Tag: waterval

Er is er één jarig, HOERA, HOERA! Dat ben ik!!- Jarig in Australië!

Post author By Lotte Snip
Post date February 24, 2017
4 Comments on Er is er één jarig, HOERA, HOERA! Dat ben ik!!- Jarig in Australië!

Na een jaar gewacht te hebben, was het eindelijk weer zo ver. Een dag waar je mij maanden van te voren al blij mee kan maken! Namelijk, mijn verjaardag! Alleen dit jaar was ik jarig in Australië! Wie had dat gedacht een jaar geleden, dat ik hier mijn verjaardag zou vieren!

Het is bijna zo ver!- Jarig in Australië

Uiteraard zat ik ook dit jaar weer naar mijn verjaardag uit te kijken! Iedereen die mij ook maar een beetje kent, weet dat ik zo iemand ben die aan iedereen, weken van te voren, laat weten dat mijn verjaardag er aan zit te komen. Ik bedoel, het is een zeer belangrijke dag?! Haha! Dit jaar zou het alleen even anders verlopen, namelijk zonder mijn lieve ouders, familie en vrienden en niet in de koude januari maand in Nederland maar jarig in Australië! Uiteraard vond ik het geen probleem om dat koude gedeelte in te ruilen, maar de rest wil je natuurlijk het liefst wel op je verjaardag aanwezig hebben!

Gelukkig heb ik Guido aan mijn zijde en gingen we er ook dit jaar er een top verjaardag van maken! Uiteraard niet voordat Guido mij voor 1,5 week voor de gek had gehouden, dat hij de belangrijkste dag van het jaar moest werken. (ja, ik overdrijf soms graag haha) Dit vond ik uiteraard niet het beste idee (zacht uitgedrukt haha) als verjaardag liefhebster nummer één. Waardoor ik misschien 1/2 keer, (misschien iets meer) voorzichtig heb gevraagd waarom Guido ging werken op deze belangrijke dag (misschien iets dramatischer). Ik bedoel, HALLO IK BEN JARIG? (iedereen denkt nu vast dat ik gek ben, haha. Al denk ik niet of dit gaat helpen, maar ik nam ook altijd vrij van school, werk of wat voor verplichting er die dag ook maar was. En ik weet dat je geen vrij van school kan nemen, maar je moet soms uitzondering maken.) Mijn iet wat irritante gedrag zorgde er uiteraard voor dat ik handmatig de verassing verpeste, want Guido was wel vrij- oeps…

CADEAUTJES

Ook als backpacker aan de andere kant van de wereld en jarig in Australië, hoefde ik mijn verjaardag niet zonder cadeautjes te vieren! Van mijn lieve ouders mocht ik een leuk cadeau uitzoeken, wat uiteraard niet erg lastig voor mij was. Het zijn inderdaad, hele handige en comfortabele bergschoenen in een camouflage kleur geworden, die ik de hele reis goed kan gebruiken. GRAPJE. Ik ben uiteraard nog steeds mezelf, en houdt niet van handige/praktische cadeau’s, haha. Ik koos dan ook voor een prachtig lichtblauw tasje van Micheal Kors ,waar ik zeker mee kan reizen. Dit aangezien ik het nu met een minder mooi exemplaar van de Mango doe, die minder handig is en het al die tijd heeft overleefd. (en dat is hoe je cadeau’s rechtvaardigt, haha) Verder kreeg ik van mijn ouders zelfs nog een hele doos met cadeau’s toegestuurd! Inmiddels is het zo goed als op, maar de inhoud was top! We kregen een enorme hoeveelheid aan lekker eten en het aller belangrijkste: een feesthoed en een slinger! Deze laatste mocht van Guido één dag blijven hangen. Dit vanwege de kerstboom die nog altijd onze kamer gezellig verlicht. Maar goed, één dag kan altijd iets uitgerekt worden natuurlijk.

Guido overtrof zichzelf weer eens met verassingen en cadeau’s! Hij stond namelijk al om 8 uur aangekleed naast ons bed. (als je Guido kent, weet je dat dit echt een prestatie is aangezien hij noooooit wakker kan worden, haha) Hij ging even sporten… Ja in een spijker, korte broek inderdaad. Nou, veel plezier daar mee en tot zo haha! Volgens traditie kwam Guido terug met een overheerlijke taart! (traditie die ik al jaren bij mijn ouders uitvoer, ontbijten met taart!) Helaas hebben ze hier geen Hema met mijn favoriete slagroomtaart, maar deze chocolade taart deed er zeker niet voor onder! Vooral niet toen ik Guido iet wat sip aankwam. Hij had namelijk de taart laten vallen waardoor mijn taart geen slagroom meer had, maar de rest van het winkelcentrum wel, haha! Guido plante er een waxine lichtje boven op en de traditie was in backpacker stijl meer dan geslaagd, haha! Hier bleef het zelfs niet bij en mocht ik een super mooie ring uitpakken, gaan we binnenkort naar een eiland waar we al een poosje graag naar toe willen en kreeg ik de lekkerste bad spullen ooit!

Kaartjes en nog meer verassingen!

Aangezien de post hier in ons gebouw niet altijd goed geregeld is, kwamen sommige cadeautjes en kaartjes wat later aan dan gepland, maaar… Wat een hoop fantastische lieve kaartjes heb ik gekregen!! Mede door het super lieve berichtje dat mijn moeder plaatste op Facebook, (dankjewel allerliefste mama!!) of mensen die het leuk vonden een kaartje naar mijn Australische adres wilden sturen. Zo kreeg ik zomaar een hele hoop kaartjes uit Nederland met de meest lieve berichtjes!! ZO LIEF!!! Ook mijn lieve vriendinnen gingen er helemaal voor! Zo kreeg ik het meest mooie en gepersonaliseerde kaartje van Sylvana! Waarbij hij niet alleen volledig volstond met foto’s van ons, maar het kaartje ook nog eens een liedje met mijn naam zong! WAT, ik wist niet eens dat dat bestond, zoooo leuk en lief! Van Iris, Nienke, Esther en Lisa kreeg ik meest prachtige doos ooit in de post vol geplakt met foto’s van onvergetelijke dagen/ avonden. Maar ook Facetime sessies, waar ik zie dat ik het niet beste uit de verf kom, haha. Verder waren er nog veeeeel meer lieve cadeau’s en verassingen, maar dan zijn we morgen nog bezig haha! Iedereen heeeeel erg bedankt!! Ik voelde me heel jarig in Australië!

Op naar Mount Tamborine!

Na een overheerlijk ontbijtje buiten de deur, ging onze dag beginnen! We besloten naar Mount Tamborine te vertrekken om daar de prachtige omgeving te verkennen! Inmiddels hebben we de meeste nationale parken in de omgeving gezien, maar gelukkig nog niet allemaal! De rit naar Mount Tamborine was fantastisch! Ook hier zagen we weer de meest prachtige uitzichten, riviertjes en reden we door de bergen. Wat wil een mens nog meer! Na een heerlijke rit, kwamen we aan bij onze eerste stop. De Curtis waterval! We moesten een klein stukje lopen, maar dan heb je ook zeker wat. We kwamen aan bij de mooie waterval waaronder zich een bad van helder blauw water bevond. Natuurlijk had ik ook hiernaar toe mijn feesthoedje meegesleept en dus ging ik voor een aantal iet wat verbaasde toeristen met mijn prachtige hoed op de foto, haha!

Ondanks dat er de hele dag regen was voorspelt, was het prachtig mooi weer en lekker heet. Daarom besloten we ook naar de natuurlijke zwembaden in het nationale park te vertrekken! Hoewel het een redelijk groot gebied is, was het een kort ritje waarna we aankwamen. Ook deze keer moest uiteraard weer een stukje gelopen worden, maar wel met een prachtig uitzicht over de bossen en de natuurlijke baden die gevormd worden door een waterval die vanuit de bergen komt. We bleken niet de enige te zijn die van deze plek hadden gehoord en dus zaten er gezellig wat mensen te genieten van het weer, koude water en de mooie omgeving. Het water was ijs en ijskoud, maar lekker om met je benen in te zitten. Vooral na dat ik een stuk of drie mensen niet al te charmant onderuit had zien gaan op de glibberige rotsen, haha. (wees niet bang, niemand had pijn behalve in hun ziel misschien haha)

Na een lekkere lunch, vervolgen we onze trip richting huis. Niet dat dit een straf is, want onderweg komen we een prachtig uitzicht over de vallei tegen. Wie had dat gedacht dat wij ooit van die natuurliefhebbers zouden worden haha. Nog even en ik loop alleen nog maar met een tent op mijn rug, afritsbroeken en teva’s. Grapje, dat gaat nooooit gebeuren. We genieten van het prachtige uitzicht over de vallei waarna we na een mooie rit weer thuis aankomen.

Wat een fantastische dag!

Gelukkig is de dag nog niet voorbij, (ik bedoel je verjaardag kan nooit lang genoeg duren) en dus gaan we uiteraard ook lekker uiteten. Omdat ik nog altijd zoooo gek op sushi ben, besluiten we naar ons favoriete restaurant te gaan. En ja, met feesthoed uiteraard haha! En ook deze keer smaakt het eten uiteraard weer heerlijk! Natuurlijk kunnen we mijn verjaardag niet afsluiten zonder de nodige drankjes. Aangezien er een nieuwe rooftop bar in Surfers is geopend, besluiten we daar heen te gaan. Deze is inderdaad net zo Instagram waardig als de foto’s doen geloven met overheerlijke cocktails. De perfecte afsluiten voor mijzelf, mijn feesthoedje en mijn verjaardag!

PS: de slinger is net weg gehaald door Guido, snik, snik. Maar niet getreurd de kerstboom is nog altijd aanwezig! En uiteraard hieronder nog meer foto’s van deze leuke dag!

Tags Australië, backpacken, cocktails, feest, feesthoed, feestlijk, hiken, hoed, jarig, natuur, reizen, uitzicht, vieren, wandelen, water, waterval, Wereldreis, zomer, zwembad

AZIË Uncategorized VIETNAM

Motorreis door Vietnam: Deel twee!

Post author By Lotte Snip
Post date June 12, 2016
6 Comments on Motorreis door Vietnam: Deel twee!

Na het prachtige Dalat, besloten we onze motorreis door Vietnam te vervolgen. Deze keer zouden we rijden naar het strand, namelijk Nha Trang!

Motorreis door Vietnam- Uitzichten die je nooit meer vergeet!

Al snel bleek dat de route van Tigit er niet om loog, dit was de mooiste route tot nu toe! Ook nu reden we weer door de bergen, maar deze keer was het uitzicht nog mooier. We besloten wat meer te stoppen en te genieten van het fantastische uitzicht. Zo stopten we bij een uitzicht over een prachtig groen bos en vele bergen, wat wil je nog meer! Afgezien van een enkel voertuig wat zo nu en dan voorbij reed, was het er super stil en sereen, zo gaaf! Hoe verder we reden, hoe mooier het werd. Zo reden we hoog door de bergen waar alleen al het uitzicht adembenemend mooi was, maar er ook nog eens watervallen uit de rotsen kwamen!

Schuilen in een waterval? Check!

We besloten te stoppen en te genieten van de waterval die naast ons meters naar beneden kletterde (en nee, erg dichtbij de rand durfde ik niet te staan na naar beneden gekeken te hebben haha). We bewonderden het uitzicht toen Erick opeens op sprong en zei: Het gaat regenen! Serieus, het is veel te stil! Wij lachten (sorry) want het was nog prachtig weer en niks aan de hand. Onze lach was nog niet voorbij of het begon enorm te hozen! Lachend probeerden we onze (hele dunne) poncho’s aan te trekken, wat voor geen meter ging. Omdat het er niet goed uit zag, besloten we te schuilen in een tunnel waar ook de waterval door heen stroomde (beste idee van Guido ooit). Hier stonden we afgezien van onze voeten, aangezien de stroom steeds breder werd, droog met een fantastisch uitzicht op de vallei! Na een heftige bui, glibberde we weer naar boven waar ik het presteerde om uit glijden en daarbij zelfs een steen op mezelf te gooien (dit zijn niet mijn charmantste dagen haha). Eenmaal onderweg bleken we de bui te achtervolgen waardoor we meerdere malen door de regen reden, maar ach we waren het gewend! Aangezien we ook super honger hadden waren we blij dat we na de berg een restaurantje vonden. Ook hier barstte het weer los maar nu zaten we gelukkig droog!

Ho Chi Minh, eat your heart out!

Na een regenachtige reis kwamen we aan in Nha Trang, waar het wonder boven wonder droog was! (blijkbaar al een poosje, aangezien we als enige met wapperende capes rondreden) Als we dachten dat het verkeer in Ho Chi Minh chaotisch was, hadden we het mooi verkeerd! In Nha Trang had iedereen namelijk besloten ten alle tijde voorrang te krijgen, en dit af te dwingen door niet kijkend op een grote massa scooters in te rijden. Met handen voor mijn ogen (als je het negeert, bestaat het niet) reed Guido ons relatief soepel door de menigte. Uiteraard reden er wel even een fiets en een scooter voor onze neus tegen elkaar aan, maar hup op staan en door!

Omdat alle plekken tot nu toe rustig waren geweest, hadden we een geen hotel geboekt. Dit bleek toch niet zo’n goede keus aangezien het 1,5 uur duurde voordat we een hotel zonder gevangenis uitstraling en met balkon hadden gevonden. Gelukkig kwamen we net op tijd terug voordat Guido mij vermoorde omdat het zo lang duurde, en Kirsten omdat ik haar met een ongeduldige Guido had achtergelaten (voor jullie beeldvorming: Na 10 minuten vroeg Guido al waar we zolang bleven).Eenmaal aangekomen bij het hotel, verdween alles als sneeuw voor de zon. We hadden namelijk een fijn hotel in een gezellig straatje gevonden!

Bellen maar!

Na al het verre rijden, waren we wel toe aan goed eten. Daarom besloten we voor een Japans restaurant te kiezen. Binnen was het gezellig vol, dus we hadden er zin in! We werden naar boven geleid en daar werd onze plek aangewezen… een afgesloten kamer! Niet helemaal de bedoeling maar goed, waarom niet! De kamer had plek voor acht personen waarbij er een grote tafel stond met aan weerszijden twee banken met daarop losse zittingen. Net alsof je in Japan op de grond zou zitten maar dan voor Westerlingen met lange benen, haha. Kirsten en Erick zijn grote sushi liefhebbers maar wij besloten als carnivoren heel veel vlees te bestellen (wees niet bang ook wij hebben elk één sushi gehad). Uiteraard ging ook dit net even iets anders. We moesten namelijk op een bel drukken waarna onze lieftallige serveerster er binnen één seconde was (wij verdachten haar er van gelijk achter onze deur te zitten, haha). Ook deze keer mochten we, na dat het vlees gebracht was, zelf bbqen! (deze keer heb ik alles netjes op de bqq gelaten! Pluspuntjes voor mij).

De volgende dag was het prachtig mooi weer en dus besloten Guido en ik lekker te genieten van het strand (nou ja, vooral ik aangezien het na 1,5 uur wel weer had gezien). De bedjes kostte helemaal niks dus ik vermaakte mij prima om mijn luxe bedje! Toen het rond het middag uur bewolkt werd (lees: zwart boven het strand) besloot ik maar terug te gaan waarna we een rondje door de stad liepen. Het centrum, wat vrij klein bleek te zijn, had vele restaurantjes en winkeltjes. En zoals we al hadden gelezen, was echt bijna alles aangeduid het in Russisch (dit is de favoriete badplaats van vele Russen). Maar hier hield het niet op, ook veel Vietnamezen bleken de taal te spreken, Engels daarentegen was een iets ander verhaal haha!

Strand en luxe, ik blijf hier (verplicht) nog even!

Nha Trang bleek al snel een gezellige badplaats te zijn die niet veel meer dan dat te bieden had. Daarom besloten we de volgende dag de nachttrein te boeken voor de dag erop. Super goed idee… behalve dat deze helemaal vol zat! Nou ja, extra dagje strand dan maar! De volgende dagen brachten we dan ook voornamelijk door met spelletjes spelen, drankjes drinken en lekker eten! En omdat het er toch allemaal super goedkoop is, liet ik ook nog even voor €4,50 een manicure en pedicure doen, luxe!

Onze motorreis door Vietnam inclusief nachttrein!

De laatste dag in Nha Trang namen we s’avond de nachttrein, maar nog veel belangrijker… Kirsten was jarig! Dat moest uiteraard gevierd worden met taartjes, die we dan ook gezellig s’ochtends aten! Voorbereid met veel eten en drinken pakten we een taxi naar het station. Onze motoren hadden we die ochtend al gebracht (nou ja, Guido en Erick terwijl Kirsten en ik lekker konden chillen) dus daar hoefden we niet meer om te denken! Na veel onduidelijkheid waarbij wij blijkbaar door een gesloten doorgang waren gelopen, bereikten we het perron (waar dan ook nog niemand was aangezien we hier nog niet hoorden te zijn). De trein arriveerde gewoon zo goed als op tijd (totaal niet verwacht) waarna we onze fijne privé coupe vonden! We hadden twee stapelbedden en een tafeltje dus helemaal goed. Onderweg deden we spelletjes en genoten van onze hapjes en drankjes. Toen we besloten te gaan slapen moest ik doen wat ik de hele avond al had uitgesteld, namelijk plassen…. (als dat in de Nederlandse trein al goor is, kon ik mij wel voorstellen hoe dat hier zou zijn). Na over een aantal mensen heen te zijn gestapt (die serieus met hun been omhoog tegen de deur aanlagen waar wij door heen moesten, haha) bereikten we het toilet.. Deze was uiteraard zeiknat en super klein. Hierdoor was het gewoon niet mogelijk om niet met je benen het één en ander aan te raken. (+ je schommelt ook nog waardoor je je kunt voorstellen wat er gebeurd,ik huil nog steeds) Na deze ervaring heb ik tot de volgende dag dan ook maar niet meer gedronken zodat dit niet nogmaals nodig zou zijn, haha. De nacht verliep verbazend goed waarbij Guido en ik heerlijk sliepen (wel als enige overigens). De volgende ochtend genoten van het mooie uitzicht waarna we al snel aankwamen. Lekker op naar ons fijne hotel en douchen! Natuurlijk ging het allemaal even iets minder snel omdat de desbetreffende meneer aan het ontbijten was, haha!

Mijn missie deel één

Eenmaal met de motoren weer aan onze zijde, vertrokken we volledig bezweet en vies naar Hoi An. Deze route was gelukkig vrij kort en we waren dan ook super blij toen we eenmaal in het gezellige Hoi An aankwamen. Na een goede wasbeurt, wat echt meer dan nodig was, trokken we de stad in. Ik had namelijk een missie! Op maat gemaakte kleding laten maken! Al snel vond ik een vrouwtje wat naar eigen zeggen alles voor een goede prijs kon laten maken. Ik liet een plaatje zien en nadat mijn maten waren opgemeten, kon het onderhandelen beginnen! Aangezien ik hier nu master in ben, liet ik de prijs van 800.000 naar 550.000 dong zakken, waardoor ik 10 euro bespaarde. Dit ging natuurlijk wel gepaard met veel gelach waarbij ze mij voor gek verklaarde, haha. De volgende dag zou het klaar zijn dus ik was benieuwd!

Kookcursus met oma!

De volgende dag had Erick voor Kirsten een kookcursus (My Grandma’s Home Cooking School) geregeld waar wij ook aan mee besloten te doen (met toestemming uiteraard). We werden door twee locals opgehaald. waarna we met een bootje naar het eiland gingen. Hier stond ons de meest fantastische kookcursus te wachten (ja mam, ik leer het wel ooit!). Onze lerares had al haar kookkunsten van haar oude oma geleerd die ons ook nog even kwam begroeten! (ik heb oma ook maar gelijk geadopteerd). Na een ontmoeting met de lokale fruit verkoopster, (een hele oude vrouw die elke dag naar een ander eiland peddelt om daar haar fruit in te kopen, waarna het hele dorp het bij haar koopt) begon de kookcursus. Al snel bleek dat onze lerares niet zo onder de indruk van mijn kookkunsten was. Dit was wel duidelijk aangezien ze het mij het meeste hielp en soms maar gewoon gedeeltelijk overnam. Ik had het vermoeden dat ze het een beetje had opgegeven. Het resultaat was daarentegen (met hulp, oké) echt zo lekker! We maakten verse loempia’s met zelf gemarineerd vlees, papaja salade, nog meer verse loempia’s maar nu met een rijstcracker en vlees en een garnaal. en als laatste een stoofpotje met kip. Het was zoveel dat we lang niet alles op kregen, maar wat was het lekker! Naast dit alles, kregen we ook nog klaar gemaakt eten (we ontploften al bijna!). Alles was super lekker afgezien van het zwarte, stroperige sesam toetje. Hoe lief ik ze ook vond, dit kreeg ik gewoon niet weg, haha.

Missie voltooid!

Na de kookcursus was het moment aangebroken! Mijn kleding was klaar en dus rende ik nog net niet naar het winkeltje toe. Eenmaal aangekomen was het toch net even iets anders dan ik had verwacht maar gelukkig, na wat aanpassingen als nog mooi! Wel besloot ik dat één kledingstuk voldoende was. Tenminste. om op maat te laten maken. Winkelen had ik uiteraard niet opgegeven en met een hele lieve donatie van mijn lieve vriendinnetje Lisa, ging ik op pad! Guido was afgehaakt en dus struinde ik de hele stad af. Na vele pas sessies, waarbij de verkoopsters bij elke stap van het verlaten van de winkel de prijs halveerden, maakte ik mijn keuze. Ik ging voor een lange jurk met dunne touwtjes op de rug en een fijne korte jumpsuit! (dit alles voor maar €15). S’avond liepen we over de gezellige markt vol met lampionnetjes. Hier liet ik een kaarsje te water (de grachten lagen vol met brandende kaarsjes) scoorde ik nog twee mooie kettingen (notitie voor mezelf: je hebt genoeg gekocht nu!)

Mr. Phong, geschiedenis les in onverstaanbaar Engels!

Tijdens onze laatste dag in Hoi An besloten we een tour met een lokale man van een jaartje of zestig te doen, mr. Phong. We vertrokken op de scooter naar zijn dorp waar we een hele uitgebreide (en vrij onverstaanbare) uitleg over de geschiedenis in Vietnam kregen. Mr. Phong bleek echt de meest grappig uitspraak uit te hebben waardoor we een groot gedeelte van de dag in een deuk lagen (zo krijsde hij hoog als hij overgroot vader wilde zeggen, waarom weten we nog niet haha. Daarnaast maakte hij zijn eigen woorden). Na deze geschiedenis les kregen we een tour door zijn stad en over de markt. Bij dit laatste viel er een gedeelte van een dood dier op Guido zijn voet (heel leuk). Volledig bezweet keerden we terug voor een heerlijke lunch klaar gemaakt door mr. Phong zijn lieve vrouw! (ze omhelsde ons nog net niet bij binnenkomst) We kregen ieder zoveel eten dat we het geen van allen op kregen. Dit was trouwens ook totaal niet de bedoeling want zodra iets op was, werd er snel naar de keuken gerend voor meer. Dit leerden we dan ook snel af, haha. Het gevolg hiervan was ook dat we ieder 1,5 liter water hadden gedronken omdat elke slok werd aangevuld met een nieuwe.

Op naar Danang!

Na deze tour vertrokken we terug naar ons hotel. Hier pakten we onze spullen en vervolgde onze motorreis door Vietnam naar Danang! In deze stad moesten we volgens het motor bedrijf een een gratis check doen voor onze motor, maar uiteraard was alles dicht (zoveel feestdagen als ze hier hebben, dat wil ik ook!). Gelukkig stond ons een lekkere maaltijd te wachten, we gingen namelijk tapas eten! Dit bleek echt een top idee want alles was zo lekker! Eindelijk weer Aioli! (la cubinata,ik mis je)

Na een goede nachtrust stapten we de volgende dag op de motor voor één van de mooiste trips tijdens deze reis! We zouden namelijk een groot gedeelte van de route langs de kust rijden! Over onze trip naar Hué lees je de volgende keer meer! Maar eerst nog wat foto’s!

Tags Azië, backpack, danang, grachten, hoian, kleding, kleermaker, motor, nhatrang, regen, reizen, strand, travel, trip. rijden, vietnam, waterval, Wereldreis, zon

AZIË VIETNAM

Motorreis door Vietnam: Deel één!

Post author By Lotte Snip
Post date June 7, 2016
18 Comments on Motorreis door Vietnam: Deel één!

We zijn officieel begonnen! Na onze leuke tijd in Ho Chi Minh, hebben we op 31 mei onze motoren opgehaald en is onze motorreis door Vietnam van start gegaan!

Motorreis door Vietnam- Ho Chi Minh, waarom heb je zoveel motoren?

Uiteraard hadden we super veel zin om te beginnen, maar spannend was het wel om in deze mega stad van start te gaan. Hier telt het aantal inwoners namelijk 7,5 miljoen, waarbij er in totaal 7,4 miljoen motoren zijn. Oftewel, grote chaos! Gelukkig ging iemand van Tigit motorbikes een stukje met ons mee. Hij zorgde ervoor dat wij heelhuids het centrum verlieten, wat een service. De chaos op de weg was net zo erg als verwacht, wat was ik blij dat ik niet reed! Gelukkig bleek iedereen op de één of andere manier om elkaar heen te manoeuvreren en elkaar goed in de gaten te houden. Guido bleek voldoende zelfvertrouwen te hebben en zo zoefden we zonder problemen tussen al het andere verkeer door, mijn held. (toegegeven ik heb heel veel schreeuwende aanwijzingen gegeven zoals: pas op een bus, gat, motor!! Remmen en vooral niet inhalen!! Deze waren overigens totaal niet nodig maar zo voelde het op dat moment wel, haha En ja, ik mag nog steeds achterop…)

Op naar Bao Loc!

Eenmaal onderweg, kwamen we er al snel achter dat we toch niet op de meest handige manier hadden ingepakt. Zo zat de backpack op de buddy waardoor deze er zijn geheel af moest met tanken, maar waren we ook even vergeten dat we midden in het regenseizoen rijden.. Toen het toch echt dreigde los te barsten, zat er niks anders op dan te stoppen. De day- backpacks stopten we in de regenhoezen en hesen onszelf in de meest on charmante en lompe poncho’s. (even voor jullie beeldvorming: de poncho’s zijn super lang waarbij alle Aziaten de achterkant hiervan over de persoon achterop draperen. Super handig aangezien je dan dus niks meer ziet, deze poncho’s zijn namelijk niet doorzichtig, haha. Dit ging mij net even iets te ver dus ook ik trok mijn paarse gewaad aan.) Avontuur noemen we dat maar haha! Onderweg zagen we al snel waarom we voor een motorreis door Vietnam hadden gekozen! Om ons heen verschenen, rivieren met dorpjes daarop gebouwd, maar ook enorme stenen die vanuit het niets verschenen! Al snel merkten we dat ons lichaam nog wat moest wennen aan deze manier van reizen. Na een aantal uur hadden we zoveel last van onze kont dat geen enkele positie nog comfortabel was! Gelukkig waren er vele weg restaurantjes waar wij dan ook dankbaar gebruik van maakten! Na acht uurtjes rijden kwamen we aan in Bao loc, halleluja! Wat waren wij blij om in te checken in het fijne hotel dat we hadden gevonden! Aangezien we allemaal kapot waren van het rijden (je zal wel denken, Lotte je zit toch gewoon achterop en doet niks? Op zich waar, behalve dat ik nogal de drang voel om alles op zo’n 300 meter afstand op te noemen, gewoon voor de zekerheid…) gingen we snel wat eten waarna iedereen gelijk zijn bed in dook!

Da Lat, hier komen we!

Na een goede nachtrust waarbij we wakker werden met het meest prachtige uitzicht (de ochtendzon die scheen op de wolken die in bergen hingen) vonden we dat het tijd was voor een goed ontbijt! De vorige avond hadden we een paar leuke cafeetjes ontdekt waar we besloten te ontbijten. Uiteraard, stond dit niet op de kaart maar ach, dan bel je toch gewoon iemand? Er is altijd wel een neef/oom/zus die tijd heeft om ergens broodjes te scoren/smeren, haha! En zo, kregen wij een broodje met Ei en wat zure groenten (mochten wel thuis zijn gebleven van mij).

Hierna stapten we weer op de scooter voor een wat korte rit, namelijk vijf uurtjes! Deze keer besloten we iets warmere kleding aan te trekken aangezien het in de bergen op de scooter gewoon koud was! Zo gek na alle hitte die we hebben meegemaakt! Dit keer aangekleed in een lange broek, long sleeve en vest ging ik er tegen aan! Onderweg zagen we de meest prachtige uitzichten vanaf de bergen. We stopten dan ook regelmatig om wat mooie foto’s te schieten en te genieten van het fantastische uitzicht! Guido kreeg het schakelen gelukkig steeds beter onder de knie waardoor ook de kopstoten deze reis wat afnamen (grapje Guido, haha)! Naast de mooie uitzichten zagen we een enorme stuwdam en een prachtig meer! En nog veel beter… ik maakte een nieuwe beste vriend! Namelijk een hele lieve (en vieze) puppy waar ik uiteraard geen afscheid van kon nemen! (ook deze is onderweg naar Nederland)

Sorry meneer politie agent!

Ondanks dat de eigenaresse van Tigit ons duidelijk had verteld dat we niet op de ‘oranje’ wegen op Google maps mochten komen, presteerden we dit uiteraard wel… (niet onze schuld vind ik) Dit doordat ze in Vietnam niet van logica houden, haha. Zo reden we op een een weg voor motoren, die vanuit het niets opeens stopte en overging in een grind weg. Omdat tegen het verkeer in rijden ons ook niet zo’n verstandige oplossing leek, besloten we het grind pad te volgen. Deze kwam opeens uit op de snelweg die we eerder probeerde te vermijden. Nou ja, het was meant to be besloten we maar. Daarnaast was deze weg super goed en ook nog eens rustig. Na een paar minuten kwamen we een tegenligger tegen die zwaaide met zijn armen en ook iemand langs de kant van de weg zwaaide naar ons. Vriendelijke mensen misschien? Nou ja, op zich wel haha. Helaas bleek dat ze toch geen vrienden wilden worden maar duidelijk probeerden te maken dat we politie zouden gaan tegenkomen, oeps.

Helaas bleek na een paar meter bleek dat deze mensen ons toch echt duidelijk wilden maken dat we politie zouden gaan tegenkomen, oeps! Al snel zagen we een politie agent die ons halt riep. Uiteraard zetten wij keurig onze motor aan de kant van de weg waarbij we vlug de sleutel uit het slot haalden (we waren gewaarschuwd dat ze deze afpakken zodat een eventuele boete wordt betaald.) Vervolgens deden we onze zonnebril af, en toen gebeurde het! De beste meneer zag dat we westers waren en liet ons zonder ook maar één woord, met een armgebaar verder gaan! Halleluja! (we hadden al vernomen dat bijna niemand Engels spreekt en zo wel, je altijd moet doen alsof je gek. Hierdoor weten ze niet wat ze moeten doen en hoef je niks te betalen. Deze tactiek ga ik zeker in Nederland ook uitvoeren). Daar gingen we, verder op de snelweg! Na een volgende weg vol gaten, file en nog meer gaten kwamen we aan in Da Lat! Hier vonden we super luxe hotel voor nog geen 13 euro! Onze kamer had een zithoek met nep open haard, fijne badkamer, heerlijke bedden en balkon aangrenzend aan het balkon van Erick en Kirsten! Omdat we allemaal super gaar waren besloten we s’avonds lekker op ons fijne balkon te genieten onder het genot van wat drankjes en lekkere dingen. Na wat spelletjes, hadden we echt geen zin meer om uit eten te gaan en dus besloten we pizza te bestellen. Guido had pech, hij had verloren met het laatste spelletje en moest dus de pizza telefonisch bestellen (een hele opgave aangezien de helft van de mensen alleen, heel slecht of geen Engels spreekt) Na alles te hebben gespeld (waarbij Guido de H aanduide met Hungry) was onze pizza er snel, haha!

De mooiste watervallen tot nu toe!

De volgende dag spraken we af met Alexis en Paulien ( de fransozen) om de watervallen in de omgeving te bezoeken. Na een prima ontbijtje, (in begrepen in ons hotel) stapten we op de motor voor ons volgende avontuur! Na een rit van een uurtje kwamen we aan bij de olifanten waterval. Deze waterval was immens, zo groot! Uiteraard was het niet zo dat je gemakkelijk naar beneden kon wandelen, nee er moest geklauterd worden!(de één iets charmanter als de ander, zal wel niet nodig zijn om uit te leggen in welke categorie ik viel)We grepen ons vast aan de relingen, glibberden naar beneden en sprongen weer omhoog( nou ja, sprongen.. ik kroop grote gedeelten, waardoor ik er uit zag als het grote blubber monster, maar dat terzijde) Eenmaal beneden aangekomen hadden we een fantastisch uitzicht op de grootste waterval die ik ooit had gezien! Helaas moest er ook weer terug geklauterd worden waarbij ik uiteraard midden in een enorme plas ging zitten tijdens één van mijn niet zo charmante manoeuvres!

De volgende waterval die gepland stond was de Pongour waterval, dus daar gingen we! We bleken een iet wat toeristische route te hebben gekozen vol hobbels en grote koeien die we moesten omzeilen. Deze waterval bleek iets wandelvriendelijker, en na 5 minuten wandelen stonden we onderaan nog een prachtigere waterval. Ook deze was enorm, maar nu veel subtieler! Aangezien de lucht al snel donker werd (stom regenseizoen, dit stond niet op het internet) gingen we snel wat eten. Omdat we nog wat tijd over hadden leek het ons leuk om de kabelbaan te bezoeken en dus stapten we weer op onze vriend. Al snel kwam het water met bakken uit de hemel en kon geen poncho ons meer redden. We waren tot op het bot verkleumd en besloten maar naar het winkelcentrum te gaan, opzoek naar goede regenkleding. Dit was er uiteraard niet maar gelukkig wel warme patat, kipnuggets en kaassticks haha. Na deze maaltijd dropen we af richting onze fijne hotelkamer met hete douche!

Voor nu was dit het eerste gedeelte van onze motorreis door Vietnam, maar uiteraard komt er nog veel meer! Zo bezoeken we Nha Trang (het vakantieoord van de Russen) en nemen we de nachttrein! Benieuwd naar het vervolg van onze motorreis door Vietnam? Blijf onze blog dan goed in de gaten houden want er volgt snel meer!

Hieronder nog meer foto’s van onze mooie motorreis door Vietnam!