Tag: Wereldreis

Vang Vieng: Tuben en de goedkoopste luchtballonvaart ter wereld!

Post author By Lotte Snip
Post date November 12, 2017
No Comments on Vang Vieng: Tuben en de goedkoopste luchtballonvaart ter wereld!

Na een heerlijke tijd in Luang Prabang zit het er weer op en vertrekken we naar Vang Vieng! De plek die bekend staat om het tuben en dan niet zodat je rustig kunt genieten van omgeving.. Benieuwd wat we hier allemaal beleven? Lees dan snel verder!

Op naar Vang Vieng!

We besluiten zelf nog één nachtje bij te boeken in het luxe hotel in Luang Prabang waarna we weer moeten geloven aan de minibus die ons breng naar Vang Vieng. Een vier uur durende rit die ons door prachtige landschappen brengt in een niet al te oncomfortabele rit! Online hebben we een goedkope accommodatie gevonden die goede recensies krijgt en binnen blijkt het te zijn zoals op de foto’s, heel basic. Er is een bed en een douche, maar je betaald ook zes euro dus wij vinden het prima! Aangezien de kamer niet echt uitnodigt om langer dan 5 minuten te binnen te blijven, dumpen we onze spullen en gaan we met backpackers die we in het busje hebben ontmoet wat drinken. Hier blijkt Vang Vieng perfect voor want de barren bieden het meest geweldige uitzicht over de rivier en het karst gebergte, geweldig! Na de nodige drankjes besluiten we de volgende dag gelijk met z’n allen te doen daar waar Vang Vieng bekend/berucht om staat, namelijk het tuben!

TUBEN!

Na een goed ontbijt achter onze kiezen te hebben zijn we er de volgende ochtend klaar voor, we gaan tuben! We huren een band, stappen in de tuktuk en rijden naar de opstap plek! Het tuben gaat hierbij gedeeltelijk om leuk in een band zitten in een prachtige omgeving, maar voornamelijk om het stoppen bij alle barretjes. Hoewel er tegenwoordig nog maar vier barren zijn in vergelijking met de tientallen die er vroeger waren is het vele malen rustiger, maar word er nog steeds in grote mate gedronken (er zijn in 2011 erg veel doden gevallen waarna de overheid besloot om bijna alle barren te sluiten). Het is enorm heet en wij hebben er zin in!

Iedereen stapt in zijn band waarna ik gelijk de verkeerde kant op drijf en vast aan de waterkant kom te zitten terwijl de rest van de groep rustig het water overdrijft. Dit begint goed en er is nog niks gedronken, haha. Eenmaal losgekomen van de kant kom ik aan bij de eerste bar waarna er een lege fles aan een touw naar mij toe gegooid word zodat ik uit de stroming getrokken kan worden. Zo, aangekomen bij de eerste bar! Laat de drankjes maar komen naar al deze moeite! De alcohol is spot goedkoop en zodra ik het proef weet ik waarom, volgens mij hebben ze dit zelf gebrouwen, haha. Hoe later het wordt, hoe drukker de bar. Ondanks dat volgens deze bar de volgende bar nog gesloten is besluiten we na een paar uur met de halve bar naar de volgende bar te tuben. Een perfect idee blijkt al snel wat deze bar is nog gezelliger en heeft een dansvloer/basketbal plein. Alle foute muziek klassiekers komen voorbij en de hele bar staat op het basketbal plein de Macarena te dansen terwijl het bar personeel de meest gore shotjes ter wereld uit deelt. (het soort waarvan er zes hersenendelen en een klein stukje lever afsterft, maar ja we zijn in Azië en het was gratis toch?!) De drank vloeit rijkelijk, behalve voor mij aangezien ik nog altijd op 1,2 liter zit (haaaat mijn leven, haha) en iedereen gaat los! Aangezien we nog maar de helft van de barren hebben gezien besluiten we verder te tuben waarbij het al schemerig begint te worden als we aankomen. Na een paar drankjes besluit iedereen dan ook maar de tocht af te maken richting de laatste bar. Al snel zitten we in het donker in onze band waarna we na een poosje lichten zien die naar ons seinen. Zou dat het einde zijn? Aangezien ik weet dat het einde in het centrum is en we hier toch zeker in the middle of nowhere zitten vermoed ik dat we niet verder mogen vanwege het donker. Al snel blijkt het een oplichtingstruc te zijn zodat ze ons een tuktuk kunnen verkopen en aangezien het hele naar de natuur kunnen kijken aspect verloren gaat in het donker en en we al een uurtje of 7 in de barretjes hangen vind ik het wel best en rijden we het laatste stukje naar het centrum.

De volgende dag is het weer niet al te best en komen we bij van de heftige dag in het water (nou ja voornamelijk aan de bar). Na wat hersteld te zijn gaan we op onderzoek uit! We hebben namelijk gehoord dat Vang Vieng niet alleen bekend staat om het Tuben. Nee, je kunt hier ook het goedkoopst ter wereld in een luchtballon! Daar moeten we uiteraard meer van weten. We doen wat onderzoek op het internet en vinden het beste toer bureau waar we inderdaad een mega goedkope luchtballonvaart boeken voor een luttele 75 euro, woehoee!!

Een uitzicht om nooit meer te vergeten!

Het gaat gebeuren! Braaf staan we 10 minuten voor de afgesproken vertrektijd aan de kant van de weg te wachten terwijl de hooibalen nog net niet aan ons voorbij waaien. Nee, in de stad van het tuben en dus veel alcohol is niemand te vinden om 6 uur. Aangezien tuktuk chauffeurs vaak een eigen plan trekken en daarbij dus gerust een kwartier eerder kunnen komen opdagen staan wij ook deze keer netjes op tijd te wachten wanneer onze chauffeur het blijkbaar over een andere boeg besluit te gooien… Een half uur na het afgesproken tijdstip is er namelijk nog steeds niemand terwijl wij in de verte wel allemaal luchtballonnen opstijgen.. Zijn ze ons nou vergeten?! Is dit de reden dat het de goedkoopste luchtballonvaart ter wereld is?

Met handen en voeten besluit ik aan de eigenaresse van het guesthouse uit te leggen wat er aan de hand is. Helaas is ze één van de weinige die ongeveer 3 woorden Engels spreekt maar aan de hand van het vroege tijdstip, kwaadaardige gewijs naar de luchtballonnen en het bonnetje in mijn hand snapt ze wat er aan de hand is. Ze is dan ook vast besloten het op te lossen en haar telefoon met snoer word er bij gehaald! Ze draait het telefoonnummer op herhaling net zolang tot onze verkoopster slaperig opneemt en de bestuurder op belt, die vervolgens 10 minuten later op de stoep staat! Halleluja, gaat het toch nog goed komen!

Snel rijden we naar het terrein waar net één ballon aan het dalen is. Deze ballon daalt mooi soepel op het grote parkeerterrein en word gevuld met een deel van onze tuktuk. Wij samen met een Frans gezin gaan naar een andere ballon die het voorzien heeft op een minder soepele landing. Deze piloot houd namelijk meer van wat avontuur en dus land hij in een tuin tussen twee elektriciteitskabels in. Ach ja, anders is je werk ook zo saai he, haha. Aangezien het huis achter een enorm hek staat en de ballon met een auto op de grond moet worden gehouden, tillen de werknemers het hek uit zijn voegen om vervolgens doodleuk de tuin in te rijden. Dat beloofd nog wat!

Zodra één van vorige gasten uit de ballon klimt, moet één van ons erin om de balans en de ballon aan de grond te houden en dan zijn we er klaar voor! De vlam word hard aangezet en het voelt alsof ik mijn wenkbrauwen na deze rit voor de rest van mijn leven mag gaan tekenen. Wat is het heet! We stijgen enorm snel op en hebben het meest prachtige uitzicht. Dit heb ik nog nooit eerder gezien! Vanuit het kleine bakje stijgen we boven de wolken uit, kijken we naar de toppen van de bergen, over de geweldige natuur en Vang Vieng! Wauw, wat is dit mooi en wat zitten we hoog! We vliegen 40 minuten waar bij we stijgen en dalen en steeds weer door de wolken heen gaan, over rivieren vliegen en het enorme gebied van boven af kunnen zien. Wat is dit gaaf! Uiteraard moeten ook wij weer dalen en dus maken we ons klaar voor de landing van onze avontuurlijke piloot. Ook deze keer heeft hij iets spectaculairs in petto waarbij we midden in een moerassig veld landen waarbij het riet net zo hoog komt als het mandje zelf. Al snel word er contact gelegd met de rest van de medewerkers die aan komen lopen en touwen aan het mandje knopen. Wat gaat er nu gebeuren? Hoeven we toch niet door dit veld te ploeteren? Nee, want we stijgen weer op! De jongens trekken de luchtballon al ploeterend door het hoge gras naar de weg waar we uiteindelijk opnieuw landen en de volgende lading mensen mag genieten van het uitzicht! Wat was dat gaaf!

Springen uit bomen in de Blue Lagoon!

De volgende dag besluiten we Vang Vieng nog wat verder te ontdekken en dus gaan we naar de Blue Lagoon. Aangezien we het liefste op de scooter de omgeving verkennen besluiten we een scooter te huren. Dit doen we overal in Azië dus dit moet in Laos ook gewoon te doen zijn toch? Nou mooi niet dus! Elk verhuurbedrijf die we vragen wil perse ons paspoort houden terwijl wij een eventuele kopie of borg willen achterlaten (wat normaal gesproken niet eens nodig is, soms hoeven ze geen eens een naam haha) Aangezien ons paspoort meer waard is dan die scooters, besluiten we maar voor plan b te gaan en dus met de tuktuk. Onderweg naar de Blue Lagoon zien we prachtige bergen en natuur. Ook leven de mensen hier een stuk rustiger in de kleinere dorpjes.

Eenmaal aangekomen bij de Blue Lagoon blijken we niet de enige te zijn, maar het zijn niet vooral toeristen! Het is een mega hete dag en de lokale bevolking is er op uit getrokken om te genieten van het koele water en te plonsen van af de trapeze! Ook ik besluit via de trapeze het water te betreden en na een paar mensen face forward te hebben zien gaan ben ik vast besloten heel sierlijk in het water te vallen. Zodra ik er voor ga, raken mijn lange stelten het water en kletter ook ik gelijk met mijn gezicht in het water, haha. Tot zover sierlijk. Guido besluit iets verder te gaan en klimt in de 3 meter hoge boom om vanuit daar te springen waarna ik later mijn zielige duik ook maar over doe vanuit de boom. Kan ik mijn eer misschien nog iet wat herstellen…

Na een lekker middagje bij de Blue Lagoon, moet er ingepakt worden en breekt de laatste avond in Vang Vieng aan! We genieten van een lekkere laatste maaltijd in de Ierse pub en dan moeten we er aan geloven. We pakken de volgende ochtend de bus naar Ventiane om de hoofdstad van Laos te gaan verkennen.

Op naar de hoofdstad van Laos!

Na een niet al te lang ritje komen we aan in Vientiane waar we worden afgezet in het centrum. Op het eerste oog ziet het er best prima uit, een grote stad met grote overheidsgebouwen. We horen niet al te veel goede verhalen over deze stad, maar we houden hoop. Gelukkig hoeven we niet al te ver naar ons hotel lopen en onderweg komen we werkelijk waar geen hond tegen. Waar is iedereen? Mag je vandaag niet op straat komen? Gelukkig hebben we een fijn hotel dus in het ergste geval kunnen we lekker bij het zwembad chillen en op onze kamer relaxen. De kamer is mooi afgezien van het feit dat we tegen een muur aankijken zoals dat op de één of andere manier altijd schijnt te gebeuren, haha.

S’avonds besluiten we de stad te gaan verkennen en lekker uiteten te gaan. Overal lezen we over een restaurant met Belgisch bier en goed eten, dus daar gaan we heen! Hoewel we op de route zelf de nagemaakte Arc de Triomph tegen komen is er verder weinig te zien en komen we ook totaal niet dichterbij onze bestemming. Op de één of andere manier lopen we er zelfs vandaan. Hoe kan dat nou?! Guido is er stellig van overtuigd dat onze beide Google Maps het niet doen, totdat blijkt dat we al 20 minuten lang de verkeerde kant op lopen, terug dus haha! (ben blij dat ik die fout niet maakte, haha) Onderweg komen we het paleis tegen en enorm veel overheidsgebouwen, maar mensen zijn op de één of andere manier niet op straat. Aangezien vlakbij het restaurant ook een streetfood markt moet zitten hebben we er zin in want dat is altijd leuk! Eenmaal aangekomen ligt de hele straat vol afval, maar mooi geen markt te bekennen… Aangezien het ook geen feestdag is snappen we niet wat er aan de hand is, maar gelukkig is het restaurant vol en dus ploffen we daar maar neer. Het eten is hier gelukkig heerlijk en de kaart staat vol met Belgisch bier dus Guido is gelukkig!

De volgende dag besluiten we naar het COPE museum te gaan wat gaan over het feit dat Laos het meest gebombardeerde land te wereld is en wat de gevolgen daar van zijn. Zo liggen en er nog steeds vele bommen onder het oppervlakte in grote delen van Laos waardoor mensen nog steeds getroffen worden en dus gedood of lichaamsdelen verliezen. De organisatie probeert de bommen met teams zo snel en efficiënt mogelijk op te sporen en daarnaast de mensen die slachtoffer zijn protheses of andere hulpmiddelen aan te bieden. Hoewel het erg klein is, is het erg indrukwekkend en interessant om te zien.

De dagen daarna vullen we voornamelijk met naar de film gaan en wat leuke eettentjes te bezoeken. Hoewel de stad na het weekend een stuk drukker is en er eindelijk weer mensen op straat zijn is er nog steeds helemaal niks te doen. Nee, Vientiane is niet een stad waar je perse heen moet, maar een paar dagen relaxen in een fijn hotel was ook niet verkeerd! We kunnen nu uitgerust op naar onze nieuwe bestemming, namelijk Singapore! Maar eerst nog wat extra foto’s!

Tags Azië, backpacken, backpacking, ballonvaart, globetrotter, Laos, luchtballon, reizen, rondreis, tuben, Vang Vieng, Vientiane, wanderlust, Wereldreis

Uncategorized

Er is er één jarig, HOERA, HOERA! Dat ben ik!!- Jarig in Australië!

Post author By Lotte Snip
Post date February 24, 2017
4 Comments on Er is er één jarig, HOERA, HOERA! Dat ben ik!!- Jarig in Australië!

Na een jaar gewacht te hebben, was het eindelijk weer zo ver. Een dag waar je mij maanden van te voren al blij mee kan maken! Namelijk, mijn verjaardag! Alleen dit jaar was ik jarig in Australië! Wie had dat gedacht een jaar geleden, dat ik hier mijn verjaardag zou vieren!

Het is bijna zo ver!- Jarig in Australië

Uiteraard zat ik ook dit jaar weer naar mijn verjaardag uit te kijken! Iedereen die mij ook maar een beetje kent, weet dat ik zo iemand ben die aan iedereen, weken van te voren, laat weten dat mijn verjaardag er aan zit te komen. Ik bedoel, het is een zeer belangrijke dag?! Haha! Dit jaar zou het alleen even anders verlopen, namelijk zonder mijn lieve ouders, familie en vrienden en niet in de koude januari maand in Nederland maar jarig in Australië! Uiteraard vond ik het geen probleem om dat koude gedeelte in te ruilen, maar de rest wil je natuurlijk het liefst wel op je verjaardag aanwezig hebben!

Gelukkig heb ik Guido aan mijn zijde en gingen we er ook dit jaar er een top verjaardag van maken! Uiteraard niet voordat Guido mij voor 1,5 week voor de gek had gehouden, dat hij de belangrijkste dag van het jaar moest werken. (ja, ik overdrijf soms graag haha) Dit vond ik uiteraard niet het beste idee (zacht uitgedrukt haha) als verjaardag liefhebster nummer één. Waardoor ik misschien 1/2 keer, (misschien iets meer) voorzichtig heb gevraagd waarom Guido ging werken op deze belangrijke dag (misschien iets dramatischer). Ik bedoel, HALLO IK BEN JARIG? (iedereen denkt nu vast dat ik gek ben, haha. Al denk ik niet of dit gaat helpen, maar ik nam ook altijd vrij van school, werk of wat voor verplichting er die dag ook maar was. En ik weet dat je geen vrij van school kan nemen, maar je moet soms uitzondering maken.) Mijn iet wat irritante gedrag zorgde er uiteraard voor dat ik handmatig de verassing verpeste, want Guido was wel vrij- oeps…

CADEAUTJES

Ook als backpacker aan de andere kant van de wereld en jarig in Australië, hoefde ik mijn verjaardag niet zonder cadeautjes te vieren! Van mijn lieve ouders mocht ik een leuk cadeau uitzoeken, wat uiteraard niet erg lastig voor mij was. Het zijn inderdaad, hele handige en comfortabele bergschoenen in een camouflage kleur geworden, die ik de hele reis goed kan gebruiken. GRAPJE. Ik ben uiteraard nog steeds mezelf, en houdt niet van handige/praktische cadeau’s, haha. Ik koos dan ook voor een prachtig lichtblauw tasje van Micheal Kors ,waar ik zeker mee kan reizen. Dit aangezien ik het nu met een minder mooi exemplaar van de Mango doe, die minder handig is en het al die tijd heeft overleefd. (en dat is hoe je cadeau’s rechtvaardigt, haha) Verder kreeg ik van mijn ouders zelfs nog een hele doos met cadeau’s toegestuurd! Inmiddels is het zo goed als op, maar de inhoud was top! We kregen een enorme hoeveelheid aan lekker eten en het aller belangrijkste: een feesthoed en een slinger! Deze laatste mocht van Guido één dag blijven hangen. Dit vanwege de kerstboom die nog altijd onze kamer gezellig verlicht. Maar goed, één dag kan altijd iets uitgerekt worden natuurlijk.

Guido overtrof zichzelf weer eens met verassingen en cadeau’s! Hij stond namelijk al om 8 uur aangekleed naast ons bed. (als je Guido kent, weet je dat dit echt een prestatie is aangezien hij noooooit wakker kan worden, haha) Hij ging even sporten… Ja in een spijker, korte broek inderdaad. Nou, veel plezier daar mee en tot zo haha! Volgens traditie kwam Guido terug met een overheerlijke taart! (traditie die ik al jaren bij mijn ouders uitvoer, ontbijten met taart!) Helaas hebben ze hier geen Hema met mijn favoriete slagroomtaart, maar deze chocolade taart deed er zeker niet voor onder! Vooral niet toen ik Guido iet wat sip aankwam. Hij had namelijk de taart laten vallen waardoor mijn taart geen slagroom meer had, maar de rest van het winkelcentrum wel, haha! Guido plante er een waxine lichtje boven op en de traditie was in backpacker stijl meer dan geslaagd, haha! Hier bleef het zelfs niet bij en mocht ik een super mooie ring uitpakken, gaan we binnenkort naar een eiland waar we al een poosje graag naar toe willen en kreeg ik de lekkerste bad spullen ooit!

Kaartjes en nog meer verassingen!

Aangezien de post hier in ons gebouw niet altijd goed geregeld is, kwamen sommige cadeautjes en kaartjes wat later aan dan gepland, maaar… Wat een hoop fantastische lieve kaartjes heb ik gekregen!! Mede door het super lieve berichtje dat mijn moeder plaatste op Facebook, (dankjewel allerliefste mama!!) of mensen die het leuk vonden een kaartje naar mijn Australische adres wilden sturen. Zo kreeg ik zomaar een hele hoop kaartjes uit Nederland met de meest lieve berichtjes!! ZO LIEF!!! Ook mijn lieve vriendinnen gingen er helemaal voor! Zo kreeg ik het meest mooie en gepersonaliseerde kaartje van Sylvana! Waarbij hij niet alleen volledig volstond met foto’s van ons, maar het kaartje ook nog eens een liedje met mijn naam zong! WAT, ik wist niet eens dat dat bestond, zoooo leuk en lief! Van Iris, Nienke, Esther en Lisa kreeg ik meest prachtige doos ooit in de post vol geplakt met foto’s van onvergetelijke dagen/ avonden. Maar ook Facetime sessies, waar ik zie dat ik het niet beste uit de verf kom, haha. Verder waren er nog veeeeel meer lieve cadeau’s en verassingen, maar dan zijn we morgen nog bezig haha! Iedereen heeeeel erg bedankt!! Ik voelde me heel jarig in Australië!

Op naar Mount Tamborine!

Na een overheerlijk ontbijtje buiten de deur, ging onze dag beginnen! We besloten naar Mount Tamborine te vertrekken om daar de prachtige omgeving te verkennen! Inmiddels hebben we de meeste nationale parken in de omgeving gezien, maar gelukkig nog niet allemaal! De rit naar Mount Tamborine was fantastisch! Ook hier zagen we weer de meest prachtige uitzichten, riviertjes en reden we door de bergen. Wat wil een mens nog meer! Na een heerlijke rit, kwamen we aan bij onze eerste stop. De Curtis waterval! We moesten een klein stukje lopen, maar dan heb je ook zeker wat. We kwamen aan bij de mooie waterval waaronder zich een bad van helder blauw water bevond. Natuurlijk had ik ook hiernaar toe mijn feesthoedje meegesleept en dus ging ik voor een aantal iet wat verbaasde toeristen met mijn prachtige hoed op de foto, haha!

Ondanks dat er de hele dag regen was voorspelt, was het prachtig mooi weer en lekker heet. Daarom besloten we ook naar de natuurlijke zwembaden in het nationale park te vertrekken! Hoewel het een redelijk groot gebied is, was het een kort ritje waarna we aankwamen. Ook deze keer moest uiteraard weer een stukje gelopen worden, maar wel met een prachtig uitzicht over de bossen en de natuurlijke baden die gevormd worden door een waterval die vanuit de bergen komt. We bleken niet de enige te zijn die van deze plek hadden gehoord en dus zaten er gezellig wat mensen te genieten van het weer, koude water en de mooie omgeving. Het water was ijs en ijskoud, maar lekker om met je benen in te zitten. Vooral na dat ik een stuk of drie mensen niet al te charmant onderuit had zien gaan op de glibberige rotsen, haha. (wees niet bang, niemand had pijn behalve in hun ziel misschien haha)

Na een lekkere lunch, vervolgen we onze trip richting huis. Niet dat dit een straf is, want onderweg komen we een prachtig uitzicht over de vallei tegen. Wie had dat gedacht dat wij ooit van die natuurliefhebbers zouden worden haha. Nog even en ik loop alleen nog maar met een tent op mijn rug, afritsbroeken en teva’s. Grapje, dat gaat nooooit gebeuren. We genieten van het prachtige uitzicht over de vallei waarna we na een mooie rit weer thuis aankomen.

Wat een fantastische dag!

Gelukkig is de dag nog niet voorbij, (ik bedoel je verjaardag kan nooit lang genoeg duren) en dus gaan we uiteraard ook lekker uiteten. Omdat ik nog altijd zoooo gek op sushi ben, besluiten we naar ons favoriete restaurant te gaan. En ja, met feesthoed uiteraard haha! En ook deze keer smaakt het eten uiteraard weer heerlijk! Natuurlijk kunnen we mijn verjaardag niet afsluiten zonder de nodige drankjes. Aangezien er een nieuwe rooftop bar in Surfers is geopend, besluiten we daar heen te gaan. Deze is inderdaad net zo Instagram waardig als de foto’s doen geloven met overheerlijke cocktails. De perfecte afsluiten voor mijzelf, mijn feesthoedje en mijn verjaardag!

PS: de slinger is net weg gehaald door Guido, snik, snik. Maar niet getreurd de kerstboom is nog altijd aanwezig! En uiteraard hieronder nog meer foto’s van deze leuke dag!

Tags Australië, backpacken, cocktails, feest, feesthoed, feestlijk, hiken, hoed, jarig, natuur, reizen, uitzicht, vieren, wandelen, water, waterval, Wereldreis, zomer, zwembad

AUSTRALIË AUSTRALIË LAND Uncategorized

Australia here we come!- Eerste week in Australië!

Post author By Lotte Snip
Post date October 27, 2016

Na 11 uur wachten op het vliegveld van Kuala Lumpur is het zover! We pakken het vliegtuig naar Australië voor ons volgende avontuur! We gaan namelijk werken en wonen in Australië! Benieuwd hoe onze eerste week in Australië verloopt? Lees dan snel verder!

Eerste week in Australië- Nog maar zes uurtjes te gaan!

Na 11 uur op het vliegveld van Kuala Lumpur te hebben door gebracht mogen we eindelijk in het vliegtuig! Gelukkig, want als we nog langer hier door btrengen kunnen we denk ik net zo goed bij de McDonald’s gaan solliciteren aangezien we daar vandaag al vier keer hebben gegeten, haha. We stappen in het vliegtuig naar Australië waar we zoals gebruikelijk vliegen met Air Asia, lekker goedkoop maar geen service en al helemaal geen beenruimte. Omdat we alles lekker budget hadden geboekt, hebben we geen stoelen gekozen en zitten we net als op de heen weg naar Kuala Lumpur, niet naast elkaar. Geen probleem aangezien we wel beide aan het gangpad zitten en dus nog praktisch naast elkaar zitten! Ik besluit al snel mijn ogen dicht te doen en ben blij met mijn warme kleding aangezien Air Asia het beleid heeft dat de ramen tijdens de vlucht open moeten zijn. (oké, dat misschien niet maar zo voelt het wel haha). Na 4 uurtjes slapen (met turbeluntie) gaan de lichten aan en wordt er om geroepen dat we over 2 uur gaan landen. Ja, als je lekker had door willen slapen had je iets duurdere stoelen moeten boeken namelijk, dan maken ze je niet wakker haha. Maar goed, dat hebben wij uiteraard niet gedaan en aangezien we super stijf zijn vinden we het ook niet erg dat we kunnen gaan aftellen om te starten aan onze in eerste week in Australë!

Goedemorgen Australië!

Na de laatste uurtjes te hebben overleefd, komen we aan in Australië! We zijn er gewoon, onze eerste week in Australië gaat beginnen! Hoe gek is dat, we zijn al zolang onderweg dat we nu alweer Australië hebben bereikt! We stappen uit het vliegtuig en verwachten dat de warme zon onze gezichten verwarmd. Niks is minder waar, het is gewoon koud! WAT?! Dat is niet de bedoeling, dit is toch het land waar het altijd warm is?! Oké, het is 6 uur in de ochtend dus we hebben nog hoop..

We zoeken onze bagage op het kleine vliegveld van de Gold Coast en lopen richting de douane. Hier gaat alles redelijk soepel behalve dat Guido zijn paspoort niet scant, haha. Gelukkig is dit vandaag al vaker gebeurd en het ligt dan ook gelukkig niet aan ons. Na een gezellig praatje met de douane, werkt het paspoort weer en mogen we door. We pakken onze backpacks, die ik bij het inpakken binnenste buiten heb gedraaid zodat we maar niks ‘illegaals’ het land in brengen. Uiteraard hebben we niks aan te geven en na een laatste scan van onze tas mogen we doorlopen. We zijn in Australië, hoe vet is dat!

Op weg naar de Westermannen!

Hoewel Gold Coast prachtig is, zijn we hier niet alleen voor de mooie stranden gekomen. Nee, we willen namelijk Lewis en zijn familie opzoeken! Lewis is dan ook zo lief om op deze zeer vroege ochtend ons op te halen, zo lief! Al FaceTimend met Laura en de hele familie, ontmoeten we Lewis en stappen we in de auto richting zijn woonplaats. Uiteraard moet er eerst wat gegeten worden en we stoppen dan ook bij een overheerlijk tentje voor een goede boterham met ei en bacon. Ja, we zijn zeker weten niet meer in Azië! De prijzen zijn hoger maar het eten en de service is Westers en fantastisch! Iedereen is soort van te verstaan (het accent is nogal aanwezig haha) en super vriendelijk, dus wij zijn blij! Na dit goede ontbijt stappen we in de auto om gelijk te ontdekken waar dit prachtige gebied omdraait, namelijk het strand! Dit is inderdaad fantastisch, een enorm uitgestrekt zandstrand met prachtig wit zand! Maar hiervoor zijn we natuurlijk niet alleen maar gekomen we en stappen weer in de auto om de rest van de Westermannen weer te zien! We worden enthousiast onthaald door Cassandra (de moeder van Lewis) en hun lieve teckel Toby. (die ik meeneem naar huis, maar dat weten ze nog niet) Zo gezellig en gek om elkaar aan de andere kant van de wereld te zien! Gelijk wordt verteld dat we zolang mogen blijven als we willen en we hebben zelfs een eigen kamer! Zo gaan we onze eerste week in Australië wel overleven! Dit is toch geweldig, zo gastvrij en lief!

Wij willen hier wonen!

Later op de dag komt ook Roger (de vader van Lewis) terug en gaan we gezellig met zijn vieren naar het strand! We zijn er over uit, wat een heerlijke plek is dit! Wij willen hier wonen en dan het liefst zo dicht mogelijk bij de zee. (al ben ik nog wel wat benauwd voor haaien haha) Na heerlijk aan het strand te hebben gelegen, waarbij we gelijk merken dat Australië een land is om jezelf goed in te smeren (Guido verband namelijk heeeeel erg zijn lip), gaan we met Lewis en zijn ouders lunchen. Op elke hoek van de straat heb je namelijk hier een hip en gezond lunch tentje dat ook nog eens vol met mensen zit! Precies waar wij van houden, al is dit niet erg goed voor onze portemonnee haha.

Oké tijd om alles te regelen!

Na een overheerlijk diner en een goede nachtrust, wordt het tijd om dingen te gaan regelen! We hebben namelijk van alles nodig om ons verblijf hier in Australië goed te starten! Deze eerste week in Australië gaan we dan ook benutten om alles op orde te krijgen. We vertrekken dan ook naar een mega winkelcentrum hier dichtbij om alles in orde te maken! En misschien om een piep klein beetje te genieten van de Australische mode, haha. Uiteraard hebben we ook voor Australië een nieuw nummer nodig en dus gaan we de drie bekendste providers van Australië af om vervolgens een nieuw nummer inclusief internet en telefonie aan te schaffen! Verder besluit Guido nieuwe slippers te kopen aangezien die van hem alleen door oude mannen in Azië de bom gevonden worden, haha.

Surfers Paradise!

Na het één en ander geregeld te hebben, besluiten we de omgeving te ontdekken. We moeten namelijk beslissen waar we willen gaan wonen en dan kan je maar beter een idee hebben wat je leuk vindt! We nemen dan ook het OV naar Surfers Paradise aangezien de naam alleen al goed klinkt, haha. Gelukkig is ook hier het OV erg gemakkelijk en zo’n half uurtje later staan we in het bruisende centrum. Overal zien we winkels, gezellige barretjes en het prachtige strand! Dit is besloten, hier willen we wonen! Uiteraard moet er daarna nog wel even een aantal winkeltjes worden bekeken aangezien iedereen er hier nogal hip bij loopt en mijn backpack kloffie een beetje underdresst voelt. Plus, heb je eigenlijk ooit een reden nodig om te winkelen?! Gelukkig zijn er genoeg winkels op mijn passie uit te voeren en dus kom ik thuis met twee rokjes en een topje. Ik kan er weer tegen aan!

Oké, dat moeten we nog even snel regelen!

Na een paar heerlijke dagen relaxen, wordt het tijd om te solliciteren. Ik kruip achter mijn laptop en stuur de ene na de andere sollicitatie eruit. Guido daarentegen hangt wat op de bank en ik probeer ook hem aan te sporen om bedrijven te mailen. Ja, ik zal zo even kijken zegt hij… Na een poosje besluit hij eens online te kijken om vervolgens het bedrijf te bellen. Ja, we zoeken inderdaad mensen- kan je morgen langs komen op gesprek?! WAT?! Haha dit kan ook niet anders! We zijn super blij met dit in het vooruitzicht, nu ik nog! Wel moeten we nog even snel een bankrekening regelen, want als Guido wordt aangenomen moet toch ergens het geld heen! We gaan dan ook weer naar het winkelcentrum waar we al snel een bank vinden. We nemen voor het eerst in onze leven een gezamenlijke rekening en zijn nu de troste eigenaren van een Australische rekening! (mijlpaaltje noem ik dat)

Aangezien Guido morgen jarig is, sluip ik er nog even tussenuit om de nodige inkopen te doen. Ik bedoel, je kan deze belangrijke dag toch niet vieren zonder cadeautjes en een taart?! Ik laat Guido achter op een bankje om mijn inkopen te gaan doen en kom hier voor het eerst in aanraking met de Australische supermarkt. Hoewel ik verwacht dat de prijzen hier torenhoog zijn en ik minstens 20 dollar voor een taart moet neertellen, is niks minder waar! Ik vind gewoon een enorme verjaardagstaart voor 6 dollar! Dat is zelfs in Nederland niet mogelijk, haha. Nu nog even afwachten hoe hij smaakt natuurlijk. Ook koop ik nog een aantal cadeautjes waaronder uit naam van Laura. Ik besluit Guido zelf nog een tondeuse te schenken aangezien ik nu al weken hoor dat die van hem zo slecht is dat hij bijna zijn huid er aftrekt, beetje drama queen noem ik dat, maar zijn punt is duidelijk haha!

ER IS ER EEN JARIG, HOERA, HOERA!

Na een rustig avondje met een overheerlijk diner van Cassandra, breekt de volgende dag aan. Guido is JARIG!! Hoewel ik de vorige avond om 12 uur al voor hem gezongen heb, doe ik dit uiteraard de volgende dag weer. Al weet ik niet hoe blij hij daar mee is aangezien Guido het altijd heel duidelijk maakt muziek mooier klinkt zonder mijn stem, maar dat ter zijde haha! We kleden ons om voor een welverdiend ontbijt met uiteraard TAART! Ik steek de kaarsjes op de prachtige fluorescerend blauwe taart aan (ja je krijgt wel chemisch voor die prijs haha) om vervolgens pas te filmen nadat Guido de kaarsjes al heeft uitgeblazen, oeps haha. Vervolgens is het tijd om zijn cadeautjes uit te pakken waar hij super blij mee is!

Daarna moeten we snel gaan want naast dat Guido een sollicitatie heeft, gaan we ook een appartement bekijken. We hebben namelijk online een appartement gevonden dat in Surfers Paradise te huur staat en ook nog eens 50 meter van de zee is! Dat moeten we zien! We rennen half naar de bus om vervolgens in Surfers Paradise weer uit te stappen. Het appartement ligt inderdaad net zo dichtbij de zee als verwacht en we zijn nu al enthousiast. Helaas voor ons zijn we niet de enige en zo staan we met nog 3 andere stellen te wachten om het appartement te bezichtigen. Gelukkig voor ons haakt bijna iedereen af behalve wij en nog één jongen. Voor de meeste mensen is het te klein en ook wij twijfelen aangezien je wel voor een half jaar moet tekenen… Hierna vertrekken we richting het sollicitatie gesprek van Guido waar hij het uiteraard super goed doet en wordt aangenomen! YES! Nu we dit weten durven we na veel nadenken ook het appartement wel te nemen en tekenen we diezelfde dag nog voor ons eigen huisje! Ons leven hier in Australië gaat nu echt beginnen!

Verjaardagsdiner!

Naast alle gastvrijheid die we van de Westermannen krijgen, nemen ze Guido en mij ook nog eens mee uiteten voor een overheerlijk verjaardagsdiner! We vertrekken met zijn vijven richting een super gezellig restaurant waar ze geweldig vlees serveren! Wij zijn super blij want het is zo lang geleden dat we eens een echt goed stuk vlees hebben gegeten. We bestellen dan ook beide de biefstuk en genieten van de voor en bijgerechten! Het eten is heerlijk en ook deze avond is super gezellig! We zijn zo blij met alle gastvrijheid en vinden fantastisch om er te zijn!

Sport, Sport, en nog eens Sport!

Hoewel we van te voren wisten dat het in Australië draait om sport, gingen we dat nu voor het eerst zelf meemaken! Deze eerste week in Australië zouden we dan ook gelijk ondergedompeld worden in de wereld die draait om sport! Het aankomende weekend zouden er namelijk twee belangrijke wedstrijden te zien zijn, één van de AFL en één van de EFL, waarbij de één nog gewelddadiger dan de ander is. Guido ging samen met Lewis naar een surfclub om samen met 10 vrienden van Lewis zich voor te bereiden op deze belangrijke dag. Lees: Ze dronken de hele dag bier tot het zover was en dronken daarna nog meer bier haha! Dat de Australiërs heel gastvrij zijn, werd ook hier Guido weer duidelijk wanneer ze niet langer in de surfclub kunnen blijven vanwege jongere kinderen die daar overnachten. Ze balen allemaal, maar een lieve vrouw komt met de oplossing. Ze mogen wel in haar huis slapen en chillen, dan gaat ze zelf wel ergens anders naar toe. WAT?! Zie je het al voor je dat dit in Nederland gebeurd? Dat iemand zijn huis aanbiedt een 10 mensen die ze zelf geen eens kent? Ik ben nu al dol op deze mensen! De rest van de avond brengen ze dan ook daar door.

Ik daarentegen, breng de dag gezellig door met Roger en Casssandra waarbij we het strand bezoeken, ergens gezellig wat gaan drinken en vervolgens met z’n allen op de bank ploffen voor de wedstrijd. Het goede team wint, dus we zijn allemaal blij haha! Hoewel ik normaal gesproken niet van sport houd, moet ik toegeven dat dit een stuk spectaculairder is om naar te kijken dan naar voetbal. Er gebeurd hier tenminste iets en iedereen niet ligt niet hele tijd op de grond te ‘huilen’. Nee hier beukt iedereen elkaar om en staat vervolgens zonder een spier te vertrekken weer op!

Even wat winkelen dan!

Na een gezellig avondje met Roger en Cassandra komen ook Guido en Lewis de volgende dag weer thuis. Echt zin om iets te doen hebben ze alleen niet na deze gezellige avond. Ik daarentegen ben nogal uitgeslapen en heb zin om iets te doen, haha. Gelukkig heeft ook Cassandra hier zin in, en we besluiten dan ook samen naar Pafic Fair te gaan. Ons huis moet natuurlijk wel een beetje gezellig ingericht worden! Hoewel Australië vrij duur is, heb je ook hier goedkopere opties om je huis in te richten! Bij de K-Mart vind je namelijk echt goedkope en leuke accessories voor in huis! Net de Action maar dan iets duurder helaas haha. Ik besluit dan ook een gezellige plant (oké toegegeven, hij is nep want bij mij gaat alles dood) te kopen, kaarsjes maar ook fijne handdoeken etc. Na dit alles te hebben ingeslagen, besluiten we ook nog een paar winkels aan te doen waar ik weer wordt overladen met mooie kleding. Gelukkig is Cassandra beter gezelschap dan Guido en kan ik met een gerust hart gaan passen (Guido is meer het type dat in een mega winkelcentrum zegt dat ik 3 winkel mag uitkiezen, haha). Uiteindelijk vinden we twee mooie bloesjes en één rok. Nu is mijn gehele Australische garderobe volledig en hoef/mag ik niet meer winkelen (tenzij ik een baan vindt, dan mag ik het wel een klein beetje vieren… misschien..)

Na deze eerste week in Australië wordt het tijd om te verhuizen naar ons eigen appartement en ga ik mezelf volledig storten op het zoeken van een baan! Benieuwd hoe dit gaat en of ik mezelf mag trakteren op een nieuwe garderobe (grapje, maar misschien ook niet), houd de blog dan in de gaten voor een nieuwe update! O ja, en volgende keer volgen er zeker meer foto’s!

Tags Australië, avontuur, Azië, backpack, backpacken, beach, bezoek, eerste, eigenplek, regelen, rondreis, strand, week, Wereldreis, wonen, zomer, zon. reizen

AZIË INDONESIË

Afscheid nemen van Bali!

Na 2 maanden Indonesië zit onze tijd er weer bijna op! We vertrekken naar Bali om daar nog vier laatste dagen van het prachtige eiland te genieten! Nog maar even voordat we afscheid nemen van Bali en op het vliegtuig naar Australië stappen!

Afscheid nemen van Bali- Wat is het hier fijn!

Na een fantastische tijd op de Gili’s moesten we er aan geloven en hebben we onszelf weer naar Bali verplaatst! Deze keer gaan we terug naar Kuta aangezien dichtbij het vliegtuig is en ons hotel hier de vorige keer zo fijn was! We moeten namelijk nog maar even genieten van alle luxe die hier zo goedkoop is want dit zal in Australië wel anders zijn! Na ingecheckt te zijn bij ons hotel, lopen we richting het strand. Hier komen we voor, de enorme golven! Guido is blij want die vind aan het strand liggen maar saai, zwemmen in de golven daarentegen vindt hij helemaal het einde! Terwijl Guido zich uitleeft in de golven die enkele meters hoog zijn (GROOOT), lig ik lekker op het strand mijn bruine kleurtje bij te werken. We vinden een heerlijke en goedkope Warung (lokaal restaurantje) op het strand waar we (lees: Guido) overheerlijk Indonesisch eet en ik de meest grote fruitsalade krijg.

Na een heerlijke middag op het strand, relaxen we wat in onze hotelkamer onder het genot van een hapje en een drankje om vervolgens ons favoriete restaurantje van Kuta op te zoeken! De vorige keer dat we hier waren hadden we namelijk de meest heerlijke pizza met parmaham! Ook deze keer is het eten weer fantastisch en genieten we van het uitzicht over de drukke straten van Kuta, want druk is het hier zeker!

Baby schildpadjes!!

Na de vorige keer hier meerdere malen naar hebben te gekeken, besluiten we eens te onderzoeken hoe en waar je nou eigenlijk die schildpadjes in het water kunt laten! Ik bedoel, ik als dierenvriend kan toch geen afscheid nemen van Bali zonder deze lieve diertjes te water te hebben gelaten?! Na een kleine zoektocht komen we er achter dat we ons rond half 4 moeten melden voor een muntje om vervolgens rond half 5 de diertjes in de zee los te laten. Je zou denken, dat zal wel wat kosten, maar het is gewoon gratis! Dit gaan wij dus zeker weten doen vandaag!

Ook vandaag zijn de golven weer enorm, dus Guido ligt de halve dag in de zee terwijl ik heerlijk relax op het strand. Nou ja, tenminste dat was mijn bedoeling… Guido daarentegen had voor mij hele andere plannen haha. Ik kwam er namelijk achter dat hij onze hotelkamer sleutel nog in zijn zak had zitten en mooi niet dat hij mij vanaf de kant zag gebaren! Dus daar ging ik, met mijn goede gedrag, de zee in. Uiteraard waren de golven niet lekker kalm, maar zo hoog dat ik er niet aan ontkwam om onder elke golf door te duiken. Natuurlijk was Guido ook nog eens ver naar achteren gezwommen dus vele minuten later kwam ik hem eindelijk tegen. Vrolijk vroeg hij dan ook of ik gezellig mee kwam doen… NEEEEE natuurlijk niet haha, dit is niet leuk! (ik ben geen waterrat, maar dat is wel duidelijk denk ik haha) Wonder boven wonder zat de sleutel van onze kamer nog in Guido zijn zak en na dat Guido mij zes keer op het hard het gedrukt dat ik de sleutel niet los mocht laten, (komt door het hele fiasco waarbij mijn dure Ray Ban nu op de bodem van de oceaan ligt) zwom ik weer onder de golven door terug naar het strand.

Na een paar uur wachten op het strand, was het zover! We haalden onze munt op en leverde deze een half uurtje later in voor een baby schildpadje! O wat waren deze beestjes lief! Ik besloot dat ik ze een veel beter thuis kon geven en stopte de mijne in een klein plastic zakje. Wel zo leuk om een huisdier in Australië te hebben toch?! (grapje maar ik wilde het wel) We liepen met onze beestjes richting de zee waarbij mijn schildpadje er erg veel zin in bleek te hebben haha. Deze probeerde namelijk meerdere malen het bakje met water te klimmen om er vervolgens achterover weer in te vallen. (wees niet bang, ik heb hem niet geduwd) Eenmaal aangekomen bij het water, was het zover! We gingen deze diertjes een nieuw thuis geven! We lieten voorzichtig het bakje zakken waarna die van mij er als een speer vandoor ging! Ook die van Guido had er na een poosje zin in en ging richting de zee! Ons buurjongetje had iets minder geluk, zijn schildpad leek namelijk dood en bewoog niet. Gelukkig kwam ook deze na een minuut of 5 tot leven en ging richting de zee. (Halleluja anders is het ook een beetje sneu haha)

Kom we gaan lekker lopen!

Na de vorige dag afscheid te hebben genomen van onze lieve schildpadden vriendjes, besloten we deze dag iets te ondernemen. Nou ja ik, want Guido had er nog niet zoveel zin in… Ik had het namelijk wel een beetje gehad met op het strand liggen en wilde liever wat gaan doen! Het leek mij dan ook een goed idee om over het strand naar Seminyak te lopen om daar te lunchen. Hier zit namelijk één van mijn meest favoriete tentjes van Bali, dus ik kon geen afscheid nemen van Bali zonder hier nog één keer gegeten te hebben! Dus daar gingen we, vol goede moed over het strand naar Seminyak. (oké op dat moment had nog steeds alleen ik er zin in, haha) Het was heerlijk weer dus we genoten van de warme zon en de surfers in de zee! Gelukkig had ook Guido er zin in toen we eenmaal liepen en na ongeveer 6 km kwamen we aan in Seminyak! Niet voordat we uiteraard waren gestopt voor een drankje, want je moet jezelf natuurlijk niet uitputten haha. Eenmaal in Seminyak aangekomen verdween de koele wind en zweette we ons dood in de kleine straatjes! Gelukkig was Cafe Organic niet ver lopen al was er wel een rij (zoals altijd!). Na een paar minuten waren we aan de buurt en genoten we van de meest heerlijke en gezonde lunch! Hoewel ik nog best terug wilde lopen, kon ik Guido niet meer overtuigen en namen we de taxi terug naar Kuta, haha. Tot zover onze sportieve dag haha.

Afscheid nemen van Bali!

Na nog een heerlijk dagje op het strand, moesten we er aan geloven.. Het was gewoon onze laatste avond op dit fantastische eiland! Het werd dan ook tijd om afscheid te nemen van Bali! Hoewel ik nog geen zin heb om te werken, hebben we wel erg veel zin om naar Australië te gaan en daar de familie Westerman weer te zien! We sloten onze laatste avond af bij de overheerlijke pizzeria om vervolgens vroeg te gaan slapen. Wij hadden namelijk uiteraard de budget vlucht geboekt die om 6 uur s’ochtends zou vertrekken. Ja je bent backpacker of je bent het niet, haha. Dus daar stonden we rond 4 uur met onze backpacks en al op de straat om een taxi te nemen richting het vliegveld. Waarbij ik uiteraard nog fors wilde onderhandelen, maar Guido op een gegeven moment gewoon richting het vliegveld wilde. (oké, misschien sla ik er soms iets in door) Na een kort ritje van 20 minuten bereikten we het vliegveld waarbij we blij waren dat we niet eerder waren gegaan… Het hele vliegveld was namelijk nog geen eens open… Hu?! Hoe kan dit nou als de maatschappij aangeeft dat de incheck balies toch echt om die tijd open zouden zijn? Nou ja, het blijft wel Azië natuurlijk haha. Na een poosje wachten was het zover en ging alles eindelijk open. We checkten in, aten het meest dure en overheerlijke ontbijt, (serieus, dit waren gewoon westerse prijzen, maar ja dan kunnen we alvast wennen haha) om vervolgens in het vliegtuig te stappen! Eerst een paar uurtjes vliegen naar Kuala Lumpur om vervolgens 11 uur later richting Australië te vliegen. (ja ik zei toch, we hebben de budget vlucht)

Benieuwd hoe we in het in Australië gaan hebben? Houd de blog dan in de gaten want er gaat veel gebeuren!!

Tags afscheid, Australië, Azië, backpacken, Bali, budget, doorreis, golven, Indonesie, reizen, rondreis, schildpad, strand, travel, wereld, Wereldreis, zomer, zwemmen

Uncategorized

Bijkomen op de Gili’s!

Na onze zware beproeving bij het beklimmen van de Rinjani, vertrekken we richting de Gili’s. Onze eerste top is Gili Air! Heerlijk een paradijselijk eiland vol met restaurantjes en een helder blauwe zee, net wat we nodig hebben!

Bijkomen op de Gili’s – Ik moet douchen, NU!

Na een kort boottochtje, komen we aan op Gili Air- het minder toeristische zusje van de Gili’s. Volledig uitgeput en onder het stof gaan we opzoek naar een kamer. Uit ervaring weten we dat we onder druk niet de beste keuzes maken en nu we zo moe zijn al helemaal niet. We lopen wat door de gezellige straatjes als een verkoper van een klein winkeltje ons spot. Hij heeft wel een kamer voor ons, als we ‘even’ meelopen. Hoewel ik al het gevoel heb dat dit niks wordt, volgen we toch maar. We hebben ook niet echt een beter idee, dus wie weet! Uiteraard zit de bungalow super ver weg waardoor we voor mijn gevoel kilometers aan het lopen zijn. Hier heb ik niet voor getekend! Ik wil een slaapplek met warm water en wel nu! Eenmaal aangekomen bij het hutje is het zoals we al hadden verwacht, basic en heeft in de verste verte niets met luxe te maken… Alles is van bamboo en hoewel we daar al vaak ingeslapen hebben, heb ik er nu totaal geen zin in. Ik wil luxe, maar teruglopen heb ik nog minder zin in, haha. Na wat afdingen besluiten we de kamer voor één nachtje te boeken en de volgende dag verder te zoeken. Eindelijk kunnen we de vele lagen stof en modder van ons afspoelen. In dit geval wel met koud water en een miezerig straaltje, maar we worden schoon! Al is de badkamer zelf dit niet echt, maar daar denken we maar niet te veel over na, haha. (lees: de muren van de badkamer waren geel geworden op sommige plekken, waarbij ik maar even in het midden laat hoe ik denk dat dit gekomen is haha)

Wat een spierpijn!

Na een heerlijke nachtrust, waarbij Guido een half uurtje nadat we in onze kamer zijn getrokken zonder avondeten in slaap valt, vertrekken we opzoek naar een nieuwe kamer! We vinden gelukkig een prima kamer met zwembad en ontbijt, hier kunnen we wel herstellen! We hebben namelijk de ergste spierpijn die we ooit hebben gehad! We besluiten de eerste dagen niks anders te doen dan te chillen in ons overheerlijke bed of ons zelf te verplaatsen voor goed eten of het strand. Onze mede beklimmers kom ik die zelfde dag overigens al tegen op de fiets of met het idee om te snorkelen. Wij daarentegen houden ons vastbesloten aan ons plan, haha! (we zijn geen op gevers natuurlijk)

Prachtig snorkelen!

Na een paar dagen relaxen zijn wel weer klaar met op het strand liggen, en besluiten iets te gaan doen! Samen met Sanne en Huub vertrekken we naar het strand om een middagje te gaan snorkelen. We huren een snorkel set op het strand en verkennen om de beurt de onderwaterwereld van Gili Air. Als eerste gaan Guido en Huub in het water die beide enorme waterratten zijn. Dit blijkt wel als ze ongeveer 1,5 á 2 uur later pas weer terug keren op het strand! We horen hoe prachtig de vissen zijn, dus ook Sanne en ik moeten er aan geloven! Voor het eerst sinds we hier zijn betreed ik het water (nee, inderdaad ik ben geen waterrat haha) om vervolgens gelijk onderuit te gaan over alle scherpe stenen. Nee lekker zwemmen is er hier niet bij. De beste tactiek is dan ook om je innerlijke zeemeermin te vinden. (die ik uiteraard bezit) Ik ga super charmant in één centimeter water liggen om daar mezelf al zwemmend/vooruit duwend naar het diepere water te begeven. Onderweg zien we prachtige vissen in de meest heldere kleuren! We zien zelfs een knalgele vis die zichzelf heeft opgeblazen. (niet als in geëxplodeerd uiteraard haha) Ook deze keer blijkt, hoewel ik snorkelen best leuk vindt, dat ik hier zeker geen olympische medaille in ga halen. Op de één of andere manier presteer ik het om mijn bril om de tien minuten vol te laten lopen waardoor ik hem al trappelend moet herstellen. (erg soepel gaat dit niet, waarbij ik minstens 3 keer kopje onder ga) Op een gegeven moment presteer ik het zelfs om mijn duikbril in mijn haar vast te maken. En dan bedoel ik niet vast als in ‘vervelend’ maar als in het is voor altijd onderdeel van mijn kapsel haha. Ik heb het namelijk zo voor elkaar dat het gedeelte waar de snorkel door heen zit nu ook mijn haar meerdere malen door heen gedraait zit en ik geen einde of begin zie. Ik besluit de duikbril maar aan mijn haar te hangen waarbij ik al zwemmend de duikbril, inclusief snorkel, achter mij aansleep, akward. Na een poosje kom ik Sanne weer tegen die mij al lachend uit mijn lijden verlost, haha. Ik blijf in het vervolg wel lekker op de kant haha!

Lekker Hollands op de fiets!

Omdat we van iedereen horen dat fietsen op Gili Air een must is, besluiten ook wij een fiets te huren. Na een prachtige oranje fiets (we blijven wel Nederlanders natuurlijk) inclusief mandje te hebben gehuurd, beginnen we aan ons avontuur! Vol enthousiasme stappen we op onze fiets waarbij we ons na 500 meter afvragen waarom fietsen hier in hemelsnaam door iedereen wordt aangeraden?! Net buiten de toeristische straat gaat de weg namelijk over in zand… Nou zijn wij Nederlanders natuurlijk pro in fietsen en kunnen met vele obstakels omgaan, maar hierbij denk ik eerder aan al fietsend met een paraplu in je hand een kleuterklasje inhalen, niet rijden over zand dat zo diep is dat je fiets bijna begraven wordt tijdens het trappen. Nou afstappen dan maar, dit gaat niet! Omdat we uiteraard niet willen opgeven, slepen we onze fiets mee op het strand om daar te fietsen. Dit gaat beter! Hoewel we wel alle zonnebaden de mensen moeten ontwijken, maar dat is alleen voor hun iet wat eng haha! Omdat we niet echt nagedacht hebben over het moment om te gaat fietsen, rijden we in de volle zon over het strand. Niet erg aangezien dit bloedhete weer ons een goed excuus geeft om zo vaak mogelijk bij gezellige strandtentjes te stoppen voor een overheerlijk drankje!

Op naar Gili Trawangan!

Na heerlijke dagen op Gili Air, waarbij we genoten hebben van overheerlijk eten en vele drankjes, besluiten we verder te reizen naar Gili Trawangan! Dit eiland zou volgens iedereen mega toeristisch zijn, maar aangezien wij dit altijd wel gezellig vinden, hebben we er zin in! Op naar het drukste eiland van de Gili’s! Op de ochtend zelf boeken we een bootticket waarbij we met onze backpack en al door het water onze boot beklimmen, nee steigers daar doen ze hier niet aan haha. Na een kort tochtje komen we aan op Gili T! Omdat we geen idee hebben waar we willen slapen besluit Guido op de backpacks te letten (zware taak, haha) waarbij ik opzoek ga naar een accommodatie. Had natuurlijk ook andersom gekund, maar we weten allemaal dat we dan in het eerste de beste hutje zouden slapen, haha. Na wat rondlopen, waarbij ik een aantal nare kamers zie, kom ik de perfecte slaapplek tegen! Een mega bungalow met groot terras, enorme badkamer en ook nog eens gezellig ingericht, top! ( dat laatste blijkt vaak lastig waardoor het altijd een combinatie is van een eng uitziende fleece deken, fel tl licht en een paar gezellige huisdieren in de vorm van gecko’s)

Prachtig Gili T!

Na onze spullen te hebben gestald, besluiten we het eiland te gaan ‘verkennen’. Oftewel we zoeken de gezelligste strandbar op om daar de rest van de dag te genieten van het heerlijke weer onder het genot van een paar drankjes. Hoewel Gili T inderdaad erg toeristisch is, vinden we het er super! Er zijn heel veel gezellige restaurantjes, veel winkels en de sfeer is top! Wat wil je nog meer! S’ avonds is het altijd wel ergens happy hour waardoor we genieten van cocktails voor een backpack prijsje! Maar dat was niet alles, want we vonden zelfs een bioscoop op het strand! Inclusief popcorn, dus daar moest ik heen! De kaartjes bleken wel wat aan de dure kant, maar voor €7,50 zouden we en de film kunnen zien en ook nog een hamburger krijgen. Hoefden we in ieder geval niet meer te eten, toch?! We ploften neer op de comfortabele lounge bedden waarna we tijdens de film onze ‘hamburger’ kregen. Dit was serieus de kleinste hamburger die ik ooooooit had gezien! Hij paste zelfs in een mini popcorn bakje waar ze hem ter decoratie dan ook in hadden gedaan, oké tot zo ver avond eten dus haha!

Na een dagje relaxen, besluiten we de volgende dag de andere kant van het eiland te bezoeken. Omdat onze fietstocht op Gili Air nog vers in ons geheugen zit, besluiten we te gaan lopen. Al snel komen we er achter dat Gili T ook een hele andere kant heeft met prachtige rustige stranden! We besluiten bij één van de luxe uitziende bedjes neer te ploffen om onze bruine huidskleur te onderhouden. (zwaar leven van een backpacker, i know) Bij dit strandtentje hebben ze erg hun best gedaan om alles zo Instagram waardig mogelijk te maken. Er zijn dan ook de nodige schommels in het water gezet die roepen om een aantal foto’s. Beetje jammer is alleen dat mijn voorganger het leuk vond om de schommel een extra zetje te geven waardoor hij nogmaals over de balk is gevlogen. Hierdoor hangt deze ongeveer een meter boven het water. Geen probleem zou je denken, maar mijn bovenlichaam heeft de kracht van zo’n hondje met van die korte pootjes. Hoe ik ook probeer, ik kom nog geen centimeter van de grond en al helemaal niet op de schommel haha. Gelukkig heb ik Guido die mij met liefde (grapje hij wilde niet, maar ik na 6 pogingen kon hij het niet meer aanzien) op de schommel tilde. Na een aantal foto’s die niet eens erg mooi waren, maar vooral heel donker, (gaat alle moeite) moest ik ook weer naar beneden. Daar zat ik dan, hoog in de lucht met in het water vele scherpe rotsen en stenen. Ik zou hier dus voor aaaaltijd moeten blijven. Gelukkig kreeg ik Guido zo ver mij een tweede keer te komen verlossen, waarna ik op zijn rug sprong en we allebei achterover keilde in het water, super charmant haha!

Is dit een aquarium?

Na ons hele schommel avontuur, besluiten we de volgende dag te gaan snorkelen. Guido vindt dit fantastisch om te doen en dus offer ik mezelf op om een paar uur als een lijk in het water te drijven. Deze keer heb ik gelukkig niet een bril die om de 10 seconden vol loopt, of zich op magische wijze met mijn haar samen smelt, dus dat gaat de goede kant op! Omdat ook hier gelijk voor de kust al vele rotsen liggen pas ik mijn tactiek ‘in 1 centimeter water al snorkelen’ toe om mezelf te begeven naar dieper water. Eenmaal in dieper water is het net alsof we in een aquarium zwemmen, dit is zooooo mooi!!! Enorme scholen gekleurde vissen zwemmen om ons heen! Guido heeft van te voren een flesje water met brood kruimels gemengd waardoor we als de rattenvanger van Hamelen (maar dan anders) de vissen lokken. Helaas werkt de stroming niet heel eg mee waardoor de kruimels niet richting de vissen drijven, maar voornamelijk wijzelf door de natte stukjes brood zwemmen,haha! Na 1,5 uur rond te hebben gedobberd en de meest prachtige vissen te hebben gezien, besluiten we terug te gaan (lees; met ‘we’ bedoel ik mezelf, want ik ben uitgezwommen… voor de komende drie jaar). Dit gaat iets moeilijker dan verwacht als we op een hoop hoge rotsen botsen. We hebben de keus, of verder opzij zwemmen door een achterlijke zware stroming, of hier over heen lopen. Tegen beter weten in kiezen we voor de laatste optie. Hoewel ik uiteraard uiterst lichtvoetig ben, maken de flippers het mij niet gemakkelijk. Vooral niet als ik met mijn ene voet op de ander ga staan en achterover op de rotsen val. Guido daarentegen gaat als een zeediertje zo soepel, waarbij hij mij achterlaat en af en toe lachend achterom kijkt… Na een poosje bereik ook ik weer dieper water en zit ons snorkel avontuur erop haha.

BRAND!!!!!!

Omdat een vriendin van Laura (Josine) ook op Gili T is, moet er uiteraard afgesproken worden voor een overheerlijk diner en wat drankjes. Na een lekkere middag op het strand, vertrekken we richting onze fijne kamer om ons klaar te maken voor die avond. Omdat we ruim de tijd hebben doen we rustig aan en kijken we een paar series. We zitten heerlijk te relaxen als onze stroom twee keer achter elkaar uit valt (wat normaal is) en ik opeens iemand borden hoor laten vallen gevolgd door veel geschreeuw en paniek. Ook buiten hoor ik mensen rennen en schreeuwen waardoor ik me afvraag wat er in hemelsnaam aan de hand is. Ik trek de oordopjes uit Guido zijn oren en geef aan dat er iets helemaal fout gaat. Omdat we niet weten waarom er precies paniek is, besluit ik naar buiten te gaan waarna ik onze bovenburen de trap af zie rennen met al hun spullen. SHIT, wat hier gebeurd hier? Ik roep onze boven buurman na die roept: VUUR!! We bedenken ons niet en pakken zo snel mogelijk onze tas met paspoorten en gooien daar de camera en laptop bij in. Zo dat staat buiten en is veilig, nu de rest nog! We doen zo snel als we kunnen de spullen in onze backpack, wat uiteraard voor geen meter lukt en gooien de rest op het grasveld voor onze bungalow. De lokale mensen komen al schreeuwend naar ons toe dat we echt moeten gaan nu. We pakken de laatste spullen uit onze kamer en zien het vuur boven onze open badkamer muur uitkomen. Dit gaat niet goed komen zo. De lokale mensen nemen al rennend alle spullen voor ons mee die we niet meer kunnen dragen en rennen zo snel mogelijk langs de receptie om onze spullen in de steeg ernaast neer te gooien! Inmiddels komen de vlammen boven het dak van ons hotel uit en is iedereen nog steeds in paniek. Op dat moment komt Guido er achter dat zijn portemonnee met alle belangrijke pasjes mist! Snel gaat hij met één van de locals van ons hotel terug om te kijken of hij nog ergens ligt. Dit is niet het geval dus hij moet tussen onze spullen zitten! Ondertussen helpt onze Duitse buurjongen mij om alles zo goed mogelijk in onze tas te proppen. Dit terwijl een lieve lokale vrouw met baby op haar arm met mijn telefoon schijnt zodat er licht is. Zo lief dat iedereen probeert te helpen!

De locals geven aan dat we zo ver mogelijk weg moeten gaan en dus pakken we onze spullen bij elkaar om naar het hotel van Josine en Manouk te vertrekken. Lekkere binnenkomer zo, haha. Na wat hulp van de receptie vinden Josine en Manouk en kunnen ook wij een kamer in dit hotel krijgen. Na al onze spullen neer te hebben gegooid vinden we zelfs onze portemonnee terug!! Uiteraard zijn we het één en ander kwijt geraakt waaronder één helft van mijn zojuist aangeschafte bikini. Serieus, van alles wat ik heb raakt dit kwijt?! Ook de tondeuse ligt nog in de badkamer beseffen we ons, nou ja jammer dan! De enige beschikbare kamer is uiteraard een dorm, maar we hebben hem voor ons zelf dus prima! Na alles weer een beetje geordend te hebben, besluiten we ons hotel te bekijken. We denken dat er niks van over is, maar we zullen zien! Eenmaal aangekomen is het vuur geblust en ons hotel wonder boven wonder gered! De eigenaren zijn super opgelucht en nadat ik vraag of ik misschien in de kamer kan in verband met mijn verloren bikini, haalt de eigenaresse deze al lachend achter de toonbank vandaan! Die was dus op de grond gevallen, wat een geluk!! Omdat er geen stroom meer is spreken we af dat we de volgende dag weer onze kamer in kunnen, maar nu eerst eten want we zijn uitgehongerd!

We besluiten naar een veganistisch tentje te gaan (wees niet bang, wij zijn nog steeds carnivoren) waar we een geweldige maaltijd voor geschoteld krijgen! Na dit heerlijke eten, voornamelijk bestaande uit aardappel en groente, (goed voor mijn uitgebalanceerde schijf van vijf dieet dat bestaat uit fruit, chips, vlees en alcohol) verplaatsen we ons naar het strand voor een paar cocktails. Hier blijkt de barman iet wat moeite te hebben met onze drankjes, als ik elke vier slokken een heel klein stukje versneden limoen (inclusief schil) in mijn mond vindt, haha! Maar super gezellig is het zeker! Na deze geslaagde avond, (afgezien van het hele brand gedeelte, haha) gaan we weer terug naar onze dorm. Hierbij lijkt het Guido wel een leuk idee om de kat die voor onze kamer zit binnen te laten terwijl ik op het toilet zit. Deze komt dan ook voorzichtig om het hoekje zetten terwijl ik zit te plassen, bedankt daarvoor haha. Hoewel ik een enorme dierenvriend ben hoef ik niet met een wildvreemde kat in mijn kamer te slapen. (stiekem wilde ik het wel haha) Na de kat weer buiten te hebben gezet, kruipen we in onze hoogslapers voor een welverdiende nachtrust. Deze rust mag niet lang duren als om 4.30 de moskee begint de luiden. De aanwezige spreker zingt/schreeuwt zo hard dat het net lijkt of hij met megafoon en al naast ons bed staat. WAAAAAAAAT is dit?! We zijn veel gewend maar dit is wel heel hard en ook nog eens mega vroeg. Na een half uurtje houd het op en vallen we gelukkig weer in slaap.

Nog even een dagje bijkomen!

Na onze avontuurlijke dag, verplaatsen we ons weer naar onze oude kamer die helemaal opgeruimd en schoon is. Er is zelfs geen spoortje van de brand te zien! Het hotel en restaurant dat tegen onze kamer aan zit, is overigens wel helemaal tot de grond afgebrand. Wonder boven wonder dat alles hier nog staat! Na een heerlijk gezond ontbijtje, besluiten we de rest van het eiland lopend te verkennen. Nou ja, eigenlijk probeerden we een fiets te huren, maar ze begonnen bij zulke absurde prijzen dat we het hele onderhandelen maar achterwege lieten. De verkopers uiteraard wel, deze kwamen ons al rennend achterna om de prijs met zo’n 75% procent te laten zakken. Helaas voor hun zijn we deze keer te koppig en besluiten we stug door te lopen. Na een poosje wandelen komen we aan bij een prachtig strand en gezellig tentje genaamd Casa Vintage Beach. (zeker een aanrader) Het hele interieur lijkt zo van Pinterest te komen en ook de menukaart is top! Dat ik niet de enige ben die het hier Instagram waardig vindt, blijkt al snel als iedereen druk bezig is met foto’s van het interieur te nemen.

Na deze relaxte dag, besloten we de dag nog iets beter te maken! Namelijk met een film op het strand! Dit hadden we eerder ook al een keer gedaan, dus we hadden er zin! We namen plaats op de super chille bedjes om deze keer niet eat, pray, love, maar juist de de tourist te kijken! O ja en deze keer gingen we ook maar niet voor de poppenhuis hamburger haha!

Vervroegd verjaardagscadeau!

Omdat Guido 30 september jarig is, moest er uiteraard nagedacht worden over een goed cadeau! Nou is dat wat lastig als je elke dag leuke dingen doet, wat moet je dan nog geven! Maar toen bedacht ik het perfecte cadeau! Guido wilde namelijk altijd al eens duiken, maar niet alleen. Aangezien ik al het al benauwd krijg als ik denk aan duiken, kon ik het niet opbrengen om mezelf op te offeren. Gelukkig was daar Josine die het ook graag wilde proberen! Dus dat werd Guido zijn cadeau, een dagje duiken! Samen waren ze er klaar voor, eerst oefenen in het zwembad en dan de diepe oceaan in! Dus daar gingen ze, ieder kregen ze een wetsuit aan (die Guido even verkeerd om aan deed waardoor de rits op de voorkant zat, haha) en werden alle materialen uitgelegd. Vervolgens gingen ze het zwembad in om de nodige technieken onder de knie te krijgen. Dit ging ze beiden super goed af waarna het tijd werd voor het echte werk! Ze stapten met nog 2 andere Nederlanders in een bootje om na 10 minuten de afgesproken plek te bereiken. Nu was het zo ver! Ze kieperden zichzelf van de boot af om tot 12 meter te zakken. (zooooo diep)! Na wat gewenning en geworstel met Guido zijn bril, kon hij genieten van de onderwater wereld! Er waren zoveel prachtige vissen te zien en zelfs reuze schildpadden! Die zaten gewoon lekker te chillen op de bodem, haha! Na 40 minuten, die voor hunzelf als 5 voelde, moesten ze weer omhoog! Guido vond het zoooo gaaf! Zeker iets dat hij in Australië nog een keer wil doen! Ik ga dan wel lekker boven hem snorkelen, haha!

Terug naar Bali!

Na nog een heerlijke avond, kochten we een ticket om terug te gaan naar Bali! We vroegen even na welke boot vorige week geëxplodeerd was en boekten vervolgens de andere maatschappij! Dit bleek een prima keuze te zijn met een goede boot, waarna we na 2 uurtjes Bali weer bereikten. Nu hoefden we alleen nog naar Kuta en dan waren we er weer! Dit ging uiteraard niet zo soepel. We gingen namelijk met een mega touringcar die na een half uur pas vertrok, om vervolgens in een plaatsje twee kilometer voor Kuta gedropt te worden. Tuurlijk, was ook te verwachten haha! Snel pakken we een meter taxi waarbij zelfs de chauffeur zich afvraagt waarom we in hemelsnaam daar gedropt zijn. Na een kort ritje komen we aan op de plek van bestemming, in ons vertrouwde hotel in Kuta!

Benieuwd hoe we onze laatste dagen op Bali door brengen?! Houd de blog dan in de gaten want nog maar 4 dagen op Bali en we stappen op het vliegtuig naar Australie!

Tags Azië, backpack, backpacken, budget, eiland, Gili's, Giliair, Gilitrawangan, Indonesie, paradijs, reisronddewereld. wereldreizen, reizen, relaxen, rondreis, travel, Wereldreis, zomer, zonnen

Uncategorized

Lombok ontdekken- strand, cocktails en avontuur!

Post author By Lotte Snip
Post date September 16, 2016
6 Comments on Lombok ontdekken- strand, cocktails en avontuur!

Na het prachtige Nusa Lembongan en Nusa Ceningan, reizen we verder en gaan we Lombok ontdekken! Het eiland dat de lokale mensen ook wel Bali 2 noemen. Dit vanwege de prachtige stranden, met een stuk minder toeristen. Klinkt niet verkeerd toch? Benieuwd hoe wij het hier hebben? Lees dan snel verder!

Lombok ontdekken- Op de mega gezellige boot!

Omdat zowel Nusa Lembongaan als Lombok een eiland is, pakken we weer de boot! Deze keer niet een luxe versie, maar een goedkope en langzamere optie! Geen probleem aangezien we alle tijd van de wereld hebben! We worden deze keer echt opgehaald (niet zoals de vorige keer waarbij ‘ophalen’ eigenlijk betekende zelf op de scooter achter iemand aanrijden) en vertrekken met nog 6 backpackers richting de andere kant van het eiland. Uiteraard is ook hier geen haven en moeten we daarnaast eerst met een klein bootje, om vervolgens op onze daadwerkelijke boot te klimmen. Nee, lekker efficiënt is het niet altijd, avontuurlijk daarentegen wel! Na veilig, inclusief backpack, op de grote boot aangekomen te zijn namen we plek op het dek. Uiteraard moesten de eerder vervoerde kippen alleen wel even verplaats worden, haha. De muziek ging voluit en het bier werd aangeboden. (niet dat dit erg goed verkocht werd aangezien het 8 uur was, maar dat er terzijde haha) Al snel bleek waarom deze boot langzaam was, de motoren waren namelijk uit een scheepswrak opgedoken waardoor ze om de 10 minuten uitvielen. Grapje, maar de de boot deed het wel een stuk of 10 keer niet meer, haha. Gelukkig hadden we er prachtig weer bij en een gezellig muziekje dus geen probleem voor ons!

Rustig en relaxed Senggigi

Na een relaxed en langzaam boottochtje, bereiken we de haven van Lombok (uiteraard niet na 3 stops op andere eilanden maar goed, wij wilden goedkoop reizen haha). Hier pakken we samen met twee Belgische meiden een taxi naar Senggigi, een gezellig kustplaatsje op Lombok. Dat het hier een stuk rustiger is dan op Bali blijkt al snel. Op de weg is namelijk bijna niemand en ook het dorpje Senggigi is vergeleken met Bali bijna verlaten. Al snel vinden we de homestay die we online hebben gevonden met de hulp van een erg opdringerig mannetje. Gelukkig snapt deze man wel wat onderhandelen is en al snel zitten we voor een super lage prijs in een fijne kamer, prima! Na een scooter te hebben gehuurd voor het luttele bedrag van €3,50, rijden we ‘helemaal’ naar de overkant van de straat om te lunchen. Hier komen we er achter dat het opdringerige niet alleen bij de vorige verkoper er goed in zat, nee ook hier worden we van alle kanten aangevallen. We zijn bijna in staat deze plek te verlaten als we een fijn tentje verderop vinden met aardige bedieningen en goede prijzen, dit lijkt er meer op! We genieten op gekleurde zitzakken van het heerlijke weer en goede eten. O ja, en ik laat me ook overhalen voor een prachtig armbandje met zelf gevonden schelpjes (persoonlijk denk ik eerder zelf gekocht, maar dat terzijde haha). Gelukkig mag je als backpacker er bij lopen als een hippie en passen ook deze houtje touwtje armbanden goed in mijn garderobe haha. Maar wees niet bang lieve vriendinnen van mij, winkelen doe ik nog steeds hoor haha!

Op naar de watervallen!

De volgende dag besluiten we wat te willen ondernemen en dus stappen we op de scooter voor een tocht van 2 uur. Hoewel het eiland op zich niet erg groot is, liggen de meeste bestemmingen toch vrij ver uit elkaar. Gelukkig zijn we het verre rijden inmiddels gewend en dus stappen we op onze scooter voor een prachtige tocht langs de kust van Lombok. Onderweg zien we geweldige uitzichten en ontmoeten we tijdens een korte pauze super vriendelijke locals. Hier wil iedereen juist een praatje aanknopen of je helpen bij het zoeken van de weg, geen opdringerige verkopers deze keer! Ons beeld van Lombok veranderd dan ook 360 graden! Na wat aanwijzingen en de verzekering dat het niet gaat regenen vandaag. (er is nogal een dreigende lucht maar de lokale mensen doen een paar telefoontjes voor ons en weten ons te vertellen dat het in een stadje verder terug regent, maar bij de watervallen niks gaat vallen. Hoe fijn is dat, persoonlijke Piet Paulusma!) Hoewel we goed naar de locals hebben geluisterd rijden we aan de hand van Google Maps richting de watervallen. (notitie voor mezelf; NOOIT MEER DOEN) Want hoe handig Google Maps ook is, hij kiest altijd de meest toeristische route die totaal niet te rijden valt. Ook deze keer komen we in een klein dorpje aan waar de goede weg (zonder gaten eerlijk waar) ophoud. Nee, het is niet zo dat hij nog een beetje aanwezig is, hij is gewoon weg. Dus daar rijden we over grote stukken steen vermengd met een hele hoop los zand. Ach, denken we er zal zou vast wel weer een goede weg komen toch? Onderweg komen we groepen kinderen tegen die ons al lachend en zwaaiend begroetten (ik zou ook lachen als ik twee toeristen op een scooter uit de jaren 80 over deze weg zag rijden). Gelukkig kunnen ze ons wel de weg wijzen al zie je ze denken- succes daarmee, haha. Na veel geploeter komen we bij een heuvel aan en aangezien we al zo lang onderweg zijn is omdraaien ook geen optie meer. Ik besluit af te stappen en Guido probeert zo snel mogelijk de heuvel op te rijden zodat het a: achter de rug is en b: hij überhaupt de top bereikt haha. Het volgende kwartier gaat het zo door waarbij ik het grootste gedeelte loop. (goed voor de conditie denken we dan maar) Bij de laatste killer heuvel komen we een lokale man tegen die erg moet lachen. Ook hij neemt deze route voor het eerst en heeft zo’n slechte weg nog niet eerder meegemaakt. (gelukkig voor hem is hij met een 4 wheel drive) Hij geeft aan dat de weg nu snel beter wordt, tenminste als we de heuvel opkomen. Gelukkig voor ons lopen er al een poosje twee nieuwsgierige jongens achter ons aan die ons het laatste stuk van de heuvel (samen met mij) opduwen! De weg blijkt hierna inderdaad beter te zijn en vijf minuten later bereiken we de waterval!

De mooiste watervallen tot nu toe!

Na deze heftige tocht komen we aan bij de ingang van de watervallen. Gelukkig hebben we ons van te voren ingelezen, want uiteraard wordt er verteld dat we een gids nodig hebben terwijl we online lezen dat dit onzin is. We geven dan ook aan zelf naar de waterval te lopen en het ‘risico’ voor lief te nemen. Onderweg komen we er al snel achter waarom iedereen online aangeeft dat het nemen van een gids overbodig en geldklopperij is. Er is namelijk een stenen pad waar je nog niet verdwaald op zou kunnen raken al zou je het willen. De eerste waterval is erg mooi en we zien dan ook de lokale bevolking (volledig gekleed in lange kledig) genieten onder de koud en harde stralen, gratis massage noemen ze dat hier haha. Om naar de tweede waterval te komen blijk je van het eerste pad af te moeten wijken, niet erg lastig om te vinden. Vooral aangezien bijna iedereen een gids heeft en we altijd hun nog kunnen volgen haha. De route brengt ons ook hier over een verhard pad wat ons hier en daar door een ijskoud beekje brengt. Na ongeveer 30 minuten komen we aan bij één van de mooiste watervallen die we ooit hebben gezien! Onderweg naar de waterval val ik bijna face first in het water, maar bereik uiteindelijk toch droog en ongeschonden de prachtige waterval! Guido besluit wel een duik te willen wagen en zwemt in het ijskoude water! (ik daarentegen vind het wel mooi genoeg vanaf de kant haha)

Relaxen, cocktails en goedkoop eten!

De volgende dagen genieten van het rustige Senggigi door vooral op het strand te liggen en cocktails te drinken. Gelukkig kunnen we dit compenseren met het goedkope eten dat op het plein van Senggigi wordt verkocht waar we al eten voor €1 a €2! Al moet ik toegeven dat alleen de eerste keer eten geslaagd was toen we een standje vonden met overheerlijke hamburgers. De tweede keer was deze namelijk dicht waardoor ik al wenend koude rijst met ei bij het volgende standje heb gegeten. Nou ben ik hier al geen fan van, maar koud kunnen ze het ook overdrijven haha. (wees niet bang ik heb het gecompenseerd met een overheerlijke Cornetto haha, die van aardbei uiteraard voor de vitaminen)

Op naar levendig Kuta

Na deze paar rustige dagen besluiten we verder te reizen. We willen Lombok ontdekken en dus kunnen we niet alleen op Senggigi blijven! Na een paar keiharde onderhandelingen waarbij ik een stuk of 4 keer wegloop (werkt altijd), dingen we af tot een goede prijs om ons morgen naar Kuta te laten vervoeren! (ik moet toegeven dat ze bij de vierde keer me niet meer achterna kwamen en ik zelf maar met hangende pootje terug ging, haha) We stappen de volgende ochtend in een minivan naar Kuta waar we na zo’n 1,5 uur aankomen. Overal zien we gezellige restaurantjes, mega veel backpackers en een overvloed aan homestays, dit is meer iets voor ons! Uiteraard hebben we niks geboekt en na een kleine zoektocht vinden we een heerlijke kamer inclusief ontbijt en met prachtig balkon, heerlijk!

Prachtige natuur en hoge kliffen

Na een overheerlijke lunch bij één van de hippe en gezonde tentjes bij ons in de straat, besluiten we op onze scooter te stappen om de omgeving te verkennen. Online vinden we een mooi strandje op zo’n half uurtje rijden dus daar gaan we naar toe! Ook dit strand is weer prachtig en het water helder blauw. We laten ons overhalen om een snorkelset te huren die we tegen een klein prijsje de hele dag kunnen gebruiken. Helaas begrijpen we al snel waarom, haha. Hoewel het water prachtig is en je er schildpadden zou moeten kunnen zien, zien we tijdens het snorkelen nog niet eens onze eigen handen. Het water is zo troebel en zanderig dat we net zo goed onze ogen dicht konden doen. Daar zijn we dus mooi ingetrapt haha, al zijn we niet de enigen die wanhopig iets onderwater proberen te zien. Na een paar uurtjes op het strand houden we het voor gezien en besluiten we nog even naar sunset point te lopen. We zien namelijk zoveel mensen die heuvel oplopen dat ook wij ons zelf maar de heuvel op slepen. (ja, inderdaad ik ben lui) Eenmaal boven (wat redelijk lastig ging op een slipper die om de drie seconden sneuvelde), zien we het meest prachtige uitzicht! We staan namelijk vanaf enorme groene kliffen/bergen naar de zee te kijken. Hoe gaaf is dit! Zeker één van de mooiere plekjes van Lombok waar we dan ook meerdere keren terug komen de volgende dagen!

Slippers maken?!

Omdat mijn slippers voor de zoveelste keer gesneuveld zijn, besluiten we na ons diner met overheerlijke pizza’s, (en de nodige cocktails want het was immers happy hour) seconden lijm te kopen om het voor eens en altijd op te lossen! Guido zal dit klusjes wel even klaren… haha. Helaas voor hem blijken de cocktails toch iets meer aan te slaan dan verwacht en bij het openen van de lijm gaat het helemaal mis. Guido duwt namelijk in de tube terwijl hij hem openmaakt en na een schreeuw verdwijnt hij vliegensvlug naar binnen, dat is niet goed gegaan dus. Slap van de lach loop ik naar de badkamer waar ik Guido onder de douche tegenkom. Het enige dat hij zegt is; Je moet beloven dat je niet gaat lachen oké? Persoonlijk vond ik dat het daar al een beetje te laat voor was, maar goed ‘beloofd’. Hierna stapt hij uit de badkamer en laat zijn handen zien die twee grote hompen lijm zijn en ook zijn enkel heeft een nieuwe toevoeging… Ik houd het niet meer van het lachen en probeer Guido zo goed mogelijk te ondersteunen om de secondelijm van zijn lichaam af te schrobben. (grapje ik lach alleen maar terwijl ik toe kijk, ik ben een heks) Zelf voel ik de cocktails iets minder en repareer nog maar even snel mijn slipper voordat alle lijm opgedroogd is, haha.

‘Pink’ Beach?!

Na nog een paar dagen relaxen op Kuta, zijn we klaar met alleen maar op het strand liggen en besluiten we het avontuur op te zoeken. We stappen voor de zoveelste keer op onze scooter om deze keer Pink Beach te bezoeken. Dit zou een prachtig roze strand zijn op ongeveer 2 uurtjes rijden dus daar gaan we! Ook de wegen aan deze kant van het eiland blijken fantastisch te zijn en na ongeveer 1,5 uur rijden komen we eindelijk in de buurt van het beroemde strand. Helaas houd de goede weg er mee op, maar we zijn wat gewend! Al hobbelend rijden we verder waarna we een afslag naar links nemen. Nog zo’n half uur later bereiken we het einde van de straat, maar een roze strand ho maar. Ooo jullie willen naar pink beach?! zegt een local; Ja dan moet je helemaal terug en dan naar rechts. Oké, daar waar we net vandaan kwamen dus haha. Guido zegt vervolgens ook nog eens; Ja ik zeg wel een bordje met iets met roze staan, maar ja jij zei dat het volgens Google Maps deze kant op was…. Dus daar gingen we weer (nadat ik met de scooter over Guido was heen gereden) het hele eind terug! Na nog ongeveer een uurtje rijden, waarbij we ondertussen aapjes spotte, kwamen we aan! Eindelijk, we hadden het roze strand gevonden.. Nou ja… Ik weet niet wie die naam had verzonnen maar gebaseerd op het strand kon het niet zijn. Het strand was namelijk gewoon geel afgezien van een paar rode zandkorrels. Haha nou ja prima, we hadden eigenlijk ook niet anders verwacht. Gelukkig ging het ons meer om het dagje uit, dus na een paar uurtje op het strand namen we de juiste route terug.

Gaan we het doen?!

Na nog een paar dagen genoten te hebben van alles wat Kuta te bieden heeft, besluiten we dat het tijd wordt om weer een activiteit te ondernemen. En wat kan je nou beter doen op Lombok dan de Rinjani te beklimmen? Hoewel we online lezen dat het vrij pittig is, besluiten we er na veel getwijfel voor te gaan! We gunnen ons zelf nog één dagje mentaal voorbereiden en boeken een tour naar de top van de berg! Benieuwd hoe dit ons is vergaan? Houd de blog dan in de gaten! Ik kan je verzekeren, het zal niet tegenvallen! Maar eerst nog meer foto’s van het prachtige Lombok!

Tags avontuur, Azië, backpack, cocktais, drankjes, Indonesie, lombok, oceaan, ontdekken, reis, reisronddewereld, reizen, rondreis, toeristen, travel, uitzicht, vakantie, weer, Wereldreis, zee, zomer, zonsondergang

Uncategorized

Paradijs, hoge kliffen en reuzenmanta’s op Nusa Lembongan

Post author By Lotte Snip
Post date September 13, 2016
3 Comments on Paradijs, hoge kliffen en reuzenmanta’s op Nusa Lembongan

Na het prachtige Bali (deel één en twee), pakken we de boot richting Nusa Lembongan! Op naar het eiland met hoge kliffen, prachtige stranden en een paradijselijk gevoel! Benieuwd wat wij hier allemaal doen? Lees dan snel verder!

Pa-ra-dijs!

Na een kort, maar heftig boottochtje waarbij de golven over de boot heen vlogen, kwamen we aan! Het water was helder (maar dan ook echt helder) blauw en het strand bijna wit. Uiteraard was er geen haven dus na even de door zee te hebben gewandeld, (gelukkig niet met backpack anders was ik zeker weten om gekukeld, ik ben nou eenmaal onhandig van aard) stonden we op dit prachtige eiland! We stapten met nog wat mensen in een busje dat bij ons ticket inbegrepen zat, waarna we richting ons guesthouse reden. We besloten dit namelijk nu wel een keer van te voren te boeken aangezien deze de goedkoopste van het hele eiland was en ook nog eens top beoordelingen kreeg. (wees maar niet bang, dit hebben we de ochtend zelf geregeld dus de naam van de website mag nog het zelfde blijven haha) Na aangekomen te zijn besloten we een scooter te huren en richting het strand te gaan, maar niet voor dat we een overheerlijk gezonde lunch hadden gescoord. We vonden een hip tentje genaamd Eco Bali, waar ‘gezond’ een hele nieuwe betekenis kreeg. Begrijp me niet verkeerd, ik houd echt van gezonde dingen en vooral als lunch, (niet als snack, dan wil ik gewoon chips,bitterballen, en popcorn) maar hier overdreven ze het een beetje. Waar ik dacht een overheerlijke fruitsalade met wat geroosterde noten, andere gezonde toevoegingen en yogurt besteld te hebben, kreeg ik één hele grote bak vol met noten en dikke yogurt. Oftewel, konijnenvoer. Voor Guido stond er al helemaal weinig op het menu want ze besloten dat brood en ei niet oké was. Nee lekker een schaal vol met wilde rijst, (wat ze daar dan ook mee mogen bedoelen) iets van groenten en watermeloen. Om het te compenseren kochten we twee dikke plakken bananenbrood voor mee naar het strand. (anders raakt ons lichaam helemaal van slag, haha)

Zo goed als de wegen in Bali waren, zo slecht waren ze hier. Kuilen waren dan ook meer de regel dan uitzondering, waardoor we al stuiterend aankwamen. (gelukkig is Guido pro en wil hij altijd rijden, want als ik dit moest doen dan lagen we nu of in het ravijn, de bosjes of hadden we een hond geraakt) Ook hier was het strand prachtig en bleek het zelfs tussen twee kliffen te zitten waardoor het uitzicht fantastisch was. Nog beter was dat je hier goedkoop bedjes kon huren om vervolgens ook in de infinity pool te dobberen, kon niet beter dus! Alhoewel, Guido bleek zich als ninja te ontpoppen nadat een groepje wespen het op mijn cola hadden voorzien, (nee, hoeveel insecten we ook zien, ik denk niet dat dit ooit veranderd haha) maar verder was het heerlijk haha!

Sightseeing!

Hoewel we gerust nog een paar dagen in het infinity zwembad hadden kunnen liggen, moest er natuurlijk ook iets van het eiland worden gezien! Uiteraard stapten we weer op onze scooter om ons over de ‘wegen’ van Nusa Lembongan te begeven! Onze eerste stop was het mangrove bos. Volgens iedereen moest dit een leuke stop dus ondanks onze twijfels gingen we hierheen. De weg er naar toe, bleek nog net even iets erger te zijn dan we hadden al vermoed. Waar je normaal wel een soort van een wegdek hebt, was het hier verstandiger om door de groef aan de zijkant van de ooit bestaande weg te rijden. In de weg zelf zaten namelijk zoveel gaten de we al hobbelend bijna van onze scooter vielen, haha. Eenmaal aangekomen was het precies zoals het eigenlijk al had moeten doen vermoeden. Het was een bos (niet al te mooi ook, haha), in het water. Mijn plan om leuk te gaan kajakken liet ik maar snel varen toen ik besefte dat het ongeveer 35 graden was en ons vorige avontuur in Halong Bay ook niet erg soepel ging, haha. (we draaiden nogal veel rondjes en in tussentijd ben ik er nog niet achtergekomen hoe je zo’n bootje moet besturen haha) Gelukkig voor ons kon je ook bootjes huren waarna we een dealtje sloten met een local. Uiteraard niet zonder stevige onderhandeling waarbij hij ons eerst uitlachte om ons voorstel om er vervolgens toch maar akkoord mee te gaan, haha. Hoewel het rondje varen leuk was, stelde het bos niet veel voor en na 20 minuten stonden we dan ook weer op het droge. Niet echt een must-see dus! Al was het wel leuk dat onze ‘gids’ die geen woord Engels sprak ons 6x dezelfde mango probeerde aan te wijzen, dankjewel daarvoor meneer haha.

Devil’s Tear

Na ons boottochtje reden we richting het zuiden van het eiland. Dit klinkt heel ver, maar het eiland is echt piepklein waardoor we er binnen een half uur waren. Hier gingen we op zoek naar de Devil’s Tear, dat gelukkig net zo spectaculair is als het klinkt. Je moet het alleen wel even vinden, haha. Helaas had Google maps daar geen zin in, waardoor we drie keer de verkeerde kant op reden, maar met behulp van vriendelijke locals uit eindelijk toch de weg vonden! Uiteraard zat het precies naast het strand dat we gisteren hadden bezocht, oeps. Eenmaal aangekomen was het er inderdaad prachtig! Devil’s Tear is namelijk een plek waar het water prachtig blauw is en meters hoog tegen de kliffen aan slaat. Aangezien het water op dat moment redelijk rustig was, besloten we later nog eens terug te komen. Geloof me, dit was het meer dan waard haha, maar daar over later meer!

Over de brug naar Nusa Cenningan

Aangezien Nusa Lembongan erg klein is en we nu al het grootste gedeelte hadden ontdekt, besloten we verder te gaan naar Nusa Cenningan. Een nog kleiner eilandje dat per brug aan Nusa Lembongan zit verbonden. Deze keer ging Google Maps nog net even iets verder met zijn avontuurlijke route, iets te ver wat mij betreft haha. Nu werden we namelijk richting een weggetje geleid dat als maar dunner werd waarna we ons door de bosjes een weg probeerden te banen. Aangezien we ook geen idee hadden hoe we er anders moesten komen, besloten we maar door te zetten. Na een poosje bereikten we weer een klein weggetje waarbij we al het vermoeden hadden dat ook dit niet de normale weg naar Nusa Cenningan kon zijn. Iedereen ging hier toch naar toe?! Na een poosje hobbel op, hobbel af over een mini paadje te hebben gereden, kwamen we aan. Op het strand, haha. Oké, dit ging zo dus niet. Dus daar gingen we weer terug, op zoek naar de echte weg! Gelukkig vonden we niet al te lang zoeken een grote weg, (waar we in eerste instantie ook vandaan kwamen, haha) waarna we al snel de brug naar Nusa Cenningan zagen. Deze brug was groot genoeg voor één scooter per keer, maar zoals zo vaak in Azië werd dit niet als een probleem gezien. Iedereen ging er van beide kanten gezellig tegelijkertijd overheen en zo stonden we dan geduldig achter selfie makende Aziaten om vervolgens onze scooter zo dicht tegen de zijkant van de brug te duwen dat het verkeer uit tegenovergestelde richting ook kon passeren. Niet nadat er 100 selfies waren genomen uiteraard en ze ook nog eens geïrriteerd achterom keken, hallo selfie -time?! (gelukkig zijn we wat gewend en ben ik inmiddels de meest geduldige persoon ooit, maar diep van binnen wilde ik ze met selfie stick en al over de reling kukelen, haha)

Secret Beach

Na de brug en alle selfie sticks te hebben gepasseerd, (waarbij we per ongeluk ook nog iemand met onze spiegel hebben geraakt, oeps) vervolgden we onze weg naar Secret Beach. Onderweg zagen we de zeewier telers druk aan het werk wat prachtige plaatjes opleverde! Na hier wat mooi foto’s van te hebben genomen reden we richting Secret Beach dat volgens vele een prachtig strandje zou moeten zijn. Deze vonden we gelukkig iets gemakkelijker en stonden we niet met scooter en al op het strand haha. Erg Secret bleek het strand niet te zijn aangezien je door een resort moest om het strand te bereiken. Maar inderdaad, ook hier was het strand en het uitzicht weer prachtig! Dat Nusa Cenningan bekend staat om haar mooie kliffen werd ons zeker wel duidelijk!

Ziplinen en van kliffen springen!

Ja, we gingen op naar het avontuur! Eerst een stukje ziplinen en dan van een klif springen, dat klonk ons wel goed! Onze eerste stop was het zip linen waar we ons al verbaasden over het aantal scooters dat we hier tegenkwamen, geen haha. Na het zoveelste steile en slechte pad kwamen we aan bij de zip line die toch zeker wel drie meter lang was. Dit was wel heel weinig, dus op naar de kliffen dan maar! Dit zat uiteraard weer totaal ergens anders, maar gelukkig was het rijden op Nusa Cenningan al een avontuur op zich! Onderweg zagen we prachtige uitzichten maar een klif waar je vanaf kon springen vonden we niet. Wel een café op een klif met uitzicht over het water, daar moesten we het maar mee doen haha! Voor het avontuurlijke gevoel ben ik nog wel even de trap naar beneden geklommen maar nadat die ophield en het pad vervolgens ook niet verder ging, hield ik het maar voor gezien.

Woooow die golf!!

Na een goede lunch met prachtig uitzicht, besloten we terug te keren naar Nusa Lembongan om nogmaals Devils Tear’s te bezoeken. Deze keer was de zee veel wilder waardoor de golven spectaculair op de kliffen sloegen! Dat vroeg om een selfie met zo’n hoge golf uiteraard! Dus daar stonden we samen met nog een stelletje te wachten op die ene perfecte golf voor de foto. In de verte zagen we een grote aankomen waarna we er al snel achterkwamen dat deze misschien wel een beetje erg groot was. Voor we ons konden bedenken kregen we een enorme lading water over ons heen en konden we al rennend nog net onze camera en telefoons redden. Onze buren hadden het helaas iets minder goed getroffen. Bij hun was de golf zo hard aangekomen dat ze beiden op de grond waren geslagen, oeps! Hadden we toch nog onze dosis avontuur gekregen haha!

Reuzen manta’s spotten!

Na ons scooteravontuur besloten we voor de volgende dag een snorkel tour te boeken waarbij het doel was reuzen manta’s spotten! Uiteraard wilden we dit wel lekker goedkoop doen en dus na wat afdingen, boekten we een tour bij ons guesthouse. De volgende ochtend werden we ‘opgehaald’, (we moesten op onze eigen scooter of mochten met z’n tweeën bij hem achterop… Ja ik weet het, dat krijg je als je voor een dubbeltje op de eerste rang wilt zitten) waarna we ongeveer een half uurtje later vertrokken. De zee was mega wild, dus ik had er zin in haha.. De eerste stop zouden we misschien de reuzen manta al kunnen zien dus vol goede moed sprongen we het kolkende water in. De één iets sneller dan de ander.(met de golven zag het er op zich niet erg aantrekkelijk uit, haha) Na alle moed bij elkaar te hebben geraapt sprong ook in de diepe zee in waarna ik een stuk of zes slokken zeewater binnen kreeg. Oké, ik moest een zwemvest, NU. Gelukkig waren die wel aanwezig en zo mocht ik samen met een jongen die niet kon zwemmen lekker veilig een zwemvest aan. (loser, i know haha) Nu kon ik heerlijk drijven en genieten van al het prachtigs onder mij. Oftewel niks- er was gewoon helemaal niks te zien, haha. Terug de boot dan maar weer in, op naar het volgende punt. Hier hadden we meer geluk! De gids zag een reuzen manta en met z’n allen sprongen we het water in om hem te aanschouwen. Uiteraard ging ik met mijn zwemvest niet zo hard dus ik dreef lekker achteraan, maar ik heb hem gezien! De reuzen manta was enorm, zo gaaf om te zien! Guido was uiteraard wel super snel en kon zelfs nog een prachtige foto van het dier schieten! Eenmaal terug in de boot waren we verkleumd van het koude water. (golf van Alaska stroomde hier tussendoor denk ik, haha) Op naar de laatste stop waar we geen reuzen manta’s meer zouden spotten, maar gewoon gingen snorkelen. Guido en ik vonden het wel prima, na lekker opgewarmd te zijn hadden wij echt geen zin meer om het water in te gaan. Dit bleek al snel geen optie toen iedereen zei dat het zoooo prachtig was dus hup snorkel set weer op en in het water! We kregen wat brood toe gegooid en het was fantastisch! Allemaal prachtige gekleurde vissen aten van het brood in onze handen, zo gaaf!

Nog even relaxen!

Eenmaal terug aan land besloten we voor de rest van de dag lekker bij het zwembad te relaxen onder het genot van een drankje of twee! Heerlijk, zo in de zon na in dat koude water als een lijk te hebben gedreven, haha. Nu we alles van Nusa Lembongan en Nusa Cenningan hadden gezien, besloten we verder te reizen. Op naar Lombok! Benieuwd wat we hier gaan doen? Houd de blog dan in de gaten! Maar eerst nog een paar foto’s!

Tags avontuur, Azië, backpacken, backpackers, Indonesie, infinity, kliffen, reis, reizen, rondreis, strand, uitzicht, Wereldreis, zee, zomer, zon, zwembad, zwemmen

Uncategorized

Eerste week backpacken door Bali!

Post author By Lotte Snip
Post date September 4, 2016
10 Comments on Eerste week backpacken door Bali!

Na het prachtige Sumatra trekken we verder om te backpacken door Bali! Op naar het prachtige eiland met wilde zee, rijstterrassen en goede restaurantjes! Benieuwd welke plekken wij in de eerste week bezoeken? Lees dan verder!

Backpacken door bali- Op naar paradijs!

Na een rit vol hobbels en een overnachting in een heerlijk hotel, stappen we op het vliegveld om te gaan backpacken door Bali! Gelukkig voor ons heeft het hotel een gratis transfer service en zo staan wij dan ook keurig op tijd bij het vliegveld. Even inchecken en op naar het vliegtuig! Deze keer vliegen we met Lion Air die gelukkig sinds juni 2016 niet meer op de zwarte lijst staat. (wij zien dit maar als inzet voor verbetering aangezien dit het goedkoopste ticket was, haha) Gelijk blijkt al dat deze maatschappij nog net even iets meer budget is dan Air Asia waar we vaak mee vliegen. Het vliegtuig is uiteraard te laat (super handig aangezien we ook nog moeten overstappen) en er is daarnaast zelfs voor Aziaten weinig beenruimte (we zaten zo opgevouwen dat we nu zeker een gevorderd yoga klasje zouden kunnen volgen). Na een tussenlanding waar niks over stond aangegeven, vertrekken we veel te laat richting Surabaya. Ik weet dat we niet mogen klagen als we met één van de meest goedkope maatschappijen vliegen, maar het zweet brak ons uit (oké, mij) aangezien we op het zelfde moment gingen landen als onze volgende vliegtuig zou gaan boarden. Uiteraard niks aan de hand, want het volgende (ook van Lion Air) vliegtuig had ook vertraging, wat een geluk haha! Pluspuntje was wel dat we in een ander toestel stapten, aangezien het vorige vliegtuig nog uit de tweede wereldoorlog stamde en zo erg trilde dat we de veiligheidsinstructies niet konden horen. (grapje, klein beetje aangedikt maar ik was wel een klein beetje bang dat we maar met één vleugel het vliegveld zouden bereiken)

Hallo gezellig Kuta!

Na een paar uur kwamen we aan, eindelijk gingen we backpacken door Bali! We namen een taxi waarbij ik (Guido is niet zo van het onderhandelen en ik ben nou eenmaal hard, haha) de keiharde onderhandeling aan ging. Op naar Kuta waar we de eerste paar nachten zouden verblijven. Ons hotel bleek op een prima plek te zitten vanuit waar we gemakkelijk alle restaurantjes en het strand konden bezoeken! Hoewel we veel negatieve verhalen over Kuta hadden gehoord, vonden we het er heerlijk! Ja, het was er toeristisch en veel mensen hielden wel van een biertje (op elk moment van de dag), maar het was er ook super sfeervol, niet te duur en gezellig! We genoten van het heerlijke strand, dronken cocktails aan de boulevard en aten overheerlijk bij de vele restaurantjes. En niet te vergeten elke dag rond 4 uur werden opgevangen baby schildpadjes terug gezet in de zee, uiteraard een gebeurtenis waar ik elke dag was, zoooo lief!

Hip Seminyak

Na een paar dagen in het heerlijke Kuta, verplaatsen we ons naar Seminyak. Dit is namelijk volgens iedereen ‘the place to be’ en dus kunnen we het niet overslaan wanneer je gaat backpacken door Bali! Helaas bleken alle hotels vol vanwege een feestdag waardoor we gedwongen een heerlijk luxe hotel voor 5 dagen namen. (zooo zwaar het leven van een backpacker haha, wel voor ons budget overigens haha) Voor €20 per nacht hadden we de mooiste kamer met regen douche, prachtig zwembad en design inrichting. Hier konden we het ons wel even gemakkelijk maken! Waarom iedereen Seminyak zo hip vindt, werd ons al snel duidelijk! Overal, maar dan ook echt overal heb je hipster zaakjes met een interieur bestaande uit ananassen, marmer en teksten als ‘but first; coffee’. Helaas hadden ze voor het gemak de prijzen ook maar met 3 vermenigvuldigd aangezien het er toch zo lekker Westers was.. Beetje jammer voor ons budget, maar o wat waren die gezonde ontbijtjes en vers gebakken bruine boterhammen met gepocheerde eieren lekker! De luxe bleek al snel op het strand verder te gaan. Waar op Kuta het hele strand vol staat met stoeltjes waar mensen gezellig hun biertje drinken, bleek dit in Seminyak heel anders! Bijna het hele strand was leeg, afgezien van een paar budget backpackers (inclusief ons) en een hele hoop uitbundige en dure strandtenten. Bloemendaal en Scheveningen zijn er niks bij! Dit waren van die plekken waar de hotelkamers €600 per nacht kosten en de mensen op het terras allemaal in witte overhemden lopen, met 40 graden. Daar pasten wij lekker tussen met geen enkel kleding stuk dat überhaupt nog maar een beetje wit is in plaats van een smoezelig aftreksel, haha. In de overige hippe tentjes trouwens wel, daar is niet te veel doen aan je uiterlijk heel modieus (gelukkig, aangezien ik laatst eyeliner op heb gedaan om te zien of ik het überhaupt nog kon, en gelukkig ik ben het niet verleerd haha)

Surfen!

Na een dagje op het strand van Seminyak te hebben gelegen, (wat overigens 5 km van Kuta afligt, wat een avonturiers zijn we ook haha) gingen we doen waar we voor kwamen, SURFEN! Ja, tijdens backpacken door Bali kan je dit uiteraard niet overslaan! Op aanraden vonden we een surfschool waarbij we om 8 uur s’ochtends er achterkwamen dat de les om half 9 zou beginnen. NEE?! Na contact te hebben gehad kon het een half uurtje uitgesteld worden en nog geen uur later lagen we in het water! Niet nadat we uiteraard even eerst op het strand hadden geoefend en ik de hoop al soort van had opgegeven om twee redenen A: ik heb het evenwichtsgevoel van een tol B: ik had heel, maar dan ook heel erg het verkeerde bikini broekje aan. (lees; de instructeur heeft 90% van de les tegen mijn witte derriere aangekeken, super leuk…) Hoewel ik er totaal geen vertrouwen in had, ging het zoveel beter dan verwacht! Na een stuk of 4x proberen stond ik, hoe gaaf was dat! Guido was uiteraard beter en mocht zelfs al heel snel zelf peddelen waarna hij de golven tot op het strand uit surfte! Na een poosje proberen mocht ik ook zelf peddelen, maar na een aantal pogingen (die overigens wel geslaagd waren) was ik zo moe dat ik alleen nog maar als een aangespoelde walrus op mijn board wilde liggen. Uiteraard was Guido nog wel helemaal fit waardoor ik mezelf bij elkaar raapte voor het laatste half uurtje les. (tip, 2,5 uur les is echt niet te doen, haha) Volledig kapot kwamen we uit het water en was ik 3 blaren op mijn vingers, de ergste spierpijn ooit en een bloedende knie rijker! (alweer, ik lijk wel een kind van drie dat altijd omvalt ofzo haha) Desalniettemin waren we super voldaan en blij. Wel hebben we de rest van de dag op bed series gekeken aangezien ons lichaam niet meer wilde (en wij ook niet haha).

Onze heerlijke luxe kamer met zwembad!

Op naar het immigratiekantoor!

Aangezien we in twee weken niet konden backpacken door Bali en de overige eilanden bezoeken, besloten we ons visum te verlengen. Super easy toch? Alleen even betalen, wat foto’s inleveren en klaar?! Dit bleek net even iets ingewikkelder te zijn, haha. Het begon al toen we de straat uitreden. Omdat we de dag voor een nationale feestdag gingen,was er een mega volksverhuizing aan de gang waardoor iedereen met zijn hele familie van A naar B moest. Dit resulteerde in het ergste verkeer dat ik tijdens onze reis heb meegemaakt, wat een hel! Van links en rechts werden we super hard ingehaald en er leek geen enkele verkeersregel te gelden! Gelukkig kwamen we door Guido zijn skills ongeschonden aan waarna we er achter kwamen dat we dit nog 2x mochten gaan doen. Om een visum te krijgen mag je namelijk gewoon 3x naar het immigratie kantoor. (ik noem het werkverschaffing, maar goed het is niet anders) Gelukkig waren we niet alleen voor het immigratie kantoor deze kant opgereden aangezien het zuiden van Bali prachtig scheen te zijn!

De mooiste stranden op aarde!

We stapten weer op onze scooter (die zou oud is dat je zou verwachten dat hij houten wielen heeft) om ons, door de hel die ze hier het verkeer noemen, te begeven! Gelukkig blijkt het het allemaal waard als we aankomen bij Nusa Dua. Een prachtig plekje waar we uitzicht hebben over de wilde zee en prachtige kliffen! Uitgehongerd schuiven we aan bij een restaurantje dat er niet uit ziet alsof ze al klaar zijn voor gasten, maar aangezien dit in Azië wel eens vaker gebeurd ploffen we toch maar neer. Onder het genot van een stevig ontbijt genieten we van het uitzicht over de zee. Na deze goede maaltijd zetten we onze tocht verder voort naar de volgende plek, secret Beach! Hoewel het binnenkort waarschijnlijk mega toeristisch gaat worden vanwege de super nieuwe en enorme weg die er naar toe wordt aangelegd, is het nu nog hemel op aarde! Een prachtig wit, paradijselijk strand met bijna geen andere mensen! Het water is hier zo prachtig mooi blauw en ook is het landschap met alle rotsen prachtig! Na een hele hoop foto’s, waaronder met een lokaal meisje die zo graag met mij op de foto wilde dat ze van enthousiasme mij heel hard knuffelde en tijdens de foto haar hoofd op mijn borst legde haha (in vergelijking met haar was ik ook echt een reus), besloten we weer terug te gaan voor een 1,5 uur durende tocht al zoevend door het verkeer heen. (waarbij Guido ondanks zijn skills mijn voet nog even tegen een boom aan parkeerde tijdens het manoeuvreren, maar dat is bijzaak haha)

Genieten hier!

De rest van onze dagen in Seminyak genoten we van alles wat dit hippe dorpje te bieden had! We probeerden overheerlijke lunchtentjes uit waarbij Garden Gangstaas al snel het beste bleek te zijn! Hier maakten ze de meest lekker en gezonde ontbijtjes die er ook nog eens meer dan Instragram waardig uitzagen haha (lees; zooooo niet eetbaar ook, maar ja wel lekker en leuk dus daar doen we het voor). Ook spraken we af met de broer van Lewis, Lincoln die op dat moment ook in Bali was! Hoe gezellig! We gingen samen wat drinken en een hapje eten bij één van de fancy (maar niet degene waar witte overhemden de standaard waren) strandtenten waarna we allemaal het op een lopen zetten zodat we de hoge rekening niet hoefden te betalen. (grapje, iedereen weet toch dat ik het niet zou winnen van één of andere fitte ober en dan op tv bij locked up abroad zou komen)

Op naar Canggu!

Na de heerlijke, luxe en helaas ook dure tijd in Seminyak, gaan we verder naar Canggu! Dit moet meer een backpackers plaatsje zijn waar net zulke hippe tentjes zijn, maar voor betere prijzen! Wij en onze portemonnee kunnen niet wachten! Dus daar gaan we, weer 6 hele km met de taxi haha! Benieuwd hoe we het hier hebben? Houd de blog dan in de gaten voor backpacken door Bali; deel twee! Maar eerst nog meer foto’s van onze eerste week backpacken door Bali!

Tags Azië, backpacken, Bali, Indonesie, kliffen, paradijs, reizen, rijden, rondreis, rugzak, scooter, strand, stranden, tempel, tempels, travel, uitzicht, uluwatu, Wereldreis, zee, zomer

AZIË JAPAN JAPAN

Rond reis door Japan: Fukuoka, de gekste stad tot nu toe!

Post author By Lotte Snip
Post date August 13, 2016
10 Comments on Rond reis door Japan: Fukuoka, de gekste stad tot nu toe!

Na het spotten van de berg Fuji, brengt onze rondreis door Japan ons naar Fukuoka. Een stad waarvan we geen idee hadden wat we ervan konden verwachten, maar ons meer gaf dan we ooit hadden kunnen hopen! In de gekste stad tot nu toe maakten we dan ook genoeg mee!

Rondreis door Japan- Lekker efficiënt

Vanuit het rustige maar mooie Mishima besluiten we door te reizen. Maar waar willen we naar toe? We besluiten dat het Sapporro wordt, de voormalig olympische stad! Het ligt een stuk boven Mishima (9 uur met de trein), maar goed we hebben toch de JR Railpass. Na besloten te hebben slaat een dag later toch de twijfel toe, wat is daar eigenlijk te doen?! (haha lekker uitgezocht dus) Al snel komen we er achter dat Sapporro misschien meer geschikt is in de winter, oké schrappen dus! Maar wat nu?! Na wat gegoogle komen we er achter.. Fukuoka! Dit ziet er super leuk uit! Niet dat het ook maar een beetje op de route ligt, haha. Fukuoka ligt namelijk tussen Beppu en Nagasaki, oftewel waar we net vandaan komen en ook nog eens weer helemaal in het zuiden, haha! Nou ja wat maakt ons het uit, dat wordt het! (zonder plannen reizen is super maar niet altijd efficiënt haha)

Is het een scam?

Na de trein te hebben genomen vanaf Mashima komen we aan in Fukuoka. Via Agoda hebben we een luxe appartement geboekt dat een beetje te goed klinkt om waar te zijn. Maar ja, wie wil dat nou niet voor 5 dagen een eigen appartement in plaats van elke dag verkassen en in een dorm slapen, dat is de gok wel waard! Vanaf het station is het 2,9 km lopen en op de één of andere vreemde manier komen we niet op het idee met de bus te gaan, nee joh lekker sportief! Volledig bezweet lopen we als maar verder van het centrum af, richting een soort achterbuurt. Hier ziet het een stuk minder Japans uit, veel minder goed onderhouden, graffiti en zelfs zwervers (die spotten we echt bijna nooit hier). Gelukkig zijn we veel erger gewend, maar een goed gevoel bij het ‘luxe appartement’ krijgen we niet, haha. Na door onverharde paadjes te zijn gelopen moeten we er zijn, een soort vervallen huisje. Oké, zijn we opgelicht?

Onze redders in gele t-shirts met blauwe schorten

We willen aanbellen totdat er opeens twee vrouwtjes in gele t-shirts met blauwe schorten aankomen lopen. Ze gebaren niet aanbellen, dat klopt niet! Opeens komen er nog meer vrouwen aan, ze hebben ons gevolgd, haha! Wij als westerlingen horen namelijk totaal niet in deze buurt en vallen nogal op blijkbaar. Ze wijzen naar het huis van de buurman, dat moet het zijn! Nou dat mochten we willen, maar volgens het adres is het hier… Ik ben er over uit we zijn opgelicht, dat kan niet anders. De lieve mevrouwtjes denken er anders over, ze proberen mij met schouderkloppen over te halen dat het allemaal goed gaat komen (hoe lief!). Ze weten namelijk zeker dat we in het appartement er naast moeten zijn. In gebarentaal en via Google Translate proberen ze ons duidelijk te maken dat we een appartement nummer moeten hebben, die wij uiteraard nergens kunnen vinden. We laten nogmaals het adres zien en besluiten samen bij het adres wat op onze bevestiging staat aan te bellen. Een heel oud vrouwtje doet open, oké dat klopt dus echt niet haha! Guido besluit nog maar eens verder in onze boeking te scrollen en daar vinden we het, een ‘geheime’ bijlage (oké, mijn fout, deze had ik even niet gezien, haha). We zijn er achter wat ons appartement nummer is! Onze lieve redders weten hoe het verder moet, ze halen de sleutel uit een slot aan het hek, halleluja! Met z’n allen (ja, echt!) doen we een vreugde dansje! Nadat we de deur ook nog eens hebben open gekregen is iedereen aan het klappen en worden we uitgezwaaid, wat een redders!! Het appartement blijkt net zo te zijn als op de foto’s! Alles is nieuw, we hebben een eigen keuken, twee kamers, fijne badkamer, wasmachine en balkon!!

Wat is er met alle nette Japanners gebeurd?

Na onze spullen te hebben gedropt besluiten we de stad in te gaan. We zijn de straat nog niet uit of we komen opeens allemaal mensen tegen in soort van witte strings.. wat is dit nou weer?! We denken dat we misschien iets hebben gezien wat niet helemaal de bedoeling is, snel doorlopen haha! Onderweg komen we ook onze lieve redders weer tegen die ons zwaaiend en roepend begroeten (ik denk dat we ze maar moeten adopteren…). Hier zitten nog meer van die mannen, vreemd.. Hoe verder we de stad in komen, hoe meer we van deze mannen tegenkomen. Haha wat is dit toch?! Heel vreemd uitzicht al die blote billen op straat, normaal zijn ze altijd zo netjes!! Nou ja het zou wel een eenmalige feestdag zijn denken we.

Iemand die een date wil huren?

Na een paar kilometer lopen, komen we aan in de stad. Dit lijkt er meer op! Overal zien we grote, fel gekleurde uithangborden. Lekker kermisachtig, precies mijn smaak! Al snel komen we er achter dat het toch niet alleen maar reclame is, we zitten namelijk in het uitgaansgebied en niet zomaar een uitgaansgebied! Overal komen we namelijk hele gladde (lees: met van dat enge lange haar dat lekker schuin voor je ogen hangt), jonge jongens in pak tegen. Opeens herkennen we het, dit zijn clubs waar je als vrouw een man voor een avond kunt huren! Niet zoals in Nederland, (al kan het daar volgens mij wel op uitlopen) maar meer als date! Het is overigens wel de bedoeling dat je mega veel geld gaat uitgeven want goedkoop is zo’n engerd (niet overdreven) niet! Je zou denken dat één van zo’n club wel voldoende is, maar er blijken hele straten vol van te zijn! Ook waarbij je een vrouw kunt regelen overigens. Hoeveel animo is hier wel niet voor?!

Pizzaa

Na alle sushi en noodles hebben we opeens mega veel zin in pizza! Opzoek naar een pizzarestaurant dus. Dat moet goed komen in deze mega grote stad! Al snel vinden we er dan ook één met een bijzonder concept, namelijk all you can eat! Oké, dat zal waarschijnlijk niet de beste pizza zijn, maar we gaan er voor (ons beslissingsvermogen is ook verpest aangezien we inmiddels zo’n honger hebben!). Dit blijkt niet een verkeerde keuze te zijn! Je kunt namelijk niet alleen gewone pizza (en ook nog eens onbeperkt drinken) krijgen, nee ze hebben salade, pasta, nacho’s, chili con carne en het aller aller beste is ze hebben DESSERT pizza. Ik wist niet wat ik me er bij voor moest stellen, maar dat moest ik hebben!! O ja, plus dit restaurant heeft het ook nog eens echt goed begrepen! Je kunt namelijk alle pizza’s half-half bestellen. Twee toppings op één pizza, beste concept ooit! We namen dan ook elk een pizza met daarna uiteraard een dessertpizza. Deze bleek zijn naam meer dan waar te maken! We bestelden namelijk één met half marshmallows en chocolade en half chocolade en banaan, hemel op aarde!

Research naar de blote billen parade!

Na bijna te ontploffen van al het eten (ik denk serieus dat ik een halve koe aan calorieën heb weggewerkt), zijn we al hardlopen naar huis gegaan (grapje, zou ik nooit doen haha). We besloten thuis gelijk maar even wat onderzoek te doen naar de blote billen parade te doen! Wat blijkt, er is gewoon een festival gaande! Wat een geluk! De komende dagen zouden de zeven districten namelijk gaan oefenen om hun één ton wegende standbeeld al rennend en tillend te verplaatsen over een parcour van een aantal kilometer, met als einddoel in de nacht van de 15^e de wedstrijd met elkaar aan te gaan! Dat konden we dus mooi gaan zien!

Dit went echt nooit!

De volgende dag besluiten we een aantal bezienswaardigheden van Fukuoka te bezoeken. Hoe fijn, ze staan hier namelijk bekend om hun winkelstraten (beste stad ooit). We besluiten richting het winkelcentrum te lopen als we opeens grote groepen met van die mannen in strings tegenkomen. Oké, hier is iets gaande! Als we besluiten af te slaan valt onze mond open van verbazing! We staan opeens midden in een straat vol met mannen gekleed in deze ‘outfit’! Maar niet alleen zijn ze in grote groepen, ze hebben elk ook een enorm standbeeld waarop op elke kant drie mensen zitten! De groepen bestaan van kleine kindjes (ik denk dat ze echt net kunnen lopen) tot oudere mannen. We blijken op het goede moment te zijn gekomen want ze lijken soort van respect aan elkaar te betuigen door al rennend en schreeuwend (kom op! Maar dan in het Japans) naar elkaar toe te rennen. We zijn echt wel op het goede moment hier, al moet ik zeggen dat deze blote billen parade echt niet went haha!

Wat een geluk!

Na hier een hele poos te hebben gelopen, besluiten we alsnog naar het winkelcentrum te gaan, maar eerst nog even naar een bekende shrine(tempel) (hoort er toch bij haha). Aangekomen bij de shrine zien ik een poster waarop de schaars geklede mannen hun standbeeld dragen met een datum erbij genoteerd. Dit wil ik even bij een local checken! Ik spreek een koppel aan dat geen woord Engels blijkt te kunnen, poging twee dan maar! Opeens komt er een jongen aan die ziet dat ik de poster probeer te ontcijferen. Ook hij spreekt amper Engels maar probeert duidelijk te maken dat er een show is. Super leuk, hoe komen we daar! Hij loopt met ons mee naar de shrine waar een tribune blijkt te staan en haalt uit een bruine envelop twee kaartjes. Leuk, waar kunnen we die kopen? Ik bedoel hij heeft er maar twee dus het zal niet de bedoeling zijn om maar één van ons mee te nemen, toch? Hij drukt de kaartjes in onze handen, zegt enjoy en wijst ons naar de ingang! WAAT?! Mogen we gewoon zijn kaartjes? Lachend wijst hij ons nogmaals de weg, dit kan toch niet waar zijn?! Al zwaaiend verdwijnt hij en een beveiliger neemt onze kaartjes aan. We zijn gewoon in het stadion! We hadden hier wel over gelezen, maar ook dat het voor buitenstaanders vrijwel onmogelijk is om hier in te komen. Hoe hebben we dit nou weer voor elkaar gekregen? We nemen plek op de tribune en nog geen vijf minuten later begint het spektakel, wat een timing! De groepen die we eerder zagen, komen nu al rennend en schreeuwend met hun standbeeld op hun schouders het stadion binnen rennen. Zo snel mogelijk draaien ze een rondje om een paal en rennen ze weer weg! Klinkt misschien niet heel bijzonder maar wat een spektakel! Hoe gaaf is het dat we hier gewoon zijn? Het blijkt een oefenronde te zijn maar alsnog gaat iedereen er helemaal voor, inclusief het publiek!

Net als thuis!

Na deze belevenissen lopen we nog een rondje door het winkelcentrum om lekker naar ons fijne appartement te gaan. En wat kan je beter doen dan met een eigen appartement? Weer eens lekker Nederlands eten! We vinden een lokale en grote supermarkt en doen weer eens echt boodschappen! Je kunt je niet voorstellen hoe blij ik hier van wordt, haha. Denk dat we ook wel echt 1,5 uur in deze mega supermarkt zijn geweest. Na grondig onderzoek koos ik voor mijn favoriete maaltje (al mijn vriendinnen kunnen dit wel raden denk ik) kip (bij gebrek aan cordon blue), gebakken aardappeltjes (uiteraard van die hele foute smoeltjes) en mais! Na hier in Hilversum 10 maanden opgeleefd te hebben (sparen, goedkoop eten en nogal houden van het zelfde, resulteerde dat ik elke dag het zelfde maakte, haha. Velen vinden dit vreemd maar persoonlijk noem ik het liever een specialiteit, haha).

Serieus hoe krijg ik dit ding aan?!

Na deze overheerlijke maaltijd had ik een uitdaging. We hadden al bijna drie weken niet de was kunnen doen vanwege het gebrek aan wasmachine en konden het nu toch echt niet langer uitstellen. Gelukkig hadden we nu een wasmachine, alleen waren alle knoppen in het Japans. De eigenaar was wel zo aardig geweest een uitleg in de ‘geheime’ (ja, we doen nog steeds alsof het niet mijn fout was haha) bijlage te geven, maar deze bleek niet overeen te komen met onze wasmachine. Wel noodzakelijk aangezien ik alle bonte was plus wasmiddel al in de wasmachine had gegooid (Dejavu, ik Hilversum heb ik dit ook een keer gehad, alleen bleek de wasmachine toen helemaal niet te werken, ging de deur niet meer open en viel vervolgens ook nog de hele fles wasmiddel op de grond. Inderdaad, ik was daarna één groot huilend wrak. Ik heb in dit soort situaties namelijk totaal geen zelfbeheersing haha.) Uiteraard reageerde de eigenaar ook niet op mijn vriendelijk maar zeer dringende mailtjes, haha. Gelukkig bleek een Facebookgroep mij de volgende dag het verlossende antwoord te kunnen geven, zodat hij eindelijk aan kon!

Onze nieuwe Japanse vriend

Na een goede nachtrust en vrolijke begroeting van onze redders, gingen we weer de stad in! Op naar de volgende bezienswaardigheden van de stad. Al snel kwamen zagen we weer straten worden afgesloten en mensen verzamelen langs de weg. Er zou namelijk weer een oefensessie plaatsvinden. Dit wilden wij uiteraard nog wel even bekijken! Zo schattig, eerst kwamen er grote groepen met vader met kleine (hele kleine) kindjes aangerend waarna het grote standbeeld zo snel mogelijk voorbij werd gedragen. We besloten iets verder te lopen waarna een Japanse man ons aansprak. Hij vertelde ons over de traditie van het feest. Deze bleek al jaren oud te zijn, waarbij ook alleen mensen die geboren zijn in de wijk en daar tot op heden wonen of mee verbonden zijn mee mogen doen. Ook kletsen we gezellig over de Japanse gebruiken en Europa. Uiteraard ging dit alles gepaard met het uitwisselen van gegevens en het maken van foto’s, gezellig!

ARCADE

Na een rondje door de stad te zijn gelopen kwamen aan bij de beste straat van heel Fukuoka. Namelijk één vol met arcade hallen. Uiteraard willen wij altijd de volledig Japanse belevenis en dan kan je dit zeker niet overslaan! Deze zijn namelijk altijd propvol met hele (maar dan ook hele) enthousiast Japanners, die inclusief handschoentjes, hun highscore proberen te verbeteren door al dansend of slaand op een spel los te gaan! Natuurlijk konden wij niet achterblijven en gingen we voor ijshockey. Niet de normale variant bleek al snel, nee de turbo variant! Halverwege kwam er namelijk niet één maar wel 50 pucks op de tafel. We ging dan ook helemaal hysterisch los! We gewonnen heeft (2x) laten we maar even in het midden… Ook besloten we nog even een gokje te wagen bij de grijpmachine. Hier kon je namelijk de aller grootste bus pringels ooit winnen. Het bleek ons helaas niet gegund, haha. Om onze beleving helemaal af te maken besloten we ook nog even richting de fotohokjes te lopen. Hier zie je namelijk altijd hordes meisjes in prachtige kleding met perfect haar en make-up staan. Dit moest ik ook uitproberen, en dan uiteraard wel in de Barbie variant. Je doet het goed of je doet het niet, haha. Dit was echt het allerbeste ooit! Na je achtergrond voor op het green screen te hebben gekozen, was het zover! Klaar staan in het hokje en alle lekker Japanse poses aannemen (nee, dit zijn niet mijn natuurlijke supermodellen skills haha). Na een stuk of zes poses aan te hebben genomen ging ik op zoek naar mijn foto. Nergens te vinden natuurlijk.. Wat bleek nou, het was helemaal nog niet afgelopen. De machine had je al even gefotoshopt door je huid lekker egaal te maken en je ogen nog net even wat groter (alsof dat nodig was, nu lijk ik net dobbie van Harry Potter haha), maar nu begon het echte werk! Je kon je zelf namelijk nog even opmaken in de stijl die je wilde en overal over de top stempels op te plakken! Uiteraard gingen wij er helemaal voor en Guido besloot dan ook lekker los te gaan met de stempels, prachtig haha! Vervolgens kregen we de foto’s gelukkig wel en ook nog twee per mail, wat een feest!

Stomme was!!

De rest van de avond deden we vooral lekker rustig aan waarbij ik een paar uur lang (zonder resultaat) de was droog probeerde te krijgen. De wasmachine verstond onder drogen namelijk ‘lekker vochtig’ en aangezien het die dag ook super benauwd was bleef de kleding net zo nat als dat het uit de machine kwam, top!! De volgende dag waren de weergoden ons gelukkig iets meer gezind met een overheerlijk zonnetje en wind. Na 2 uur alles om de beurt in de zon te hebben gelegen, was het soort van droog, top! En ook soort van schoon aangezien we het overgebleven wasmiddel van een vorige bewoner hadden gebruikt (gelukkig veranderen je standaarden iets tijdens het reizen, haha. In de rest van Azië wassen ze de helft van de tijd of met koud water of gelig water dus echt schoon is het volgens mij niet meer geweest sinds we vertrokken zijn haha).

De laatste spots van Fukuoka

De laatste dag in het leuke Fukuoka brak aan en dus besloten we nog even een paar bezienswaardigheden te bekijken. Zo gingen we naar het mooie Ohori park. Dit bleek echt een prachtig park met in het midden een groot meer te zijn. Zo druk als het in de rest van de stad was, zo rustig was het hier! Na een lekker wijntje (voor een normale prijs, wat een feest!) besloten we ook nog even het strand van Fukuoka te bezoeken. Dit bleek iets minder voor te stellen dan verwacht, maar alsnog leuk om even gezien te hebben.

Geen oerhollands eten meer voor ons

Na een paar avonden zelf gekookt te hebben, besloten we vanavond voor onze nieuwe favoriete maaltijd te gaan, sushi! We vonden een super goedkoop sushi trein restaurant waar we gelukkig maar vijf minuutjes in de rij hoefden te staan. Ook hier moesten we weer een nummertje trekken, zo gek! Gelukkig voor ons waren we als volgende aan de beurt aangezien alle nummers in het Japans werden omgeroepen. Uiteraard had het ook gekund dat ze zeiden: In gangpad drie wil iemand bier, maar dat bleek gelukkig niet het geval haha! Deze sushi trein bleek weer een nieuwe dimensie aan entertainment te hebben! Hier bestelde je namelijk de sushi op je schermpje, waarna het vervolgens per Ferrari over de band aangesneld kwam. Zooooo leuk en nog goedkoop ook!

Hoe laat is het?!

Na deze overheerlijke maaltijd besloten we nog even door de ‘uitgaansstraat’ van Fukuoka te lopen. Deze keer waren er zelfs proppers aanwezig, ze gingen er wel echt voor hier! Wij besloten vroeg te gaan slapen aangezien onze wekker om half 4 weer zou gaan. Het slot van het festival zou namelijk om 5 uur in de ochtend plaatsvinden! De teams zouden nu als wedstrijd tegen elkaar strijden waarbij ze zo snel mogelijk het parcour af moeten leggen. Dus daar stonden wij met ons goede gedrag om half vijf samen met half Fukuoka langs de weg! Het vroege opstaan bleek het wel waard aangezien de sfeer nu nog beter was! Ze gingen er echt voor, super leuk om te zien! Na de teams op verschillende plekken te hebben opgewacht zat het er voor ons helaas op. We moesten Fukuoka verlaten! Maar niet voordat we afscheid hadden genomen van onze nieuwe Japanse vriend. Hier hadden we namelijk nog mee afgesproken onder het genot van een kopje koffie (nee helaas iedereen, niet voor mij, ik drink nog steeds geen koffie haha!). Onderweg kwamen we onze redders en het hele team uit onze wijk tegen die ons uitzwaaiden, zo lief! Na gezellig een uurtje met onze vriend Matsuda te hebben gekletst, zat het er echt op, op naar TOKIO!!!

Benieuwd hoe we onze rondreis door Japan hier afsluiten? Houd de blog dan in de gaten! Maar eerst nog wat foto’s!

Tags avontuur, Azië, backpacken, droomreis, feestdag, festival, Fukuoka, japan, parade. wedstrijd, reizen, toerisme, Wereldreis

AZIË JAPAN

Rondreis door Japan – Van grijpmachines tot de atoombom, Hiroshima it is!

Post author By Lotte Snip
Post date July 17, 2016
11 Comments on Rondreis door Japan – Van grijpmachines tot de atoombom, Hiroshima it is!

Na het culturele Kyoto gaan we op weg naar Hiroshima. De derde plek tijdens onze rondreis door Japan! Een plek die iedereen wel kent vanwege de verschrikkelijke gebeurtenissen in 1945. Wij waren benieuwd hoe de atoombom nu nog zijn sporen had na gelaten en hoe de stad weer opgebouwd was. Wat we kregen was veel beter dan we ooit hadden kunnen verwachten!

Rondreis door Japan- Japanse punctualiteit? Wat een onzin!!

Na het prachtige Kyoto achter ons te hebben gelaten, stapten we op de trein naar Hiroshima. Dit zou een ritje van 1,5 uur worden, dus lekker kort! De o zo bekende Japanse punctualiteit bleek alleen deze keer van geen kant te kloppen (dit beeld is nu dan ook voor altijd verpest voor ons). Want waar wij dachten dat Japan in een jaar 5 minuten vertraging had, hadden wij alleen op deze rit al 1,5 uur vertraging. Dat is zelfs voor de NS een prestatie! Op de momenten dat de trein wel zijn normale snelheid reed, was het daarentegen absurt snel! Onze bullettrain ging zo hard dat onze oren er gewoon van plopten! Net alsof je gaat opstijgen maar dan de hele tijd zo door! Na 3 uur later eindelijk te zijn aangekomen, gingen we op weg naar onze daadwerkelijk eindbestemming. De Japanners hadden overigens wel iets anders te doen. Deze gingen met z’n allen in de rij staan om het geld voor hun kaartje terug te vragen, dit kon natuurlijk niet! (al verdenk ik Japan ervan dat dit vaker gebeurd want niemand keek raar op of werd zenuwachtig).

Slapen, Japanse stijl!

Voor onze eerste nacht in Hiroshima hadden we een guesthouse geboekt in traditionele Japanse stijl! Oftewel rijstpapieren muren, futons op de grond en dat was het! Uiteraard wilden we het wel gelijk goed doen, dus boekten we ons guesthouse buiten de stad, boven op een rijstveld. Makkelijker gezegd dan gedaan, aangezien Hiroshima toch net even iets minder toeristisch is. Alles is dan ook gewoon lekker in het Japans! Na een informatie punt te hebben gevonden waren we eruit! We moesten lijn 29 hebben, nu alleen nog even de halte lokaliseren. Volgens het informatiepunt moesten we alleen even onder de grond door en dan zouden we er zijn. Dus daar gingen we met ons goede gedrag, onze vreselijk zware backpack (ja ik weet het, moet ik maar niet winkelen) naar de ‘busstop’. Hier stopten inderdaad een hele hoop bussen (met alleen maar Japanse aanduiding). Alleen kwamen we er na tien minuten eindelijk achter dat dit het eindpunt was en we dus op de verkeerde plek stonden (hadden we op zich ook wel iets sneller door mogen hebben aangezien er verder ook niemand stond, haha). Na eindelijk de goede busstop te hebben gevonden, gingen we op weg. Gelukkig begreep de buschauffeur waar we eruit wilden, aangezien alle stops in Japanse tekens waren aangegeven.

Toch bleek onze tocht het al snel allemaal waard te zijn. Eenmaal aangekomen bleken we de enige twee gasten in dit enorme guesthouse te zijn! Oftewel, we hadden een enorme eigen keuken, grote woonkamer en veranda! En o ja, onze kamer had ook nog eens uitzicht op de tuin, top! Aangezien we redelijk ver uit het centrum zaten, besloten we deze dag lekker van deze fijn plek te genieten!

Op naar de plek waar het allemaal gebeurd is

Na een top nachtje op onze futons (matrassen op de grond, wat echt veel beter slaapt dan dat het klinkt), gingen we op weg naar onze volgende slaapplek. Doordat de prijzen van de hotels zo absurd hoog zijn, moesten we namelijk elke dag verplaatsen (elke dag is de prijs ergens anders weer een stuk lager). Dus op naar onze volgende slaapplek! Dit bleek een super fijn hotel te zijn, dus top (erg fijn aangezien we de dag erna weer in een dorm moesten slapen). Na alle spullen in het hotel te hebben achtergelaten (waar we voor het rest een keer voor 16:00 uur mochten inchecken), gingen we op weg. Uiteraard op naar de plek waar het allemaal is gebeurd. Onderweg genoten van het prachtige Hiroshima. Een stad die ze na de atoombom erg ruim en mooi hebben herbouwd. De stad bestaat uit zes delta’s waardoor overal door de stad rivieren met zeewater stromen. Na een korte wandeling bereikten we Aioi brug. De brug, die het oorspronkelijke doel was van de atoombom, werd op ongeveer 200 meter afstand gemist waardoor deze snel herstelt en weer gebruikt kon worden. Ook bleef de A-Bomb Dome staan. Dit gebouw was een industriële promotie hal en een geliefde plek van de inwoners. Na de bom is na jarenlange discussie (omdat het aanzicht van deze plek veel mensen te veel pijn deed) behouden gebleven, precies zoals het destijds, na de bom er uitzag. De rest overigens, (afgezien van nog twee, betonnen gebouwen) was allemaal met de grond gelijk gemaakt. Afgezien van drie mensen was iedereen in dit gebied dan ook op slag dood. Vreselijk om te beseffen hoe dat in die tijd er aan toe is gegaan.

Een indrukwekkende tour

Na de A-Bomb Dome, liepen we richting het vredespark. Al snel kwam een man naar ons toe gehaast of we misschien een gratis tour wilden. Gratis? Daar waren wij wel wat voorzichtig mee na 4 maanden reizen in Azië. Maar inderdaad, deze aardig man was vrijwilliger van het museum en gaf samen met zijn collega’s, drie dagen per maand, gratis rondleidingen. Daar zeiden wij geen nee tegen natuurlijk! Hij vertelde ons over de verschrikkelijke gebeurtenis en liet zien hoe de stad er gelijk na de atoombom uitzag. Er was afgezien van drie gebouwen, helemaal niks meer over. Ook vertelde hij over één man die op dat moment in de kelder was, en twee mensen in een school gebouw. Dit waren de enige mensen die het destijds hadden overleefd. Niet voor te stellen hoe dit geweest moet zijn wanneer je buitenkomt en ziet dat je hele wereld is ingestort. In totaal zijn er dan ook meer dan 240.000 slachtoffers door deze atoombom gevallen. Dit is inclusief reddingswerkers die aan de hitte of straling zijn gestorven. Elk jaar worden er dan ook slachtoffers aan de lijst toegevoegd omdat deze nu nog, door de gevolgen van de ramp (zoals kanker) sterven. De straling zelf was overigens na twee weken al weg, iets waarvan wij veel langer hadden verwacht.

Ook vertelde onze gids dat het vredespark nu een stuk hoger ligt als oorspronkelijk. Onder het park ligt namelijk centimeters (tussen de 15-40) as van de voormalige stad. Hoe bizar is dat. Het vredespark had vele mooie monumenten, zoals een bel voor vrede met daarop de wereldkaart. Deze kaart had geen grenzen omdat iedereen gelijk is. Verder was er een plek waar nu nog 70.000 ongeïdentificeerde slachtoffers liggen. Eén van de mooiere monumenten was het ‘Childrens Peace Monument’. Een monument, ontworpen voor het overleden meisje Sadako Sasaki. Zij was 2,5 jaar oud toen de atoombom twee kilometer van haar huis viel en kreeg daardoor op 11 jarige leeftijd leukemie. Zij en vele anderen in Japan, geloofde dat wanneer je 1000 kraanvogels vouwt je wens uit komt, dus dat deed ze in de hoop om te overleven. Helaas lukte haar dit niet. Maar haar klasgenoten waren zo onder de indruk van haar, dat ze een monument voor haar wilden laten bouwen. Na drie jaar donaties ophalen lukte dit ze en werd samen met bekende Japanse kunstenaars dit monument ontworpen. Nu wordt met dit monument niet alleen Sadako Sasaki herdacht, maar alle kinderen die slachtoffer zijn geworden van de atoombom. Elk jaar worden zo’n 10 miljoen kraanvogels (een teken van vrede), van over de hele wereld aan dit monument gedoneerd.

Oeps, ons backpackers budget is verpest.

Na al deze verschrikkelijke verhalen, op een prachtige manier verteld door onze gids, waren we wel toe aan iets sterks. Ons backpack budget werd dan ook even aan de kant geschoven en voor het eerst sinds we in Japan zijn, ploften we maar op het terras. Uiteraard was het drinken super duur en was een wijntje €7. De champagne van Moët &Chandon, daarentegen €9. De keuze was snel gemaakt haha. Ja, de rest van de dag moesten we op een houtje bijten, maar het was het waard! O ja, ik heb ook nog ‘even’ gewinkeld bij de H&M, want het budget was toch niet meer te herstellen (trotse eigenaar van een rokje en top).

Op naar de grijpmachine’s, met strings?!

Na onze welverdiende (zo praten we het maar goed) lunch, gingen we de rest van Hiroshima verkennen. Op naar de gekke wijken! En waar doe je dat beter dan waar ze overal Anime winkels hebben? Al snel kwamen we dan ook een winkel tegen vol met grijpmachines. En hier kon je niet alleen knuffels winnen.. Nee, ook strings konden er gewonnen worden (nee, dat hebben we maar niet gedaan haha). Beetje eng, maar het is maar waar je van houdt! De bovenste verdieping stond vol met oude spellen zoals packman, hoe leuk!

Uiteraard was er niet één zo’n winkel maar de hele straat bestond hieruit. Wat wil je nog meer als kermis gek? Dus daar ging ons budget nog een keer over de kop. We grepen,(en wonnen niks, huilen) deden gekke spelletjes en keken onze ogen uit! Net toen ik dacht dat ik alles wel had gezien, was daar een winkel met kittens en puppy’s!! Uiteraard moest ik even kijken of ik zo’n hondje kon gaan knuffelen (ja mam, ik ga denk ik inderdaad een kinderboerderij beginnen later). Ik stapte maar snel van dit idee af toen ik de prijzen van deze snoezige bolletjes wol zag. Een kleine kitten koste namelijk.. €15.000. Stel je voor dat ik hem per ongeluk laat vallen? Is de wereldreis gelijk voor bij haha. Na (ver uit hun buurt) afscheid te hebben genomen besloten we terug te gaan. Om uiteraard af te sluiten met, je raad het al, noedels.

Een eiland vol met hertjes, HEMEL

Op onze laatste dag in het gekke Hiroshima besloten we naar het eiland Miyajima te gaan. Het eiland dat betekend staat om de Itsukushima Shrine. Deze shintopoort lijkt wanneer het vloed is net te drijven. Wij waren er uiteraard met eb en een stuk of 1000 Japanners, haha. Na een kort tochtje op de ferry kwamen we aan. Daar kwamen we er gelijk achter dat het eiland ons bezoek meer dan waard was. Er waren namelijk gewoon hordes met tamme hertjes!!! Mijn dag kon niet meer stuk. Na een half uur de beestjes geaaid te hebben en een fatsoenlijke foto te hebben gemaakt (wat niet gaat omdat er altijd iemand met eten is, en ze dan die persoon verkiezen boven mij, besloten we het eiland te verkennen. Overigens niet voordat Guido een selfie probeerde te maken en het hertje onze kaart van het eiland uit zijn zak jatte. En hoe goed ik deze ook probeerde af te pakken, hij heeft hem opgegeten.. Na een donkere kant van deze hertjes te hebben gezien (grapjes ik hou nog steeds super veel van ze) gingen we op weg naar de Shinto poort. Deze was iets minder magisch als iedereen doet vermoeden. Het was voornamelijk een grote oranje poort, in de blubber met daaronder een hele hoop toeristen. Advies voor iedereen, ga met vloed dan is het vast mooi! Om alle toeristen te ontvluchten besloten we de bergen in te trekken. Ja joh, ik herhaal het nog maar even, we zijn avonturiers (grapje). De natuur was super mooi en onderweg zagen we een aantal watervallen! Na behoorlijk wat kilometers te hebben gemaakt, besloten we terug te gaan. Op naar onze slaapplek voor deze nacht, een dorm. Onze slaapplek bleek deze keer een stuk beter te zijn dan het vorige hostel. Het zag er schoon uit en de gemeenschappelijke ruimtes waren super groot! Plus je bed was een soort van eigen kamertje met aan alle zijdes muren, een eigen nachtlampje, een plank voor je spullen en gordijntje voor je voeten.

Was dat het dure sushi bordje?!

Omdat we geen zin hadden om voor de zoveelste keer noedels te eten, besloten we lekker uit eten te gaan! Op naar de sushi trein! We vonden er online één die onder een winkelcentrum bleek te zitten. Dit zag er niet veel belovend uit maar eenmaal binnen was het het tegenovergestelde! We werden door het voltallige personeel begroet en het hele restaurant zat propvol met Japanners. We schoven aan de bar aan waar ik deze keer geen sojasaus in mijn thee kopje deed. Wel bleek het bordjes systeem (ze tellen het aantal en de verschillende soorten bordjes die je hebt gepakt) deze keer iets ingewikkelder. Alle bordjes leken namelijk zo erg op elkaar! We besloten maar voor de veilige optie met zalm te kiezen, dat was het goedkope bordje, toch? Naast al de rondrijdende sushi, bleek er nog een hele kaart te zijn! Ook handig aangezien daar de prijzen we gewoon bij stonden! Nog beter was, ze hadden gewoon een hamburger sushi, dat moest ik proberen. Uiteraard kon ik dit niet sneaky doen, zodat niemand erachter kwam wat voor cultuur barbaar ik was. Nee, het werd door de luidspreker naar de keuken omgeroepen. Gelukkig zijn de Japanners zo beleefd, die zouden er nooit wat van zeggen (gelukkig voor mij)! Na onze buiken vol te hebben riepen de serveerster bij ons om af te rekenen waarna de waarheid aan het licht kwam. Ik zag haar de bordjes tellen en op eens allemaal bordjes van €5 euro per stuk noteren… Dit kon toch niet?! We hadden zo goedkoop mogelijk gedaan. Die goedkope zalm bleek uiteraard één of andere wonder vis te zijn die ze al drie jaar op kweek hadden… Nee, geen idee maar hij was wel duur (en lekker). Gelukkig viel de schade als nog mee en konden we lachend het restaurant verlaten!

Na dit laatste culinaire avontuur zat onze tijd in Hiroshima er weer op. De volgende dag zouden we vroeg vertrekken naar de vierde plek van onze rondreis door Japan, Nagasaki! Benieuwd wat voor gekke avonturen we hier weer mee maken? Blijf ons dan volgen op onze rondreis door Japan!

Tags atoombom, avontuur, backpack, backpacken, cultureel, geschiedenis, hiroshima, japan, kyoto, paspoor, reizen, rondreis, rugzak, stad, travel, Wereldreis