Tag: uitzicht

Er is er één jarig, HOERA, HOERA! Dat ben ik!!- Jarig in Australië!

Post author By Lotte Snip
Post date February 24, 2017
4 Comments on Er is er één jarig, HOERA, HOERA! Dat ben ik!!- Jarig in Australië!

Na een jaar gewacht te hebben, was het eindelijk weer zo ver. Een dag waar je mij maanden van te voren al blij mee kan maken! Namelijk, mijn verjaardag! Alleen dit jaar was ik jarig in Australië! Wie had dat gedacht een jaar geleden, dat ik hier mijn verjaardag zou vieren!

Het is bijna zo ver!- Jarig in Australië

Uiteraard zat ik ook dit jaar weer naar mijn verjaardag uit te kijken! Iedereen die mij ook maar een beetje kent, weet dat ik zo iemand ben die aan iedereen, weken van te voren, laat weten dat mijn verjaardag er aan zit te komen. Ik bedoel, het is een zeer belangrijke dag?! Haha! Dit jaar zou het alleen even anders verlopen, namelijk zonder mijn lieve ouders, familie en vrienden en niet in de koude januari maand in Nederland maar jarig in Australië! Uiteraard vond ik het geen probleem om dat koude gedeelte in te ruilen, maar de rest wil je natuurlijk het liefst wel op je verjaardag aanwezig hebben!

Gelukkig heb ik Guido aan mijn zijde en gingen we er ook dit jaar er een top verjaardag van maken! Uiteraard niet voordat Guido mij voor 1,5 week voor de gek had gehouden, dat hij de belangrijkste dag van het jaar moest werken. (ja, ik overdrijf soms graag haha) Dit vond ik uiteraard niet het beste idee (zacht uitgedrukt haha) als verjaardag liefhebster nummer één. Waardoor ik misschien 1/2 keer, (misschien iets meer) voorzichtig heb gevraagd waarom Guido ging werken op deze belangrijke dag (misschien iets dramatischer). Ik bedoel, HALLO IK BEN JARIG? (iedereen denkt nu vast dat ik gek ben, haha. Al denk ik niet of dit gaat helpen, maar ik nam ook altijd vrij van school, werk of wat voor verplichting er die dag ook maar was. En ik weet dat je geen vrij van school kan nemen, maar je moet soms uitzondering maken.) Mijn iet wat irritante gedrag zorgde er uiteraard voor dat ik handmatig de verassing verpeste, want Guido was wel vrij- oeps…

CADEAUTJES

Ook als backpacker aan de andere kant van de wereld en jarig in Australië, hoefde ik mijn verjaardag niet zonder cadeautjes te vieren! Van mijn lieve ouders mocht ik een leuk cadeau uitzoeken, wat uiteraard niet erg lastig voor mij was. Het zijn inderdaad, hele handige en comfortabele bergschoenen in een camouflage kleur geworden, die ik de hele reis goed kan gebruiken. GRAPJE. Ik ben uiteraard nog steeds mezelf, en houdt niet van handige/praktische cadeau’s, haha. Ik koos dan ook voor een prachtig lichtblauw tasje van Micheal Kors ,waar ik zeker mee kan reizen. Dit aangezien ik het nu met een minder mooi exemplaar van de Mango doe, die minder handig is en het al die tijd heeft overleefd. (en dat is hoe je cadeau’s rechtvaardigt, haha) Verder kreeg ik van mijn ouders zelfs nog een hele doos met cadeau’s toegestuurd! Inmiddels is het zo goed als op, maar de inhoud was top! We kregen een enorme hoeveelheid aan lekker eten en het aller belangrijkste: een feesthoed en een slinger! Deze laatste mocht van Guido één dag blijven hangen. Dit vanwege de kerstboom die nog altijd onze kamer gezellig verlicht. Maar goed, één dag kan altijd iets uitgerekt worden natuurlijk.

Guido overtrof zichzelf weer eens met verassingen en cadeau’s! Hij stond namelijk al om 8 uur aangekleed naast ons bed. (als je Guido kent, weet je dat dit echt een prestatie is aangezien hij noooooit wakker kan worden, haha) Hij ging even sporten… Ja in een spijker, korte broek inderdaad. Nou, veel plezier daar mee en tot zo haha! Volgens traditie kwam Guido terug met een overheerlijke taart! (traditie die ik al jaren bij mijn ouders uitvoer, ontbijten met taart!) Helaas hebben ze hier geen Hema met mijn favoriete slagroomtaart, maar deze chocolade taart deed er zeker niet voor onder! Vooral niet toen ik Guido iet wat sip aankwam. Hij had namelijk de taart laten vallen waardoor mijn taart geen slagroom meer had, maar de rest van het winkelcentrum wel, haha! Guido plante er een waxine lichtje boven op en de traditie was in backpacker stijl meer dan geslaagd, haha! Hier bleef het zelfs niet bij en mocht ik een super mooie ring uitpakken, gaan we binnenkort naar een eiland waar we al een poosje graag naar toe willen en kreeg ik de lekkerste bad spullen ooit!

Kaartjes en nog meer verassingen!

Aangezien de post hier in ons gebouw niet altijd goed geregeld is, kwamen sommige cadeautjes en kaartjes wat later aan dan gepland, maaar… Wat een hoop fantastische lieve kaartjes heb ik gekregen!! Mede door het super lieve berichtje dat mijn moeder plaatste op Facebook, (dankjewel allerliefste mama!!) of mensen die het leuk vonden een kaartje naar mijn Australische adres wilden sturen. Zo kreeg ik zomaar een hele hoop kaartjes uit Nederland met de meest lieve berichtjes!! ZO LIEF!!! Ook mijn lieve vriendinnen gingen er helemaal voor! Zo kreeg ik het meest mooie en gepersonaliseerde kaartje van Sylvana! Waarbij hij niet alleen volledig volstond met foto’s van ons, maar het kaartje ook nog eens een liedje met mijn naam zong! WAT, ik wist niet eens dat dat bestond, zoooo leuk en lief! Van Iris, Nienke, Esther en Lisa kreeg ik meest prachtige doos ooit in de post vol geplakt met foto’s van onvergetelijke dagen/ avonden. Maar ook Facetime sessies, waar ik zie dat ik het niet beste uit de verf kom, haha. Verder waren er nog veeeeel meer lieve cadeau’s en verassingen, maar dan zijn we morgen nog bezig haha! Iedereen heeeeel erg bedankt!! Ik voelde me heel jarig in Australië!

Op naar Mount Tamborine!

Na een overheerlijk ontbijtje buiten de deur, ging onze dag beginnen! We besloten naar Mount Tamborine te vertrekken om daar de prachtige omgeving te verkennen! Inmiddels hebben we de meeste nationale parken in de omgeving gezien, maar gelukkig nog niet allemaal! De rit naar Mount Tamborine was fantastisch! Ook hier zagen we weer de meest prachtige uitzichten, riviertjes en reden we door de bergen. Wat wil een mens nog meer! Na een heerlijke rit, kwamen we aan bij onze eerste stop. De Curtis waterval! We moesten een klein stukje lopen, maar dan heb je ook zeker wat. We kwamen aan bij de mooie waterval waaronder zich een bad van helder blauw water bevond. Natuurlijk had ik ook hiernaar toe mijn feesthoedje meegesleept en dus ging ik voor een aantal iet wat verbaasde toeristen met mijn prachtige hoed op de foto, haha!

Ondanks dat er de hele dag regen was voorspelt, was het prachtig mooi weer en lekker heet. Daarom besloten we ook naar de natuurlijke zwembaden in het nationale park te vertrekken! Hoewel het een redelijk groot gebied is, was het een kort ritje waarna we aankwamen. Ook deze keer moest uiteraard weer een stukje gelopen worden, maar wel met een prachtig uitzicht over de bossen en de natuurlijke baden die gevormd worden door een waterval die vanuit de bergen komt. We bleken niet de enige te zijn die van deze plek hadden gehoord en dus zaten er gezellig wat mensen te genieten van het weer, koude water en de mooie omgeving. Het water was ijs en ijskoud, maar lekker om met je benen in te zitten. Vooral na dat ik een stuk of drie mensen niet al te charmant onderuit had zien gaan op de glibberige rotsen, haha. (wees niet bang, niemand had pijn behalve in hun ziel misschien haha)

Na een lekkere lunch, vervolgen we onze trip richting huis. Niet dat dit een straf is, want onderweg komen we een prachtig uitzicht over de vallei tegen. Wie had dat gedacht dat wij ooit van die natuurliefhebbers zouden worden haha. Nog even en ik loop alleen nog maar met een tent op mijn rug, afritsbroeken en teva’s. Grapje, dat gaat nooooit gebeuren. We genieten van het prachtige uitzicht over de vallei waarna we na een mooie rit weer thuis aankomen.

Wat een fantastische dag!

Gelukkig is de dag nog niet voorbij, (ik bedoel je verjaardag kan nooit lang genoeg duren) en dus gaan we uiteraard ook lekker uiteten. Omdat ik nog altijd zoooo gek op sushi ben, besluiten we naar ons favoriete restaurant te gaan. En ja, met feesthoed uiteraard haha! En ook deze keer smaakt het eten uiteraard weer heerlijk! Natuurlijk kunnen we mijn verjaardag niet afsluiten zonder de nodige drankjes. Aangezien er een nieuwe rooftop bar in Surfers is geopend, besluiten we daar heen te gaan. Deze is inderdaad net zo Instagram waardig als de foto’s doen geloven met overheerlijke cocktails. De perfecte afsluiten voor mijzelf, mijn feesthoedje en mijn verjaardag!

PS: de slinger is net weg gehaald door Guido, snik, snik. Maar niet getreurd de kerstboom is nog altijd aanwezig! En uiteraard hieronder nog meer foto’s van deze leuke dag!

Tags Australië, backpacken, cocktails, feest, feesthoed, feestlijk, hiken, hoed, jarig, natuur, reizen, uitzicht, vieren, wandelen, water, waterval, Wereldreis, zomer, zwembad

Uncategorized

Lombok ontdekken- strand, cocktails en avontuur!

Post author By Lotte Snip
Post date September 16, 2016
6 Comments on Lombok ontdekken- strand, cocktails en avontuur!

Na het prachtige Nusa Lembongan en Nusa Ceningan, reizen we verder en gaan we Lombok ontdekken! Het eiland dat de lokale mensen ook wel Bali 2 noemen. Dit vanwege de prachtige stranden, met een stuk minder toeristen. Klinkt niet verkeerd toch? Benieuwd hoe wij het hier hebben? Lees dan snel verder!

Lombok ontdekken- Op de mega gezellige boot!

Omdat zowel Nusa Lembongaan als Lombok een eiland is, pakken we weer de boot! Deze keer niet een luxe versie, maar een goedkope en langzamere optie! Geen probleem aangezien we alle tijd van de wereld hebben! We worden deze keer echt opgehaald (niet zoals de vorige keer waarbij ‘ophalen’ eigenlijk betekende zelf op de scooter achter iemand aanrijden) en vertrekken met nog 6 backpackers richting de andere kant van het eiland. Uiteraard is ook hier geen haven en moeten we daarnaast eerst met een klein bootje, om vervolgens op onze daadwerkelijke boot te klimmen. Nee, lekker efficiënt is het niet altijd, avontuurlijk daarentegen wel! Na veilig, inclusief backpack, op de grote boot aangekomen te zijn namen we plek op het dek. Uiteraard moesten de eerder vervoerde kippen alleen wel even verplaats worden, haha. De muziek ging voluit en het bier werd aangeboden. (niet dat dit erg goed verkocht werd aangezien het 8 uur was, maar dat er terzijde haha) Al snel bleek waarom deze boot langzaam was, de motoren waren namelijk uit een scheepswrak opgedoken waardoor ze om de 10 minuten uitvielen. Grapje, maar de de boot deed het wel een stuk of 10 keer niet meer, haha. Gelukkig hadden we er prachtig weer bij en een gezellig muziekje dus geen probleem voor ons!

Rustig en relaxed Senggigi

Na een relaxed en langzaam boottochtje, bereiken we de haven van Lombok (uiteraard niet na 3 stops op andere eilanden maar goed, wij wilden goedkoop reizen haha). Hier pakken we samen met twee Belgische meiden een taxi naar Senggigi, een gezellig kustplaatsje op Lombok. Dat het hier een stuk rustiger is dan op Bali blijkt al snel. Op de weg is namelijk bijna niemand en ook het dorpje Senggigi is vergeleken met Bali bijna verlaten. Al snel vinden we de homestay die we online hebben gevonden met de hulp van een erg opdringerig mannetje. Gelukkig snapt deze man wel wat onderhandelen is en al snel zitten we voor een super lage prijs in een fijne kamer, prima! Na een scooter te hebben gehuurd voor het luttele bedrag van €3,50, rijden we ‘helemaal’ naar de overkant van de straat om te lunchen. Hier komen we er achter dat het opdringerige niet alleen bij de vorige verkoper er goed in zat, nee ook hier worden we van alle kanten aangevallen. We zijn bijna in staat deze plek te verlaten als we een fijn tentje verderop vinden met aardige bedieningen en goede prijzen, dit lijkt er meer op! We genieten op gekleurde zitzakken van het heerlijke weer en goede eten. O ja, en ik laat me ook overhalen voor een prachtig armbandje met zelf gevonden schelpjes (persoonlijk denk ik eerder zelf gekocht, maar dat terzijde haha). Gelukkig mag je als backpacker er bij lopen als een hippie en passen ook deze houtje touwtje armbanden goed in mijn garderobe haha. Maar wees niet bang lieve vriendinnen van mij, winkelen doe ik nog steeds hoor haha!

Op naar de watervallen!

De volgende dag besluiten we wat te willen ondernemen en dus stappen we op de scooter voor een tocht van 2 uur. Hoewel het eiland op zich niet erg groot is, liggen de meeste bestemmingen toch vrij ver uit elkaar. Gelukkig zijn we het verre rijden inmiddels gewend en dus stappen we op onze scooter voor een prachtige tocht langs de kust van Lombok. Onderweg zien we geweldige uitzichten en ontmoeten we tijdens een korte pauze super vriendelijke locals. Hier wil iedereen juist een praatje aanknopen of je helpen bij het zoeken van de weg, geen opdringerige verkopers deze keer! Ons beeld van Lombok veranderd dan ook 360 graden! Na wat aanwijzingen en de verzekering dat het niet gaat regenen vandaag. (er is nogal een dreigende lucht maar de lokale mensen doen een paar telefoontjes voor ons en weten ons te vertellen dat het in een stadje verder terug regent, maar bij de watervallen niks gaat vallen. Hoe fijn is dat, persoonlijke Piet Paulusma!) Hoewel we goed naar de locals hebben geluisterd rijden we aan de hand van Google Maps richting de watervallen. (notitie voor mezelf; NOOIT MEER DOEN) Want hoe handig Google Maps ook is, hij kiest altijd de meest toeristische route die totaal niet te rijden valt. Ook deze keer komen we in een klein dorpje aan waar de goede weg (zonder gaten eerlijk waar) ophoud. Nee, het is niet zo dat hij nog een beetje aanwezig is, hij is gewoon weg. Dus daar rijden we over grote stukken steen vermengd met een hele hoop los zand. Ach, denken we er zal zou vast wel weer een goede weg komen toch? Onderweg komen we groepen kinderen tegen die ons al lachend en zwaaiend begroetten (ik zou ook lachen als ik twee toeristen op een scooter uit de jaren 80 over deze weg zag rijden). Gelukkig kunnen ze ons wel de weg wijzen al zie je ze denken- succes daarmee, haha. Na veel geploeter komen we bij een heuvel aan en aangezien we al zo lang onderweg zijn is omdraaien ook geen optie meer. Ik besluit af te stappen en Guido probeert zo snel mogelijk de heuvel op te rijden zodat het a: achter de rug is en b: hij überhaupt de top bereikt haha. Het volgende kwartier gaat het zo door waarbij ik het grootste gedeelte loop. (goed voor de conditie denken we dan maar) Bij de laatste killer heuvel komen we een lokale man tegen die erg moet lachen. Ook hij neemt deze route voor het eerst en heeft zo’n slechte weg nog niet eerder meegemaakt. (gelukkig voor hem is hij met een 4 wheel drive) Hij geeft aan dat de weg nu snel beter wordt, tenminste als we de heuvel opkomen. Gelukkig voor ons lopen er al een poosje twee nieuwsgierige jongens achter ons aan die ons het laatste stuk van de heuvel (samen met mij) opduwen! De weg blijkt hierna inderdaad beter te zijn en vijf minuten later bereiken we de waterval!

De mooiste watervallen tot nu toe!

Na deze heftige tocht komen we aan bij de ingang van de watervallen. Gelukkig hebben we ons van te voren ingelezen, want uiteraard wordt er verteld dat we een gids nodig hebben terwijl we online lezen dat dit onzin is. We geven dan ook aan zelf naar de waterval te lopen en het ‘risico’ voor lief te nemen. Onderweg komen we er al snel achter waarom iedereen online aangeeft dat het nemen van een gids overbodig en geldklopperij is. Er is namelijk een stenen pad waar je nog niet verdwaald op zou kunnen raken al zou je het willen. De eerste waterval is erg mooi en we zien dan ook de lokale bevolking (volledig gekleed in lange kledig) genieten onder de koud en harde stralen, gratis massage noemen ze dat hier haha. Om naar de tweede waterval te komen blijk je van het eerste pad af te moeten wijken, niet erg lastig om te vinden. Vooral aangezien bijna iedereen een gids heeft en we altijd hun nog kunnen volgen haha. De route brengt ons ook hier over een verhard pad wat ons hier en daar door een ijskoud beekje brengt. Na ongeveer 30 minuten komen we aan bij één van de mooiste watervallen die we ooit hebben gezien! Onderweg naar de waterval val ik bijna face first in het water, maar bereik uiteindelijk toch droog en ongeschonden de prachtige waterval! Guido besluit wel een duik te willen wagen en zwemt in het ijskoude water! (ik daarentegen vind het wel mooi genoeg vanaf de kant haha)

Relaxen, cocktails en goedkoop eten!

De volgende dagen genieten van het rustige Senggigi door vooral op het strand te liggen en cocktails te drinken. Gelukkig kunnen we dit compenseren met het goedkope eten dat op het plein van Senggigi wordt verkocht waar we al eten voor €1 a €2! Al moet ik toegeven dat alleen de eerste keer eten geslaagd was toen we een standje vonden met overheerlijke hamburgers. De tweede keer was deze namelijk dicht waardoor ik al wenend koude rijst met ei bij het volgende standje heb gegeten. Nou ben ik hier al geen fan van, maar koud kunnen ze het ook overdrijven haha. (wees niet bang ik heb het gecompenseerd met een overheerlijke Cornetto haha, die van aardbei uiteraard voor de vitaminen)

Op naar levendig Kuta

Na deze paar rustige dagen besluiten we verder te reizen. We willen Lombok ontdekken en dus kunnen we niet alleen op Senggigi blijven! Na een paar keiharde onderhandelingen waarbij ik een stuk of 4 keer wegloop (werkt altijd), dingen we af tot een goede prijs om ons morgen naar Kuta te laten vervoeren! (ik moet toegeven dat ze bij de vierde keer me niet meer achterna kwamen en ik zelf maar met hangende pootje terug ging, haha) We stappen de volgende ochtend in een minivan naar Kuta waar we na zo’n 1,5 uur aankomen. Overal zien we gezellige restaurantjes, mega veel backpackers en een overvloed aan homestays, dit is meer iets voor ons! Uiteraard hebben we niks geboekt en na een kleine zoektocht vinden we een heerlijke kamer inclusief ontbijt en met prachtig balkon, heerlijk!

Prachtige natuur en hoge kliffen

Na een overheerlijke lunch bij één van de hippe en gezonde tentjes bij ons in de straat, besluiten we op onze scooter te stappen om de omgeving te verkennen. Online vinden we een mooi strandje op zo’n half uurtje rijden dus daar gaan we naar toe! Ook dit strand is weer prachtig en het water helder blauw. We laten ons overhalen om een snorkelset te huren die we tegen een klein prijsje de hele dag kunnen gebruiken. Helaas begrijpen we al snel waarom, haha. Hoewel het water prachtig is en je er schildpadden zou moeten kunnen zien, zien we tijdens het snorkelen nog niet eens onze eigen handen. Het water is zo troebel en zanderig dat we net zo goed onze ogen dicht konden doen. Daar zijn we dus mooi ingetrapt haha, al zijn we niet de enigen die wanhopig iets onderwater proberen te zien. Na een paar uurtjes op het strand houden we het voor gezien en besluiten we nog even naar sunset point te lopen. We zien namelijk zoveel mensen die heuvel oplopen dat ook wij ons zelf maar de heuvel op slepen. (ja, inderdaad ik ben lui) Eenmaal boven (wat redelijk lastig ging op een slipper die om de drie seconden sneuvelde), zien we het meest prachtige uitzicht! We staan namelijk vanaf enorme groene kliffen/bergen naar de zee te kijken. Hoe gaaf is dit! Zeker één van de mooiere plekjes van Lombok waar we dan ook meerdere keren terug komen de volgende dagen!

Slippers maken?!

Omdat mijn slippers voor de zoveelste keer gesneuveld zijn, besluiten we na ons diner met overheerlijke pizza’s, (en de nodige cocktails want het was immers happy hour) seconden lijm te kopen om het voor eens en altijd op te lossen! Guido zal dit klusjes wel even klaren… haha. Helaas voor hem blijken de cocktails toch iets meer aan te slaan dan verwacht en bij het openen van de lijm gaat het helemaal mis. Guido duwt namelijk in de tube terwijl hij hem openmaakt en na een schreeuw verdwijnt hij vliegensvlug naar binnen, dat is niet goed gegaan dus. Slap van de lach loop ik naar de badkamer waar ik Guido onder de douche tegenkom. Het enige dat hij zegt is; Je moet beloven dat je niet gaat lachen oké? Persoonlijk vond ik dat het daar al een beetje te laat voor was, maar goed ‘beloofd’. Hierna stapt hij uit de badkamer en laat zijn handen zien die twee grote hompen lijm zijn en ook zijn enkel heeft een nieuwe toevoeging… Ik houd het niet meer van het lachen en probeer Guido zo goed mogelijk te ondersteunen om de secondelijm van zijn lichaam af te schrobben. (grapje ik lach alleen maar terwijl ik toe kijk, ik ben een heks) Zelf voel ik de cocktails iets minder en repareer nog maar even snel mijn slipper voordat alle lijm opgedroogd is, haha.

‘Pink’ Beach?!

Na nog een paar dagen relaxen op Kuta, zijn we klaar met alleen maar op het strand liggen en besluiten we het avontuur op te zoeken. We stappen voor de zoveelste keer op onze scooter om deze keer Pink Beach te bezoeken. Dit zou een prachtig roze strand zijn op ongeveer 2 uurtjes rijden dus daar gaan we! Ook de wegen aan deze kant van het eiland blijken fantastisch te zijn en na ongeveer 1,5 uur rijden komen we eindelijk in de buurt van het beroemde strand. Helaas houd de goede weg er mee op, maar we zijn wat gewend! Al hobbelend rijden we verder waarna we een afslag naar links nemen. Nog zo’n half uur later bereiken we het einde van de straat, maar een roze strand ho maar. Ooo jullie willen naar pink beach?! zegt een local; Ja dan moet je helemaal terug en dan naar rechts. Oké, daar waar we net vandaan kwamen dus haha. Guido zegt vervolgens ook nog eens; Ja ik zeg wel een bordje met iets met roze staan, maar ja jij zei dat het volgens Google Maps deze kant op was…. Dus daar gingen we weer (nadat ik met de scooter over Guido was heen gereden) het hele eind terug! Na nog ongeveer een uurtje rijden, waarbij we ondertussen aapjes spotte, kwamen we aan! Eindelijk, we hadden het roze strand gevonden.. Nou ja… Ik weet niet wie die naam had verzonnen maar gebaseerd op het strand kon het niet zijn. Het strand was namelijk gewoon geel afgezien van een paar rode zandkorrels. Haha nou ja prima, we hadden eigenlijk ook niet anders verwacht. Gelukkig ging het ons meer om het dagje uit, dus na een paar uurtje op het strand namen we de juiste route terug.

Gaan we het doen?!

Na nog een paar dagen genoten te hebben van alles wat Kuta te bieden heeft, besluiten we dat het tijd wordt om weer een activiteit te ondernemen. En wat kan je nou beter doen op Lombok dan de Rinjani te beklimmen? Hoewel we online lezen dat het vrij pittig is, besluiten we er na veel getwijfel voor te gaan! We gunnen ons zelf nog één dagje mentaal voorbereiden en boeken een tour naar de top van de berg! Benieuwd hoe dit ons is vergaan? Houd de blog dan in de gaten! Ik kan je verzekeren, het zal niet tegenvallen! Maar eerst nog meer foto’s van het prachtige Lombok!

Tags avontuur, Azië, backpack, cocktais, drankjes, Indonesie, lombok, oceaan, ontdekken, reis, reisronddewereld, reizen, rondreis, toeristen, travel, uitzicht, vakantie, weer, Wereldreis, zee, zomer, zonsondergang

Uncategorized

Paradijs, hoge kliffen en reuzenmanta’s op Nusa Lembongan

Post author By Lotte Snip
Post date September 13, 2016
3 Comments on Paradijs, hoge kliffen en reuzenmanta’s op Nusa Lembongan

Na het prachtige Bali (deel één en twee), pakken we de boot richting Nusa Lembongan! Op naar het eiland met hoge kliffen, prachtige stranden en een paradijselijk gevoel! Benieuwd wat wij hier allemaal doen? Lees dan snel verder!

Pa-ra-dijs!

Na een kort, maar heftig boottochtje waarbij de golven over de boot heen vlogen, kwamen we aan! Het water was helder (maar dan ook echt helder) blauw en het strand bijna wit. Uiteraard was er geen haven dus na even de door zee te hebben gewandeld, (gelukkig niet met backpack anders was ik zeker weten om gekukeld, ik ben nou eenmaal onhandig van aard) stonden we op dit prachtige eiland! We stapten met nog wat mensen in een busje dat bij ons ticket inbegrepen zat, waarna we richting ons guesthouse reden. We besloten dit namelijk nu wel een keer van te voren te boeken aangezien deze de goedkoopste van het hele eiland was en ook nog eens top beoordelingen kreeg. (wees maar niet bang, dit hebben we de ochtend zelf geregeld dus de naam van de website mag nog het zelfde blijven haha) Na aangekomen te zijn besloten we een scooter te huren en richting het strand te gaan, maar niet voor dat we een overheerlijk gezonde lunch hadden gescoord. We vonden een hip tentje genaamd Eco Bali, waar ‘gezond’ een hele nieuwe betekenis kreeg. Begrijp me niet verkeerd, ik houd echt van gezonde dingen en vooral als lunch, (niet als snack, dan wil ik gewoon chips,bitterballen, en popcorn) maar hier overdreven ze het een beetje. Waar ik dacht een overheerlijke fruitsalade met wat geroosterde noten, andere gezonde toevoegingen en yogurt besteld te hebben, kreeg ik één hele grote bak vol met noten en dikke yogurt. Oftewel, konijnenvoer. Voor Guido stond er al helemaal weinig op het menu want ze besloten dat brood en ei niet oké was. Nee lekker een schaal vol met wilde rijst, (wat ze daar dan ook mee mogen bedoelen) iets van groenten en watermeloen. Om het te compenseren kochten we twee dikke plakken bananenbrood voor mee naar het strand. (anders raakt ons lichaam helemaal van slag, haha)

Zo goed als de wegen in Bali waren, zo slecht waren ze hier. Kuilen waren dan ook meer de regel dan uitzondering, waardoor we al stuiterend aankwamen. (gelukkig is Guido pro en wil hij altijd rijden, want als ik dit moest doen dan lagen we nu of in het ravijn, de bosjes of hadden we een hond geraakt) Ook hier was het strand prachtig en bleek het zelfs tussen twee kliffen te zitten waardoor het uitzicht fantastisch was. Nog beter was dat je hier goedkoop bedjes kon huren om vervolgens ook in de infinity pool te dobberen, kon niet beter dus! Alhoewel, Guido bleek zich als ninja te ontpoppen nadat een groepje wespen het op mijn cola hadden voorzien, (nee, hoeveel insecten we ook zien, ik denk niet dat dit ooit veranderd haha) maar verder was het heerlijk haha!

Sightseeing!

Hoewel we gerust nog een paar dagen in het infinity zwembad hadden kunnen liggen, moest er natuurlijk ook iets van het eiland worden gezien! Uiteraard stapten we weer op onze scooter om ons over de ‘wegen’ van Nusa Lembongan te begeven! Onze eerste stop was het mangrove bos. Volgens iedereen moest dit een leuke stop dus ondanks onze twijfels gingen we hierheen. De weg er naar toe, bleek nog net even iets erger te zijn dan we hadden al vermoed. Waar je normaal wel een soort van een wegdek hebt, was het hier verstandiger om door de groef aan de zijkant van de ooit bestaande weg te rijden. In de weg zelf zaten namelijk zoveel gaten de we al hobbelend bijna van onze scooter vielen, haha. Eenmaal aangekomen was het precies zoals het eigenlijk al had moeten doen vermoeden. Het was een bos (niet al te mooi ook, haha), in het water. Mijn plan om leuk te gaan kajakken liet ik maar snel varen toen ik besefte dat het ongeveer 35 graden was en ons vorige avontuur in Halong Bay ook niet erg soepel ging, haha. (we draaiden nogal veel rondjes en in tussentijd ben ik er nog niet achtergekomen hoe je zo’n bootje moet besturen haha) Gelukkig voor ons kon je ook bootjes huren waarna we een dealtje sloten met een local. Uiteraard niet zonder stevige onderhandeling waarbij hij ons eerst uitlachte om ons voorstel om er vervolgens toch maar akkoord mee te gaan, haha. Hoewel het rondje varen leuk was, stelde het bos niet veel voor en na 20 minuten stonden we dan ook weer op het droge. Niet echt een must-see dus! Al was het wel leuk dat onze ‘gids’ die geen woord Engels sprak ons 6x dezelfde mango probeerde aan te wijzen, dankjewel daarvoor meneer haha.

Devil’s Tear

Na ons boottochtje reden we richting het zuiden van het eiland. Dit klinkt heel ver, maar het eiland is echt piepklein waardoor we er binnen een half uur waren. Hier gingen we op zoek naar de Devil’s Tear, dat gelukkig net zo spectaculair is als het klinkt. Je moet het alleen wel even vinden, haha. Helaas had Google maps daar geen zin in, waardoor we drie keer de verkeerde kant op reden, maar met behulp van vriendelijke locals uit eindelijk toch de weg vonden! Uiteraard zat het precies naast het strand dat we gisteren hadden bezocht, oeps. Eenmaal aangekomen was het er inderdaad prachtig! Devil’s Tear is namelijk een plek waar het water prachtig blauw is en meters hoog tegen de kliffen aan slaat. Aangezien het water op dat moment redelijk rustig was, besloten we later nog eens terug te komen. Geloof me, dit was het meer dan waard haha, maar daar over later meer!

Over de brug naar Nusa Cenningan

Aangezien Nusa Lembongan erg klein is en we nu al het grootste gedeelte hadden ontdekt, besloten we verder te gaan naar Nusa Cenningan. Een nog kleiner eilandje dat per brug aan Nusa Lembongan zit verbonden. Deze keer ging Google Maps nog net even iets verder met zijn avontuurlijke route, iets te ver wat mij betreft haha. Nu werden we namelijk richting een weggetje geleid dat als maar dunner werd waarna we ons door de bosjes een weg probeerden te banen. Aangezien we ook geen idee hadden hoe we er anders moesten komen, besloten we maar door te zetten. Na een poosje bereikten we weer een klein weggetje waarbij we al het vermoeden hadden dat ook dit niet de normale weg naar Nusa Cenningan kon zijn. Iedereen ging hier toch naar toe?! Na een poosje hobbel op, hobbel af over een mini paadje te hebben gereden, kwamen we aan. Op het strand, haha. Oké, dit ging zo dus niet. Dus daar gingen we weer terug, op zoek naar de echte weg! Gelukkig vonden we niet al te lang zoeken een grote weg, (waar we in eerste instantie ook vandaan kwamen, haha) waarna we al snel de brug naar Nusa Cenningan zagen. Deze brug was groot genoeg voor één scooter per keer, maar zoals zo vaak in Azië werd dit niet als een probleem gezien. Iedereen ging er van beide kanten gezellig tegelijkertijd overheen en zo stonden we dan geduldig achter selfie makende Aziaten om vervolgens onze scooter zo dicht tegen de zijkant van de brug te duwen dat het verkeer uit tegenovergestelde richting ook kon passeren. Niet nadat er 100 selfies waren genomen uiteraard en ze ook nog eens geïrriteerd achterom keken, hallo selfie -time?! (gelukkig zijn we wat gewend en ben ik inmiddels de meest geduldige persoon ooit, maar diep van binnen wilde ik ze met selfie stick en al over de reling kukelen, haha)

Secret Beach

Na de brug en alle selfie sticks te hebben gepasseerd, (waarbij we per ongeluk ook nog iemand met onze spiegel hebben geraakt, oeps) vervolgden we onze weg naar Secret Beach. Onderweg zagen we de zeewier telers druk aan het werk wat prachtige plaatjes opleverde! Na hier wat mooi foto’s van te hebben genomen reden we richting Secret Beach dat volgens vele een prachtig strandje zou moeten zijn. Deze vonden we gelukkig iets gemakkelijker en stonden we niet met scooter en al op het strand haha. Erg Secret bleek het strand niet te zijn aangezien je door een resort moest om het strand te bereiken. Maar inderdaad, ook hier was het strand en het uitzicht weer prachtig! Dat Nusa Cenningan bekend staat om haar mooie kliffen werd ons zeker wel duidelijk!

Ziplinen en van kliffen springen!

Ja, we gingen op naar het avontuur! Eerst een stukje ziplinen en dan van een klif springen, dat klonk ons wel goed! Onze eerste stop was het zip linen waar we ons al verbaasden over het aantal scooters dat we hier tegenkwamen, geen haha. Na het zoveelste steile en slechte pad kwamen we aan bij de zip line die toch zeker wel drie meter lang was. Dit was wel heel weinig, dus op naar de kliffen dan maar! Dit zat uiteraard weer totaal ergens anders, maar gelukkig was het rijden op Nusa Cenningan al een avontuur op zich! Onderweg zagen we prachtige uitzichten maar een klif waar je vanaf kon springen vonden we niet. Wel een café op een klif met uitzicht over het water, daar moesten we het maar mee doen haha! Voor het avontuurlijke gevoel ben ik nog wel even de trap naar beneden geklommen maar nadat die ophield en het pad vervolgens ook niet verder ging, hield ik het maar voor gezien.

Woooow die golf!!

Na een goede lunch met prachtig uitzicht, besloten we terug te keren naar Nusa Lembongan om nogmaals Devils Tear’s te bezoeken. Deze keer was de zee veel wilder waardoor de golven spectaculair op de kliffen sloegen! Dat vroeg om een selfie met zo’n hoge golf uiteraard! Dus daar stonden we samen met nog een stelletje te wachten op die ene perfecte golf voor de foto. In de verte zagen we een grote aankomen waarna we er al snel achterkwamen dat deze misschien wel een beetje erg groot was. Voor we ons konden bedenken kregen we een enorme lading water over ons heen en konden we al rennend nog net onze camera en telefoons redden. Onze buren hadden het helaas iets minder goed getroffen. Bij hun was de golf zo hard aangekomen dat ze beiden op de grond waren geslagen, oeps! Hadden we toch nog onze dosis avontuur gekregen haha!

Reuzen manta’s spotten!

Na ons scooteravontuur besloten we voor de volgende dag een snorkel tour te boeken waarbij het doel was reuzen manta’s spotten! Uiteraard wilden we dit wel lekker goedkoop doen en dus na wat afdingen, boekten we een tour bij ons guesthouse. De volgende ochtend werden we ‘opgehaald’, (we moesten op onze eigen scooter of mochten met z’n tweeën bij hem achterop… Ja ik weet het, dat krijg je als je voor een dubbeltje op de eerste rang wilt zitten) waarna we ongeveer een half uurtje later vertrokken. De zee was mega wild, dus ik had er zin in haha.. De eerste stop zouden we misschien de reuzen manta al kunnen zien dus vol goede moed sprongen we het kolkende water in. De één iets sneller dan de ander.(met de golven zag het er op zich niet erg aantrekkelijk uit, haha) Na alle moed bij elkaar te hebben geraapt sprong ook in de diepe zee in waarna ik een stuk of zes slokken zeewater binnen kreeg. Oké, ik moest een zwemvest, NU. Gelukkig waren die wel aanwezig en zo mocht ik samen met een jongen die niet kon zwemmen lekker veilig een zwemvest aan. (loser, i know haha) Nu kon ik heerlijk drijven en genieten van al het prachtigs onder mij. Oftewel niks- er was gewoon helemaal niks te zien, haha. Terug de boot dan maar weer in, op naar het volgende punt. Hier hadden we meer geluk! De gids zag een reuzen manta en met z’n allen sprongen we het water in om hem te aanschouwen. Uiteraard ging ik met mijn zwemvest niet zo hard dus ik dreef lekker achteraan, maar ik heb hem gezien! De reuzen manta was enorm, zo gaaf om te zien! Guido was uiteraard wel super snel en kon zelfs nog een prachtige foto van het dier schieten! Eenmaal terug in de boot waren we verkleumd van het koude water. (golf van Alaska stroomde hier tussendoor denk ik, haha) Op naar de laatste stop waar we geen reuzen manta’s meer zouden spotten, maar gewoon gingen snorkelen. Guido en ik vonden het wel prima, na lekker opgewarmd te zijn hadden wij echt geen zin meer om het water in te gaan. Dit bleek al snel geen optie toen iedereen zei dat het zoooo prachtig was dus hup snorkel set weer op en in het water! We kregen wat brood toe gegooid en het was fantastisch! Allemaal prachtige gekleurde vissen aten van het brood in onze handen, zo gaaf!

Nog even relaxen!

Eenmaal terug aan land besloten we voor de rest van de dag lekker bij het zwembad te relaxen onder het genot van een drankje of twee! Heerlijk, zo in de zon na in dat koude water als een lijk te hebben gedreven, haha. Nu we alles van Nusa Lembongan en Nusa Cenningan hadden gezien, besloten we verder te reizen. Op naar Lombok! Benieuwd wat we hier gaan doen? Houd de blog dan in de gaten! Maar eerst nog een paar foto’s!

Tags avontuur, Azië, backpacken, backpackers, Indonesie, infinity, kliffen, reis, reizen, rondreis, strand, uitzicht, Wereldreis, zee, zomer, zon, zwembad, zwemmen

Uncategorized

Eerste week backpacken door Bali!

Post author By Lotte Snip
Post date September 4, 2016
10 Comments on Eerste week backpacken door Bali!

Na het prachtige Sumatra trekken we verder om te backpacken door Bali! Op naar het prachtige eiland met wilde zee, rijstterrassen en goede restaurantjes! Benieuwd welke plekken wij in de eerste week bezoeken? Lees dan verder!

Backpacken door bali- Op naar paradijs!

Na een rit vol hobbels en een overnachting in een heerlijk hotel, stappen we op het vliegveld om te gaan backpacken door Bali! Gelukkig voor ons heeft het hotel een gratis transfer service en zo staan wij dan ook keurig op tijd bij het vliegveld. Even inchecken en op naar het vliegtuig! Deze keer vliegen we met Lion Air die gelukkig sinds juni 2016 niet meer op de zwarte lijst staat. (wij zien dit maar als inzet voor verbetering aangezien dit het goedkoopste ticket was, haha) Gelijk blijkt al dat deze maatschappij nog net even iets meer budget is dan Air Asia waar we vaak mee vliegen. Het vliegtuig is uiteraard te laat (super handig aangezien we ook nog moeten overstappen) en er is daarnaast zelfs voor Aziaten weinig beenruimte (we zaten zo opgevouwen dat we nu zeker een gevorderd yoga klasje zouden kunnen volgen). Na een tussenlanding waar niks over stond aangegeven, vertrekken we veel te laat richting Surabaya. Ik weet dat we niet mogen klagen als we met één van de meest goedkope maatschappijen vliegen, maar het zweet brak ons uit (oké, mij) aangezien we op het zelfde moment gingen landen als onze volgende vliegtuig zou gaan boarden. Uiteraard niks aan de hand, want het volgende (ook van Lion Air) vliegtuig had ook vertraging, wat een geluk haha! Pluspuntje was wel dat we in een ander toestel stapten, aangezien het vorige vliegtuig nog uit de tweede wereldoorlog stamde en zo erg trilde dat we de veiligheidsinstructies niet konden horen. (grapje, klein beetje aangedikt maar ik was wel een klein beetje bang dat we maar met één vleugel het vliegveld zouden bereiken)

Hallo gezellig Kuta!

Na een paar uur kwamen we aan, eindelijk gingen we backpacken door Bali! We namen een taxi waarbij ik (Guido is niet zo van het onderhandelen en ik ben nou eenmaal hard, haha) de keiharde onderhandeling aan ging. Op naar Kuta waar we de eerste paar nachten zouden verblijven. Ons hotel bleek op een prima plek te zitten vanuit waar we gemakkelijk alle restaurantjes en het strand konden bezoeken! Hoewel we veel negatieve verhalen over Kuta hadden gehoord, vonden we het er heerlijk! Ja, het was er toeristisch en veel mensen hielden wel van een biertje (op elk moment van de dag), maar het was er ook super sfeervol, niet te duur en gezellig! We genoten van het heerlijke strand, dronken cocktails aan de boulevard en aten overheerlijk bij de vele restaurantjes. En niet te vergeten elke dag rond 4 uur werden opgevangen baby schildpadjes terug gezet in de zee, uiteraard een gebeurtenis waar ik elke dag was, zoooo lief!

Hip Seminyak

Na een paar dagen in het heerlijke Kuta, verplaatsen we ons naar Seminyak. Dit is namelijk volgens iedereen ‘the place to be’ en dus kunnen we het niet overslaan wanneer je gaat backpacken door Bali! Helaas bleken alle hotels vol vanwege een feestdag waardoor we gedwongen een heerlijk luxe hotel voor 5 dagen namen. (zooo zwaar het leven van een backpacker haha, wel voor ons budget overigens haha) Voor €20 per nacht hadden we de mooiste kamer met regen douche, prachtig zwembad en design inrichting. Hier konden we het ons wel even gemakkelijk maken! Waarom iedereen Seminyak zo hip vindt, werd ons al snel duidelijk! Overal, maar dan ook echt overal heb je hipster zaakjes met een interieur bestaande uit ananassen, marmer en teksten als ‘but first; coffee’. Helaas hadden ze voor het gemak de prijzen ook maar met 3 vermenigvuldigd aangezien het er toch zo lekker Westers was.. Beetje jammer voor ons budget, maar o wat waren die gezonde ontbijtjes en vers gebakken bruine boterhammen met gepocheerde eieren lekker! De luxe bleek al snel op het strand verder te gaan. Waar op Kuta het hele strand vol staat met stoeltjes waar mensen gezellig hun biertje drinken, bleek dit in Seminyak heel anders! Bijna het hele strand was leeg, afgezien van een paar budget backpackers (inclusief ons) en een hele hoop uitbundige en dure strandtenten. Bloemendaal en Scheveningen zijn er niks bij! Dit waren van die plekken waar de hotelkamers €600 per nacht kosten en de mensen op het terras allemaal in witte overhemden lopen, met 40 graden. Daar pasten wij lekker tussen met geen enkel kleding stuk dat überhaupt nog maar een beetje wit is in plaats van een smoezelig aftreksel, haha. In de overige hippe tentjes trouwens wel, daar is niet te veel doen aan je uiterlijk heel modieus (gelukkig, aangezien ik laatst eyeliner op heb gedaan om te zien of ik het überhaupt nog kon, en gelukkig ik ben het niet verleerd haha)

Surfen!

Na een dagje op het strand van Seminyak te hebben gelegen, (wat overigens 5 km van Kuta afligt, wat een avonturiers zijn we ook haha) gingen we doen waar we voor kwamen, SURFEN! Ja, tijdens backpacken door Bali kan je dit uiteraard niet overslaan! Op aanraden vonden we een surfschool waarbij we om 8 uur s’ochtends er achterkwamen dat de les om half 9 zou beginnen. NEE?! Na contact te hebben gehad kon het een half uurtje uitgesteld worden en nog geen uur later lagen we in het water! Niet nadat we uiteraard even eerst op het strand hadden geoefend en ik de hoop al soort van had opgegeven om twee redenen A: ik heb het evenwichtsgevoel van een tol B: ik had heel, maar dan ook heel erg het verkeerde bikini broekje aan. (lees; de instructeur heeft 90% van de les tegen mijn witte derriere aangekeken, super leuk…) Hoewel ik er totaal geen vertrouwen in had, ging het zoveel beter dan verwacht! Na een stuk of 4x proberen stond ik, hoe gaaf was dat! Guido was uiteraard beter en mocht zelfs al heel snel zelf peddelen waarna hij de golven tot op het strand uit surfte! Na een poosje proberen mocht ik ook zelf peddelen, maar na een aantal pogingen (die overigens wel geslaagd waren) was ik zo moe dat ik alleen nog maar als een aangespoelde walrus op mijn board wilde liggen. Uiteraard was Guido nog wel helemaal fit waardoor ik mezelf bij elkaar raapte voor het laatste half uurtje les. (tip, 2,5 uur les is echt niet te doen, haha) Volledig kapot kwamen we uit het water en was ik 3 blaren op mijn vingers, de ergste spierpijn ooit en een bloedende knie rijker! (alweer, ik lijk wel een kind van drie dat altijd omvalt ofzo haha) Desalniettemin waren we super voldaan en blij. Wel hebben we de rest van de dag op bed series gekeken aangezien ons lichaam niet meer wilde (en wij ook niet haha).

Onze heerlijke luxe kamer met zwembad!

Op naar het immigratiekantoor!

Aangezien we in twee weken niet konden backpacken door Bali en de overige eilanden bezoeken, besloten we ons visum te verlengen. Super easy toch? Alleen even betalen, wat foto’s inleveren en klaar?! Dit bleek net even iets ingewikkelder te zijn, haha. Het begon al toen we de straat uitreden. Omdat we de dag voor een nationale feestdag gingen,was er een mega volksverhuizing aan de gang waardoor iedereen met zijn hele familie van A naar B moest. Dit resulteerde in het ergste verkeer dat ik tijdens onze reis heb meegemaakt, wat een hel! Van links en rechts werden we super hard ingehaald en er leek geen enkele verkeersregel te gelden! Gelukkig kwamen we door Guido zijn skills ongeschonden aan waarna we er achter kwamen dat we dit nog 2x mochten gaan doen. Om een visum te krijgen mag je namelijk gewoon 3x naar het immigratie kantoor. (ik noem het werkverschaffing, maar goed het is niet anders) Gelukkig waren we niet alleen voor het immigratie kantoor deze kant opgereden aangezien het zuiden van Bali prachtig scheen te zijn!

De mooiste stranden op aarde!

We stapten weer op onze scooter (die zou oud is dat je zou verwachten dat hij houten wielen heeft) om ons, door de hel die ze hier het verkeer noemen, te begeven! Gelukkig blijkt het het allemaal waard als we aankomen bij Nusa Dua. Een prachtig plekje waar we uitzicht hebben over de wilde zee en prachtige kliffen! Uitgehongerd schuiven we aan bij een restaurantje dat er niet uit ziet alsof ze al klaar zijn voor gasten, maar aangezien dit in Azië wel eens vaker gebeurd ploffen we toch maar neer. Onder het genot van een stevig ontbijt genieten we van het uitzicht over de zee. Na deze goede maaltijd zetten we onze tocht verder voort naar de volgende plek, secret Beach! Hoewel het binnenkort waarschijnlijk mega toeristisch gaat worden vanwege de super nieuwe en enorme weg die er naar toe wordt aangelegd, is het nu nog hemel op aarde! Een prachtig wit, paradijselijk strand met bijna geen andere mensen! Het water is hier zo prachtig mooi blauw en ook is het landschap met alle rotsen prachtig! Na een hele hoop foto’s, waaronder met een lokaal meisje die zo graag met mij op de foto wilde dat ze van enthousiasme mij heel hard knuffelde en tijdens de foto haar hoofd op mijn borst legde haha (in vergelijking met haar was ik ook echt een reus), besloten we weer terug te gaan voor een 1,5 uur durende tocht al zoevend door het verkeer heen. (waarbij Guido ondanks zijn skills mijn voet nog even tegen een boom aan parkeerde tijdens het manoeuvreren, maar dat is bijzaak haha)

Genieten hier!

De rest van onze dagen in Seminyak genoten we van alles wat dit hippe dorpje te bieden had! We probeerden overheerlijke lunchtentjes uit waarbij Garden Gangstaas al snel het beste bleek te zijn! Hier maakten ze de meest lekker en gezonde ontbijtjes die er ook nog eens meer dan Instragram waardig uitzagen haha (lees; zooooo niet eetbaar ook, maar ja wel lekker en leuk dus daar doen we het voor). Ook spraken we af met de broer van Lewis, Lincoln die op dat moment ook in Bali was! Hoe gezellig! We gingen samen wat drinken en een hapje eten bij één van de fancy (maar niet degene waar witte overhemden de standaard waren) strandtenten waarna we allemaal het op een lopen zetten zodat we de hoge rekening niet hoefden te betalen. (grapje, iedereen weet toch dat ik het niet zou winnen van één of andere fitte ober en dan op tv bij locked up abroad zou komen)

Op naar Canggu!

Na de heerlijke, luxe en helaas ook dure tijd in Seminyak, gaan we verder naar Canggu! Dit moet meer een backpackers plaatsje zijn waar net zulke hippe tentjes zijn, maar voor betere prijzen! Wij en onze portemonnee kunnen niet wachten! Dus daar gaan we, weer 6 hele km met de taxi haha! Benieuwd hoe we het hier hebben? Houd de blog dan in de gaten voor backpacken door Bali; deel twee! Maar eerst nog meer foto’s van onze eerste week backpacken door Bali!

Tags Azië, backpacken, Bali, Indonesie, kliffen, paradijs, reizen, rijden, rondreis, rugzak, scooter, strand, stranden, tempel, tempels, travel, uitzicht, uluwatu, Wereldreis, zee, zomer

AZIË INDONESIË Uncategorized

Wij bezochten het diepste kratermeer ter wereld!

Post author By Lotte Snip
Post date August 31, 2016
10 Comments on Wij bezochten het diepste kratermeer ter wereld!

Na de prachtige maar uitputtende jungle trekking, vervolgden we onze weg naar Lake Toba om het diepste kratermeer ter wereld te bezoeken! O ja, en vooral lekker te relaxen!

Kunnen we niet per helikopter?

Na afscheid te hebben genomen van het prachtige Bukit Lawang, gingen we op weg naar Lake Toba waar we het diepste kratermeer ter wereld kunnen vinden! Zoveel zin we hadden om daar te zijn, zoveel tegenzin hadden we om 8 uur lang daar naar toe te reizen. Dit zou namelijk betekenen dat we eerst helemaal naar Medan moesten reizen waarbij de vorige verschrikkelijke rit over onverharde wegen (we zijn wat gewend maar dit slaat alles. Lees: gaten zo groot dat als je ze zou vullen met water er gemakkelijk een kleuterklasje in kan zwemmen) ons nog vers in het geheugen stond gegrift. Gelukkig voor ons waren we deze keer wel zo verstandig geweest om niet per publieke bus te reizen maar in een minivan met airconditioning en maar 4 andere mensen i.p.v. 27, haha. Onze medepassagiers bleken aardig en gelukkig was ook onze chauffeur uiterst voorzichtig. Met een aantal korte stops, een heerlijke Indonesische lunch (voor nog geen €2 p.p.) en prachtig uitzicht onderweg, kwamen we aan! We moesten alleen nog even de ferry nemen en een slaapplaats kiezen.

Oké, dit is gewoon een vakantie op onze reis!

Tijdens een wild ferry tochtje over het diepste kratermeer ter wereld, ontmoette we een Nederlandse moeder en dochter die al jaren op het eiland kwamen en in een fijne accommodatie sliepen. Aangezien wij geen plannen hadden besloten we hun te volgen en het hotel te bekijken. De boot zette ons voor het complex af waarbij ik bij het afstappen van de boot bijna achterover het water in viel (evenwicht is nooit echt mijn sterkste punt geweest. Plus een klein Indonesisch mannetje die ongeveer 50 kilo weegt en mij inclusief backpack omhoog moet trekken helpt ook niet echt haha. Bijna lagen we samen in het meer…). Het complex bleek fantastisch! Een prachtig resort met twee zwembaden aan het meer! De kamers waren heerlijk en ook nog eens goedkoop, het leek wel alsof we op vakantie waren gegaan! (ik weet het we zijn op reis maar dit voelt gewoon als een mini vakantie in onze reis!)

Het diepste kratermeer ter wereld- Wat een uitzicht!

Na een heerlijke nachtrust is ons schone, grote en zachte bed werden we wakker met het meest prachtige uitzicht! Vanaf ons terras hadden we namelijk uitzicht over het prachtige blauwe meer! Dit was dus het diepste meer ter wereld met een diepte van ruim 450 meter, dat ontstaan was na een enorme vulkaanuitbarsting! Omdat op het schiereiland Samosir zelf niet zoveel te doen was genoten we de volgende dagen vooral van het prachtige uitzicht, lagen we in de zon en genoten van alle gezellige restaurantjes op het eiland! O ja, en we dachten dat we super bruin waren geworden in één dag totdat we een paar dagen later zo erg aan het vervellen waren dat we een slang leken die zijn huid achterliet (vies, know)

Scootertocht!

Op onze één na laatste dag op het eiland moest er uiteraard nog wel even iets van het eiland worden gezien. Uiteraard kan dat op maar één manier, op de scooter (en op de fiets natuurlijk, maar laten we eerlijk zijn dat was nooit echt een optie met 30 graden en heuvels, haha)! Dus we huurden een scooter uit de jaren 60 (serieus nog ouder en er zaten houten wielen onder denk ik) die aan alle kanten rammelde en reden over het eiland! De weg die voor ons nog redelijk goed had geleken bleek na 100 meter een nieuwe vorm aan te nemen, namelijk een combinatie tussen gaten, grind en zand. Gelukkig is Guido na Vietnam de beste scooterrijder ooit dus hij bracht ons met gemak over het eiland!

Kannibalen!

Onderweg hadden we prachtig uitzicht over het eiland, zagen we de typische Batak huizen en bezochten we een aantal bezienswaardigheden waaronder het meest lugubere plekje van Samosir, de ‘stone chairs’ ! In het dorpje Ambarita werden vijanden namelijk op een bizarre wijze gestraft… Wanneer een vijand gevangen werd genomen werd samen met leiders van andere dorpen een raad gevormd die samen kwamen bij deze stenen stoelen. Hier werd vervolgens bepaald of deze persoon wel of niet schuldig was en dus ter dood veroordeeld moest worden. Maar dit was nog niet alles.. Zodra er werd besloten dat deze persoon schuldig was, werd deze onthoofd waarna ze hem met zijn allen gezellig oppeuzelden onder het genot van een glas bloed van het slachtoffer. Ja, dit waren dus zeker wel kannibalen!

Op naar Bali!

Na zeven dagen te hebben genoten van alle luxe dat het eiland ons te bieden had en het prachtige uitzicht op het diepste kratermeer ter wereld, namen we weer afscheid van deze heerlijke plek! We namen de boot waarbij ik deze keer zonder kleerscheuren zowel de boot als de kant bereikte, haha. (serieus ik had vorige keer gewoon bloedende knieën aangezien ik mezelf op de kant worp. Ben bang dat ik nooit bekend zal staan dat ik super gracieus door het leven ga, helaas). We stapten weer in een busje en gingen op weg naar het vliegveld van Medan. Morgen zouden we namelijk het vliegtuig nemen naar paradijselijk Bali. Gelukje voor ons was dat het enige hotel dichtbij het vliegveld super luxe was waar we mega veel roomservice bestelden (voor nog geen €7, wat een feest) om vervolgens om 5 uur s’nachts het vliegtuig naar Bali namen!

Over onze avonturen in Bali de volgende keer meer! Maar eerst nog een aantal foto’s van het prachtige Lake Toba!

Tags avontuur, Azië, backpacken, diep, ferry, genieten, Indonesie, kratermeer, laketoba, reizen, relaxen, rondreis, samosir, scooter, toch, travel, uitzicht, water, werelreis, zomer

Uncategorized

Budgettip voor Halong Bay: Neem de ferry naar Cat Ba!

Post author By Lotte Snip
Post date June 29, 2016
2 Comments on Budgettip voor Halong Bay: Neem de ferry naar Cat Ba!

Wil ook jij naar Halong Bay, maar heb je geen zin om een enorm dure tour te doen en met 100 mensen op het zelfde strand te zitten? Dan hebben wij een budgettip voor Halong Bay: Neem de ferry naar Cat Ba!

Budgettip voor Halong Bay: Neem de ferry naar Cat Ba!- Samen met de locals op de ferry!

Om onze ‘budgettip voor Halong Bay: Neem de ferry naar Cat Ba’ uit te voeren rijd je richting Tuan Chau Island (30 minuten vanaf Halong Bay) om daar de ferry te pakken naar Cat Ba. Deze ferry (enkeltje) kost per persoon 70.000 dong (€2,80) en voor een motor is dit 20.000 dong (0,80) extra. De boot gaat op vaste tijden (van 25/4 tot 05/09 om: 7.30, 9.00, 11.30, 13.30 en 15.00 uur en van 6/09 tot 24/4 om: 8.00, 11.30 en 15.00 uur) en doet er 45 á 50 minuten over. In deze tijd vaar je door het prachtige Halong Bay en geniet je van een goedkope ‘boot tour’. Wees niet bang dat er geen plek is om lekker te zitten. Aziaten zitten namelijk niet graag in de zon dus deze plekken zullen het langst leeg blijven!

Kajakken it is!

Aangekomen op Cat Ba stap je op de motor naar Ben Beo (ook kan je een bus naar Cat Ba nemen en vanuit daar richting Ben Beo). Onderweg zie je het mooie eiland en geniet je van het fantastische uitzicht! Na ongeveer 30 minuten rijden kom je aan in Ben Beo. Hier kan je wat boodschappen inslaan voor het volgende gedeelte van onze budgettip voor Halong Bay, kajakken! Huur een kajak voor 100.000 dong p.p. (€4) en je kan de hele dag op het water zitten (moet je wel een mega conditie hebben wil je dit volhouden). Het is handig om bij het verhuur bedrijf even een kaart te vragen zodat je weet welke kant je op moet.

Monkey Island

Een leuke bestemming om naar toe te kajakken is Monkey Island. Laat je niet voor de gek houden door de naam, wij hebben geen aap gezien haha! Wel is het een erg mooi eiland en met een beetje geluk zijn er op het moment dat jij er bent geen boten met hordes toeristen! Heb je nog puf en wil je genieten van een prachtig uitzicht over de baai? Klim dan aan de rechterkant van het eiland (met je rug naar de zee) omhoog over de rotsen. Het is een flinke klim dus schoenen zijn geen overbodige luxe. Halverwege vind je het eerste mooie uitzicht over de achterzijde van het eiland. Nog verder omhoog, heb je een 360 graden uitzicht over het eiland en de baai!

Drijvende vismarkt

Omdat wij na deze tocht redelijk moe waren en de zee erg wild was, gingen we richting de drijvende vismarkt. Deze ligt op de weg terug naar Cat Ba. Hier vindt je kleine hutjes met grote netten en daarin nog levende vissen! Bijna iedereen heeft een grote hond zodat de vissen goed bewaakt zijn, uitstappen is wellicht geen aanrader. Wel kan je vanuit de kajak de markt en de vissen goed bekijken!

Overige bezienswaardigheden Cat Ba

Om onze ‘budgettip voor Halong Bay: Neem de ferry naar Cat Ba!’ goed te benutten, kan je na het kajakken ook de rest van Cat Ba verkennen. Zo heb je de haven waar je ook gezellig wat kunt drinken. Daarnaast biedt het eiland vele grotten en een nationaal park. Hier hadden wij zelf geen tijd meer voor, maar het zag er erg leuk uit!

Budgettip voor Halong Bay: Neem de ferry naar Cat Ba!- Waar te overnachten?

Wij hebben twee nachten in Halong Bay City geslapen wat we absoluut zouden afraden, hier is niets maar dan ook niets te beleven. Veel leuker is om bijvoorbeeld s’avonds aan te komen in Cat Ba. Hier kan je vervolgens overnachten om de volgende ochtend te genieten van het eiland. Omdat het eiland zeker genoeg te bieden heeft voor een of twee dagen, kun je er voor kiezen om nog één nacht te blijven en de volgende ochtend de ferry te pakken. Deze ferry kost weer het zelfde bedrag en gaat ook op vaste tijden terug (van 25/04 tot 05/09 om: 9.00, 11.30, 13.00, 15.00 en 16.00 uur en van 06/09 tot 24/04 om: 09.00, 13.00 en 16.00 uur).

Op deze manier geniet je meerdere dagen van de mooie baai zonder hier een enorm bedrag voor neer te leggen! Mocht je de accommodaties in Cat Ba te duur vinden, dan is Halong City Bay wellicht een goedkopere optie. Houd er wel rekening mee dat je hier dan alleen overnacht en er verder vrij weinig te doen/zien is (alles wordt verbouwd en voor het uitzicht staat bijna overal een muur van ongeveer 3 meter hoog)

Benieuwd naar onze dag in Halong Bay? Lees dan onze blog hier! Ook hebben wij een motorreis door Vietnam gemaakt, lees al onze blogs hier!

Tags avontuur, Azië, budget, budgettip, Cat Ba, ferry, goedkoop, grotten, Halongbay, kajak, klimmen, monkeyisland, motor, motorreis, motortrip, nationaalpark, reizen, rijden, sportief, uitzicht, vietnam, vismarkt, vissers, water, Wereldreis

AZIË VIETNAM

Motorreis door Vietnam: Deel vijf!

Post author By Lotte Snip
Post date June 23, 2016
8 Comments on Motorreis door Vietnam: Deel vijf!

Bijna is het zover, het einde van onze motorreis door Vietnam is inzicht! Maar niet getreurd, in dit één na laatste deel zien we de meest prachtige natuur, zijn we super (echt waar) sportief en hebben we onze zoveelste lekke band!

Motorreis door Vietnam- de zwaarste rit!

Na het mooie Phong Nha, ging de reis ons brengen naar Ninh Binh. Een plek waar ik al lang naar had uitgekeken, dus ik had er zin in. Het enige probleem was nog even die tocht die we moesten gaan afleggen. Deze zou namelijk niet alleen 7,5 uur in beslag nemen maar ook nog eens de saaiste route tot nu toe zijn. Met goede moed begonnen we redelijk op tijd aan de tocht, maar al snel bleek de tijdsindicatie niet te kloppen. De saaie weg daarentegen, klopte helaas wel. We reden voornamelijk één lange weg, door dorpjes met veel toeterende bussen, enorme vrachtwagens en heel veel scooters. Gelukkig voor mij, had Guido voldoende aan één paar ogen op de weg. Na de vele afgelegde kilometers weet ik dat naar voren kijken resulteert in heel veel gilletjes, schreeuwende aanwijzingen en nog meer dingen die Guido af kunnen leiden. Daardoor kon ik mij gelukkig focussen op de omgeving en gezellig zwaaien naar passerende mensen.

Daar loop je dan met je goede gedrag langs de snelweg!

Doordat het schema van geen kant klopte, haalden we het niet voor het donker. Daar reden we dan in het pikkedonker op de snelweg. Niet erg goed voor je gemoedstoestand aangezien een gedeelte van de motoren geen eens licht heeft. Daarnaast zien die enorme vrachtwagens er in het donker nog angstaanjagender uit! (hier hebben ze van die enorme Amerikaanse vrachtwagens met spitse neuzen). Gelukkig hoefden we niet lang in het donker te rijden en waren we er bijna…. Tot dat onze band 10 minuten voor het eindpunt, midden op de snelweg begaf. Snel bracht Guido ons veilig naar de vangrail waar we moesten lopen naar het einde van de snelweg. Gelukkig bleek dit niet ver en kwamen we al snel aan bij een kruispunt. Hier kwam wonder boven wonder een mannetje naar ons toegerend om te vragen wat het probleem was. En zoals iedereen hier in Vietnam, kon hij onze band maken! Hup, mee naar zijn winkeltje, even wat drinken en klaar alweer!

Op naar Paradijs!

Na deze korte stop konden we gelukkig verder naar onze slaapplaats. Deze was iets minder makkelijk te vinden als gedacht, maar o zo gaaf! Na door een klein dorpje te zijn gereden, stuurde de kaart ons naar een onverharde weg tussen het hoge gras en langs het water. Onze slaapplaats bleek echt midden in de natuur te zitten! Eenmaal aangekomen werden we ontvangen door een te schattige puppy (ook onderweg naar huis) en was er gewoon op ons gewacht met het avond eten. Uitgehongerd schoven we aan en kletsten we met alle gezellige mensen (waaronder Paulien en Alexis die er ook weer waren). Na het eten was het zo ver, we gingen onze bungalow bekijken. Een lang, met kleine stenen aangelegd pad, bracht ons langs het water en over houten bruggetjes naar het mooiste plekje op aarde! Onze mega grote bungalow met twee tweepersoons bedden, fijne douche en toilet en enorme veranda. En het aller beste: alles was open! De ‘ramen’, oftewel de hele voorkant van de bungalow kon afgesloten worden met soort van schotten waardoor je nog steeds naar buiten kon kijken. Gelukkig was er ook een klamboe, want muggen waren er natuurlijk ook. Na een paar gezellige spelletjes besloten we op tijd te gaan slapen.

Ik blijf hier wonen!

De volgende dag bleek pas echt hoe mooi het er eigenlijk was. Onze veranda had uitzicht over een klein riviertje dat langs onze bungalow liep en over prachtige, grote karst gebergten. Oké, hier ging ik dus echt nooit meer vandaan! We besloten lekker rustig aan te doen en te genieten van de locatie. Onder het genot van verse broodjes van de supermarkt (10 km verderop) met kaas en vleeswaren, hadden we een top lunch. Uiteraard moest er ook wat van de omgeving worden gezien en dus pakten we de (gratis) fietsen naar Tam Coc. Dit wordt ook wel het Halong Bay op het droge genoemd en niks is minder waar! De fietstocht was 20 minuten waarbij Guido op een mini fiets zat met knieën tot onder zijn oksels (oké, misschien had ik die eerst en was hij zo lief om te wisselen, maar toch erg grappig). Eenmaal aangekomen boekten we een bootje (€6 euro waarbij er maximaal 2 personen op mochten, overigens geldt dit alleen voor buitenlanders..) en betaalden we de entree prijs (€5 p.p.) waarna de tocht begon! Er was inderdaad niet gelogen, het landschap was fantastisch! We vaarden door groene landschappen met aan weerszijden hoge karst gebergten. Ook bracht de boot ons onder grotten door waarvoor je nog net niet hoefde te bukken. Onze tour gids bleek echt super meedenkend te zijn en gaf meerdere keren aan hoe we het beste een leuke foto konden maken (vermoed dat ze zelf ook Instagram heeft, haha). Omdat we nogal uitgeput waren van de motorreis, besloten we ook gelijk maar een dag extra in dit paradijs te blijven. De volgende dag genoten we dan ook van de heerlijke rust en het uitzicht!

Op naar Halong Bay!

Na Ninh Binh gingen op weg naar het echte werk, namelijk Halong Bay! We vertrokken mooi op tijd zodat we niet weer in het donker hoefden te rijden (niet echt goed voor je relatie, haha). De weg naar Halong Bay bracht ons voornamelijk langs mooie karst gebergten met daarnaast hele vieze industrie. Hier wordt het geld verdiend blijkbaar, en dus de natuur verpest… Ook was het op de weg duidelijk te merken dat je midden tussen de industrie zat. Grote (lees: ENGE) vrachtwagens zoefden aan alle kanten voorbij. Dit gepaard met een hele hoop en irritant getoeter, waardoor je soms bijna van schrik van je motor afvalt (arme Guido aangezien ik op die momenten mijn nagels in zijn schouders zet, haha). Na een tocht die veel korter uit bleek te vallen dan verwacht, kwamen we aan. Paradijselijk Halong Bay, toch?! Niets was minder waar.. De hele kustlijn werd volgebouwd en daarom hadden ze er voor het gemak maar even een 3 meter hoge muur voor geplaatst. Zover voor het mooie uitzicht… Aangezien we vroeg waren, besloten we nog even rond te lopen. Al snel bleek dat hier niks, maar dan ook echt niks te beleven valt. Na 1,5 kilometer vonden we eindelijk weer uitzicht over Halong Bay, dat dan weer wel.

Niks toeristen, wij doen het op de lokale manier!

Omdat de tours in de baai erg duur zijn en we daarnaast hoorden dat je ook nog eens met 100 man op het zelfde strand zit, besloten we een andere optie te nemen. We gingen namelijk voor de lokale manier, met de ferry naar Cat Ba! Dus daar stonden we met ons goede gedrag, om kwart over zes naast de motor. We wisten niet precies hoe laat de ferry zou vertrekken en wilden uiteraard niks van het mooie Halong Bay missen. Na een kort motor ritje, belanden we aan de verkeerde kant van de pier waar wonder boven wonder iemand ons de goede weg kon wijzen. We bleken een half uurtje te vroeg maar na ontbijt met een overheerlijke aardbeien Cornetto (ja pap en mam, ik eet zeker wel fruit), konden we met motor en al de boot op. Gelukkig voor ons zijn Aziaten vampieren en willen ze geen van allen in de zon. Hierdoor genoten wij van het beste plekje, vol in de zon! Na een uurtje op de ‘boottour’ (we doen gewoon net alsof) door Halong Bay, kwamen we aan op Cat Ba. Hier stapten we op onze motor voor een mooie tocht over het eiland. Omdat we besloten hadden sportief te gaan doen en op eigen houtje Halong Bay te ontdekken, huurden we een kajak. (ja ik, die ooit een kano heeft laten zinken op de middelbare school, huurde een kajak.) Na een goede lunch en een tas met boodschappen stapten we in onze kajak. Dit bleek onverwacht echt mega goed te gaan. Al vond ik persoonlijk wel dat Guido veel klaagde over het water dat in zijn gezicht spetterde (oké, misschien gooide ik wel per ongeluk golven naar achter.. Maar ja.. ik deed toch mijn best?!) Gelukkig voor ons, hadden we al onze spullen in een waterdichte hoes en onze tas in een regen zak. Door ons wilde geroei dreven namelijk al snel de boodschappen door de kajak. Na ongeveer een half uurtje kajakken, waarbij ik de halve tijd de slappe lach had (ik moest blijkbaar sturen maar serieus, hoe doe je dat?), kwamen we aan op Monkey Island. Het was niet helemaal wat de naam deed vermoeden, want in geen wegen of velden waren aapjes te bekennen. Het eiland daarentegen was prachtig en ook was er een uitkijkpunt aanwezig. Natuurlijk niet zoals in Nederland met een trap, maar gewoon over de rotsen klimmen omhoog! Volledig bezweet klommen we over de scherpe rotsen en genoten we van het prachtige uitzicht over de baai! Op de terugweg bleek ik in mijn vorige leven een padvinder te zijn geweest en viste ik zo met een stok Guido zijn slipper uit een diep gat. Die had hij daar even voor het gemak laten vallen, haha.

Terug naar wal!

Na deze tocht besloten we nog iets verder te kajakken, maar doordat de open zee erg wild was geworden besloten we na een uurtje toch maar van dit idee af te zien. Golven van 1,5 a 2 meter trotseerden namelijk onze kajak waarbij ik (stoere) gilletjes uitsloeg. Eenmaal terug tussen de rotsen, vaarden we nog even langs de drijvende vismarkt. Hier werden de gevangen vissen in netten in het water gehangen, waarna ze levend konden worden gekocht. Volledig uitgeput vaarden we terug waarna we genoten van een heerlijke smoothie in de haven. Uiteraard moesten we ook weer terug naar Halong en al snel bleek dit iets makkelijker gezegd dan gedaan was. Eenmaal aangekomen bij de pier, was deze vol beladen met auto’s, bussen, scooters en heel veel mensen. Gelukkig waren er nog wel kaartjes beschikbaar maar, zoals één keer per week gebeurd, was onze band weer lek. Ook de boottocht terug was weer fantastisch waarbij wij (als enigen) heerlijk in het zonnetje zaten.

Doorgestoken kaart?!

Eenmaal aangekomen, bleek onze band misschien toch iets minder per ongeluk stuk te zijn gegaan. We waren namelijk nog maar net de boot af of er was gelijk al iemand die ons benaderde om onze band te laten maken. Nog geen vijf minuten later kwam zijn vriend inclusief gereedschap (en extra binnen band) eraan om onze band op te lappen. Na ons over de hogere prijs heen te hebben gezet, (scheelde twee euro met eerdere reparaties) zat alles snel weer in elkaar en konden we verder! Een beetje bedroefd, dat wel.

Pizza!

Na een aantal dagen lokaal te hebben gegeten, waren we toe aan iets anders. Mijn lieve ouders hadden ons een etentje gegeven en dus gingen we voor overheerlijke pizza! Na een taxi ritje waarbij wij de taxi chauffeur weer eens moesten navigeren, kwamen we aan. Uiteraard moesten we na dit heerlijke avondmaal ook weer terug. Dit bleek iets lastiger dan de heen weg. Onze chauffeur leek namelijk zojuist uit een bergdorpje te zijn gekomen voor het baantje van taxi chauffeur. Hij reed namelijk de helft van de tijd aan de verkeerde kant van de weg en op onze navigatie scheen hij met een zaklantaarn… Gelukkig kwamen we ook deze keer weer veilig aan!

Na dit avontuur besloten we vroeg op bed te gaan voor onze laatste reis naar Hanoi! Benieuwd naar onze allerlaatste trip op onze motorreis door Vietnam? Blijf de blog dan in de gaten houden! Heb je onze eerdere blogs nog niet gelezen? Kijk dan snel hier!

Maar eerst nog wat foto’s!

Tags Azië, backpacken, boottoch, goedkoop, gratis, Halongbay, kajak, lokaal, NinhBinh, reizen, rivier, strand, toer, uitzicht, unesco, water, werelderfgoed, Wereldreis

AZIË VIETNAM

Motorreis door Vietnam: Deel drie!

Post author By Lotte Snip
Post date June 16, 2016
8 Comments on Motorreis door Vietnam: Deel drie!

De tijd gaat super snel en inmiddels is dan ook deel drie van onze motorreis door Vietnam aangebroken! Deze keer laten we Danang achter ons en stappen we op onze motor voor het mooiste stuk van onze reis, namelijk naar Hué! Tijdens deze rit zouden we grotendeels langs de kust rijden, dus we hadden er zin in!

Motorreis door Vietnam- Onbijt? Dat regel ik gewoon bij de buurvrouw voor je!

Voor ons daadwerkelijke vertrek, besloten we toch nog iets meer van Danang te bekijken. We hadden veel over de Marble Mountains gehoord en al snel bleek dat we hier al een stuk of drie keer langs waren gereden, oeps. Het waren inderdaad mooie bergen met daarop een tempel en iets van een poort. Erg mooi maar na een paar foto’s konden we niet wachten om aan onze route te beginnen! Uiteraard moest er nog even ontbeten worden en na een poosje zoeken vonden we een tentje dat open was (op de één of andere manier drinkt iedereen alleen koffie en verder niks..). Ze hadden zelf geen keuken, maar geen probleem joh! De eigenaresse schreeuwde gewoon heel hard naar de overkant dat we wilden eten, en zo werd het geregeld! Na even wachten kwam het ontbijt, wat bleek te bestaan uit rijst, ei en vlees. Niet echt mijn favoriete ontbijt, maar we hadden wel eens erger gehad! Na het ontbijt waren we er klaar voor, en stapten we weer op onze vol beladen motor! (we beginnen steeds meer op de Vietnamezen te lijken met ons gekleurde flightbag, flesjes drinken en vesten die aan de motor hangen)

Verlaten stranden en een prachtige kustlijn.

We waren de stad nog niet uit of we genoten al van de prachtige kustlijn met uitzicht op de skyline van Danang (ja, die hebben ze echt). In de eerste bocht moest er gelijk gestopt worden want we zagen een prachtige verlaten baai met een fantastisch strand. Dit begon goed! De hele rit genoten we van het prachtige uitzicht dat als maar mooier werd. Geen straf dus om achterop te zitten (al denkt Guido hier waarschijnlijk anders over, ogen op de weg namelijk!! Haha oké grapje, maar wel regelmatig anders gaan we dood) Halverwege kwamen we aan bij het meest prachtige uitzicht van de hele route. We keken uit over een prachtig meer, waarbij er een brug naar een eiland liep. (zie foto’s zodat deze wazige omschrijving iets duidelijker word haha). Net op het moment dat we verder wilden rijden, kwam de trein eraan. Dat wilden we wel even zien, dus we snelden ons er heen. Even waren we vergeten dat in Azië niks efficiënt gaat. Hierdoor was de slagboom al een kwartier dicht, voordat er überhaupt een trein in het zicht was. Gelukkig hadden wij alle tijd en lijkt geen enkele Aziaat een irritatie grens te bezitten (Een voorbeeld hiervan is, dat niemand het een probleem schijnt te vinden om met het geluid op 100 een spelletje op je mobiel te doen, in een openbare ruimte. Om nog maar te zwijgen over het gesmak, gerochel en gespuug). Na dat de machinist naar ons had gezwaaid, gingen de slagbomen weer open en konden we weer verder. Uiteraard wel samen met nog 40 scooters die stonden te wachten, wat altijd weer resulteert in bijzondere manoeuvres. Na een paar uurtjes, waarbij we geen enkel restaurantje tegen kwamen reden we uit de bergen. Daar was eindelijk een ‘restaurant (denk niet dat je het zo mag noemen wanneer de stoeltjes van en plastic en op kniehoogte zijn. En daarnaast wanneer er maar één gerecht is waarvan je geen idee hebt wat het is.) We bestelden het enige aanwezige gerecht. Hierbij kregen we al snel het vermoeden, dat ze alles hadden gebruikt wat ze nog over hadden. Zo had ik de enige verdwaalde garnaal, Kirsten een eng ei en Erick tofoe. De rest van de maaltijd zag er ook al niet al te best uit en alles was koud. Ondanks we wel vaker dit soort gerechten voorgeschoteld krijgen, vond ik deze toch echt net wat erger. Snel gooide ik er wat soja saus overheen (maakt alles beter) en toen niemand keek nam ik een hap uit het chocolade koekje uit mijn tas (sorry meneer de ‘kok’).

Aha, jullie komen voor dit geboekte hotel? Stap op je motor en volg mij maar…

Na deze maaltijd stapten we op onze motor en reden we naar Hué. Dit bleek al snel niet het stadje te zijn wat we voor ogen hadden. Allen dachten we namelijk in een soort van plattelands dorpje aan te komen, maar het was een mini Ho Chi Minh, oeps. Uiteraard was het ook net spitsuur, dus het was aan Guido om ons levend naar het hotel te brengen. Dit deed hij, met zeer nuttige toelichting van mij (schreeuwend: AAAAAAAAAAAAA). Eindelijk kwamen we aan bij het hotel. Hier zouden we een fijne kamer met balkon hebben. Er zou zelfs een zwembad zijn! Al snel bleek dat we iets te vroeg hadden gejuicht. Een klein mannetje van een jaar over 20 (of 40, is soms lastig te zien) begroette ons en zei dat we hem moesten volgen naar het hotel. Dit leek ons niet nodig want daar waren we toch al? Maar natuurlijk, het hotel was vol… Na een hele stennis, waarbij wij hem niet geloofden (aangezien het hotel online voor een veel hogere prijs nog te boeken was) bracht hij ons een ander hotel. Hier zouden we een top kamer krijgen! We hadden er niet veel vertrouwen in, maar er zat niks anders op. Eenmaal aangekomen, bleek het toch net even iets anders te zijn. De aanwezige medewerkster wist nergens van en de kamer met inderdaad balkon, keek gelijk uit op een muur (grappenmakers).We sloegen wel even over dus. Gelukkig vonden we na een aantal rondjes door de stad een super fijne kamer! Uitgehongerd en moe, besloten we na een douchebeurt bij het eerste de beste restaurant neer te ploffen. Deze zat nog geen twee meter verderop in het zelfde gezellige steegje, dus helemaal goed! En wat nog veel beter was, ze hadden gewoon croque monsieur! Daar zeg je toch geen nee tegen na rijst, noodles, en een vreemde garnaal? Het eten was heerlijk, al bleek Erick een wat vreemde keuze gemaakte te hebben. Hij kreeg een soort van gefrituurde noedels die volledig oneetbaar waren (zodra je ze sneed vloog alles alle kanten op. Grappig, dat dan weer wel haha).

Muesli, yoghurt, fruit en … grote blokken ijs?!

Onze tijd bleek sneller te gaan dan verwacht en daarom besloten we de volgende dag gelijk de bezienswaardigheden van Hué te gaan bezoeken. Uiteraard moest er wel eerst even ontbeten worden bij ons nieuwe favoriete restaurantje! Deze keer hadden we een andere serveerster die het net allemaal iets minder begreep, haha. Zo kregen we een yoghurt met fruit en muesli (tot zo ver ging het goed) en vervolgens daarin hele grote stukken ijs… Dit was wel een hele bijzondere toevoeging. Na een poosje begreep de serveerster het, en kwam ze na een paar minuten terug met het zelfde gerecht zonder ijs (dit hadden ze er snel uitgevist, haha). Beter als dit zou het niet worden en het was best te eten.

De verboden stad van Hué

Na het eten was het tijd voor de bezienswaardigheden van Hué. We besloten er eerst één uit te kiezen aangezien het 100 graden was (zweet overal). Het werd de voorboden stad van Hué. Na een half uurtje lopen waarbij we een mooie brug passeerde, kwamen we aan! We betaalden de (hoge) entree prijs en gingen naar binnen. We bezochten het paleis waarin we konden zien hoe het terrein vroeger werd gebruikt (het was het bezit van de keizerlijke familie). Al snel bleek dat de verboden stad niet zoveel voorstelde maar goed, we moesten toch wat zien! Daarom besloten we het terrein te verkennen en vonden al snel prachtige versierde poorten. Ook was er een enorme tuin waar helemaal niemand te bekennen was! (oké, ik heb iedereen hier mee naar toe gesleept omdat dit mij zo leuk leek, gelukkig vond ook Erick het mooi! En inderdaad, verder niemand haha)
Na deze onderneming hielden we het voor gezien en namen we heel lui, de taxi terug. Omdat er nog allemaal drank over was van Nha Trang en de treinreis, besloten we dat het nodig tijd was om dit op te maken. Ook super onhandig op de scooter toch? Uiteraard hebben we deze missie voltooid.

Op naar het platteland!

De volgende dag besloten we Hué achter ons te laten en deze keer echt verder te reizen naar de rustigere dorpjes. Op naar Khe Sanh! Deze tocht zou zeven uur in beslag nemen en daarom besloten we vroeg (heel vroeg) te vertrekken. Dus daar zaten we met ons goede gedrag aan het ontbijt om 8 uur s’ochtends (oké ik weet het, misschien niet heel vroeg maar wij waren moe van al het reizen haha). De tocht bracht ons door afgelegen dorpjes in de bergen, maar ook zagen we prachtige uitzichten over een enorme rivier! Na een kortere tocht dan verwacht, kwamen we aan in Khe Sahn. Hier waren de sporen van de oorlog nog duidelijk te zien door het grote militaire standbeeld bij binnenkomst. Ons hotel was prima maar de bedden in onze kamer waren Azie stijl. Oftewel zo’n dun matras dat je net zo goed om de grond kunt gaan liggen. We besloten wat te gaan eten bij één van de vele lokale eettentjes. Ook deze keer was de kaart volledig Vietnamees, maar gelukkig bracht onze vertaal app ons nog soort van inzicht! Aangezien de volgende route 10 uur in beslag zou gaan nemen, besloten we vroeg te gaan slapen.

De volgende dag zaten we om 6 uur aan het ontbijt zodat we vroeg van start konden! Benieuwd hoe deze lange trip over de Ho Chi Minh trails is verlopen? Blijf dan onze blog volgen voor snel een nieuwe update over onze motorreis door Vietnam! Heb je onze eerdere blogs over onze motorreis door Vietnam nog niet gelezen? Ga dan snel naar deel één en deel twee!

Maar eerst nog foto’s van de afgelopen mooie dagen!

Tags Azië, backpacker, bergen, danang, Hué, KheSanh, motor, motorreis, paleis, platteland, reizen, rijden, stad, uitzicht, verboden, vietnam, Wereldreis

AZIË VIETNAM

Motorreis door Vietnam: Deel één!

Post author By Lotte Snip
Post date June 7, 2016
18 Comments on Motorreis door Vietnam: Deel één!

We zijn officieel begonnen! Na onze leuke tijd in Ho Chi Minh, hebben we op 31 mei onze motoren opgehaald en is onze motorreis door Vietnam van start gegaan!

Motorreis door Vietnam- Ho Chi Minh, waarom heb je zoveel motoren?

Uiteraard hadden we super veel zin om te beginnen, maar spannend was het wel om in deze mega stad van start te gaan. Hier telt het aantal inwoners namelijk 7,5 miljoen, waarbij er in totaal 7,4 miljoen motoren zijn. Oftewel, grote chaos! Gelukkig ging iemand van Tigit motorbikes een stukje met ons mee. Hij zorgde ervoor dat wij heelhuids het centrum verlieten, wat een service. De chaos op de weg was net zo erg als verwacht, wat was ik blij dat ik niet reed! Gelukkig bleek iedereen op de één of andere manier om elkaar heen te manoeuvreren en elkaar goed in de gaten te houden. Guido bleek voldoende zelfvertrouwen te hebben en zo zoefden we zonder problemen tussen al het andere verkeer door, mijn held. (toegegeven ik heb heel veel schreeuwende aanwijzingen gegeven zoals: pas op een bus, gat, motor!! Remmen en vooral niet inhalen!! Deze waren overigens totaal niet nodig maar zo voelde het op dat moment wel, haha En ja, ik mag nog steeds achterop…)

Op naar Bao Loc!

Eenmaal onderweg, kwamen we er al snel achter dat we toch niet op de meest handige manier hadden ingepakt. Zo zat de backpack op de buddy waardoor deze er zijn geheel af moest met tanken, maar waren we ook even vergeten dat we midden in het regenseizoen rijden.. Toen het toch echt dreigde los te barsten, zat er niks anders op dan te stoppen. De day- backpacks stopten we in de regenhoezen en hesen onszelf in de meest on charmante en lompe poncho’s. (even voor jullie beeldvorming: de poncho’s zijn super lang waarbij alle Aziaten de achterkant hiervan over de persoon achterop draperen. Super handig aangezien je dan dus niks meer ziet, deze poncho’s zijn namelijk niet doorzichtig, haha. Dit ging mij net even iets te ver dus ook ik trok mijn paarse gewaad aan.) Avontuur noemen we dat maar haha! Onderweg zagen we al snel waarom we voor een motorreis door Vietnam hadden gekozen! Om ons heen verschenen, rivieren met dorpjes daarop gebouwd, maar ook enorme stenen die vanuit het niets verschenen! Al snel merkten we dat ons lichaam nog wat moest wennen aan deze manier van reizen. Na een aantal uur hadden we zoveel last van onze kont dat geen enkele positie nog comfortabel was! Gelukkig waren er vele weg restaurantjes waar wij dan ook dankbaar gebruik van maakten! Na acht uurtjes rijden kwamen we aan in Bao loc, halleluja! Wat waren wij blij om in te checken in het fijne hotel dat we hadden gevonden! Aangezien we allemaal kapot waren van het rijden (je zal wel denken, Lotte je zit toch gewoon achterop en doet niks? Op zich waar, behalve dat ik nogal de drang voel om alles op zo’n 300 meter afstand op te noemen, gewoon voor de zekerheid…) gingen we snel wat eten waarna iedereen gelijk zijn bed in dook!

Da Lat, hier komen we!

Na een goede nachtrust waarbij we wakker werden met het meest prachtige uitzicht (de ochtendzon die scheen op de wolken die in bergen hingen) vonden we dat het tijd was voor een goed ontbijt! De vorige avond hadden we een paar leuke cafeetjes ontdekt waar we besloten te ontbijten. Uiteraard, stond dit niet op de kaart maar ach, dan bel je toch gewoon iemand? Er is altijd wel een neef/oom/zus die tijd heeft om ergens broodjes te scoren/smeren, haha! En zo, kregen wij een broodje met Ei en wat zure groenten (mochten wel thuis zijn gebleven van mij).

Hierna stapten we weer op de scooter voor een wat korte rit, namelijk vijf uurtjes! Deze keer besloten we iets warmere kleding aan te trekken aangezien het in de bergen op de scooter gewoon koud was! Zo gek na alle hitte die we hebben meegemaakt! Dit keer aangekleed in een lange broek, long sleeve en vest ging ik er tegen aan! Onderweg zagen we de meest prachtige uitzichten vanaf de bergen. We stopten dan ook regelmatig om wat mooie foto’s te schieten en te genieten van het fantastische uitzicht! Guido kreeg het schakelen gelukkig steeds beter onder de knie waardoor ook de kopstoten deze reis wat afnamen (grapje Guido, haha)! Naast de mooie uitzichten zagen we een enorme stuwdam en een prachtig meer! En nog veel beter… ik maakte een nieuwe beste vriend! Namelijk een hele lieve (en vieze) puppy waar ik uiteraard geen afscheid van kon nemen! (ook deze is onderweg naar Nederland)

Sorry meneer politie agent!

Ondanks dat de eigenaresse van Tigit ons duidelijk had verteld dat we niet op de ‘oranje’ wegen op Google maps mochten komen, presteerden we dit uiteraard wel… (niet onze schuld vind ik) Dit doordat ze in Vietnam niet van logica houden, haha. Zo reden we op een een weg voor motoren, die vanuit het niets opeens stopte en overging in een grind weg. Omdat tegen het verkeer in rijden ons ook niet zo’n verstandige oplossing leek, besloten we het grind pad te volgen. Deze kwam opeens uit op de snelweg die we eerder probeerde te vermijden. Nou ja, het was meant to be besloten we maar. Daarnaast was deze weg super goed en ook nog eens rustig. Na een paar minuten kwamen we een tegenligger tegen die zwaaide met zijn armen en ook iemand langs de kant van de weg zwaaide naar ons. Vriendelijke mensen misschien? Nou ja, op zich wel haha. Helaas bleek dat ze toch geen vrienden wilden worden maar duidelijk probeerden te maken dat we politie zouden gaan tegenkomen, oeps.

Helaas bleek na een paar meter bleek dat deze mensen ons toch echt duidelijk wilden maken dat we politie zouden gaan tegenkomen, oeps! Al snel zagen we een politie agent die ons halt riep. Uiteraard zetten wij keurig onze motor aan de kant van de weg waarbij we vlug de sleutel uit het slot haalden (we waren gewaarschuwd dat ze deze afpakken zodat een eventuele boete wordt betaald.) Vervolgens deden we onze zonnebril af, en toen gebeurde het! De beste meneer zag dat we westers waren en liet ons zonder ook maar één woord, met een armgebaar verder gaan! Halleluja! (we hadden al vernomen dat bijna niemand Engels spreekt en zo wel, je altijd moet doen alsof je gek. Hierdoor weten ze niet wat ze moeten doen en hoef je niks te betalen. Deze tactiek ga ik zeker in Nederland ook uitvoeren). Daar gingen we, verder op de snelweg! Na een volgende weg vol gaten, file en nog meer gaten kwamen we aan in Da Lat! Hier vonden we super luxe hotel voor nog geen 13 euro! Onze kamer had een zithoek met nep open haard, fijne badkamer, heerlijke bedden en balkon aangrenzend aan het balkon van Erick en Kirsten! Omdat we allemaal super gaar waren besloten we s’avonds lekker op ons fijne balkon te genieten onder het genot van wat drankjes en lekkere dingen. Na wat spelletjes, hadden we echt geen zin meer om uit eten te gaan en dus besloten we pizza te bestellen. Guido had pech, hij had verloren met het laatste spelletje en moest dus de pizza telefonisch bestellen (een hele opgave aangezien de helft van de mensen alleen, heel slecht of geen Engels spreekt) Na alles te hebben gespeld (waarbij Guido de H aanduide met Hungry) was onze pizza er snel, haha!

De mooiste watervallen tot nu toe!

De volgende dag spraken we af met Alexis en Paulien ( de fransozen) om de watervallen in de omgeving te bezoeken. Na een prima ontbijtje, (in begrepen in ons hotel) stapten we op de motor voor ons volgende avontuur! Na een rit van een uurtje kwamen we aan bij de olifanten waterval. Deze waterval was immens, zo groot! Uiteraard was het niet zo dat je gemakkelijk naar beneden kon wandelen, nee er moest geklauterd worden!(de één iets charmanter als de ander, zal wel niet nodig zijn om uit te leggen in welke categorie ik viel)We grepen ons vast aan de relingen, glibberden naar beneden en sprongen weer omhoog( nou ja, sprongen.. ik kroop grote gedeelten, waardoor ik er uit zag als het grote blubber monster, maar dat terzijde) Eenmaal beneden aangekomen hadden we een fantastisch uitzicht op de grootste waterval die ik ooit had gezien! Helaas moest er ook weer terug geklauterd worden waarbij ik uiteraard midden in een enorme plas ging zitten tijdens één van mijn niet zo charmante manoeuvres!

De volgende waterval die gepland stond was de Pongour waterval, dus daar gingen we! We bleken een iet wat toeristische route te hebben gekozen vol hobbels en grote koeien die we moesten omzeilen. Deze waterval bleek iets wandelvriendelijker, en na 5 minuten wandelen stonden we onderaan nog een prachtigere waterval. Ook deze was enorm, maar nu veel subtieler! Aangezien de lucht al snel donker werd (stom regenseizoen, dit stond niet op het internet) gingen we snel wat eten. Omdat we nog wat tijd over hadden leek het ons leuk om de kabelbaan te bezoeken en dus stapten we weer op onze vriend. Al snel kwam het water met bakken uit de hemel en kon geen poncho ons meer redden. We waren tot op het bot verkleumd en besloten maar naar het winkelcentrum te gaan, opzoek naar goede regenkleding. Dit was er uiteraard niet maar gelukkig wel warme patat, kipnuggets en kaassticks haha. Na deze maaltijd dropen we af richting onze fijne hotelkamer met hete douche!

Voor nu was dit het eerste gedeelte van onze motorreis door Vietnam, maar uiteraard komt er nog veel meer! Zo bezoeken we Nha Trang (het vakantieoord van de Russen) en nemen we de nachttrein! Benieuwd naar het vervolg van onze motorreis door Vietnam? Blijf onze blog dan goed in de gaten houden want er volgt snel meer!

Hieronder nog meer foto’s van onze mooie motorreis door Vietnam!

Tags avontuur, Azië, backpack, backpacken, backpackers, baoloc, dalat, hochiminh, klimmen, motor, motorreis, natuur, regen, regenseizoen, reizen, uitzicht, vietnam, warm, waterval

AZIË MYANMAR

Horrorreis naar wereldwonder Bagan!

Post author By Lotte Snip
Post date May 22, 2016
24 Comments on Horrorreis naar wereldwonder Bagan!

Omdat we uiteraard niet voor altijd op het strand konden blijven liggen en we inmiddels beiden weer helemaal fit waren besloten we verder naar Bagan te reizen. Omdat dit helaas niet rechtstreeks kon, boekten we een bus naar Yangon, zodat we vanuit daar dan weer de bus naar Bagan konden nemen (hoopten we). We wisten dat het een lange busrit zou worden, maar ach, we waren inmiddels wat gewend en hoe erg kon het nou zijn (nou erg, bleek achteraf haha). Onze vriendelijke bungaloweigenaar bracht ons naar het busstation met zijn eigen auto (zo aardig de mensen hier, iemand anders had Guido de dag ervoor al achterop de scooter meegenomen naar de bank!). Hier stond een ruime bus met airco op ons te wachten, dus wat wilden we nog meer! Na de eerste paar bochten merkte ik dat mijn maag toch nog niet helemaal op orde was en deze besloot zijn eigen leven te leiden (leuk, nog maar 20 uur te gaan dacht ik). Dat het eerste gedeelte van de busrit door de bergen ging hielp helaas ook niet echt mee. Na een lange, misselijke tocht van 7 uur en met veel buikpijn kwamen we aan! (oké dacht ik, we hebben het overleefd!). Yangon is nogal groot en het bleek dat de bus van een ander busstation zou vertrekken, waardoor we ons naar de andere kant van de stad moesten verplaatsen, maar dit duurde gelukkig maar een uurtje. Daar vonden we door onze taxi chauffeur (ja deze mensen zijn van alle markten thuis haha) al snel een nieuwe busmaatschappij naar Bagan. De bus ging pas om half 6 dus we hadden nog 3 uur tijd te doden op het busstation (wij worden geduldig hier, niet normaal! Hierna zal ik nooit meer boos zijn op de NS als ik moet wachten). Na wat gedronken te hebben en voor vertrek nog snel een paar keer de bus uit te zijn gerend voor de wc (sorry), kon ik er tegenaan. Ook deze bus had gelukkig airco en we kregen plekken met extra beenruimte (dankjewel chauffeur en sorry meneer wiens plaatsen we in hebben gepikt!). In plaats van een gezellige film werd een oneindig gebed opgezet en al snel werd het donker. De bus bleek toch iets minder goed te functioneren en na een uurtje stonden we in het pikkedonker langs de snelweg. Gelukkig was onze buschauffeur ook handig en na een half uurtje waren we weer onderweg! Het niet naar buiten kunnen kijken bleek niet goed voor me te zijn en net zoals mijn buurvrouw hing ik midden in de nacht zonder ook maar wat slaap te hebben gehad boven een plastic zakje, ik kon wel huilen. Ook Guido zat het totaal niet mee, die had het ijskoud (gelukkig had ik een vest meegenomen) en er liep koud zweet over zijn voorhoofd… Na 12 uur kwamen we aan, halleluja- eindelijk! We hadden voor deze keer (door lieve Jan en Margreet) een luxe hotel geboekt waar we gelijk een taxi naar toe namen en om 3 uur s’nachts aankwamen. Het hotel bleek fan-tas-tisch te zijn: drie rijen met kussens (oke die heb je niet nodig, maar zo fijn!), een heerlijke badkamer, badjassen en roomservice! De volgende ochtend beloonden we ons zelf met heerlijke roomservice! Super chique namen we een kipburger, springrolls en twee smoothies, heerlijk haha!

Zo blij als een kind

Na hersteld te zijn van deze horrorreis besloten we toch maar om onszelf uit ons heerlijke bed te hijsen en een e-bike te huren (klinkt sportief maar is gewoon een elektrische scooter). Nog geen 10 minuten waren we onderweg of we zagen overal waar we keken prachtige pagoda’s! Zo mooi en authentiek hadden we nog nooit iets gezien! De pagoda’s varieerden van klein tot supergroot en bij de meesten kon je gewoon naar binnenlopen. Uiteraard besloot ik de toeristische route te nemen en crosste ik tussen alle zandweggetjes door om zo heerlijk overal om ons heen pagoda’s te hebben! (tegenwoordig ben ik niet zo bang meer op de scooter gelukkig. Al zou Guido misschien zeggen dat ik gewoon heel sloom rijd maar goed, maakt niet uit-is maar wie je het vraagt haha.) Eén van de eerste pagoda’s waar we in kwamen was het super donker met aan het einde een grote witte Buddha, zo gaaf! Vlakbij deze Pagoda kwamen we een jonge jongen tegen die zelf schilderijen met zand vanuit de rivier maakte. Het klinkt misschien lelijk maar ze waren er zo mooi dat we er spontaan één hebben gekocht. En ja, hier zullen we dus nog wel een jaar mee rond moeten wandelen haha (ook heb ik achteraf geen idee hoe ik ooit een blauw met wit geschildere olifant in mijn interieur ga verwerken.. nouja misschien leuk voor een exotisch toilet ofzo). Gelukkig was het schilderij gemaakt op een speciaal katoen wat je gewoon in elkaar kon proppen en daarna kon strijken waarna alles nog steeds intact was (tot nu toe gaat het nog goed dus het was geen leugen haha). En ja, zijn verhaal was ook mooi dat hij uit een vissers dorpje kwam en altijd bij zijn oom in de leer was geweest en nu hiervoor ook naar school ging en omdat school erg duur is voor zijn ouders dat hij in de vakantie deze schilderijen probeerde te verkopen. Nou daar ga je al; een lief verhaal (en ja ik ga er vanuit dat het echt waar is, anders is het niet leuk) en een mooi schilderij, dan gebeurd dat dus haha.

Onze nieuwe aanwinst

Ook beklommen we een afgelegen pagoda zodat we een mooi uitzicht hadden. Doordat veel pagoda’s een soort van een trap aan de zijkant hebben en omdat ze nog niet allemaal door de overheid zijn afgesloten was dit geen probleem, al moest je soms wel je knie in je nek duwen om omhoog te klimmen, maar dat was het waard! De rest van de middag genoten van het mooie uitzicht op onze e-bikes en bezochten we veel prachtige pagoda’s. Ons hotel bleek heerlijk eten te hebben dus verwenden we onszelf met biefstuk, heerlijk!

Het beklimmen van de pagoda!

Na een betere nachtrust sprongen we ook de volgende dag weer op onze e-bikes en crosten we door het stof naar de meest prachtige en grote pagoda’s. Omdat we geen idee hadden waar we waren besloten we naar een resort te rijden om te lunchen. We dachten dat we gewoon op de weg naar het resort zaten maar al snel bleek dat dit de oprijlaan was, luxe dus! Eenmaal aangekomen kwamen we bij het meest prachtige en luxe resort ooit aan met een enorm zwembad, een mooi terras en uitzicht op het water! Dat we een beetje moesten huilen van de prijzen maakte hierdoor niet meer uit! Na een lekkere pizza en smoothies gingen we terug naar ons hotel om nog even te genieten van het fijne zwembad om vervolgens de zonsondergang op blijkbaar de allerdrukste tempel te bekijken! Aangekomen bij de tempel waren er bussen vol met toeristen aanwezig met het zelfde plan als ons (serieus, waar kwamen deze mensen vandaan?! tot nu toe waren we drie chinezen tegen gekomen). We konden nog net een plekje vinden (of eigenlijk Guido, die vervolgens zijn plek geen één seconde aan mij afstond maar dat terzijde haha) en hadden een mooie, romantische zonsondergang met nog 300 mensen haha, beetje jammer. Gelukkig waren we in de middag ook al op deze tempel geweest met nog maar één andere man en was het uitzicht wel spectaculair! De volgende dagen lagen we vooral lekker bij het zwembad waar ook nog wat andere gezellige Nederlanders waren. Omdat zonsopgang nog mooier zou moeten zijn besloten we nog één laatste keer een e-bike te huren en erop uit te gaan. Dus daar stonden we om half 5 met ons goede gedrag. De zonsopgang was gelukkig iets rustiger en omdat we zo vroeg waren hadden we een prachtige plek!

Zonsopgang in Bagan!

Ondanks dat we Bagan nog lang niet zat waren, als dat überhaupt al kan, besloten we dat het tijd werd voor een nieuwe plek, Mandalay! Hierover in de volgende blog meer, maar nu eerst nog wat meer foto’s van Bagan!

Onze veel te dure smoothies met een prachtig uitzicht

Tags Azië, backpack, backpackers, Bagan, buddha, Burma, magisch, Myanmar, pagoda, reizen, summer, tempels, travel, uitzicht, Wereldreis