Rondreis door Japan – Van grijpmachines tot de atoombom, Hiroshima it is!

Na het culturele Kyoto gaan we op weg naar Hiroshima. De derde plek tijdens onze rondreis door Japan! Een plek die iedereen wel kent vanwege de verschrikkelijke gebeurtenissen in 1945. Wij waren benieuwd hoe de atoombom nu nog zijn sporen had na gelaten en hoe de stad weer opgebouwd was. Wat we kregen was veel beter dan we ooit hadden kunnen verwachten!

Rondreis door Japan- Japanse punctualiteit? Wat een onzin!!

Na het prachtige Kyoto achter ons te hebben gelaten, stapten we op de trein naar Hiroshima. Dit zou een ritje van 1,5 uur worden, dus lekker kort! De o zo bekende Japanse punctualiteit bleek alleen deze keer van geen kant te kloppen (dit beeld is nu dan ook voor altijd verpest voor ons). Want waar wij dachten dat Japan in een jaar 5 minuten vertraging had, hadden wij alleen op deze rit al 1,5 uur vertraging. Dat is zelfs voor de NS een prestatie! Op de momenten dat de trein wel zijn normale snelheid reed, was het daarentegen absurt snel! Onze bullettrain ging zo hard dat onze oren er gewoon van plopten! Net alsof je gaat opstijgen maar dan de hele tijd zo door! Na 3 uur later eindelijk te zijn aangekomen, gingen we op weg naar onze daadwerkelijk eindbestemming. De Japanners hadden overigens wel iets anders te doen. Deze gingen met z’n allen in de rij staan om het geld voor hun kaartje terug te vragen, dit kon natuurlijk niet! (al verdenk ik Japan ervan dat dit vaker gebeurd want niemand keek raar op of werd zenuwachtig).

Slapen, Japanse stijl!

Voor onze eerste nacht in Hiroshima hadden we een guesthouse geboekt in traditionele Japanse stijl! Oftewel rijstpapieren muren, futons op de grond en dat was het! Uiteraard wilden we het wel gelijk goed doen, dus boekten we ons guesthouse buiten de stad, boven op een rijstveld. Makkelijker gezegd dan gedaan, aangezien Hiroshima toch net even iets minder toeristisch is. Alles is dan ook gewoon lekker in het Japans! Na een informatie punt te hebben gevonden waren we eruit! We moesten lijn 29 hebben, nu alleen nog even de halte lokaliseren. Volgens het informatiepunt moesten we alleen even onder de grond door en dan zouden we er zijn. Dus daar gingen we met ons goede gedrag, onze vreselijk zware backpack (ja ik weet het, moet ik maar niet winkelen) naar de ‘busstop’. Hier stopten inderdaad een hele hoop bussen (met alleen maar Japanse aanduiding). Alleen kwamen we er na tien minuten eindelijk achter dat dit het eindpunt was en we dus op de verkeerde plek stonden (hadden we op zich ook wel iets sneller door mogen hebben aangezien er verder ook niemand stond, haha). Na eindelijk de goede busstop te hebben gevonden, gingen we op weg. Gelukkig begreep de buschauffeur waar we eruit wilden, aangezien alle stops in Japanse tekens waren aangegeven.

Toch bleek onze tocht het al snel allemaal waard te zijn. Eenmaal aangekomen bleken we de enige twee gasten in dit enorme guesthouse te zijn! Oftewel, we hadden een enorme eigen keuken, grote woonkamer en veranda! En o ja, onze kamer had ook nog eens uitzicht op de tuin, top! Aangezien we redelijk ver uit het centrum zaten, besloten we deze dag lekker van deze fijn plek te genieten!

Op naar de plek waar het allemaal gebeurd is

Na een top nachtje op onze futons (matrassen op de grond, wat echt veel beter slaapt dan dat het klinkt), gingen we op weg naar onze volgende slaapplek. Doordat de prijzen van de hotels zo absurd hoog zijn, moesten we namelijk elke dag verplaatsen (elke dag is de prijs ergens anders weer een stuk lager). Dus op naar onze volgende slaapplek! Dit bleek een super fijn hotel te zijn, dus top (erg fijn aangezien we de dag erna weer in een dorm moesten slapen). Na alle spullen in het hotel te hebben achtergelaten (waar we voor het rest een keer voor 16:00 uur mochten inchecken), gingen we op weg. Uiteraard op naar de plek waar het allemaal is gebeurd. Onderweg genoten van het prachtige Hiroshima. Een stad die ze na de atoombom erg ruim en mooi hebben herbouwd. De stad bestaat uit zes delta’s waardoor overal door de stad rivieren met zeewater stromen. Na een korte wandeling bereikten we Aioi brug. De brug, die het oorspronkelijke doel was van de atoombom, werd op ongeveer 200 meter afstand gemist waardoor deze snel herstelt en weer gebruikt kon worden. Ook bleef de A-Bomb Dome staan. Dit gebouw was een industriële promotie hal en een geliefde plek van de inwoners. Na de bom  is na jarenlange discussie (omdat het aanzicht van deze plek veel mensen te veel pijn deed) behouden gebleven, precies zoals het destijds, na de bom er uitzag. De rest overigens, (afgezien van nog twee, betonnen gebouwen) was allemaal met de grond gelijk gemaakt. Afgezien van drie mensen was iedereen in dit gebied dan ook op slag dood. Vreselijk om te beseffen hoe dat in die tijd er aan toe is gegaan.

Een indrukwekkende tour

Na de A-Bomb Dome, liepen we richting het vredespark. Al snel kwam een man naar ons toe gehaast of we misschien een gratis tour wilden. Gratis? Daar waren wij wel wat voorzichtig mee na 4 maanden reizen in Azië. Maar inderdaad, deze aardig man was vrijwilliger van het museum en gaf samen met zijn collega’s, drie dagen per maand, gratis rondleidingen. Daar zeiden wij geen nee tegen natuurlijk! Hij vertelde ons over de verschrikkelijke gebeurtenis en liet zien hoe de stad er gelijk na de atoombom uitzag. Er was afgezien van drie gebouwen, helemaal niks meer over. Ook vertelde hij over één man die op dat moment in de kelder was, en twee mensen in een school gebouw. Dit waren de enige mensen die het destijds hadden overleefd. Niet voor te stellen hoe dit geweest moet zijn wanneer je buitenkomt en ziet dat je hele wereld is ingestort. In totaal zijn er dan ook meer dan 240.000 slachtoffers door deze atoombom gevallen. Dit is inclusief reddingswerkers die aan de hitte of straling zijn gestorven. Elk jaar worden er dan ook slachtoffers aan de lijst toegevoegd omdat deze nu nog, door de gevolgen van de ramp (zoals kanker) sterven. De straling zelf was overigens na twee weken al weg, iets waarvan wij veel langer hadden verwacht.

Ook vertelde onze gids dat het vredespark nu een stuk hoger ligt als oorspronkelijk. Onder het park ligt namelijk centimeters (tussen de 15-40) as van de voormalige stad. Hoe bizar is dat. Het vredespark had vele mooie monumenten, zoals een bel voor vrede met daarop de wereldkaart. Deze kaart had geen grenzen omdat iedereen gelijk is. Verder was er een plek waar nu nog 70.000 ongeïdentificeerde slachtoffers liggen. Eén van de mooiere monumenten was het ‘Childrens Peace Monument’. Een monument, ontworpen voor het overleden meisje Sadako Sasaki. Zij was 2,5 jaar oud toen de atoombom twee kilometer van haar huis viel en kreeg daardoor op 11 jarige leeftijd leukemie. Zij en vele anderen in Japan, geloofde dat wanneer je 1000 kraanvogels vouwt je wens uit komt, dus dat deed ze in de hoop om te overleven. Helaas lukte haar dit niet. Maar haar klasgenoten waren zo onder de indruk van haar, dat ze een monument voor haar wilden laten bouwen. Na drie jaar donaties ophalen lukte dit ze en werd samen met bekende Japanse kunstenaars dit monument ontworpen. Nu wordt met dit monument niet alleen Sadako Sasaki herdacht, maar alle kinderen die slachtoffer zijn geworden van de atoombom. Elk jaar worden zo’n 10 miljoen kraanvogels (een teken van vrede), van over de hele wereld aan dit monument gedoneerd.

Oeps, ons backpackers budget is verpest.

Na al deze verschrikkelijke verhalen, op een prachtige manier verteld door onze gids, waren we wel toe aan iets sterks. Ons backpack budget werd dan ook even aan de kant geschoven en voor het eerst sinds we in Japan zijn, ploften we maar op het terras. Uiteraard was het drinken super duur en was een wijntje €7. De champagne van Moët &Chandon, daarentegen €9. De keuze was snel gemaakt haha. Ja, de rest van de dag moesten we op een houtje bijten, maar het was het waard! O ja, ik heb ook nog ‘even’ gewinkeld bij de H&M, want het budget was toch niet meer te herstellen (trotse eigenaar van een rokje en top).

Op naar de grijpmachine’s, met strings?!

Na onze welverdiende (zo praten we het maar goed) lunch, gingen we de rest van Hiroshima verkennen. Op naar de gekke wijken! En waar doe je dat beter dan waar ze overal Anime winkels hebben? Al snel kwamen we dan ook een winkel tegen vol met grijpmachines. En hier kon je niet alleen knuffels winnen.. Nee, ook strings konden er gewonnen worden (nee, dat hebben we maar niet gedaan haha). Beetje eng, maar het is maar waar je van houdt! De bovenste verdieping stond vol met oude spellen zoals packman, hoe leuk!

Uiteraard was er niet één zo’n winkel maar de hele straat bestond hieruit. Wat wil je nog meer als kermis gek? Dus daar ging ons budget nog een keer over de kop. We grepen,(en wonnen niks, huilen) deden gekke spelletjes en keken onze ogen uit! Net toen ik dacht dat ik alles wel had gezien, was daar een winkel met kittens en puppy’s!! Uiteraard moest ik even kijken of ik zo’n hondje kon gaan knuffelen (ja mam, ik ga denk ik inderdaad een kinderboerderij beginnen later). Ik stapte maar snel van dit idee af toen ik de prijzen van deze snoezige bolletjes wol zag. Een kleine kitten koste namelijk.. €15.000. Stel je voor dat ik hem per ongeluk laat vallen? Is de wereldreis gelijk voor bij haha. Na (ver uit hun buurt) afscheid te hebben genomen besloten we terug te gaan. Om uiteraard af te sluiten met, je raad het al, noedels.

Een eiland vol met hertjes, HEMEL

Op onze laatste dag in het gekke Hiroshima besloten we naar het eiland Miyajima te gaan. Het eiland dat betekend staat om de Itsukushima Shrine. Deze shintopoort lijkt wanneer het vloed is net te drijven. Wij waren er uiteraard met eb en een stuk of 1000 Japanners, haha. Na een kort tochtje op de ferry kwamen we aan. Daar kwamen we er gelijk achter dat het eiland ons bezoek meer dan waard was. Er waren namelijk gewoon hordes met tamme hertjes!!! Mijn dag kon niet meer stuk. Na een half uur de beestjes geaaid te hebben en een fatsoenlijke foto te hebben gemaakt (wat niet gaat omdat er altijd iemand met eten is, en ze dan die persoon verkiezen boven mij, besloten we het eiland te verkennen. Overigens niet voordat Guido een selfie probeerde te maken en het hertje onze kaart van het eiland uit zijn zak jatte. En hoe goed ik deze ook probeerde af te pakken, hij heeft hem opgegeten.. Na een donkere kant van deze hertjes te hebben gezien (grapjes ik hou nog steeds super veel van ze) gingen we op weg naar de Shinto poort. Deze was iets minder magisch als iedereen doet vermoeden. Het was voornamelijk een grote oranje poort, in de blubber met daaronder een hele hoop toeristen. Advies voor iedereen, ga met vloed dan is het vast mooi! Om alle toeristen te ontvluchten besloten we de bergen in te trekken. Ja joh, ik herhaal het nog maar even, we zijn avonturiers (grapje). De natuur was super mooi en onderweg zagen we een aantal watervallen! Na behoorlijk wat kilometers te hebben gemaakt, besloten we terug te gaan. Op naar onze slaapplek voor deze nacht, een dorm. Onze slaapplek bleek deze keer een stuk beter te zijn dan het vorige hostel. Het zag er schoon uit en de gemeenschappelijke ruimtes waren super groot! Plus je bed was een soort van eigen kamertje met aan alle zijdes muren, een eigen nachtlampje, een plank voor je spullen en gordijntje voor je voeten.

Was dat het dure sushi bordje?!

Omdat we geen zin hadden om voor de zoveelste keer noedels te eten, besloten we lekker uit eten te gaan! Op naar de sushi trein! We vonden er online één die onder een winkelcentrum bleek te zitten. Dit zag er niet veel belovend uit maar eenmaal binnen was het het tegenovergestelde! We werden door het voltallige personeel begroet en het hele restaurant zat propvol met Japanners. We schoven aan de bar aan waar ik deze keer geen sojasaus in mijn thee kopje deed. Wel bleek het bordjes systeem (ze tellen het aantal en de verschillende soorten bordjes die je hebt gepakt) deze keer iets ingewikkelder. Alle bordjes leken namelijk zo erg op elkaar! We besloten maar voor de veilige optie met zalm te kiezen, dat was het goedkope bordje, toch? Naast al de rondrijdende sushi, bleek er nog een hele kaart te zijn! Ook handig aangezien daar de prijzen we gewoon bij stonden! Nog beter was, ze hadden gewoon een hamburger sushi, dat moest ik proberen. Uiteraard kon ik dit niet sneaky doen, zodat niemand erachter kwam wat voor cultuur barbaar ik was. Nee, het werd door de luidspreker naar de keuken omgeroepen. Gelukkig zijn de Japanners zo beleefd, die zouden er nooit wat van zeggen (gelukkig voor mij)! Na onze buiken vol te hebben riepen de serveerster bij ons om af te rekenen waarna de waarheid aan het licht kwam. Ik zag haar de bordjes tellen en op eens allemaal bordjes van €5 euro per stuk noteren… Dit kon toch niet?! We hadden zo goedkoop mogelijk gedaan. Die goedkope zalm bleek uiteraard één of andere wonder vis te zijn die ze al drie jaar op kweek hadden… Nee, geen idee maar hij was wel duur (en lekker). Gelukkig viel de schade als nog mee en konden we lachend het restaurant verlaten!

Na dit laatste culinaire avontuur zat onze tijd in Hiroshima er weer op. De volgende dag zouden we vroeg vertrekken naar de vierde plek van onze rondreis door Japan, Nagasaki! Benieuwd wat voor gekke avonturen we hier weer mee maken? Blijf ons dan volgen op onze rondreis door Japan!