maar één nacht konden boeken. Dus daar gingen we weer de bus in (ik vervloek mezelf sinds Japan wel een beetje vanwege alle bagage)! Na alles weer gedropt te hebben (in een guesthouse van dezelfde eigenaar, en dus precies zo fijn!) gingen we de stad weer in. Op naar de … shrine, bestaanden uit duizende oranje poorten. Ook hier was het weer enorm druk maar al gauw ging iedereen een eigen kant op waardoor we alleen tussen de poorten liepen! Gelukkig hadden we onze paraplu’s want het regenseizoen had besloten deze dag aanwezig te zijn. Na een klein rondje door het enorme park (ze houden hier ervan om alles in veelvoud te doen maar wij hebben na de eerste 3000 poorten wel gezien) gingen we op weg naar onze laatste must-see! Namelijk naar het bamboe bos! Op de één of andere manier hadden we het gepresteerd dat het al 4 uur was en we dus alsnog moesten opschieten. Het bos bleek mooi en sprookjesachtig te zijn. We hadden geluk, omdat we aan de late kant waren, hierdoor verlieten de meeste mensen al het park! Zo, nu hadden we dan ook echt alles wat we wilden gezien!

Afscheid nemen van deze mooie culturele stad!

Omdat we hadden gehoord van een hele bijzondere bar, waar we ons volgens de eerste hostel medewerker vol moesten gieten met saké (hij had ons briefjes met tekst in het Japans gegeven om dit aan te duiden haha) gingen we op pad. De bar bleek helaas dicht te zijn dus er zat niks anders op dan terug te gaan naar ons hostel. Volgens Guido maakte het niet uit welke kant we de bus op zouden nemen aangezien we in het midden van de busroute zaten. En daar zaten we dan, een uur in de bus en na 20 stops kwamen we eindelijk aan (hij mag niet meer kiezen). Na deze lange reis besloten we te genieten van onze fijne kamer en uit te rusten voor de volgende bestemming op onze rondreis door Japan, Hiroshima! Hierover de volgende keer meer, maar eerst nog wat foto’s!