Na de meest belangrijke bezienswaardigheden van Cambodja te hebben bezocht,besloten we verder te reizen. We gingen naar het zuiden, namelijk Sihanoukville. Hier hadden we gehoord over een gezellig strandje genoemd Otres Beach, dus daar gingen we heen!
Het uitzicht vanuit ons eerste hutje, paradijs!
Na een kort ritje van ongeveer 3 uurtjes kwamen we aan in Sihanoukville, een grote stad zoals zo vele. Ook hier met veel restaurantjes, barretjes en zelfs heel veel casino’s. Op zich leuk, maar wij waren nog veel blijer toen we aankwamen op onze daadwerkelijke bestemming! Namelijk paradijs genaamd Otres Beach. Hier vonden we een hutje voor 8 dollar, op het strand met onze voordeur bijna in het water! We genoten van het paradijs onder het genot van heerlijke cocktails in een eeuwig durend happy hour. Ondanks dat het hutje erg idyllisch was bleken de rest van de faciliteiten toch wat minder. Denk aan wc’s waarbij de wc bril altijd nat is (iel) maar ook deuren die op slot gingen als je een rietje aan de binnenkant door een haakje heen schoof…(bijzondere oplossing) Gelukkig bleek er een tweede, en dit keer een echt paradijs op Otres Beach te bestaan, namelijk Seagarden! We boekten een hutje op het strand. Deze keer super gezellig ingericht en met eigen veranda! En bovenal, het was er schoon!
Uitzicht vanaf ons tweede hutje, met wat meer gezelligheid!
We genoten van de fijne en relaxte sfeer die grotendeels werd veroorzaakt doordat het merendeel van de backpackers knetter stoned was, haha. Ondanks dat het weer niet fantastisch was (af en toe regen maar sowieso lekker warm) hadden we het erg naar onze zin. Kan ook niet anders als je het grootste gedeelte van je dag door brengt met je voeten in het zand onder het genot van een wijntje en lekker eten!( ja je hoort het goed, wijn! Eindelijk heb ik goede wijn gevonden!)
Omdat er een aantal eilanden vlak voor de kust lagen besloten we deze te bezoeken. De eerste dag werd onze tour, waarbij we zouden gaan snorkelen, vissen en klif springen vanwege het stormachtige weer, helaas afgezegd. Aangezien we graag wat wilden zien boekten we voor de volgende dag een toer naar het grotere eiland. Hier zou sowieso wel een boot naar toe gaan. Ook zouden we hier alle zelfde activiteiten kunnen ondernemen (dachten we…). Dit keer ging de boot wel, maar al snel bleek dat we het niet helemaal goed hadden begrepen. Het enige wat we namelijk kregen was een retourticket naar Koh Rong Samloem. Nou ja, prima dachten we, hoe erg kan het zijn op een eiland met terrasjes? De speedboot bracht ons in 50 minuten naar het eiland waar het inderdaad prachtig was. Het zand was helder blauw en het strand spierwit, fantastisch! Al snel begon het te regenen en zochten we één van de weinige terrasjes op. Aangezien de voorspellingen er niet goed uitzagen besloten we in de regen de waterval op te zoeken. We vonden een glibberig en modderig pad waarvan we dachten de waterval te vinden… niet dus, haha. Na een korte maar moeilijke wandeling (waarbij ik m’n slipper en geduld verloor) kwamen we uit bij.. een hutje. Na wat navragen bleek er nog geen waterval te zijn, te weinig water (serieus hoe kan dit als we al meerdere dagen in de regen zitten!?).
Tussen de regenbuien door was Koh Rong Samloem nog steeds prachtig!
Na een gezellige maar ook regenachtige tijd op het eiland gingen we naar de pier waar vandaan onze boot zou vertrekken. Maar wat bleek? De boot zou vandaag niet meer terug gaan, ondanks dat ik dit meerdere keren had nagevraagd, en o ja morgen ging er ook geen boot. Aangezien we niks, behalve 70 euro hadden meegenomen probeerden we duidelijk te maken dat we hoe dan ook terug moesten. Na wat druk te hebben gezet onder het mom van: we moeten een vliegtuig halen (helpt altijd), bleek er toch een boot te gaan. Deze zou drie pieren verderop te vertrekken. Eenmaal aangekomen was ook hier onduidelijk of de boot zou gaan maar een uur te laat, hoera de boot was er! Uiteraard niet de fijne speedboot maar een oude langzame boot die er meer dan twee uur over deed. Aangezien het weer niet echt mee zat besloot iedereen dan ook maar zijn reddingsvest aan te trekken (geeft altijd een goed gevoel haha). Gelukkig viel het mee, en zo’n 2,5 uur later kwamen we eindelijk aan bij ons hostel!
Onze niet zo snelle boot…
Omdat we ‘even’ waren vergeten dat we een visum moeten hebben voor Vietnam, en uiteraard er een stuk of 5 public holidays waren (altijd als je iets nodig hebt) konden we de dag erna eindelijk ons Visum regelen. Gelukkig, aangezien we mijn oud collega Kirsten en haar vriend Erick in Ho Chi Minh zouden ontmoeten! Zij reizen beiden al meer dan vier maanden en zijn inmiddels bijna in heel zuid-oost Azië geweest ( leuk om te weten, ze hebben ook een super leuke blog waarin je alles over hun reis kunt lezen! Neem eens een kijkje op http://www.travelaar.nl)
Omdat we zo snel mogelijk in Vietnam wilden zijn, namen we gelijk in de avond een bus naar Ho Chi Minh. Dit was niet zomaar een bus, nee een hotelbus! Toen we dat hoorden dachten wij, dat moeten we hebben! Het zou namelijk niet zo als alle andere nachtbussen zijn (die wij graag vermijden) maar een bus met echte (twee persoons) bedden! Ondanks dat het een dure bus was, boekten we deze vanwege het goede vooruitzicht. Eenmaal aangekomen bij de bus waren er inderdaad bedden aanwezig, zo grappig. Echt twee persoons bedden kon je het niet noemen maar daar ging het niet om. Na 4/5 uurtjes bereikten we Phnom Phen waar we opeens uit de bus moesten, overstappen dachten we nog. Maar wat bleek nou? Er zou helemaal geen bus verder gaan want de grens was s’nachts dicht. SERIEUS?! dacht ik… waarom gaat er dan een nachtbus als je er niks aan hebt? En nee. we gingen ook niet met de hotelbus naar de grens zodat we er zo vroeg mogelijk zouden zijn. Nee. wij gingen naar het busbedrijf waar we konden slapen. Aangezien Guido en ik de enigen waren die dit absurd vonden (de rest waren makke schaapjes en zeiden ja, dat is reizen zou eenmaal. Wat onzin is aangezien het ons nog nooit is gebeurd) hadden we geen keuze en volgenden we de rest naar het bedrijf. Hier bleek al snel dat de aparte kamers (die de man aan ons had beloofd), toch net even iets knussers zou betekenen. Er was namelijk één kamer met een heel goor bed.Even stonden we allemaal verwachtingsvol klaar om naar onze eigen kamers te gaan, totdat het doordrong dat dit alles was… Er werden vieze smoezelige rieten matjes op de grond gelegd, en dat was onze slaapplaats. Zo iets goors had ik tot nu toe nog niet meegemaakt. De kussens bijvoorbeeld (die zwart van het vuil waren) bestonden uit hoezen met daarin kleding. Het duurde even voordat ik überhaupt op het vieze matje kroop (wat er net zo goed niet had kunnen liggen, aangezien je gewoon op het beton lag) waarna wij al snel beestjes tegen onze benen aan voelden springen. Tuurlijk, iets van vlooien kon er ook nog bij! Gewapend met mijn capuchon op mijn hoofd, zodat mijn haar niks aan zou raken, besloot ik maar op Guido zijn arm te liggen zodat ik mezelf niet helemaal huilend in slaap hoefde te wiegen haha. De ochtend kwam langzaam maar we hadden het overleefd. De bus kwam uiteraard veel te laat en na een tocht van 7 uur kwamen we eindelijk aan!
Onze ‘slaapplek’, huilen!
Snel gingen we naar ons hotel om alle viezigheid van ons af te spoelen! Gelukkig was het hotel helemaal top en stond ook een ontmoeting met Kirsten en Erick op de planning, wat ons afzien wat minder erg maakte! Na een gezellige avond bij de night market was onze reis dan ook alleen nog maar een goed verhaal en voelde alweer ver weg!
De volgende keer meer over Ho Chi Minh en onze bijzondere aankoop daar! Maar nu eerst nog wat foto’s!
Fijne voorspellingen op zee
Onze reisgenote maakte het slechte weer niet mee, die besloot zichzelf lekker in te pakken… 
Storm op zee, maar gelukkig niet op land! 
Koh Rong Samloem
Nog meer donker weer in Sihanoukville! 
Regenachtig Koh Rong Samloem, met een fantastische kust!
