Tag: strand

Australia here we come!- Eerste week in Australië!

Post author By Lotte Snip
Post date October 27, 2016

Na 11 uur wachten op het vliegveld van Kuala Lumpur is het zover! We pakken het vliegtuig naar Australië voor ons volgende avontuur! We gaan namelijk werken en wonen in Australië! Benieuwd hoe onze eerste week in Australië verloopt? Lees dan snel verder!

Eerste week in Australië- Nog maar zes uurtjes te gaan!

Na 11 uur op het vliegveld van Kuala Lumpur te hebben door gebracht mogen we eindelijk in het vliegtuig! Gelukkig, want als we nog langer hier door btrengen kunnen we denk ik net zo goed bij de McDonald’s gaan solliciteren aangezien we daar vandaag al vier keer hebben gegeten, haha. We stappen in het vliegtuig naar Australië waar we zoals gebruikelijk vliegen met Air Asia, lekker goedkoop maar geen service en al helemaal geen beenruimte. Omdat we alles lekker budget hadden geboekt, hebben we geen stoelen gekozen en zitten we net als op de heen weg naar Kuala Lumpur, niet naast elkaar. Geen probleem aangezien we wel beide aan het gangpad zitten en dus nog praktisch naast elkaar zitten! Ik besluit al snel mijn ogen dicht te doen en ben blij met mijn warme kleding aangezien Air Asia het beleid heeft dat de ramen tijdens de vlucht open moeten zijn. (oké, dat misschien niet maar zo voelt het wel haha). Na 4 uurtjes slapen (met turbeluntie) gaan de lichten aan en wordt er om geroepen dat we over 2 uur gaan landen. Ja, als je lekker had door willen slapen had je iets duurdere stoelen moeten boeken namelijk, dan maken ze je niet wakker haha. Maar goed, dat hebben wij uiteraard niet gedaan en aangezien we super stijf zijn vinden we het ook niet erg dat we kunnen gaan aftellen om te starten aan onze in eerste week in Australë!

Goedemorgen Australië!

Na de laatste uurtjes te hebben overleefd, komen we aan in Australië! We zijn er gewoon, onze eerste week in Australië gaat beginnen! Hoe gek is dat, we zijn al zolang onderweg dat we nu alweer Australië hebben bereikt! We stappen uit het vliegtuig en verwachten dat de warme zon onze gezichten verwarmd. Niks is minder waar, het is gewoon koud! WAT?! Dat is niet de bedoeling, dit is toch het land waar het altijd warm is?! Oké, het is 6 uur in de ochtend dus we hebben nog hoop..

We zoeken onze bagage op het kleine vliegveld van de Gold Coast en lopen richting de douane. Hier gaat alles redelijk soepel behalve dat Guido zijn paspoort niet scant, haha. Gelukkig is dit vandaag al vaker gebeurd en het ligt dan ook gelukkig niet aan ons. Na een gezellig praatje met de douane, werkt het paspoort weer en mogen we door. We pakken onze backpacks, die ik bij het inpakken binnenste buiten heb gedraaid zodat we maar niks ‘illegaals’ het land in brengen. Uiteraard hebben we niks aan te geven en na een laatste scan van onze tas mogen we doorlopen. We zijn in Australië, hoe vet is dat!

Op weg naar de Westermannen!

Hoewel Gold Coast prachtig is, zijn we hier niet alleen voor de mooie stranden gekomen. Nee, we willen namelijk Lewis en zijn familie opzoeken! Lewis is dan ook zo lief om op deze zeer vroege ochtend ons op te halen, zo lief! Al FaceTimend met Laura en de hele familie, ontmoeten we Lewis en stappen we in de auto richting zijn woonplaats. Uiteraard moet er eerst wat gegeten worden en we stoppen dan ook bij een overheerlijk tentje voor een goede boterham met ei en bacon. Ja, we zijn zeker weten niet meer in Azië! De prijzen zijn hoger maar het eten en de service is Westers en fantastisch! Iedereen is soort van te verstaan (het accent is nogal aanwezig haha) en super vriendelijk, dus wij zijn blij! Na dit goede ontbijt stappen we in de auto om gelijk te ontdekken waar dit prachtige gebied omdraait, namelijk het strand! Dit is inderdaad fantastisch, een enorm uitgestrekt zandstrand met prachtig wit zand! Maar hiervoor zijn we natuurlijk niet alleen maar gekomen we en stappen weer in de auto om de rest van de Westermannen weer te zien! We worden enthousiast onthaald door Cassandra (de moeder van Lewis) en hun lieve teckel Toby. (die ik meeneem naar huis, maar dat weten ze nog niet) Zo gezellig en gek om elkaar aan de andere kant van de wereld te zien! Gelijk wordt verteld dat we zolang mogen blijven als we willen en we hebben zelfs een eigen kamer! Zo gaan we onze eerste week in Australië wel overleven! Dit is toch geweldig, zo gastvrij en lief!

Wij willen hier wonen!

Later op de dag komt ook Roger (de vader van Lewis) terug en gaan we gezellig met zijn vieren naar het strand! We zijn er over uit, wat een heerlijke plek is dit! Wij willen hier wonen en dan het liefst zo dicht mogelijk bij de zee. (al ben ik nog wel wat benauwd voor haaien haha) Na heerlijk aan het strand te hebben gelegen, waarbij we gelijk merken dat Australië een land is om jezelf goed in te smeren (Guido verband namelijk heeeeel erg zijn lip), gaan we met Lewis en zijn ouders lunchen. Op elke hoek van de straat heb je namelijk hier een hip en gezond lunch tentje dat ook nog eens vol met mensen zit! Precies waar wij van houden, al is dit niet erg goed voor onze portemonnee haha.

Oké tijd om alles te regelen!

Na een overheerlijk diner en een goede nachtrust, wordt het tijd om dingen te gaan regelen! We hebben namelijk van alles nodig om ons verblijf hier in Australië goed te starten! Deze eerste week in Australië gaan we dan ook benutten om alles op orde te krijgen. We vertrekken dan ook naar een mega winkelcentrum hier dichtbij om alles in orde te maken! En misschien om een piep klein beetje te genieten van de Australische mode, haha. Uiteraard hebben we ook voor Australië een nieuw nummer nodig en dus gaan we de drie bekendste providers van Australië af om vervolgens een nieuw nummer inclusief internet en telefonie aan te schaffen! Verder besluit Guido nieuwe slippers te kopen aangezien die van hem alleen door oude mannen in Azië de bom gevonden worden, haha.

Surfers Paradise!

Na het één en ander geregeld te hebben, besluiten we de omgeving te ontdekken. We moeten namelijk beslissen waar we willen gaan wonen en dan kan je maar beter een idee hebben wat je leuk vindt! We nemen dan ook het OV naar Surfers Paradise aangezien de naam alleen al goed klinkt, haha. Gelukkig is ook hier het OV erg gemakkelijk en zo’n half uurtje later staan we in het bruisende centrum. Overal zien we winkels, gezellige barretjes en het prachtige strand! Dit is besloten, hier willen we wonen! Uiteraard moet er daarna nog wel even een aantal winkeltjes worden bekeken aangezien iedereen er hier nogal hip bij loopt en mijn backpack kloffie een beetje underdresst voelt. Plus, heb je eigenlijk ooit een reden nodig om te winkelen?! Gelukkig zijn er genoeg winkels op mijn passie uit te voeren en dus kom ik thuis met twee rokjes en een topje. Ik kan er weer tegen aan!

Oké, dat moeten we nog even snel regelen!

Na een paar heerlijke dagen relaxen, wordt het tijd om te solliciteren. Ik kruip achter mijn laptop en stuur de ene na de andere sollicitatie eruit. Guido daarentegen hangt wat op de bank en ik probeer ook hem aan te sporen om bedrijven te mailen. Ja, ik zal zo even kijken zegt hij… Na een poosje besluit hij eens online te kijken om vervolgens het bedrijf te bellen. Ja, we zoeken inderdaad mensen- kan je morgen langs komen op gesprek?! WAT?! Haha dit kan ook niet anders! We zijn super blij met dit in het vooruitzicht, nu ik nog! Wel moeten we nog even snel een bankrekening regelen, want als Guido wordt aangenomen moet toch ergens het geld heen! We gaan dan ook weer naar het winkelcentrum waar we al snel een bank vinden. We nemen voor het eerst in onze leven een gezamenlijke rekening en zijn nu de troste eigenaren van een Australische rekening! (mijlpaaltje noem ik dat)

Aangezien Guido morgen jarig is, sluip ik er nog even tussenuit om de nodige inkopen te doen. Ik bedoel, je kan deze belangrijke dag toch niet vieren zonder cadeautjes en een taart?! Ik laat Guido achter op een bankje om mijn inkopen te gaan doen en kom hier voor het eerst in aanraking met de Australische supermarkt. Hoewel ik verwacht dat de prijzen hier torenhoog zijn en ik minstens 20 dollar voor een taart moet neertellen, is niks minder waar! Ik vind gewoon een enorme verjaardagstaart voor 6 dollar! Dat is zelfs in Nederland niet mogelijk, haha. Nu nog even afwachten hoe hij smaakt natuurlijk. Ook koop ik nog een aantal cadeautjes waaronder uit naam van Laura. Ik besluit Guido zelf nog een tondeuse te schenken aangezien ik nu al weken hoor dat die van hem zo slecht is dat hij bijna zijn huid er aftrekt, beetje drama queen noem ik dat, maar zijn punt is duidelijk haha!

ER IS ER EEN JARIG, HOERA, HOERA!

Na een rustig avondje met een overheerlijk diner van Cassandra, breekt de volgende dag aan. Guido is JARIG!! Hoewel ik de vorige avond om 12 uur al voor hem gezongen heb, doe ik dit uiteraard de volgende dag weer. Al weet ik niet hoe blij hij daar mee is aangezien Guido het altijd heel duidelijk maakt muziek mooier klinkt zonder mijn stem, maar dat ter zijde haha! We kleden ons om voor een welverdiend ontbijt met uiteraard TAART! Ik steek de kaarsjes op de prachtige fluorescerend blauwe taart aan (ja je krijgt wel chemisch voor die prijs haha) om vervolgens pas te filmen nadat Guido de kaarsjes al heeft uitgeblazen, oeps haha. Vervolgens is het tijd om zijn cadeautjes uit te pakken waar hij super blij mee is!

Daarna moeten we snel gaan want naast dat Guido een sollicitatie heeft, gaan we ook een appartement bekijken. We hebben namelijk online een appartement gevonden dat in Surfers Paradise te huur staat en ook nog eens 50 meter van de zee is! Dat moeten we zien! We rennen half naar de bus om vervolgens in Surfers Paradise weer uit te stappen. Het appartement ligt inderdaad net zo dichtbij de zee als verwacht en we zijn nu al enthousiast. Helaas voor ons zijn we niet de enige en zo staan we met nog 3 andere stellen te wachten om het appartement te bezichtigen. Gelukkig voor ons haakt bijna iedereen af behalve wij en nog één jongen. Voor de meeste mensen is het te klein en ook wij twijfelen aangezien je wel voor een half jaar moet tekenen… Hierna vertrekken we richting het sollicitatie gesprek van Guido waar hij het uiteraard super goed doet en wordt aangenomen! YES! Nu we dit weten durven we na veel nadenken ook het appartement wel te nemen en tekenen we diezelfde dag nog voor ons eigen huisje! Ons leven hier in Australië gaat nu echt beginnen!

Verjaardagsdiner!

Naast alle gastvrijheid die we van de Westermannen krijgen, nemen ze Guido en mij ook nog eens mee uiteten voor een overheerlijk verjaardagsdiner! We vertrekken met zijn vijven richting een super gezellig restaurant waar ze geweldig vlees serveren! Wij zijn super blij want het is zo lang geleden dat we eens een echt goed stuk vlees hebben gegeten. We bestellen dan ook beide de biefstuk en genieten van de voor en bijgerechten! Het eten is heerlijk en ook deze avond is super gezellig! We zijn zo blij met alle gastvrijheid en vinden fantastisch om er te zijn!

Sport, Sport, en nog eens Sport!

Hoewel we van te voren wisten dat het in Australië draait om sport, gingen we dat nu voor het eerst zelf meemaken! Deze eerste week in Australië zouden we dan ook gelijk ondergedompeld worden in de wereld die draait om sport! Het aankomende weekend zouden er namelijk twee belangrijke wedstrijden te zien zijn, één van de AFL en één van de EFL, waarbij de één nog gewelddadiger dan de ander is. Guido ging samen met Lewis naar een surfclub om samen met 10 vrienden van Lewis zich voor te bereiden op deze belangrijke dag. Lees: Ze dronken de hele dag bier tot het zover was en dronken daarna nog meer bier haha! Dat de Australiërs heel gastvrij zijn, werd ook hier Guido weer duidelijk wanneer ze niet langer in de surfclub kunnen blijven vanwege jongere kinderen die daar overnachten. Ze balen allemaal, maar een lieve vrouw komt met de oplossing. Ze mogen wel in haar huis slapen en chillen, dan gaat ze zelf wel ergens anders naar toe. WAT?! Zie je het al voor je dat dit in Nederland gebeurd? Dat iemand zijn huis aanbiedt een 10 mensen die ze zelf geen eens kent? Ik ben nu al dol op deze mensen! De rest van de avond brengen ze dan ook daar door.

Ik daarentegen, breng de dag gezellig door met Roger en Casssandra waarbij we het strand bezoeken, ergens gezellig wat gaan drinken en vervolgens met z’n allen op de bank ploffen voor de wedstrijd. Het goede team wint, dus we zijn allemaal blij haha! Hoewel ik normaal gesproken niet van sport houd, moet ik toegeven dat dit een stuk spectaculairder is om naar te kijken dan naar voetbal. Er gebeurd hier tenminste iets en iedereen niet ligt niet hele tijd op de grond te ‘huilen’. Nee hier beukt iedereen elkaar om en staat vervolgens zonder een spier te vertrekken weer op!

Even wat winkelen dan!

Na een gezellig avondje met Roger en Cassandra komen ook Guido en Lewis de volgende dag weer thuis. Echt zin om iets te doen hebben ze alleen niet na deze gezellige avond. Ik daarentegen ben nogal uitgeslapen en heb zin om iets te doen, haha. Gelukkig heeft ook Cassandra hier zin in, en we besluiten dan ook samen naar Pafic Fair te gaan. Ons huis moet natuurlijk wel een beetje gezellig ingericht worden! Hoewel Australië vrij duur is, heb je ook hier goedkopere opties om je huis in te richten! Bij de K-Mart vind je namelijk echt goedkope en leuke accessories voor in huis! Net de Action maar dan iets duurder helaas haha. Ik besluit dan ook een gezellige plant (oké toegegeven, hij is nep want bij mij gaat alles dood) te kopen, kaarsjes maar ook fijne handdoeken etc. Na dit alles te hebben ingeslagen, besluiten we ook nog een paar winkels aan te doen waar ik weer wordt overladen met mooie kleding. Gelukkig is Cassandra beter gezelschap dan Guido en kan ik met een gerust hart gaan passen (Guido is meer het type dat in een mega winkelcentrum zegt dat ik 3 winkel mag uitkiezen, haha). Uiteindelijk vinden we twee mooie bloesjes en één rok. Nu is mijn gehele Australische garderobe volledig en hoef/mag ik niet meer winkelen (tenzij ik een baan vindt, dan mag ik het wel een klein beetje vieren… misschien..)

Na deze eerste week in Australië wordt het tijd om te verhuizen naar ons eigen appartement en ga ik mezelf volledig storten op het zoeken van een baan! Benieuwd hoe dit gaat en of ik mezelf mag trakteren op een nieuwe garderobe (grapje, maar misschien ook niet), houd de blog dan in de gaten voor een nieuwe update! O ja, en volgende keer volgen er zeker meer foto’s!

Tags Australië, avontuur, Azië, backpack, backpacken, beach, bezoek, eerste, eigenplek, regelen, rondreis, strand, week, Wereldreis, wonen, zomer, zon. reizen

AZIË INDONESIË

Afscheid nemen van Bali!

Na 2 maanden Indonesië zit onze tijd er weer bijna op! We vertrekken naar Bali om daar nog vier laatste dagen van het prachtige eiland te genieten! Nog maar even voordat we afscheid nemen van Bali en op het vliegtuig naar Australië stappen!

Afscheid nemen van Bali- Wat is het hier fijn!

Na een fantastische tijd op de Gili’s moesten we er aan geloven en hebben we onszelf weer naar Bali verplaatst! Deze keer gaan we terug naar Kuta aangezien dichtbij het vliegtuig is en ons hotel hier de vorige keer zo fijn was! We moeten namelijk nog maar even genieten van alle luxe die hier zo goedkoop is want dit zal in Australië wel anders zijn! Na ingecheckt te zijn bij ons hotel, lopen we richting het strand. Hier komen we voor, de enorme golven! Guido is blij want die vind aan het strand liggen maar saai, zwemmen in de golven daarentegen vindt hij helemaal het einde! Terwijl Guido zich uitleeft in de golven die enkele meters hoog zijn (GROOOT), lig ik lekker op het strand mijn bruine kleurtje bij te werken. We vinden een heerlijke en goedkope Warung (lokaal restaurantje) op het strand waar we (lees: Guido) overheerlijk Indonesisch eet en ik de meest grote fruitsalade krijg.

Na een heerlijke middag op het strand, relaxen we wat in onze hotelkamer onder het genot van een hapje en een drankje om vervolgens ons favoriete restaurantje van Kuta op te zoeken! De vorige keer dat we hier waren hadden we namelijk de meest heerlijke pizza met parmaham! Ook deze keer is het eten weer fantastisch en genieten we van het uitzicht over de drukke straten van Kuta, want druk is het hier zeker!

Baby schildpadjes!!

Na de vorige keer hier meerdere malen naar hebben te gekeken, besluiten we eens te onderzoeken hoe en waar je nou eigenlijk die schildpadjes in het water kunt laten! Ik bedoel, ik als dierenvriend kan toch geen afscheid nemen van Bali zonder deze lieve diertjes te water te hebben gelaten?! Na een kleine zoektocht komen we er achter dat we ons rond half 4 moeten melden voor een muntje om vervolgens rond half 5 de diertjes in de zee los te laten. Je zou denken, dat zal wel wat kosten, maar het is gewoon gratis! Dit gaan wij dus zeker weten doen vandaag!

Ook vandaag zijn de golven weer enorm, dus Guido ligt de halve dag in de zee terwijl ik heerlijk relax op het strand. Nou ja, tenminste dat was mijn bedoeling… Guido daarentegen had voor mij hele andere plannen haha. Ik kwam er namelijk achter dat hij onze hotelkamer sleutel nog in zijn zak had zitten en mooi niet dat hij mij vanaf de kant zag gebaren! Dus daar ging ik, met mijn goede gedrag, de zee in. Uiteraard waren de golven niet lekker kalm, maar zo hoog dat ik er niet aan ontkwam om onder elke golf door te duiken. Natuurlijk was Guido ook nog eens ver naar achteren gezwommen dus vele minuten later kwam ik hem eindelijk tegen. Vrolijk vroeg hij dan ook of ik gezellig mee kwam doen… NEEEEE natuurlijk niet haha, dit is niet leuk! (ik ben geen waterrat, maar dat is wel duidelijk denk ik haha) Wonder boven wonder zat de sleutel van onze kamer nog in Guido zijn zak en na dat Guido mij zes keer op het hard het gedrukt dat ik de sleutel niet los mocht laten, (komt door het hele fiasco waarbij mijn dure Ray Ban nu op de bodem van de oceaan ligt) zwom ik weer onder de golven door terug naar het strand.

Na een paar uur wachten op het strand, was het zover! We haalden onze munt op en leverde deze een half uurtje later in voor een baby schildpadje! O wat waren deze beestjes lief! Ik besloot dat ik ze een veel beter thuis kon geven en stopte de mijne in een klein plastic zakje. Wel zo leuk om een huisdier in Australië te hebben toch?! (grapje maar ik wilde het wel) We liepen met onze beestjes richting de zee waarbij mijn schildpadje er erg veel zin in bleek te hebben haha. Deze probeerde namelijk meerdere malen het bakje met water te klimmen om er vervolgens achterover weer in te vallen. (wees niet bang, ik heb hem niet geduwd) Eenmaal aangekomen bij het water, was het zover! We gingen deze diertjes een nieuw thuis geven! We lieten voorzichtig het bakje zakken waarna die van mij er als een speer vandoor ging! Ook die van Guido had er na een poosje zin in en ging richting de zee! Ons buurjongetje had iets minder geluk, zijn schildpad leek namelijk dood en bewoog niet. Gelukkig kwam ook deze na een minuut of 5 tot leven en ging richting de zee. (Halleluja anders is het ook een beetje sneu haha)

Kom we gaan lekker lopen!

Na de vorige dag afscheid te hebben genomen van onze lieve schildpadden vriendjes, besloten we deze dag iets te ondernemen. Nou ja ik, want Guido had er nog niet zoveel zin in… Ik had het namelijk wel een beetje gehad met op het strand liggen en wilde liever wat gaan doen! Het leek mij dan ook een goed idee om over het strand naar Seminyak te lopen om daar te lunchen. Hier zit namelijk één van mijn meest favoriete tentjes van Bali, dus ik kon geen afscheid nemen van Bali zonder hier nog één keer gegeten te hebben! Dus daar gingen we, vol goede moed over het strand naar Seminyak. (oké op dat moment had nog steeds alleen ik er zin in, haha) Het was heerlijk weer dus we genoten van de warme zon en de surfers in de zee! Gelukkig had ook Guido er zin in toen we eenmaal liepen en na ongeveer 6 km kwamen we aan in Seminyak! Niet voordat we uiteraard waren gestopt voor een drankje, want je moet jezelf natuurlijk niet uitputten haha. Eenmaal in Seminyak aangekomen verdween de koele wind en zweette we ons dood in de kleine straatjes! Gelukkig was Cafe Organic niet ver lopen al was er wel een rij (zoals altijd!). Na een paar minuten waren we aan de buurt en genoten we van de meest heerlijke en gezonde lunch! Hoewel ik nog best terug wilde lopen, kon ik Guido niet meer overtuigen en namen we de taxi terug naar Kuta, haha. Tot zover onze sportieve dag haha.

Afscheid nemen van Bali!

Na nog een heerlijk dagje op het strand, moesten we er aan geloven.. Het was gewoon onze laatste avond op dit fantastische eiland! Het werd dan ook tijd om afscheid te nemen van Bali! Hoewel ik nog geen zin heb om te werken, hebben we wel erg veel zin om naar Australië te gaan en daar de familie Westerman weer te zien! We sloten onze laatste avond af bij de overheerlijke pizzeria om vervolgens vroeg te gaan slapen. Wij hadden namelijk uiteraard de budget vlucht geboekt die om 6 uur s’ochtends zou vertrekken. Ja je bent backpacker of je bent het niet, haha. Dus daar stonden we rond 4 uur met onze backpacks en al op de straat om een taxi te nemen richting het vliegveld. Waarbij ik uiteraard nog fors wilde onderhandelen, maar Guido op een gegeven moment gewoon richting het vliegveld wilde. (oké, misschien sla ik er soms iets in door) Na een kort ritje van 20 minuten bereikten we het vliegveld waarbij we blij waren dat we niet eerder waren gegaan… Het hele vliegveld was namelijk nog geen eens open… Hu?! Hoe kan dit nou als de maatschappij aangeeft dat de incheck balies toch echt om die tijd open zouden zijn? Nou ja, het blijft wel Azië natuurlijk haha. Na een poosje wachten was het zover en ging alles eindelijk open. We checkten in, aten het meest dure en overheerlijke ontbijt, (serieus, dit waren gewoon westerse prijzen, maar ja dan kunnen we alvast wennen haha) om vervolgens in het vliegtuig te stappen! Eerst een paar uurtjes vliegen naar Kuala Lumpur om vervolgens 11 uur later richting Australië te vliegen. (ja ik zei toch, we hebben de budget vlucht)

Benieuwd hoe we in het in Australië gaan hebben? Houd de blog dan in de gaten want er gaat veel gebeuren!!

Tags afscheid, Australië, Azië, backpacken, Bali, budget, doorreis, golven, Indonesie, reizen, rondreis, schildpad, strand, travel, wereld, Wereldreis, zomer, zwemmen

Uncategorized

Paradijs, hoge kliffen en reuzenmanta’s op Nusa Lembongan

Post author By Lotte Snip
Post date September 13, 2016
3 Comments on Paradijs, hoge kliffen en reuzenmanta’s op Nusa Lembongan

Na het prachtige Bali (deel één en twee), pakken we de boot richting Nusa Lembongan! Op naar het eiland met hoge kliffen, prachtige stranden en een paradijselijk gevoel! Benieuwd wat wij hier allemaal doen? Lees dan snel verder!

Pa-ra-dijs!

Na een kort, maar heftig boottochtje waarbij de golven over de boot heen vlogen, kwamen we aan! Het water was helder (maar dan ook echt helder) blauw en het strand bijna wit. Uiteraard was er geen haven dus na even de door zee te hebben gewandeld, (gelukkig niet met backpack anders was ik zeker weten om gekukeld, ik ben nou eenmaal onhandig van aard) stonden we op dit prachtige eiland! We stapten met nog wat mensen in een busje dat bij ons ticket inbegrepen zat, waarna we richting ons guesthouse reden. We besloten dit namelijk nu wel een keer van te voren te boeken aangezien deze de goedkoopste van het hele eiland was en ook nog eens top beoordelingen kreeg. (wees maar niet bang, dit hebben we de ochtend zelf geregeld dus de naam van de website mag nog het zelfde blijven haha) Na aangekomen te zijn besloten we een scooter te huren en richting het strand te gaan, maar niet voor dat we een overheerlijk gezonde lunch hadden gescoord. We vonden een hip tentje genaamd Eco Bali, waar ‘gezond’ een hele nieuwe betekenis kreeg. Begrijp me niet verkeerd, ik houd echt van gezonde dingen en vooral als lunch, (niet als snack, dan wil ik gewoon chips,bitterballen, en popcorn) maar hier overdreven ze het een beetje. Waar ik dacht een overheerlijke fruitsalade met wat geroosterde noten, andere gezonde toevoegingen en yogurt besteld te hebben, kreeg ik één hele grote bak vol met noten en dikke yogurt. Oftewel, konijnenvoer. Voor Guido stond er al helemaal weinig op het menu want ze besloten dat brood en ei niet oké was. Nee lekker een schaal vol met wilde rijst, (wat ze daar dan ook mee mogen bedoelen) iets van groenten en watermeloen. Om het te compenseren kochten we twee dikke plakken bananenbrood voor mee naar het strand. (anders raakt ons lichaam helemaal van slag, haha)

Zo goed als de wegen in Bali waren, zo slecht waren ze hier. Kuilen waren dan ook meer de regel dan uitzondering, waardoor we al stuiterend aankwamen. (gelukkig is Guido pro en wil hij altijd rijden, want als ik dit moest doen dan lagen we nu of in het ravijn, de bosjes of hadden we een hond geraakt) Ook hier was het strand prachtig en bleek het zelfs tussen twee kliffen te zitten waardoor het uitzicht fantastisch was. Nog beter was dat je hier goedkoop bedjes kon huren om vervolgens ook in de infinity pool te dobberen, kon niet beter dus! Alhoewel, Guido bleek zich als ninja te ontpoppen nadat een groepje wespen het op mijn cola hadden voorzien, (nee, hoeveel insecten we ook zien, ik denk niet dat dit ooit veranderd haha) maar verder was het heerlijk haha!

Sightseeing!

Hoewel we gerust nog een paar dagen in het infinity zwembad hadden kunnen liggen, moest er natuurlijk ook iets van het eiland worden gezien! Uiteraard stapten we weer op onze scooter om ons over de ‘wegen’ van Nusa Lembongan te begeven! Onze eerste stop was het mangrove bos. Volgens iedereen moest dit een leuke stop dus ondanks onze twijfels gingen we hierheen. De weg er naar toe, bleek nog net even iets erger te zijn dan we hadden al vermoed. Waar je normaal wel een soort van een wegdek hebt, was het hier verstandiger om door de groef aan de zijkant van de ooit bestaande weg te rijden. In de weg zelf zaten namelijk zoveel gaten de we al hobbelend bijna van onze scooter vielen, haha. Eenmaal aangekomen was het precies zoals het eigenlijk al had moeten doen vermoeden. Het was een bos (niet al te mooi ook, haha), in het water. Mijn plan om leuk te gaan kajakken liet ik maar snel varen toen ik besefte dat het ongeveer 35 graden was en ons vorige avontuur in Halong Bay ook niet erg soepel ging, haha. (we draaiden nogal veel rondjes en in tussentijd ben ik er nog niet achtergekomen hoe je zo’n bootje moet besturen haha) Gelukkig voor ons kon je ook bootjes huren waarna we een dealtje sloten met een local. Uiteraard niet zonder stevige onderhandeling waarbij hij ons eerst uitlachte om ons voorstel om er vervolgens toch maar akkoord mee te gaan, haha. Hoewel het rondje varen leuk was, stelde het bos niet veel voor en na 20 minuten stonden we dan ook weer op het droge. Niet echt een must-see dus! Al was het wel leuk dat onze ‘gids’ die geen woord Engels sprak ons 6x dezelfde mango probeerde aan te wijzen, dankjewel daarvoor meneer haha.

Devil’s Tear

Na ons boottochtje reden we richting het zuiden van het eiland. Dit klinkt heel ver, maar het eiland is echt piepklein waardoor we er binnen een half uur waren. Hier gingen we op zoek naar de Devil’s Tear, dat gelukkig net zo spectaculair is als het klinkt. Je moet het alleen wel even vinden, haha. Helaas had Google maps daar geen zin in, waardoor we drie keer de verkeerde kant op reden, maar met behulp van vriendelijke locals uit eindelijk toch de weg vonden! Uiteraard zat het precies naast het strand dat we gisteren hadden bezocht, oeps. Eenmaal aangekomen was het er inderdaad prachtig! Devil’s Tear is namelijk een plek waar het water prachtig blauw is en meters hoog tegen de kliffen aan slaat. Aangezien het water op dat moment redelijk rustig was, besloten we later nog eens terug te komen. Geloof me, dit was het meer dan waard haha, maar daar over later meer!

Over de brug naar Nusa Cenningan

Aangezien Nusa Lembongan erg klein is en we nu al het grootste gedeelte hadden ontdekt, besloten we verder te gaan naar Nusa Cenningan. Een nog kleiner eilandje dat per brug aan Nusa Lembongan zit verbonden. Deze keer ging Google Maps nog net even iets verder met zijn avontuurlijke route, iets te ver wat mij betreft haha. Nu werden we namelijk richting een weggetje geleid dat als maar dunner werd waarna we ons door de bosjes een weg probeerden te banen. Aangezien we ook geen idee hadden hoe we er anders moesten komen, besloten we maar door te zetten. Na een poosje bereikten we weer een klein weggetje waarbij we al het vermoeden hadden dat ook dit niet de normale weg naar Nusa Cenningan kon zijn. Iedereen ging hier toch naar toe?! Na een poosje hobbel op, hobbel af over een mini paadje te hebben gereden, kwamen we aan. Op het strand, haha. Oké, dit ging zo dus niet. Dus daar gingen we weer terug, op zoek naar de echte weg! Gelukkig vonden we niet al te lang zoeken een grote weg, (waar we in eerste instantie ook vandaan kwamen, haha) waarna we al snel de brug naar Nusa Cenningan zagen. Deze brug was groot genoeg voor één scooter per keer, maar zoals zo vaak in Azië werd dit niet als een probleem gezien. Iedereen ging er van beide kanten gezellig tegelijkertijd overheen en zo stonden we dan geduldig achter selfie makende Aziaten om vervolgens onze scooter zo dicht tegen de zijkant van de brug te duwen dat het verkeer uit tegenovergestelde richting ook kon passeren. Niet nadat er 100 selfies waren genomen uiteraard en ze ook nog eens geïrriteerd achterom keken, hallo selfie -time?! (gelukkig zijn we wat gewend en ben ik inmiddels de meest geduldige persoon ooit, maar diep van binnen wilde ik ze met selfie stick en al over de reling kukelen, haha)

Secret Beach

Na de brug en alle selfie sticks te hebben gepasseerd, (waarbij we per ongeluk ook nog iemand met onze spiegel hebben geraakt, oeps) vervolgden we onze weg naar Secret Beach. Onderweg zagen we de zeewier telers druk aan het werk wat prachtige plaatjes opleverde! Na hier wat mooi foto’s van te hebben genomen reden we richting Secret Beach dat volgens vele een prachtig strandje zou moeten zijn. Deze vonden we gelukkig iets gemakkelijker en stonden we niet met scooter en al op het strand haha. Erg Secret bleek het strand niet te zijn aangezien je door een resort moest om het strand te bereiken. Maar inderdaad, ook hier was het strand en het uitzicht weer prachtig! Dat Nusa Cenningan bekend staat om haar mooie kliffen werd ons zeker wel duidelijk!

Ziplinen en van kliffen springen!

Ja, we gingen op naar het avontuur! Eerst een stukje ziplinen en dan van een klif springen, dat klonk ons wel goed! Onze eerste stop was het zip linen waar we ons al verbaasden over het aantal scooters dat we hier tegenkwamen, geen haha. Na het zoveelste steile en slechte pad kwamen we aan bij de zip line die toch zeker wel drie meter lang was. Dit was wel heel weinig, dus op naar de kliffen dan maar! Dit zat uiteraard weer totaal ergens anders, maar gelukkig was het rijden op Nusa Cenningan al een avontuur op zich! Onderweg zagen we prachtige uitzichten maar een klif waar je vanaf kon springen vonden we niet. Wel een café op een klif met uitzicht over het water, daar moesten we het maar mee doen haha! Voor het avontuurlijke gevoel ben ik nog wel even de trap naar beneden geklommen maar nadat die ophield en het pad vervolgens ook niet verder ging, hield ik het maar voor gezien.

Woooow die golf!!

Na een goede lunch met prachtig uitzicht, besloten we terug te keren naar Nusa Lembongan om nogmaals Devils Tear’s te bezoeken. Deze keer was de zee veel wilder waardoor de golven spectaculair op de kliffen sloegen! Dat vroeg om een selfie met zo’n hoge golf uiteraard! Dus daar stonden we samen met nog een stelletje te wachten op die ene perfecte golf voor de foto. In de verte zagen we een grote aankomen waarna we er al snel achterkwamen dat deze misschien wel een beetje erg groot was. Voor we ons konden bedenken kregen we een enorme lading water over ons heen en konden we al rennend nog net onze camera en telefoons redden. Onze buren hadden het helaas iets minder goed getroffen. Bij hun was de golf zo hard aangekomen dat ze beiden op de grond waren geslagen, oeps! Hadden we toch nog onze dosis avontuur gekregen haha!

Reuzen manta’s spotten!

Na ons scooteravontuur besloten we voor de volgende dag een snorkel tour te boeken waarbij het doel was reuzen manta’s spotten! Uiteraard wilden we dit wel lekker goedkoop doen en dus na wat afdingen, boekten we een tour bij ons guesthouse. De volgende ochtend werden we ‘opgehaald’, (we moesten op onze eigen scooter of mochten met z’n tweeën bij hem achterop… Ja ik weet het, dat krijg je als je voor een dubbeltje op de eerste rang wilt zitten) waarna we ongeveer een half uurtje later vertrokken. De zee was mega wild, dus ik had er zin in haha.. De eerste stop zouden we misschien de reuzen manta al kunnen zien dus vol goede moed sprongen we het kolkende water in. De één iets sneller dan de ander.(met de golven zag het er op zich niet erg aantrekkelijk uit, haha) Na alle moed bij elkaar te hebben geraapt sprong ook in de diepe zee in waarna ik een stuk of zes slokken zeewater binnen kreeg. Oké, ik moest een zwemvest, NU. Gelukkig waren die wel aanwezig en zo mocht ik samen met een jongen die niet kon zwemmen lekker veilig een zwemvest aan. (loser, i know haha) Nu kon ik heerlijk drijven en genieten van al het prachtigs onder mij. Oftewel niks- er was gewoon helemaal niks te zien, haha. Terug de boot dan maar weer in, op naar het volgende punt. Hier hadden we meer geluk! De gids zag een reuzen manta en met z’n allen sprongen we het water in om hem te aanschouwen. Uiteraard ging ik met mijn zwemvest niet zo hard dus ik dreef lekker achteraan, maar ik heb hem gezien! De reuzen manta was enorm, zo gaaf om te zien! Guido was uiteraard wel super snel en kon zelfs nog een prachtige foto van het dier schieten! Eenmaal terug in de boot waren we verkleumd van het koude water. (golf van Alaska stroomde hier tussendoor denk ik, haha) Op naar de laatste stop waar we geen reuzen manta’s meer zouden spotten, maar gewoon gingen snorkelen. Guido en ik vonden het wel prima, na lekker opgewarmd te zijn hadden wij echt geen zin meer om het water in te gaan. Dit bleek al snel geen optie toen iedereen zei dat het zoooo prachtig was dus hup snorkel set weer op en in het water! We kregen wat brood toe gegooid en het was fantastisch! Allemaal prachtige gekleurde vissen aten van het brood in onze handen, zo gaaf!

Nog even relaxen!

Eenmaal terug aan land besloten we voor de rest van de dag lekker bij het zwembad te relaxen onder het genot van een drankje of twee! Heerlijk, zo in de zon na in dat koude water als een lijk te hebben gedreven, haha. Nu we alles van Nusa Lembongan en Nusa Cenningan hadden gezien, besloten we verder te reizen. Op naar Lombok! Benieuwd wat we hier gaan doen? Houd de blog dan in de gaten! Maar eerst nog een paar foto’s!

Tags avontuur, Azië, backpacken, backpackers, Indonesie, infinity, kliffen, reis, reizen, rondreis, strand, uitzicht, Wereldreis, zee, zomer, zon, zwembad, zwemmen

Uncategorized

Eerste week backpacken door Bali!

Post author By Lotte Snip
Post date September 4, 2016
10 Comments on Eerste week backpacken door Bali!

Na het prachtige Sumatra trekken we verder om te backpacken door Bali! Op naar het prachtige eiland met wilde zee, rijstterrassen en goede restaurantjes! Benieuwd welke plekken wij in de eerste week bezoeken? Lees dan verder!

Backpacken door bali- Op naar paradijs!

Na een rit vol hobbels en een overnachting in een heerlijk hotel, stappen we op het vliegveld om te gaan backpacken door Bali! Gelukkig voor ons heeft het hotel een gratis transfer service en zo staan wij dan ook keurig op tijd bij het vliegveld. Even inchecken en op naar het vliegtuig! Deze keer vliegen we met Lion Air die gelukkig sinds juni 2016 niet meer op de zwarte lijst staat. (wij zien dit maar als inzet voor verbetering aangezien dit het goedkoopste ticket was, haha) Gelijk blijkt al dat deze maatschappij nog net even iets meer budget is dan Air Asia waar we vaak mee vliegen. Het vliegtuig is uiteraard te laat (super handig aangezien we ook nog moeten overstappen) en er is daarnaast zelfs voor Aziaten weinig beenruimte (we zaten zo opgevouwen dat we nu zeker een gevorderd yoga klasje zouden kunnen volgen). Na een tussenlanding waar niks over stond aangegeven, vertrekken we veel te laat richting Surabaya. Ik weet dat we niet mogen klagen als we met één van de meest goedkope maatschappijen vliegen, maar het zweet brak ons uit (oké, mij) aangezien we op het zelfde moment gingen landen als onze volgende vliegtuig zou gaan boarden. Uiteraard niks aan de hand, want het volgende (ook van Lion Air) vliegtuig had ook vertraging, wat een geluk haha! Pluspuntje was wel dat we in een ander toestel stapten, aangezien het vorige vliegtuig nog uit de tweede wereldoorlog stamde en zo erg trilde dat we de veiligheidsinstructies niet konden horen. (grapje, klein beetje aangedikt maar ik was wel een klein beetje bang dat we maar met één vleugel het vliegveld zouden bereiken)

Hallo gezellig Kuta!

Na een paar uur kwamen we aan, eindelijk gingen we backpacken door Bali! We namen een taxi waarbij ik (Guido is niet zo van het onderhandelen en ik ben nou eenmaal hard, haha) de keiharde onderhandeling aan ging. Op naar Kuta waar we de eerste paar nachten zouden verblijven. Ons hotel bleek op een prima plek te zitten vanuit waar we gemakkelijk alle restaurantjes en het strand konden bezoeken! Hoewel we veel negatieve verhalen over Kuta hadden gehoord, vonden we het er heerlijk! Ja, het was er toeristisch en veel mensen hielden wel van een biertje (op elk moment van de dag), maar het was er ook super sfeervol, niet te duur en gezellig! We genoten van het heerlijke strand, dronken cocktails aan de boulevard en aten overheerlijk bij de vele restaurantjes. En niet te vergeten elke dag rond 4 uur werden opgevangen baby schildpadjes terug gezet in de zee, uiteraard een gebeurtenis waar ik elke dag was, zoooo lief!

Hip Seminyak

Na een paar dagen in het heerlijke Kuta, verplaatsen we ons naar Seminyak. Dit is namelijk volgens iedereen ‘the place to be’ en dus kunnen we het niet overslaan wanneer je gaat backpacken door Bali! Helaas bleken alle hotels vol vanwege een feestdag waardoor we gedwongen een heerlijk luxe hotel voor 5 dagen namen. (zooo zwaar het leven van een backpacker haha, wel voor ons budget overigens haha) Voor €20 per nacht hadden we de mooiste kamer met regen douche, prachtig zwembad en design inrichting. Hier konden we het ons wel even gemakkelijk maken! Waarom iedereen Seminyak zo hip vindt, werd ons al snel duidelijk! Overal, maar dan ook echt overal heb je hipster zaakjes met een interieur bestaande uit ananassen, marmer en teksten als ‘but first; coffee’. Helaas hadden ze voor het gemak de prijzen ook maar met 3 vermenigvuldigd aangezien het er toch zo lekker Westers was.. Beetje jammer voor ons budget, maar o wat waren die gezonde ontbijtjes en vers gebakken bruine boterhammen met gepocheerde eieren lekker! De luxe bleek al snel op het strand verder te gaan. Waar op Kuta het hele strand vol staat met stoeltjes waar mensen gezellig hun biertje drinken, bleek dit in Seminyak heel anders! Bijna het hele strand was leeg, afgezien van een paar budget backpackers (inclusief ons) en een hele hoop uitbundige en dure strandtenten. Bloemendaal en Scheveningen zijn er niks bij! Dit waren van die plekken waar de hotelkamers €600 per nacht kosten en de mensen op het terras allemaal in witte overhemden lopen, met 40 graden. Daar pasten wij lekker tussen met geen enkel kleding stuk dat überhaupt nog maar een beetje wit is in plaats van een smoezelig aftreksel, haha. In de overige hippe tentjes trouwens wel, daar is niet te veel doen aan je uiterlijk heel modieus (gelukkig, aangezien ik laatst eyeliner op heb gedaan om te zien of ik het überhaupt nog kon, en gelukkig ik ben het niet verleerd haha)

Surfen!

Na een dagje op het strand van Seminyak te hebben gelegen, (wat overigens 5 km van Kuta afligt, wat een avonturiers zijn we ook haha) gingen we doen waar we voor kwamen, SURFEN! Ja, tijdens backpacken door Bali kan je dit uiteraard niet overslaan! Op aanraden vonden we een surfschool waarbij we om 8 uur s’ochtends er achterkwamen dat de les om half 9 zou beginnen. NEE?! Na contact te hebben gehad kon het een half uurtje uitgesteld worden en nog geen uur later lagen we in het water! Niet nadat we uiteraard even eerst op het strand hadden geoefend en ik de hoop al soort van had opgegeven om twee redenen A: ik heb het evenwichtsgevoel van een tol B: ik had heel, maar dan ook heel erg het verkeerde bikini broekje aan. (lees; de instructeur heeft 90% van de les tegen mijn witte derriere aangekeken, super leuk…) Hoewel ik er totaal geen vertrouwen in had, ging het zoveel beter dan verwacht! Na een stuk of 4x proberen stond ik, hoe gaaf was dat! Guido was uiteraard beter en mocht zelfs al heel snel zelf peddelen waarna hij de golven tot op het strand uit surfte! Na een poosje proberen mocht ik ook zelf peddelen, maar na een aantal pogingen (die overigens wel geslaagd waren) was ik zo moe dat ik alleen nog maar als een aangespoelde walrus op mijn board wilde liggen. Uiteraard was Guido nog wel helemaal fit waardoor ik mezelf bij elkaar raapte voor het laatste half uurtje les. (tip, 2,5 uur les is echt niet te doen, haha) Volledig kapot kwamen we uit het water en was ik 3 blaren op mijn vingers, de ergste spierpijn ooit en een bloedende knie rijker! (alweer, ik lijk wel een kind van drie dat altijd omvalt ofzo haha) Desalniettemin waren we super voldaan en blij. Wel hebben we de rest van de dag op bed series gekeken aangezien ons lichaam niet meer wilde (en wij ook niet haha).

Onze heerlijke luxe kamer met zwembad!

Op naar het immigratiekantoor!

Aangezien we in twee weken niet konden backpacken door Bali en de overige eilanden bezoeken, besloten we ons visum te verlengen. Super easy toch? Alleen even betalen, wat foto’s inleveren en klaar?! Dit bleek net even iets ingewikkelder te zijn, haha. Het begon al toen we de straat uitreden. Omdat we de dag voor een nationale feestdag gingen,was er een mega volksverhuizing aan de gang waardoor iedereen met zijn hele familie van A naar B moest. Dit resulteerde in het ergste verkeer dat ik tijdens onze reis heb meegemaakt, wat een hel! Van links en rechts werden we super hard ingehaald en er leek geen enkele verkeersregel te gelden! Gelukkig kwamen we door Guido zijn skills ongeschonden aan waarna we er achter kwamen dat we dit nog 2x mochten gaan doen. Om een visum te krijgen mag je namelijk gewoon 3x naar het immigratie kantoor. (ik noem het werkverschaffing, maar goed het is niet anders) Gelukkig waren we niet alleen voor het immigratie kantoor deze kant opgereden aangezien het zuiden van Bali prachtig scheen te zijn!

De mooiste stranden op aarde!

We stapten weer op onze scooter (die zou oud is dat je zou verwachten dat hij houten wielen heeft) om ons, door de hel die ze hier het verkeer noemen, te begeven! Gelukkig blijkt het het allemaal waard als we aankomen bij Nusa Dua. Een prachtig plekje waar we uitzicht hebben over de wilde zee en prachtige kliffen! Uitgehongerd schuiven we aan bij een restaurantje dat er niet uit ziet alsof ze al klaar zijn voor gasten, maar aangezien dit in Azië wel eens vaker gebeurd ploffen we toch maar neer. Onder het genot van een stevig ontbijt genieten we van het uitzicht over de zee. Na deze goede maaltijd zetten we onze tocht verder voort naar de volgende plek, secret Beach! Hoewel het binnenkort waarschijnlijk mega toeristisch gaat worden vanwege de super nieuwe en enorme weg die er naar toe wordt aangelegd, is het nu nog hemel op aarde! Een prachtig wit, paradijselijk strand met bijna geen andere mensen! Het water is hier zo prachtig mooi blauw en ook is het landschap met alle rotsen prachtig! Na een hele hoop foto’s, waaronder met een lokaal meisje die zo graag met mij op de foto wilde dat ze van enthousiasme mij heel hard knuffelde en tijdens de foto haar hoofd op mijn borst legde haha (in vergelijking met haar was ik ook echt een reus), besloten we weer terug te gaan voor een 1,5 uur durende tocht al zoevend door het verkeer heen. (waarbij Guido ondanks zijn skills mijn voet nog even tegen een boom aan parkeerde tijdens het manoeuvreren, maar dat is bijzaak haha)

Genieten hier!

De rest van onze dagen in Seminyak genoten we van alles wat dit hippe dorpje te bieden had! We probeerden overheerlijke lunchtentjes uit waarbij Garden Gangstaas al snel het beste bleek te zijn! Hier maakten ze de meest lekker en gezonde ontbijtjes die er ook nog eens meer dan Instragram waardig uitzagen haha (lees; zooooo niet eetbaar ook, maar ja wel lekker en leuk dus daar doen we het voor). Ook spraken we af met de broer van Lewis, Lincoln die op dat moment ook in Bali was! Hoe gezellig! We gingen samen wat drinken en een hapje eten bij één van de fancy (maar niet degene waar witte overhemden de standaard waren) strandtenten waarna we allemaal het op een lopen zetten zodat we de hoge rekening niet hoefden te betalen. (grapje, iedereen weet toch dat ik het niet zou winnen van één of andere fitte ober en dan op tv bij locked up abroad zou komen)

Op naar Canggu!

Na de heerlijke, luxe en helaas ook dure tijd in Seminyak, gaan we verder naar Canggu! Dit moet meer een backpackers plaatsje zijn waar net zulke hippe tentjes zijn, maar voor betere prijzen! Wij en onze portemonnee kunnen niet wachten! Dus daar gaan we, weer 6 hele km met de taxi haha! Benieuwd hoe we het hier hebben? Houd de blog dan in de gaten voor backpacken door Bali; deel twee! Maar eerst nog meer foto’s van onze eerste week backpacken door Bali!

Tags Azië, backpacken, Bali, Indonesie, kliffen, paradijs, reizen, rijden, rondreis, rugzak, scooter, strand, stranden, tempel, tempels, travel, uitzicht, uluwatu, Wereldreis, zee, zomer

AZIË VIETNAM

Motorreis door Vietnam: Deel vijf!

Post author By Lotte Snip
Post date June 23, 2016
8 Comments on Motorreis door Vietnam: Deel vijf!

Bijna is het zover, het einde van onze motorreis door Vietnam is inzicht! Maar niet getreurd, in dit één na laatste deel zien we de meest prachtige natuur, zijn we super (echt waar) sportief en hebben we onze zoveelste lekke band!

Motorreis door Vietnam- de zwaarste rit!

Na het mooie Phong Nha, ging de reis ons brengen naar Ninh Binh. Een plek waar ik al lang naar had uitgekeken, dus ik had er zin in. Het enige probleem was nog even die tocht die we moesten gaan afleggen. Deze zou namelijk niet alleen 7,5 uur in beslag nemen maar ook nog eens de saaiste route tot nu toe zijn. Met goede moed begonnen we redelijk op tijd aan de tocht, maar al snel bleek de tijdsindicatie niet te kloppen. De saaie weg daarentegen, klopte helaas wel. We reden voornamelijk één lange weg, door dorpjes met veel toeterende bussen, enorme vrachtwagens en heel veel scooters. Gelukkig voor mij, had Guido voldoende aan één paar ogen op de weg. Na de vele afgelegde kilometers weet ik dat naar voren kijken resulteert in heel veel gilletjes, schreeuwende aanwijzingen en nog meer dingen die Guido af kunnen leiden. Daardoor kon ik mij gelukkig focussen op de omgeving en gezellig zwaaien naar passerende mensen.

Daar loop je dan met je goede gedrag langs de snelweg!

Doordat het schema van geen kant klopte, haalden we het niet voor het donker. Daar reden we dan in het pikkedonker op de snelweg. Niet erg goed voor je gemoedstoestand aangezien een gedeelte van de motoren geen eens licht heeft. Daarnaast zien die enorme vrachtwagens er in het donker nog angstaanjagender uit! (hier hebben ze van die enorme Amerikaanse vrachtwagens met spitse neuzen). Gelukkig hoefden we niet lang in het donker te rijden en waren we er bijna…. Tot dat onze band 10 minuten voor het eindpunt, midden op de snelweg begaf. Snel bracht Guido ons veilig naar de vangrail waar we moesten lopen naar het einde van de snelweg. Gelukkig bleek dit niet ver en kwamen we al snel aan bij een kruispunt. Hier kwam wonder boven wonder een mannetje naar ons toegerend om te vragen wat het probleem was. En zoals iedereen hier in Vietnam, kon hij onze band maken! Hup, mee naar zijn winkeltje, even wat drinken en klaar alweer!

Op naar Paradijs!

Na deze korte stop konden we gelukkig verder naar onze slaapplaats. Deze was iets minder makkelijk te vinden als gedacht, maar o zo gaaf! Na door een klein dorpje te zijn gereden, stuurde de kaart ons naar een onverharde weg tussen het hoge gras en langs het water. Onze slaapplaats bleek echt midden in de natuur te zitten! Eenmaal aangekomen werden we ontvangen door een te schattige puppy (ook onderweg naar huis) en was er gewoon op ons gewacht met het avond eten. Uitgehongerd schoven we aan en kletsten we met alle gezellige mensen (waaronder Paulien en Alexis die er ook weer waren). Na het eten was het zo ver, we gingen onze bungalow bekijken. Een lang, met kleine stenen aangelegd pad, bracht ons langs het water en over houten bruggetjes naar het mooiste plekje op aarde! Onze mega grote bungalow met twee tweepersoons bedden, fijne douche en toilet en enorme veranda. En het aller beste: alles was open! De ‘ramen’, oftewel de hele voorkant van de bungalow kon afgesloten worden met soort van schotten waardoor je nog steeds naar buiten kon kijken. Gelukkig was er ook een klamboe, want muggen waren er natuurlijk ook. Na een paar gezellige spelletjes besloten we op tijd te gaan slapen.

Ik blijf hier wonen!

De volgende dag bleek pas echt hoe mooi het er eigenlijk was. Onze veranda had uitzicht over een klein riviertje dat langs onze bungalow liep en over prachtige, grote karst gebergten. Oké, hier ging ik dus echt nooit meer vandaan! We besloten lekker rustig aan te doen en te genieten van de locatie. Onder het genot van verse broodjes van de supermarkt (10 km verderop) met kaas en vleeswaren, hadden we een top lunch. Uiteraard moest er ook wat van de omgeving worden gezien en dus pakten we de (gratis) fietsen naar Tam Coc. Dit wordt ook wel het Halong Bay op het droge genoemd en niks is minder waar! De fietstocht was 20 minuten waarbij Guido op een mini fiets zat met knieën tot onder zijn oksels (oké, misschien had ik die eerst en was hij zo lief om te wisselen, maar toch erg grappig). Eenmaal aangekomen boekten we een bootje (€6 euro waarbij er maximaal 2 personen op mochten, overigens geldt dit alleen voor buitenlanders..) en betaalden we de entree prijs (€5 p.p.) waarna de tocht begon! Er was inderdaad niet gelogen, het landschap was fantastisch! We vaarden door groene landschappen met aan weerszijden hoge karst gebergten. Ook bracht de boot ons onder grotten door waarvoor je nog net niet hoefde te bukken. Onze tour gids bleek echt super meedenkend te zijn en gaf meerdere keren aan hoe we het beste een leuke foto konden maken (vermoed dat ze zelf ook Instagram heeft, haha). Omdat we nogal uitgeput waren van de motorreis, besloten we ook gelijk maar een dag extra in dit paradijs te blijven. De volgende dag genoten we dan ook van de heerlijke rust en het uitzicht!

Op naar Halong Bay!

Na Ninh Binh gingen op weg naar het echte werk, namelijk Halong Bay! We vertrokken mooi op tijd zodat we niet weer in het donker hoefden te rijden (niet echt goed voor je relatie, haha). De weg naar Halong Bay bracht ons voornamelijk langs mooie karst gebergten met daarnaast hele vieze industrie. Hier wordt het geld verdiend blijkbaar, en dus de natuur verpest… Ook was het op de weg duidelijk te merken dat je midden tussen de industrie zat. Grote (lees: ENGE) vrachtwagens zoefden aan alle kanten voorbij. Dit gepaard met een hele hoop en irritant getoeter, waardoor je soms bijna van schrik van je motor afvalt (arme Guido aangezien ik op die momenten mijn nagels in zijn schouders zet, haha). Na een tocht die veel korter uit bleek te vallen dan verwacht, kwamen we aan. Paradijselijk Halong Bay, toch?! Niets was minder waar.. De hele kustlijn werd volgebouwd en daarom hadden ze er voor het gemak maar even een 3 meter hoge muur voor geplaatst. Zover voor het mooie uitzicht… Aangezien we vroeg waren, besloten we nog even rond te lopen. Al snel bleek dat hier niks, maar dan ook echt niks te beleven valt. Na 1,5 kilometer vonden we eindelijk weer uitzicht over Halong Bay, dat dan weer wel.

Niks toeristen, wij doen het op de lokale manier!

Omdat de tours in de baai erg duur zijn en we daarnaast hoorden dat je ook nog eens met 100 man op het zelfde strand zit, besloten we een andere optie te nemen. We gingen namelijk voor de lokale manier, met de ferry naar Cat Ba! Dus daar stonden we met ons goede gedrag, om kwart over zes naast de motor. We wisten niet precies hoe laat de ferry zou vertrekken en wilden uiteraard niks van het mooie Halong Bay missen. Na een kort motor ritje, belanden we aan de verkeerde kant van de pier waar wonder boven wonder iemand ons de goede weg kon wijzen. We bleken een half uurtje te vroeg maar na ontbijt met een overheerlijke aardbeien Cornetto (ja pap en mam, ik eet zeker wel fruit), konden we met motor en al de boot op. Gelukkig voor ons zijn Aziaten vampieren en willen ze geen van allen in de zon. Hierdoor genoten wij van het beste plekje, vol in de zon! Na een uurtje op de ‘boottour’ (we doen gewoon net alsof) door Halong Bay, kwamen we aan op Cat Ba. Hier stapten we op onze motor voor een mooie tocht over het eiland. Omdat we besloten hadden sportief te gaan doen en op eigen houtje Halong Bay te ontdekken, huurden we een kajak. (ja ik, die ooit een kano heeft laten zinken op de middelbare school, huurde een kajak.) Na een goede lunch en een tas met boodschappen stapten we in onze kajak. Dit bleek onverwacht echt mega goed te gaan. Al vond ik persoonlijk wel dat Guido veel klaagde over het water dat in zijn gezicht spetterde (oké, misschien gooide ik wel per ongeluk golven naar achter.. Maar ja.. ik deed toch mijn best?!) Gelukkig voor ons, hadden we al onze spullen in een waterdichte hoes en onze tas in een regen zak. Door ons wilde geroei dreven namelijk al snel de boodschappen door de kajak. Na ongeveer een half uurtje kajakken, waarbij ik de halve tijd de slappe lach had (ik moest blijkbaar sturen maar serieus, hoe doe je dat?), kwamen we aan op Monkey Island. Het was niet helemaal wat de naam deed vermoeden, want in geen wegen of velden waren aapjes te bekennen. Het eiland daarentegen was prachtig en ook was er een uitkijkpunt aanwezig. Natuurlijk niet zoals in Nederland met een trap, maar gewoon over de rotsen klimmen omhoog! Volledig bezweet klommen we over de scherpe rotsen en genoten we van het prachtige uitzicht over de baai! Op de terugweg bleek ik in mijn vorige leven een padvinder te zijn geweest en viste ik zo met een stok Guido zijn slipper uit een diep gat. Die had hij daar even voor het gemak laten vallen, haha.

Terug naar wal!

Na deze tocht besloten we nog iets verder te kajakken, maar doordat de open zee erg wild was geworden besloten we na een uurtje toch maar van dit idee af te zien. Golven van 1,5 a 2 meter trotseerden namelijk onze kajak waarbij ik (stoere) gilletjes uitsloeg. Eenmaal terug tussen de rotsen, vaarden we nog even langs de drijvende vismarkt. Hier werden de gevangen vissen in netten in het water gehangen, waarna ze levend konden worden gekocht. Volledig uitgeput vaarden we terug waarna we genoten van een heerlijke smoothie in de haven. Uiteraard moesten we ook weer terug naar Halong en al snel bleek dit iets makkelijker gezegd dan gedaan was. Eenmaal aangekomen bij de pier, was deze vol beladen met auto’s, bussen, scooters en heel veel mensen. Gelukkig waren er nog wel kaartjes beschikbaar maar, zoals één keer per week gebeurd, was onze band weer lek. Ook de boottocht terug was weer fantastisch waarbij wij (als enigen) heerlijk in het zonnetje zaten.

Doorgestoken kaart?!

Eenmaal aangekomen, bleek onze band misschien toch iets minder per ongeluk stuk te zijn gegaan. We waren namelijk nog maar net de boot af of er was gelijk al iemand die ons benaderde om onze band te laten maken. Nog geen vijf minuten later kwam zijn vriend inclusief gereedschap (en extra binnen band) eraan om onze band op te lappen. Na ons over de hogere prijs heen te hebben gezet, (scheelde twee euro met eerdere reparaties) zat alles snel weer in elkaar en konden we verder! Een beetje bedroefd, dat wel.

Pizza!

Na een aantal dagen lokaal te hebben gegeten, waren we toe aan iets anders. Mijn lieve ouders hadden ons een etentje gegeven en dus gingen we voor overheerlijke pizza! Na een taxi ritje waarbij wij de taxi chauffeur weer eens moesten navigeren, kwamen we aan. Uiteraard moesten we na dit heerlijke avondmaal ook weer terug. Dit bleek iets lastiger dan de heen weg. Onze chauffeur leek namelijk zojuist uit een bergdorpje te zijn gekomen voor het baantje van taxi chauffeur. Hij reed namelijk de helft van de tijd aan de verkeerde kant van de weg en op onze navigatie scheen hij met een zaklantaarn… Gelukkig kwamen we ook deze keer weer veilig aan!

Na dit avontuur besloten we vroeg op bed te gaan voor onze laatste reis naar Hanoi! Benieuwd naar onze allerlaatste trip op onze motorreis door Vietnam? Blijf de blog dan in de gaten houden! Heb je onze eerdere blogs nog niet gelezen? Kijk dan snel hier!

Maar eerst nog wat foto’s!

Tags Azië, backpacken, boottoch, goedkoop, gratis, Halongbay, kajak, lokaal, NinhBinh, reizen, rivier, strand, toer, uitzicht, unesco, water, werelderfgoed, Wereldreis

AZIË Uncategorized VIETNAM

Motorreis door Vietnam: Deel twee!

Post author By Lotte Snip
Post date June 12, 2016
6 Comments on Motorreis door Vietnam: Deel twee!

Na het prachtige Dalat, besloten we onze motorreis door Vietnam te vervolgen. Deze keer zouden we rijden naar het strand, namelijk Nha Trang!

Motorreis door Vietnam- Uitzichten die je nooit meer vergeet!

Al snel bleek dat de route van Tigit er niet om loog, dit was de mooiste route tot nu toe! Ook nu reden we weer door de bergen, maar deze keer was het uitzicht nog mooier. We besloten wat meer te stoppen en te genieten van het fantastische uitzicht. Zo stopten we bij een uitzicht over een prachtig groen bos en vele bergen, wat wil je nog meer! Afgezien van een enkel voertuig wat zo nu en dan voorbij reed, was het er super stil en sereen, zo gaaf! Hoe verder we reden, hoe mooier het werd. Zo reden we hoog door de bergen waar alleen al het uitzicht adembenemend mooi was, maar er ook nog eens watervallen uit de rotsen kwamen!

Schuilen in een waterval? Check!

We besloten te stoppen en te genieten van de waterval die naast ons meters naar beneden kletterde (en nee, erg dichtbij de rand durfde ik niet te staan na naar beneden gekeken te hebben haha). We bewonderden het uitzicht toen Erick opeens op sprong en zei: Het gaat regenen! Serieus, het is veel te stil! Wij lachten (sorry) want het was nog prachtig weer en niks aan de hand. Onze lach was nog niet voorbij of het begon enorm te hozen! Lachend probeerden we onze (hele dunne) poncho’s aan te trekken, wat voor geen meter ging. Omdat het er niet goed uit zag, besloten we te schuilen in een tunnel waar ook de waterval door heen stroomde (beste idee van Guido ooit). Hier stonden we afgezien van onze voeten, aangezien de stroom steeds breder werd, droog met een fantastisch uitzicht op de vallei! Na een heftige bui, glibberde we weer naar boven waar ik het presteerde om uit glijden en daarbij zelfs een steen op mezelf te gooien (dit zijn niet mijn charmantste dagen haha). Eenmaal onderweg bleken we de bui te achtervolgen waardoor we meerdere malen door de regen reden, maar ach we waren het gewend! Aangezien we ook super honger hadden waren we blij dat we na de berg een restaurantje vonden. Ook hier barstte het weer los maar nu zaten we gelukkig droog!

Ho Chi Minh, eat your heart out!

Na een regenachtige reis kwamen we aan in Nha Trang, waar het wonder boven wonder droog was! (blijkbaar al een poosje, aangezien we als enige met wapperende capes rondreden) Als we dachten dat het verkeer in Ho Chi Minh chaotisch was, hadden we het mooi verkeerd! In Nha Trang had iedereen namelijk besloten ten alle tijde voorrang te krijgen, en dit af te dwingen door niet kijkend op een grote massa scooters in te rijden. Met handen voor mijn ogen (als je het negeert, bestaat het niet) reed Guido ons relatief soepel door de menigte. Uiteraard reden er wel even een fiets en een scooter voor onze neus tegen elkaar aan, maar hup op staan en door!

Omdat alle plekken tot nu toe rustig waren geweest, hadden we een geen hotel geboekt. Dit bleek toch niet zo’n goede keus aangezien het 1,5 uur duurde voordat we een hotel zonder gevangenis uitstraling en met balkon hadden gevonden. Gelukkig kwamen we net op tijd terug voordat Guido mij vermoorde omdat het zo lang duurde, en Kirsten omdat ik haar met een ongeduldige Guido had achtergelaten (voor jullie beeldvorming: Na 10 minuten vroeg Guido al waar we zolang bleven).Eenmaal aangekomen bij het hotel, verdween alles als sneeuw voor de zon. We hadden namelijk een fijn hotel in een gezellig straatje gevonden!

Bellen maar!

Na al het verre rijden, waren we wel toe aan goed eten. Daarom besloten we voor een Japans restaurant te kiezen. Binnen was het gezellig vol, dus we hadden er zin in! We werden naar boven geleid en daar werd onze plek aangewezen… een afgesloten kamer! Niet helemaal de bedoeling maar goed, waarom niet! De kamer had plek voor acht personen waarbij er een grote tafel stond met aan weerszijden twee banken met daarop losse zittingen. Net alsof je in Japan op de grond zou zitten maar dan voor Westerlingen met lange benen, haha. Kirsten en Erick zijn grote sushi liefhebbers maar wij besloten als carnivoren heel veel vlees te bestellen (wees niet bang ook wij hebben elk één sushi gehad). Uiteraard ging ook dit net even iets anders. We moesten namelijk op een bel drukken waarna onze lieftallige serveerster er binnen één seconde was (wij verdachten haar er van gelijk achter onze deur te zitten, haha). Ook deze keer mochten we, na dat het vlees gebracht was, zelf bbqen! (deze keer heb ik alles netjes op de bqq gelaten! Pluspuntjes voor mij).

De volgende dag was het prachtig mooi weer en dus besloten Guido en ik lekker te genieten van het strand (nou ja, vooral ik aangezien het na 1,5 uur wel weer had gezien). De bedjes kostte helemaal niks dus ik vermaakte mij prima om mijn luxe bedje! Toen het rond het middag uur bewolkt werd (lees: zwart boven het strand) besloot ik maar terug te gaan waarna we een rondje door de stad liepen. Het centrum, wat vrij klein bleek te zijn, had vele restaurantjes en winkeltjes. En zoals we al hadden gelezen, was echt bijna alles aangeduid het in Russisch (dit is de favoriete badplaats van vele Russen). Maar hier hield het niet op, ook veel Vietnamezen bleken de taal te spreken, Engels daarentegen was een iets ander verhaal haha!

Strand en luxe, ik blijf hier (verplicht) nog even!

Nha Trang bleek al snel een gezellige badplaats te zijn die niet veel meer dan dat te bieden had. Daarom besloten we de volgende dag de nachttrein te boeken voor de dag erop. Super goed idee… behalve dat deze helemaal vol zat! Nou ja, extra dagje strand dan maar! De volgende dagen brachten we dan ook voornamelijk door met spelletjes spelen, drankjes drinken en lekker eten! En omdat het er toch allemaal super goedkoop is, liet ik ook nog even voor €4,50 een manicure en pedicure doen, luxe!

Onze motorreis door Vietnam inclusief nachttrein!

De laatste dag in Nha Trang namen we s’avond de nachttrein, maar nog veel belangrijker… Kirsten was jarig! Dat moest uiteraard gevierd worden met taartjes, die we dan ook gezellig s’ochtends aten! Voorbereid met veel eten en drinken pakten we een taxi naar het station. Onze motoren hadden we die ochtend al gebracht (nou ja, Guido en Erick terwijl Kirsten en ik lekker konden chillen) dus daar hoefden we niet meer om te denken! Na veel onduidelijkheid waarbij wij blijkbaar door een gesloten doorgang waren gelopen, bereikten we het perron (waar dan ook nog niemand was aangezien we hier nog niet hoorden te zijn). De trein arriveerde gewoon zo goed als op tijd (totaal niet verwacht) waarna we onze fijne privé coupe vonden! We hadden twee stapelbedden en een tafeltje dus helemaal goed. Onderweg deden we spelletjes en genoten van onze hapjes en drankjes. Toen we besloten te gaan slapen moest ik doen wat ik de hele avond al had uitgesteld, namelijk plassen…. (als dat in de Nederlandse trein al goor is, kon ik mij wel voorstellen hoe dat hier zou zijn). Na over een aantal mensen heen te zijn gestapt (die serieus met hun been omhoog tegen de deur aanlagen waar wij door heen moesten, haha) bereikten we het toilet.. Deze was uiteraard zeiknat en super klein. Hierdoor was het gewoon niet mogelijk om niet met je benen het één en ander aan te raken. (+ je schommelt ook nog waardoor je je kunt voorstellen wat er gebeurd,ik huil nog steeds) Na deze ervaring heb ik tot de volgende dag dan ook maar niet meer gedronken zodat dit niet nogmaals nodig zou zijn, haha. De nacht verliep verbazend goed waarbij Guido en ik heerlijk sliepen (wel als enige overigens). De volgende ochtend genoten van het mooie uitzicht waarna we al snel aankwamen. Lekker op naar ons fijne hotel en douchen! Natuurlijk ging het allemaal even iets minder snel omdat de desbetreffende meneer aan het ontbijten was, haha!

Mijn missie deel één

Eenmaal met de motoren weer aan onze zijde, vertrokken we volledig bezweet en vies naar Hoi An. Deze route was gelukkig vrij kort en we waren dan ook super blij toen we eenmaal in het gezellige Hoi An aankwamen. Na een goede wasbeurt, wat echt meer dan nodig was, trokken we de stad in. Ik had namelijk een missie! Op maat gemaakte kleding laten maken! Al snel vond ik een vrouwtje wat naar eigen zeggen alles voor een goede prijs kon laten maken. Ik liet een plaatje zien en nadat mijn maten waren opgemeten, kon het onderhandelen beginnen! Aangezien ik hier nu master in ben, liet ik de prijs van 800.000 naar 550.000 dong zakken, waardoor ik 10 euro bespaarde. Dit ging natuurlijk wel gepaard met veel gelach waarbij ze mij voor gek verklaarde, haha. De volgende dag zou het klaar zijn dus ik was benieuwd!

Kookcursus met oma!

De volgende dag had Erick voor Kirsten een kookcursus (My Grandma’s Home Cooking School) geregeld waar wij ook aan mee besloten te doen (met toestemming uiteraard). We werden door twee locals opgehaald. waarna we met een bootje naar het eiland gingen. Hier stond ons de meest fantastische kookcursus te wachten (ja mam, ik leer het wel ooit!). Onze lerares had al haar kookkunsten van haar oude oma geleerd die ons ook nog even kwam begroeten! (ik heb oma ook maar gelijk geadopteerd). Na een ontmoeting met de lokale fruit verkoopster, (een hele oude vrouw die elke dag naar een ander eiland peddelt om daar haar fruit in te kopen, waarna het hele dorp het bij haar koopt) begon de kookcursus. Al snel bleek dat onze lerares niet zo onder de indruk van mijn kookkunsten was. Dit was wel duidelijk aangezien ze het mij het meeste hielp en soms maar gewoon gedeeltelijk overnam. Ik had het vermoeden dat ze het een beetje had opgegeven. Het resultaat was daarentegen (met hulp, oké) echt zo lekker! We maakten verse loempia’s met zelf gemarineerd vlees, papaja salade, nog meer verse loempia’s maar nu met een rijstcracker en vlees en een garnaal. en als laatste een stoofpotje met kip. Het was zoveel dat we lang niet alles op kregen, maar wat was het lekker! Naast dit alles, kregen we ook nog klaar gemaakt eten (we ontploften al bijna!). Alles was super lekker afgezien van het zwarte, stroperige sesam toetje. Hoe lief ik ze ook vond, dit kreeg ik gewoon niet weg, haha.

Missie voltooid!

Na de kookcursus was het moment aangebroken! Mijn kleding was klaar en dus rende ik nog net niet naar het winkeltje toe. Eenmaal aangekomen was het toch net even iets anders dan ik had verwacht maar gelukkig, na wat aanpassingen als nog mooi! Wel besloot ik dat één kledingstuk voldoende was. Tenminste. om op maat te laten maken. Winkelen had ik uiteraard niet opgegeven en met een hele lieve donatie van mijn lieve vriendinnetje Lisa, ging ik op pad! Guido was afgehaakt en dus struinde ik de hele stad af. Na vele pas sessies, waarbij de verkoopsters bij elke stap van het verlaten van de winkel de prijs halveerden, maakte ik mijn keuze. Ik ging voor een lange jurk met dunne touwtjes op de rug en een fijne korte jumpsuit! (dit alles voor maar €15). S’avond liepen we over de gezellige markt vol met lampionnetjes. Hier liet ik een kaarsje te water (de grachten lagen vol met brandende kaarsjes) scoorde ik nog twee mooie kettingen (notitie voor mezelf: je hebt genoeg gekocht nu!)

Mr. Phong, geschiedenis les in onverstaanbaar Engels!

Tijdens onze laatste dag in Hoi An besloten we een tour met een lokale man van een jaartje of zestig te doen, mr. Phong. We vertrokken op de scooter naar zijn dorp waar we een hele uitgebreide (en vrij onverstaanbare) uitleg over de geschiedenis in Vietnam kregen. Mr. Phong bleek echt de meest grappig uitspraak uit te hebben waardoor we een groot gedeelte van de dag in een deuk lagen (zo krijsde hij hoog als hij overgroot vader wilde zeggen, waarom weten we nog niet haha. Daarnaast maakte hij zijn eigen woorden). Na deze geschiedenis les kregen we een tour door zijn stad en over de markt. Bij dit laatste viel er een gedeelte van een dood dier op Guido zijn voet (heel leuk). Volledig bezweet keerden we terug voor een heerlijke lunch klaar gemaakt door mr. Phong zijn lieve vrouw! (ze omhelsde ons nog net niet bij binnenkomst) We kregen ieder zoveel eten dat we het geen van allen op kregen. Dit was trouwens ook totaal niet de bedoeling want zodra iets op was, werd er snel naar de keuken gerend voor meer. Dit leerden we dan ook snel af, haha. Het gevolg hiervan was ook dat we ieder 1,5 liter water hadden gedronken omdat elke slok werd aangevuld met een nieuwe.

Op naar Danang!

Na deze tour vertrokken we terug naar ons hotel. Hier pakten we onze spullen en vervolgde onze motorreis door Vietnam naar Danang! In deze stad moesten we volgens het motor bedrijf een een gratis check doen voor onze motor, maar uiteraard was alles dicht (zoveel feestdagen als ze hier hebben, dat wil ik ook!). Gelukkig stond ons een lekkere maaltijd te wachten, we gingen namelijk tapas eten! Dit bleek echt een top idee want alles was zo lekker! Eindelijk weer Aioli! (la cubinata,ik mis je)

Na een goede nachtrust stapten we de volgende dag op de motor voor één van de mooiste trips tijdens deze reis! We zouden namelijk een groot gedeelte van de route langs de kust rijden! Over onze trip naar Hué lees je de volgende keer meer! Maar eerst nog wat foto’s!

Tags Azië, backpack, danang, grachten, hoian, kleding, kleermaker, motor, nhatrang, regen, reizen, strand, travel, trip. rijden, vietnam, waterval, Wereldreis, zon

AZIË CAMBODJA VIETNAM

Van hippie strandje tot hotel bus, wat kan er mis gaan zou je denken?!

Post author By Lotte Snip
Post date May 31, 2016

Na de meest belangrijke bezienswaardigheden van Cambodja te hebben bezocht,besloten we verder te reizen. We gingen naar het zuiden, namelijk Sihanoukville. Hier hadden we gehoord over een gezellig strandje genoemd Otres Beach, dus daar gingen we heen!

Het uitzicht vanuit ons eerste hutje, paradijs!

Na een kort ritje van ongeveer 3 uurtjes kwamen we aan in Sihanoukville, een grote stad zoals zo vele. Ook hier met veel restaurantjes, barretjes en zelfs heel veel casino’s. Op zich leuk, maar wij waren nog veel blijer toen we aankwamen op onze daadwerkelijke bestemming! Namelijk paradijs genaamd Otres Beach. Hier vonden we een hutje voor 8 dollar, op het strand met onze voordeur bijna in het water! We genoten van het paradijs onder het genot van heerlijke cocktails in een eeuwig durend happy hour. Ondanks dat het hutje erg idyllisch was bleken de rest van de faciliteiten toch wat minder. Denk aan wc’s waarbij de wc bril altijd nat is (iel) maar ook deuren die op slot gingen als je een rietje aan de binnenkant door een haakje heen schoof…(bijzondere oplossing) Gelukkig bleek er een tweede, en dit keer een echt paradijs op Otres Beach te bestaan, namelijk Seagarden! We boekten een hutje op het strand. Deze keer super gezellig ingericht en met eigen veranda! En bovenal, het was er schoon!

Uitzicht vanaf ons tweede hutje, met wat meer gezelligheid!

We genoten van de fijne en relaxte sfeer die grotendeels werd veroorzaakt doordat het merendeel van de backpackers knetter stoned was, haha. Ondanks dat het weer niet fantastisch was (af en toe regen maar sowieso lekker warm) hadden we het erg naar onze zin. Kan ook niet anders als je het grootste gedeelte van je dag door brengt met je voeten in het zand onder het genot van een wijntje en lekker eten!( ja je hoort het goed, wijn! Eindelijk heb ik goede wijn gevonden!)

Omdat er een aantal eilanden vlak voor de kust lagen besloten we deze te bezoeken. De eerste dag werd onze tour, waarbij we zouden gaan snorkelen, vissen en klif springen vanwege het stormachtige weer, helaas afgezegd. Aangezien we graag wat wilden zien boekten we voor de volgende dag een toer naar het grotere eiland. Hier zou sowieso wel een boot naar toe gaan. Ook zouden we hier alle zelfde activiteiten kunnen ondernemen (dachten we…). Dit keer ging de boot wel, maar al snel bleek dat we het niet helemaal goed hadden begrepen. Het enige wat we namelijk kregen was een retourticket naar Koh Rong Samloem. Nou ja, prima dachten we, hoe erg kan het zijn op een eiland met terrasjes? De speedboot bracht ons in 50 minuten naar het eiland waar het inderdaad prachtig was. Het zand was helder blauw en het strand spierwit, fantastisch! Al snel begon het te regenen en zochten we één van de weinige terrasjes op. Aangezien de voorspellingen er niet goed uitzagen besloten we in de regen de waterval op te zoeken. We vonden een glibberig en modderig pad waarvan we dachten de waterval te vinden… niet dus, haha. Na een korte maar moeilijke wandeling (waarbij ik m’n slipper en geduld verloor) kwamen we uit bij.. een hutje. Na wat navragen bleek er nog geen waterval te zijn, te weinig water (serieus hoe kan dit als we al meerdere dagen in de regen zitten!?).

Tussen de regenbuien door was Koh Rong Samloem nog steeds prachtig!

Na een gezellige maar ook regenachtige tijd op het eiland gingen we naar de pier waar vandaan onze boot zou vertrekken. Maar wat bleek? De boot zou vandaag niet meer terug gaan, ondanks dat ik dit meerdere keren had nagevraagd, en o ja morgen ging er ook geen boot. Aangezien we niks, behalve 70 euro hadden meegenomen probeerden we duidelijk te maken dat we hoe dan ook terug moesten. Na wat druk te hebben gezet onder het mom van: we moeten een vliegtuig halen (helpt altijd), bleek er toch een boot te gaan. Deze zou drie pieren verderop te vertrekken. Eenmaal aangekomen was ook hier onduidelijk of de boot zou gaan maar een uur te laat, hoera de boot was er! Uiteraard niet de fijne speedboot maar een oude langzame boot die er meer dan twee uur over deed. Aangezien het weer niet echt mee zat besloot iedereen dan ook maar zijn reddingsvest aan te trekken (geeft altijd een goed gevoel haha). Gelukkig viel het mee, en zo’n 2,5 uur later kwamen we eindelijk aan bij ons hostel!

Onze niet zo snelle boot…

Omdat we ‘even’ waren vergeten dat we een visum moeten hebben voor Vietnam, en uiteraard er een stuk of 5 public holidays waren (altijd als je iets nodig hebt) konden we de dag erna eindelijk ons Visum regelen. Gelukkig, aangezien we mijn oud collega Kirsten en haar vriend Erick in Ho Chi Minh zouden ontmoeten! Zij reizen beiden al meer dan vier maanden en zijn inmiddels bijna in heel zuid-oost Azië geweest ( leuk om te weten, ze hebben ook een super leuke blog waarin je alles over hun reis kunt lezen! Neem eens een kijkje op http://www.travelaar.nl)

Omdat we zo snel mogelijk in Vietnam wilden zijn, namen we gelijk in de avond een bus naar Ho Chi Minh. Dit was niet zomaar een bus, nee een hotelbus! Toen we dat hoorden dachten wij, dat moeten we hebben! Het zou namelijk niet zo als alle andere nachtbussen zijn (die wij graag vermijden) maar een bus met echte (twee persoons) bedden! Ondanks dat het een dure bus was, boekten we deze vanwege het goede vooruitzicht. Eenmaal aangekomen bij de bus waren er inderdaad bedden aanwezig, zo grappig. Echt twee persoons bedden kon je het niet noemen maar daar ging het niet om. Na 4/5 uurtjes bereikten we Phnom Phen waar we opeens uit de bus moesten, overstappen dachten we nog. Maar wat bleek nou? Er zou helemaal geen bus verder gaan want de grens was s’nachts dicht. SERIEUS?! dacht ik… waarom gaat er dan een nachtbus als je er niks aan hebt? En nee. we gingen ook niet met de hotelbus naar de grens zodat we er zo vroeg mogelijk zouden zijn. Nee. wij gingen naar het busbedrijf waar we konden slapen. Aangezien Guido en ik de enigen waren die dit absurd vonden (de rest waren makke schaapjes en zeiden ja, dat is reizen zou eenmaal. Wat onzin is aangezien het ons nog nooit is gebeurd) hadden we geen keuze en volgenden we de rest naar het bedrijf. Hier bleek al snel dat de aparte kamers (die de man aan ons had beloofd), toch net even iets knussers zou betekenen. Er was namelijk één kamer met een heel goor bed.Even stonden we allemaal verwachtingsvol klaar om naar onze eigen kamers te gaan, totdat het doordrong dat dit alles was… Er werden vieze smoezelige rieten matjes op de grond gelegd, en dat was onze slaapplaats. Zo iets goors had ik tot nu toe nog niet meegemaakt. De kussens bijvoorbeeld (die zwart van het vuil waren) bestonden uit hoezen met daarin kleding. Het duurde even voordat ik überhaupt op het vieze matje kroop (wat er net zo goed niet had kunnen liggen, aangezien je gewoon op het beton lag) waarna wij al snel beestjes tegen onze benen aan voelden springen. Tuurlijk, iets van vlooien kon er ook nog bij! Gewapend met mijn capuchon op mijn hoofd, zodat mijn haar niks aan zou raken, besloot ik maar op Guido zijn arm te liggen zodat ik mezelf niet helemaal huilend in slaap hoefde te wiegen haha. De ochtend kwam langzaam maar we hadden het overleefd. De bus kwam uiteraard veel te laat en na een tocht van 7 uur kwamen we eindelijk aan!

Onze ‘slaapplek’, huilen!

Snel gingen we naar ons hotel om alle viezigheid van ons af te spoelen! Gelukkig was het hotel helemaal top en stond ook een ontmoeting met Kirsten en Erick op de planning, wat ons afzien wat minder erg maakte! Na een gezellige avond bij de night market was onze reis dan ook alleen nog maar een goed verhaal en voelde alweer ver weg!

De volgende keer meer over Ho Chi Minh en onze bijzondere aankoop daar! Maar nu eerst nog wat foto’s!

Fijne voorspellingen op zee Onze reisgenote maakte het slechte weer niet mee, die besloot zichzelf lekker in te pakken… Storm op zee, maar gelukkig niet op land! Koh Rong SamloemNog meer donker weer in Sihanoukville! Regenachtig Koh Rong Samloem, met een fantastische kust!

Tags Azië, boot, bungalow, Cambodja, drankjes, eiland, genieten, Kohrong, Kohrongsamloem, regen, Sihanoukville, storm, strand, Wereldreis, wijn, zee